Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-848/09-6/AG
z 11 lutego 2010 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB1/415-848/09-6/AG
Data
2010.02.11



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
amortyzacja
stawka amortyzacyjna
środek trwały
wartość początkowa


Istota interpretacji
ustalenie stawki amortyzacyjnej oraz ustalenie wartości początkowej środka trwałego



Wniosek ORD-IN 332 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770n ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12.11.2009 r. (data wpływu 12.11.2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15.01.2010 r. (data wpływu 15.01.2010 r.) złożonym na wezwanie Nr IPPB1/415-848/09-2/AG z dnia 07.01.2010 r. (data nadania 08.01.2010 r. , data doręczenia 11.01.2010 r.) oraz pismem z dnia 30.01.2010 r. (data wpływu 01.02.2010 r.) złożonym na wezwanie Nr IPPB1/415-848/09-4/AG z dnia 22.01.2010 r. (data nadania 22.01.2010 r. , data doręczenia 25.01.2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji jest:

  • w części dotyczącej ustalenia stawki amortyzacyjnej - nieprawidłowe,
  • w części dotyczącej ustalenia wartości początkowej środka trwałego - prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.11.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podstawowym przedmiotem działalności wnioskodawcy jest produkcja makaronu, którą wykonuje w R. Głównym surowcem wykorzystywanym w prowadzonej przez wnioskodawcę działalności jest mąka. W marcu 2009 wnioskodawca zakupił od firmy A Sp. z o.o. cztery sztuki silosów stalowych wraz 2 urządzeniami towarzyszącymi (podajniki, kompresory-trzy sztuki, orurowanie, szafa sterownicza) oraz halę osłonową konstrukcji stalowej wraz z dokumentacją techniczną. Wnioskodawca kupił to jako towar używany za kwotę 45 tys. zł. Obiekt ten tworzył w firmie A Sp. z o.o. jeden obiekt inwentarzowy i został wprowadzony do ich ewidencji środków trwałych dnia 04.06.1991 r. co stanowiło przy sprzedaży podstawę uznania tego obiektu jako towar używany. Zakup ten będzie wykorzystywany do magazynowania i transportu mąki do hali produkcyjnej. Silosy znajdują się nad ziemią. Od marca 2009 wnioskodawca ponosił sukcesywnie nakłady na opracowanie mapy do celów projektowych, wykonanie projektu budowlanego obudowy silosów na mąkę, pręty, żebrowane, usługa transportowa na przywóz wszystkich elementów będących przedmiotem transakcji z firmą A Sp. z o.o., beton do wykonania fundamentów obudowy silosów do mąki, koszty demontażu i montażu w R obudowy silosów, usługa dźwigowa, demontaż silosów i obudowy silosów (hala osłonowa) montaż obudowy silosów - usługi żurawiem samochodowym, usługa podnośnikiem - obudowa silosów, wykonanie fundamentów, montaż silosów i konstrukcji stalowej hali, kierowanie i nadzór nad rozbiórką silosów i hali osłonowej, zakup płyt warstwowych, blacha w arkuszach i obróbka blacharska, wynajem rusztowań do budowy hali, rynna i rura spustowa do hali, wykonanie pokrycia dachu płytą warstwową, wykonanie elewacji hali płytą warstwową, rura do transportu mąki z silosa, wykonanie projektu zmiennego obudowy silosów. Od chwili zakupu od firmy A Sp. z o.o. wnioskodawca dokonał zakupów na modernizację i przewiezienie z W na około 216 tys. zł. Reasumując na terenie który jest własnością firmy wnioskodawca wykonał fundament wspólny dla 4 silosów metalowych, podajnika i hali osłonowej konstrukcji stalowej dla silosów (do hali tej można wchodzić ma ona drzwi, 4 ściany, okna i dach). Poniesione zostały nakłady związane z „przewiezieniem” zakupionych z A Sp. z o.o. wszystkich elementów oraz z ulepszeniem tych zakupionych. Hala osłonowa nie jest wykorzystywana do innych celów niż magazynowanie i transportowanie mąki do produkcji. Wszystkie nakłady zostały zaksięgowane na jednym koncie, gdyż wnioskodawca uznał, że tworzą one jeden obiekt inwentarzowy.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 07.01.2010 r. Nr IPPB1/415-848/09-2/AG w dniu 15.01.2010 r. wniosek został uzupełniony o oryginalne pełnomocnictwo, z którego wynika sposób reprezentacji wnioskodawcy.

Pismem z dnia 30.01.2010 r. (data wpływu 01.02.2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 22.01.2010 r. Nr IPPB1/415-848/09-4/AG wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny poprzez podanie następujących informacji:

  1. wskazanie symbolu KŚT: grupa 1, podgrupa 10, rodzaj 104.
  2. wszystkie elementy tj. podajnik z osprzętem, silos nr 1,2,3,4, hala osłonowa nie mogą odrębnie funkcjonować (są posadowione na wspólnym fundamencie, podajnik obsługuje wszystkie silosy, hala osłonowa jest wspólna zarówno dla silosów jak i podajnik). Jako odrębne składniki majątku nie są kompletne i nie mogą funkcjonować samodzielnie.

Ponadto wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek o przedstawienie własnego stanowiska w sprawie pytania: Jak prawidłowo ustalić wartość początkową w tej sytuacji...

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

  1. Jaka stawkę należy zastosować do amortyzacji tych środków ...
  2. Jak zakwalifikować te obiekty ...
  3. Jaki jest prawidłowy symbol KŚT...
  4. Czy każdy z nich tworzy odrębny środek trwały np. Podajnik z osprzętem, silos nr 1,2,3,4, hala osłonowa...
  5. Jak prawidłowo ustalić wartość początkową w tej sytuacji...
  6. Czy możemy zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną, a jeżeli tak to jaką...

Zdaniem wnioskodawcy, wszystkie te obiekty stworzą jeden obiekt inwentarzowy sklasyfikowany Symbol KŚT rodzaj 104 - Zbiorniki, silosy i budynki magazynowe stawka amortyzacyjna 5,56%. Wnioskodawca uważa, że może zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną gdyż obiekt ten był wybudowany w roku 1991. W przypadku budynków niemieszkalnych dla których stawka z Wykazu wynosi 2,5% minimalny okres amortyzacji wynosi 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji firmy wnioskodawcy środków trwałych z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Wyliczenie: 100 %/22 = 4,55% 22=40-18

18=2009-1991

Fakt dokonanych przez wnioskodawcę ulepszeń przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych nie ma wpływu na wysokość odpisów amortyzacyjnych.

Wnioskodawca uważa, że wartość początkowa winna być ustalona w oparciu o wszystkie otrzymane faktury, o których mowa w opisie stanu faktycznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Kosztami uzyskania przychodów są poniesione wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie, bądź zagwarantowanie źródła przychodów pod warunkiem, że nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W świetle powyższego dany środek trwały musi spełniać warunek kompletności i zdatności do używania w momencie przekazania do użytkowania a więc przed rozpoczęciem amortyzacji.

Przy czym w myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość początkową środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22f ust 1 ustawy podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prawidłowe ustalenie wartości początkowej środków trwałych jest więc bardzo istotne, ponieważ jej wysokość kształtować będzie wartość odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie nabycia w drodze kupna – cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast z zapisów art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia, którym jest stosownie do przepisów ust. 4 ww. artykułu – wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Na mocy art. 22g ust. 17 ustawy jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca dokonał zakupu środka trwałego za kwotę 46 tys. zł. Na adaptację i przebudowę środka trwałego wnioskodawca poniósł (według opisu stanu faktycznego) ponad 30% jego wartości początkowej (zakupu).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż wartość początkową środka trwałego stanowić będzie koszt jego nabycia oraz ogół nakładów poniesionych na adaptację i przebudowę tego środka trwałego.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Stosownie do treści przepisu art. 22i ust. 1 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Wnioskodawca wskazał, iż wszystkie składniki majątku o których mowa w przedmiotowym wniosku zaklasyfikował jako jeden obiekt inwentarzowy - do grupy 1, podgrupa 10, rodzaj 104.

Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych w skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. „obiekty pomocnicze” obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.

Zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik nr 1 do w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla środków trwałych o symbolu KŚT 104 roczna stawka amortyzacji wynosi 4,5%.

Zatem jeżeli wnioskodawca dokonał prawidłowej klasyfikacji środka trwałego i środek ten jako jeden obiekt inwentarzowy należy go grupy 1 podgrupa 10 rodzaj 104 KŚT wówczas stawka amortyzacji dla tak sklasyfikowanego środka trwałego wynosi 4,5%.

W art. 22j ust. 1 w/w ustawy ustawodawca daje możliwość zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji. W myśl tego przepisu, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

1) dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji:

  1. 24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,
  2. 36 miesięcy - gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł,
  3. 60 miesięcy - w pozostałych przypadkach,

2) dla środków transportu, w tym samochodów osobowych - 30 miesięcy,

3) dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:

  1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
  2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych

- dla których okres amortyzacji- nie może być krótszy niż 3 lata,

4) dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 % - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Zgodnie z art. 22j ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2 uznaje się za:

  1. używane - jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy, lub
  2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 20% wartości początkowej.

Natomiast w myśl art. 22j ust. 3 pkt 1 tej ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

  1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
  2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zakupiony środek trwały był używany przez 18 lat, na co wnioskodawca posiada stosowne dokumenty. Ponadto na adaptację i przebudowę środka trwałego wnioskodawca poniósł (według opisu stanu faktycznego) ponad 30% jego wartości początkowej (zakupu).

W tej sytuacji na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy wnioskodawca będzie miał możliwość ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej - maksymalnie 10%.

Odnosząc się do pytań wnioskodawcy w części dotyczącej ustalenia symbolu KŚT środka trwałego oraz dokonania kwalifikacji składników majątku jako odrębny środek trwały bądź jeden obiekt inwentarzowy należy wyjaśnić jak niżej.

Klasyfikując środki trwałe do poszczególnych grup należy posiłkować się Klasyfikacją Środków Trwałych. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112 poz. 1317 ze zmianami) Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Tut. organ podatkowy nadmienia, że to na podatniku ciąży obowiązek dokonania prawidłowej klasyfikacji środka trwałego do odpowiedniej grupy KŚT. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania składnika majątku zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem o wskazanie symbolu (grupy) środka trwałego oraz wydanie opinii do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Powyższe wynika z Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z którym zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m. in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania KŚT.

W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny.

Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych, zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla lub zespoły komputerowe (część I – objaśnienia uwagi wstępne KŚT).

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, iż wszystkie elementy tj. podajnik z osprzętem, silos nr 1,2,3,4, hala osłonowa nie mogą odrębnie funkcjonować (są posadowione na wspólnym fundamencie, podajnik obsługuje wszystkie silosy, hala osłonowa jest wspólna zarówno dla silosów jak i podajnik). Jako odrębne składniki majątku nie są kompletne i nie mogą funkcjonować samodzielnie. Jako symbol KŚT wnioskodawca wskazał grupa 1, podgrupa 10, rodzaj 104.

Wobec powyższego opierając się na klasyfikacji środka trwałego dokonanej przez wnioskodawcę należy stwierdzić, iż:

  • wartość początkową środka trwałego stanowić będzie koszt jego nabycia oraz ogół nakładów poniesionych na adaptację i przebudowę tego środka,
  • dla środków trwałych o symbolu KŚT 104 roczna stawka amortyzacji wynosi 4,5%,
  • wnioskodawca będzie miał możliwość ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej - maksymalnie 10%.

Końcowo należy wyjaśnić, iż wskazany przez wnioskodawcę przepis art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy nie znajduje w niniejszej sprawie zastosowania, bowiem przepis ten ma zastosowanie do budynków niemieszkalnych dla których stawka amortyzacyjna wynosi 2,5%.

Odnosząc się do obliczonej przez wnioskodawcę indywidualnej stawki amortyzacyjnej organ informuje, iż wyliczenia takie nie należą do kompetencji tut. organu. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy. W związku z powyższym tut. organ nie może odnieść się do wyliczeń wskazanych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj