INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2010 r. (data wpływu 1 lutego 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 kwietnia 2010 r. (data wpływu 28 kwietnia 2010 r.) oraz pismem z dnia 28 kwietnia 2010 r. (data wpływu 29 kwietnia 2010 r.) złożonym na wezwanie z dnia 20 kwietnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej nieruchomości wnoszonych do spółki komandytowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej nieruchomości wnoszonych do spółki komandytowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości położonej w W nabytej w 1995 roku wraz z małżonką, z którą pozostaje we wspólności majątkowej małżeńskiej. Przedmiotowa nieruchomość obecnie jest zabudowana dwoma budynkami. Jeden z przedmiotowych budynków był przedmiotem ulepszeń, które przekroczyły 30% wartości początkowej tego budynku. Przedmiotowy budynek został ujęty w odpowiedniej ewidencji środków trwałych w prowadzonej przez Wnioskodawcę w jednoosobowej działalności gospodarczej i nie jest jeszcze w pełni zamortyzowany. Ponadto, kilka jego pomieszczeń jest przedmiotem wynajmu, z którego uzyskuje dochód w postaci czynszów. Drugi budynek był zbudowany od podstaw i w lutym bieżącego roku planowany jest jego odbiór. Oba budynki są/będą wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej obejmującej głównie działalność handlowo-usługową, związaną z prowadzeniem sklepu.

Dodatkowo we wrześniu 2009 r. od dewelopera został nabyty do wspólności majątkowej małżeńskiej apartament w U, który Wnioskodawca zamierza wykorzystywać w celu prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na wynajmie go podmiotom gospodarczym dla potrzeb przeprowadzanych konferencji i spotkań integracyjnych. Ponadto, w najbliższym czasie zamierza nabyć nieruchomość zabudowaną w K w celu rozszerzenia prowadzonej działalności gospodarczej.

Wyżej wymienione nieruchomości Wnioskodawca zamierza wnieść jako wkład do spółki komandytowej, która zostanie utworzona i w której zamierza być komandytariuszem. Komplementariuszem w tej spółce będzie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotem działalności spółki komandytowej będzie m.in. obrót nieruchomościami i ich wynajem.

Wartością nieruchomości wskazaną w akcie notarialnym, na podstawie, którego zostanie powołana spółka komandytowa, będzie wartość rynkowa nieruchomości w dniu ich wniesienia.

Wraz z nieruchomościami na spółkę komandytową przejdą również prawa i obowiązki z tytułu kilku umów najmu w przedmiocie pomieszczeń znajdujących się w jednym z budynków położonych na nieruchomości wymienionej na wstępie.

W dalszym ciągu Wnioskodawca zamierza prowadzić indywidualną działalność gospodarczą.

Pismem z dnia 27 kwietnia 2010 (data wpływu 27 kwietnia 2010 r.) Wnioskodawca poinformował, iż budynek handlowo-usługowy:

• był używany przez poprzedniego właściciela przez okres dłuższy niż 60 miesięcy przed datą nabycia (przedmiotowy budynek został zakupiony w 1995 r.)
• był przedmiotem ulepszeń przekraczających 30% wartości tego budynku,
• jest budynkiem trwałe związanym z gruntem i stanowi środek trwały wymieniony w rodzaju 103 Klasyfikacji Środków Trwałych (grupa1, podgrupa 10, rodzaj 103).
  
  

Ponadto pismem z dnia 28 kwietnia 2010 r. (data wpływu 29 kwietnia 2010 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 20 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca doprecyzował przedstawione zdarzenie przyszłe oraz uiścił brakującą opłatę.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca poinformował, iż w zasadzie wszystkie nieruchomości objęte wnioskiem mają charakter niemieszkalny. Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnił, iż jedynie w przypadku jednego z budynków handlowo- usługowych (który został zbudowany od podstaw) położonych na nieruchomości w W, jest poddasze, które ma pełnić funkcję mieszkalną. Jednak powierzchnia przedmiotowego poddasza nie przekracza 20% powierzchni tego budynku ogółem.

W zakresie pozostałych nieruchomości (poza wymienionym we wniosku budynkiem handlowo-usługowym, będącym budynkiem używanym i ulepszonym, który nie był objęty pytaniem organu), Wnioskodawca wyjaśnił, iż:

• drugi budynek (również o funkcji handlowo-usługowej) położony na nieruchomości w W, nie jest ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz nie jest wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej ze względu na niezakończony proces oddania tej inwestycji, gdyż nie zostało jeszcze wydane pozwolenie na użytkowanie przedmiotowego budynku,
• apartament w U, został ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i jest wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej,
• nieruchomość położona w K (w tym budynek, znajdujący się na niej) nie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej i nie jest ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
  
  

Na chwilę obecną utrudnione jest określenie na dzień planowanego wniesienia wkładu do spółki komandytowej statusu ww. nieruchomości, które aktualnie nie są ujęte w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i nie są wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Ich status na dzień wniesienia wkładu zależy bowiem między innymi od uzyskania pozwolenia na użytkowanie i/lub przeprowadzenia inwestycji pozwalających na wykorzystywanie ich do prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto dzień wniesienia wkładu do spółki stanowi zdarzenie przyszłe i de facto też nie jest na razie dokładnie znany.

Jednocześnie, na potwierdzenie słuszności przedstawionego stanowiska (w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1 w złożonym wniosku), Wnioskodawca wskazuje na aktualne wyroki sądów administracyjnych. W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 4 marca 2010 r. (sygn. akt I SA/Ke 71/10) oraz w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 grudnia 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 1383/09) i z dnia 2 czerwca 2009 r. (sygn. akt III SA 1346/09) zostało pokreślone, iż wniesienie wkładu do spółki osobowej nie może być utożsamiane z odpłatnym zbyciem składników majątkowych będących przedmiotem takiego wkładu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wniesienie do spółki komandytowej opisanych nieruchomości będzie skutkowało powstaniem przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy po wniesieniu nieruchomości do spółki komandytowej wartość początkową poszczególnych środków trwałych można ustalić jako wartość wskazaną przez wspólników w akcie notarialnym, w którym zostanie powołana spółka komandytowa (wniesiony wkład), nie wyższą jednak niż wartość rynkowa na dzień wniesienia wkładu...
3. Czy po wniesieniu nieruchomości do spółki możliwe jest zastosowanie dla budynku handlowo-usługowego, będącego przedmiotem ulepszeń, indywidualnej stawki amortyzacji wynoszącej 33,33% rocznie...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie drugie. W zakresie pytania pierwszego i trzeciego zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy na wstępie należy zaznaczyć, iż pomimo faktu, że na spółkę komandytową wraz z jedną nieruchomością przejdą również uprawnienia i zobowiązania z tytułu kilku umów najmu, nie będzie można uznać, iż została do tej spółki wniesiona zorganizowana część przedsiębiorstwa. Bowiem, na podstawie art. 5a pkt 4 updof za zorganizowaną część przedsiębiorstwa uznaje się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Przeniesienie praw i obowiązków z tytułu kilku umów najmu wraz wniesieniem nieruchomości jako wkładu do spółki komandytowej ewidentnie nie wypełnia ww. definicji.

W przedmiotowej kwestii, istotne znaczenie ma treść przepisu art. 22g ust. 1 pkt 4 updof. Zgodnie z tym przepisem za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

Jednocześnie, w myśl art. 22g ust. 16 updof przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 1.5, zastosowanie ma przepis art. 19. Zgodnie z art. 19 ust. 3 wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Zdaniem Wnioskodawcy nie znajdują w rozpatrywanym przypadku zastosowania przepisy art. 22g ust. 12, 13 i 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, na podstawie powołanego art. 22g ust. 1 pkt 4 updof, należy wnioskować, iż będę mógł ustalić wartość początkową środków trwałych (np. budynków) wniesionych do spółki komandytowej w postaci wkładu maksymalnie w ich wartości rynkowej, ustalonej na dzień wniesienia tego wkładu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Spółka osobowa, a do tej kategorii spółek zalicza się spółka komandytowa - art. 4 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 roku – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), stanowi odrębną od wspólników strukturę pod względem organizacyjnym i majątkowym, podobnie jak osoby prawne.

W celu ustalenia wartości początkowej wniesionego w drodze aportu wkładu niepieniężnego w postaci nieruchomości należy sięgnąć do regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) stanowi, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

W myśl art. 22g ust. 16 powołanej ustawy przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, zastosowanie ma przepis art. 19.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający, o czym stanowi art. 19 ust. 4 wyżej cytowanej ustawy.

Pod uwagę należy wziąć również regulacje zawarte w art. 22g ust. 12 i ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z art. 22g ust. 12 ustawy wynika, że w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia lub podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego.

Przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie:

1. podjęcia działalności przez podmiot po przerwie trwającej nie dłużej niż 3 lata,
2. zmiany formy prawnej prowadzonej działalności, polegającej na połączeniu lub podziale dotychczasowych podmiotów albo zmianie wspólników spółki nie będącej osobą prawną,
3. zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków

• jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu), o czym stanowi art. 22g ust. 13 ww. ustawy.
  
  

Przepis ust. 12 ma zastosowanie, jeżeli z odrębnych przepisów wynika, że podmiot powstały w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia lub podmiot istniejący, do którego przeniesiono w wyniku wydzielenia część majątku podmiotu dzielonego, wstępuje we wszelkie prawa i obowiązki podmiotu o zmienionej formie prawnej, połączonego albo podzielonego (art. 22g ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, że wspólnicy mogą, co do zasady, ustalić wartość początkową środków trwałych wniesionych do spółki komandytowej w postaci aportu maksymalnie w jego wartości rynkowej, ustalonej na dzień jego wniesienia. Należy jednakże mieć na uwadze, iż zasadnicze regulacje określone w art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w ściśle zdefiniowanych przypadkach - zostają wyłączone ze stosowania przez normy szczególne zapisane w art. 22g ust. 12 i 13 ww. ustawy.

Należy więc stwierdzić, że skoro sytuacja, o której mowa we wniosku wyczerpuje znamiona cytowanego uprzednio art. 22g ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, a jednocześnie nie znajdują tu zastosowania przepisy art. 22g ust. 12, 13 i 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie Pan posiadał uprawnienie, jako wspólnik spółki komandytowej wraz z pozostałymi wspólnikami tej spółki, do ustalenia wartości początkowej przedmiotowych nieruchomości na dzień wniesienia aportu w wysokości nie wyższej od wartości rynkowej z tego dnia.

Przy dokonywaniu przez podatnika własnej wyceny wartości początkowej środka trwałego zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy, dopuszczalne jest skorzystanie m.in. z pomocy osób posiadających wiedzę fachową w tym zakresie. Pamiętać jednak należy, że w przypadku gdy wycena nieruchomości znacznie odbiega od wartości rynkowej właściwy organ może skorzystać z uprawnień wynikających z wyżej cytowanego przepisu art. 19 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.