INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 09 listopada 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 18 listopada 2009r.), uzupełnionym w dniu 19 lutego 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie m.in. skutków podatkowych finansowania udziału radnych w konferencjach, seminariach - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie m.in. skutków podatkowych finansowania udziału radnych w konferencjach, seminariach.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 08 lutego 2010r. Znak: IBPB II/1/415-890/09/MZ, IBPB II/1/415-891/09/MZ, IBPB II/1/415-892/09/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 19 lutego 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Radni Miasta pełniąc swoje funkcje na podstawie ustawy z dnia 08 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001r. nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz na podstawie Statutu Gminy wyjeżdżają w podróże służbowe krajowe i zagraniczne oraz uczestniczą w szkoleniach tematycznych, które finansowane są ze środków własnych Gminy oraz w seminariach, konferencjach i różnych imprezach kulturalnych, sportowych itp. niejednokrotnie jako zaproszeni goście jak również w seminariach, konferencjach i imprezach kulturalnych, sportowych itp. organizowanych i opłacanych przez Miasto.

Ponadto radni w celu sprawowania swojej funkcji korzystają z artykułów biurowych oraz przeprowadzają rozmowy telefoniczne związane z zagadnieniami sprawowanej przez siebie funkcji radnego na koszt Gminy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy uczestnictwo radnego w różnego rodzaju seminariach, konferencjach, imprezach organizowanych i opłacanych przez miasto stanowi dla radnego przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 08 marca 1990r. o samorządzie gminnym gmina posiada osobowość prawną. W art. 15 ust. 1 tej ustawy organem stanowiącym i kontrolnym w gminie jest rada gminy.

Do właściwości rady gminy należą wszystkie sprawy pozostające w zakresie działania gminy.

Szeroki zakres uprawnień rady gminy w skład której wchodzą wszyscy radni określony został w art. 18 ww. ustawy o samorządzie gminnym.

Do zadań rady gminy należy między innymi: uchwalanie statutu gminy, uchwalanie programów gospodarczych, podejmowanie uchwał w sprawach podatków i opłat w granicach określonych w odrębnych ustawach, podejmowanie uchwał w sprawach majątkowych gminy, itp. Radni zobowiązani są brać udział w pracach rady i komisji oraz innych instytucji samorządowych do których zostali wybrani lub desygnowani. Powyższe działania bardzo często wykraczają poza instytucję urzędu - odbywając się w różnych organizacjach zewnętrznych (konferencje, seminaria).

Następnie wnioskodawca powołał się na art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), wskazując, że źródłami przychodów jest działalność wykonywana osobiście przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich bez względu na sposób ich powoływania.

W opinii wnioskodawcy, biorąc pod uwagę powyższy przepis i zakres statutowych obowiązków wykonywanych przez radnych - kluczowym zagadnieniem jest zdefiniowanie przychodu stanowiącego podstawę opodatkowania w trybie przywołanych przepisów.

Według wnioskodawcy, przychody, stanowiące podstawę opodatkowania - traktując je jako swoistą wartość dodaną prowadzonej działalności dorozumianej jako formę wynagrodzenia należy utożsamiać z formą korzyści, która uzyskuje się z tytułu pełnionej funkcji.

Biorąc powyższe pod uwagę wnioskodawca stanął na stanowisku, że radny spełnia swoją funkcję społeczną poprzez czynny udział w życiu wspólnoty samorządowej, którą reprezentuje. W ramach pełnienia swojej funkcji radnego w okręgach wyborczych uczestniczy w różnego rodzaju imprezach kulturalnych, sportowych, itp. organizowanych na terenie gminy. Niejednokrotnie są to imprezy organizowane i finansowane lub współfinansowane przez Miasto. Dotyczy to również uczestnictwa radnego w konferencjach i seminariach które tematycznie dotyczą zagadnień i problemów danej społeczności gminnej.

Zdaniem wnioskodawcy, trudno w tym przypadku mówić o przychodzie radnego do opodatkowania, którym to przychodem miałaby być wartość kosztów które poniosła Gmina na organizowanie, finansowanie lub współfinansowanie ww. konferencji lub seminariów.

Według wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Gminę w ramach ww. działalności, zapewniające prawidłową realizacje zadań powołanych radnych – nie stanowią dla nich przychodu do opodatkowania.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przepisu art. 13 pkt 5 ww. ustawy wynika, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - do wysokości nie przekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Z obowiązkami społecznymi i obywatelskimi mamy do czynienia w przypadku czynności i zadań związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych jakimi są obowiązki wynikające z funkcji np. radnego, posła czy senatora. Będą to przede wszystkim obowiązki związane z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej (zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej). Dotyczy to również określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe), w tym również w ramach wolontariatu. O pełnieniu obowiązku obywatelskiego możemy mówić wtedy, gdy dana osoba uczestniczy w zawiadywaniu sprawami państwa jako obywatel zgodnie z zasadami demokratyzmu instytucji publicznych. Z pełnieniem obowiązków społecznych mamy zaś do czynienia wówczas, gdy dana osoba uczestniczy w pracy instytucji (w szczególności instytucji samorządu terytorialnego lub zawodowego) jako reprezentant pewnej społeczności biorąc udział w rozwiązywaniu problemów tej społeczności w jej interesie. Powyższe oznacza, że pojęcie obowiązków społecznych i obywatelskich jest spełnione w przypadku czynności i zadań, związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych, a takimi niewątpliwie są obowiązki radnego.

W myśl art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 08 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), na zasadach ustalonych przez radę gminy radnemu przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych. Wysokość diet przysługujących radnemu nie może przekroczyć w ciągu miesiąca łącznie półtorakrotności kwoty bazowej określonej w ustawie budżetowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 grudnia 1999r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 110, poz. 1255, z 2000r. Nr 19, poz. 239 oraz z 2000r. Nr 85, poz. 924 i Nr 100, poz. 1080). Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, maksymalną wysokość diet przysługujących radnemu w ciągu miesiąca, uwzględniając liczbę mieszkańców gminy, przy czym kwota wymieniona w ust. 6 oznacza maksymalną wysokość diet w gminach o największej liczbie mieszkańców (art. 25 ust. 6 i 7 ustawy o samorządzie gminy).

Zgodnie z § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2000r. w sprawie maksymalnej wysokości diet przysługujących radnemu gminy (Dz. U. z 2000r. Nr 61, poz. 710) radnemu przysługują w ciągu miesiąca diety w wysokości do:

1. 100% maksymalnej wysokości diety w gminach powyżej 100 tys. mieszkańców,
2. 75% maksymalnej wysokości diety w gminach od 15 tys. do 100 tys. mieszkańców,
3. 50% maksymalnej wysokości diety w gminach poniżej 15 tys. mieszkańców.
   
   

W myśl § 3 rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych i administracji z dnia 31 lipca 2000r. w sprawie sposobu ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych radnych gminy (Dz. U. Nr 66, poz. 800) z tytułu podróży służbowej przysługują:

1. diety,
2. zwrot kosztów:
   1. przejazdów z miejscowości określonej przez przewodniczącego rady gminy w poleceniu wyjazdu służbowego do miejsca stanowiącego cel podróży i z powrotem,
   2. noclegów,
   3. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   4. innych udokumentowanych wydatków.
   
   

Jak zatem wynika z powołanych przepisów ustawy o samorządzie gminy i wydanych na jej podstawie rozporządzeń właściwe przepisy przewidują jedynie możliwość ustanowienia dla radnych diet i kosztów podróży służbowej. Nie dopuszczają w tym zakresie żadnych innych rekompensat czy też finansowania innych wydatków dokonywanych na rzecz radnych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że radni pełniąc swoje funkcje na podstawie ustawy o samorządzie gminnym oraz na podstawie Statutu Gminy uczestniczą w seminariach, konferencjach i różnych imprezach kulturalnych, sportowych itp. które finansowane są ze środków własnych gminy oraz niejednokrotnie jako zaproszeni goście jak również w seminariach, konferencjach i imprezach kulturalnych, sportowych itp. organizowanych i opłacanych przez miasto.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że finansowanie przez Gminę lub Miasto innych niż diety i zwrot kosztów podróży wydatków dla radnych, tj. kosztów uczestnictwa w seminariach, konferencjach i innych imprezach kulturalnych czy sportowych stanowi dla radnych nieodpłatne świadczenia, które również należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Świadczenia z tytułu uczestnictwa seminariach, konferencjach itp. radni otrzymują bowiem tylko dlatego, że wykonują mandat radnego, a zatem źródłem tych świadczeń jest działalność wykonywana osobiście. Świadczenia te nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy, gdyż prawo do ich przyznania nie wynika bezpośrednio z przepisów prawa. Stanowią zatem dla radnych przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.