INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20.11.2009r. (data wpływu 25.11.2009r.), uzupełnione pismem z dnia 10.12.2009r. (data wpływu 14.12.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży „wirtualnego bonu” - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.11.2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT oraz udokumentowania sprzedaży „wirtualnego bonu”. Wniosek zawierał braki formalne - brak przedstawienia własnego stanowiska do zadanego pytania o treści „W jaki sposób udokumentować sprzedaż wirtualnego bonu”.... W związku z powyższym tut. Organ podatkowy pismem z dnia 02.12.2009r. Nr IPPP3/443-1086/09-2/MM wezwał Wnioskodawcę w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego wezwania do uzupełnienia wniosku w powyższym zakresie. Przedmiotowy wniosek w zakresie wskazanym w wezwaniu nie został uzupełniony. Dlatego też przedmiotem interpretacji będzie odpowiedź na pierwsze z zadanych pytań, a w pozostałym zakresie wniosek zostanie pozostawiony bez rozpatrzenia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzić będzie sklep internetowy, w którym oferować będzie szeroki zakres towarów i usług. Będą to zarówno towary i usługi opodatkowane VAT stawką podstawową 22%, jak również towary i usługi opodatkowane stawką VAT 7% lub zwolnione z VAT.

Spółka zamierza wprowadzić nowy kanał dystrybucji oferowanych przez jej sklep internetowych towarów i usług. Nowy projekt opierał się będzie na produkcie, nazwanym roboczo „wirtualnymi bonami”. Oferta Spółki skierowana będzie jednak nie do osób fizycznych, lecz do klientów korporacyjnych.

Klienci, będący podmiotami gospodarczymi, nabywaliby od Wnioskodawcy określoną pulę „wirtualnych bonów”, o określonej wartości nominalnej. Następnie nabyte przez nich „wirtualne bony” zostałyby przez klientów rozdysponowane według ich uznania pomiędzy pracowników. Na sposób rozdysponowania „bonów” Wnioskodawca nie ma wpływu. Nabywca informowałby wyłącznie Wnioskodawcę o tym, jakie osoby otrzymały bon i o jakiej wartości nominalnej. Po uzyskaniu tej informacji Wnioskodawca dokonywałby stosownego zapisu na indywidualnym koncie poszczególnych osób (pracowników klienta). Należy podkreślić, iż „wirtualny bon” nie będzie miał papierowej postaci, a jedynie formę zapisu na koncie użytkowników pracowników klientów, z którego wynikać będzie, że dany pracownik klienta może w sklepie internetowym Wnioskodawcy dokonać zakupów wybranych przez siebie towarów i usług za określoną kwotę, bez konieczności zapłaty za zakup do wysokości zapisu na indywidualnym koncie. Za otrzymany „wirtualny bon” obdarowany nim pracownik klienta będzie mógł dokonywać zakupów w sklepie internetowym Wnioskodawcy. Oczywiście zarówno Wnioskodawca, jak i klient Wnioskodawcy, który nabędzie i przekaże „wirtualny bon” swoim pracownikom, nie mają żadnego wpływu na to, jakiego zakupu dokona dany pracownik: może to być towar lub usługa opodatkowana stawką podstawową VAT, może to być towar lub usługa opodatkowana stawką obniżoną, ale też może to być towar lub usługa zwolnione z podatku VAT. W chwili sprzedaży bonu Wnioskodawca nie jest w stanie określić, na jaki cel zostanie wykorzystany bon istnieje również możliwość, że „wirtualny bon” nie zostanie nigdy wykorzystany bowiem pracownik nie skorzysta z możliwości dokonania zakupów w sklepie internetowym Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż „wirtualnego bonu” będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż „wirtualnego bonu” nie stanowi dostawy towaru, ani świadczenia usługi, zatem nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy bowiem zwrócić uwagę, iż za sprzedany klientowi bon osoba uprawniona (pracownik klienta) będzie mógł dokonać zakupów w sklepie internetowym Wnioskodawcy. W chwili sprzedaży „wirtualnego bonu” Wnioskodawca nie wie bowiem, w jaki sposób „wirtualny bon” zostanie wykorzystany. Osoba uprawniona może nabyć towary lub usługi opodatkowane stawką podstawową, jedną ze stawek obniżonych, może nabyć towary lub usługi zwolnione z podatku VAT, może wreszcie w ogóle nie skorzystać z możliwości, jakie daje „bon” i w ogóle nie dokonać żadnych zakupów w sklepie internetowym Wnioskodawcy.

Warto zauważyć, iż powyższe stanowisko znajduje oparcie w praktyce interpretacyjnej organów podatkowych. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 9 grudnia 2008 r. Nr IPPP2/443-1418/08-4/SAP wskazał, iż „sprzedaż czy też przekazanie bonów (talonów) towarowych nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług i nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wyznaczonym przez przepis art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Bon (talon) towarowy, stanowi rodzaj znaku legitymacyjnego upoważniającego do odbioru (otrzymania) w oznaczonym terminie określonych towarów i dlatego —jak stwierdzono powyżej — nie mieści się on w dyspozycji przepisu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Bon nie jest towarem, lecz tylko kwitem, którym można zapłacić za nabywane towary. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary. Przekazania bonów (talonów), ze względu na ich specyfikę, nie można też uznać za świadczenie usług. Bony towarowe same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb — nie stanowią więc autonomicznego świadczenia, a świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi.

Podobne stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 7 kwietnia 2009r. Nr IPPP1-443-86/09-2/JL, czy Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 26 czerwca 2009r. Nr ILPP1/443-420/09-4/BP.

Z tego punktu widzenia nie sposób mówić o przyjęciu przez Wnioskodawcę zaliczki opodatkowanej VAT. Nie został bowiem skonkretyzowany przedmiot przyszłej transakcji (a nawet nie zostało przesądzone, czy do sprzedaży w przyszłości w ogóle dojdzie). Nie ma zatem możliwości ani ustalenia przedmiotu sprzedaży, na który miałaby zostać wpłacona zaliczka, ani tez stawki VAT, która miałaby zostać zastosowana do przyjętej płatności. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 28 lipca 2009r. (sygn. akt I FSK 932/08) stwierdził, iż obowiązek w VAT powstaje m.in. w momencie otrzymania zaliczki na poczet należności za świadczenie, które ma być wykonane w przyszłości. Nie można jednak rozciągać zakresu pojęcia zaliczka na każdą płatność, którą sprzedający otrzymał od kupującego przed wykonaniem dostawy. Jeżeli wpłata została dokonana, zanim strony ustaliły, czego dotyczy, to nie miała charakteru zaliczki i nie pociągała za sobą powstania obowiązku podatkowego. Podobne stanowisko zajął również Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 21 lutego 2006 r. (C-419/02).

Warto zauważyć, iż przyjęcie, iż sprzedaż „wirtualnego bonu” będzie podlegać opodatkowaniu VAT, pociąga za sobą jeszcze jedną sprzeczną z prawem konsekwencję, W chwili realizacji „bonu”, gdy osoba uprawniona nabędzie już konkretny towar lub usługę dojdzie do sprzedaży opodatkowanej. Dopiero wówczas będzie bowiem wiadomo, czy uprawniony zrealizował bon, a także jaki konkretnie towar lub usługę nabył i jaką stawką były one opodatkowane. Wcześniejsze opodatkowanie „bonów” omaczałoby dwukrotne opodatkowanie tej samej sprzedaży — raz na etapie sprzedaży wirtualnego bonu”, drugi raz na etapie sprzedaży towaru lub usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwana dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wudanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zamierza prowadzić sklep internetowy, w którym będzie oferować zarówno towary jak i usługi opodatkowane różnymi stawkami podatku VAT. W związku z tą działalnością zamierza wprowadzić nowy kanał dystrybucji, który oparty będzie na produkcie zwanym „wirtualnym bonem”. Bon ten będzie przeznaczony dla klientów korporacyjnych. Klienci ci będą nabywać określoną pulę tych bonów, które następnie będą rozdysponowane według ich uznania pomiędzy pracowników klientów. Wnioskodawca po uzyskaniu od klientów informacji, którzy pracownicy zostali otrzymali przedmiotowe bony, dokona stosownego zapisu na indywidualnym koncie poszczególnych osób (pracowników klienta). W tym momencie pracownicy ci będą mogli dokonywać zakupów w sklepie internetowym Wnioskodawcy, przy czym Wnioskodawca w chwili sprzedaży bonu nie jest w stanie określić na jaki towar lub usługę dany pracownik wykorzysta bon. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego, czy sprzedaż „wirtualnego bonu” w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, iż sprzedaż klientom korporacyjnym „wirtualnych bonów” nie stanowi ani dostawy towarów o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ani świadczenia usług w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wyznaczonym przez przepis art. 5 ust. 1 ustawy. Przedmiotowy wirtualny bon jest swoistym bonem towarowym, który stanowi rodzaj znaku legitymacyjnego upoważniającego do odbioru (otrzymania) w oznaczonym terminie określonych towarów i dlatego nie mieści się on w dyspozycji przepisu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Bon nie jest towarem, lecz tylko kwitem, którym można zapłacić za nabywane towary. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary. Przekazania bonów, ze względu na ich specyfikę, nie można też uznać za świadczenie usług. Bony towarowe same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb – nie stanowią więc autonomicznego świadczenia, a świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi.

Biorąc pod uwagę powyższe, fakt sprzedaży „wirtualnego bonu” nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.