Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-839/12-2/MR
z 9 listopada 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2012 r. (data wpływu 10 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W miesiącu lipcu Wnioskodawca zarejestrował działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług polegających na wykonywaniu operatów szacunkowych na zlecenie osób fizycznych oraz przedsiębiorców. Zainteresowany posiada uprawnienia zawodowe do wykonywania zawodu rzeczoznawcy majątkowego, nadane przez Ministra Infrastruktury. Jednocześnie Wnioskodawca poinformował, że jego działalność gospodarcza jest zawężona w stosunku do ustawowego zakresu uprawnień rzeczoznawcy majątkowego i polega wyłącznie na wycenie nieruchomości i sporządzaniu na piśmie opinii o wartości nieruchomości w formie operatu szacunkowego. Zainteresowany nie będzie wykonywał w ramach tej działalności czynności określonych w art. 174 ust. 3 a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), tj. nie będzie sporządzał i opracowywał ekspertyz, niestanowiących operatu szacunkowego, dotyczących:

  1. rynku nieruchomości oraz doradztwa w zakresie tego rynku;
  2. efektywności inwestowania w nieruchomości i ich rozwoju;
  3. skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych;
  4. oznaczania przedmiotu odrębnej własności lokali;
  5. bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości;
  6. określania wartości nieruchomości na potrzeby indywidualnego inwestora;
  7. wyceny nieruchomości zaliczanych do inwestycji w rozumieniu przepisów o rachunkowości;
  8. wyceny nieruchomości jako środków trwałych jednostek w rozumieniu ustawy o rachunkowości.


Wnioskodawca nie będzie też sporządzał innych ekspertyz, ani prowadził działalności doradczej.

Przewidywana wartość sprzedaży nie przekroczy w roku 150.000 zł, a w roku rozpoczęcia działalności tej kwoty w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym (zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wykonując działalność gospodarczą w zakresie określonym w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest podatnikiem zwolnionym od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on podatnikiem zwolnionym podmiotowo od podatku od towarów i usług, gdyż nie będzie wykonywał czynności określonych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Za zgodą naczelnika urzędu skarbowego podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z dokumentów celnych oraz o kwotę podatku zapłaconą od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty zwolnienia, pod warunkiem:

  1. sporządzenia spisu z natury zapasów tych towarów posiadanych w dniu, w którym nastąpiło przekroczenie kwoty, o której mowa w ust. 1, oraz
  2. przedłożenia w urzędzie skarbowym spisu, o którym mowa w pkt 1, w terminie 14 dni, licząc od dnia utraty zwolnienia.

Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 (art. 113 ust. 9 ustawy).

Ponadto, stosownie do art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Należy zauważyć, iż w oparciu o art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych uzyskał delegację ustawową do określenia, w drodze rozporządzenia, listy towarów i usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Przepis § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), określa listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

W załączniku tym, zatytułowanym „Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy”, wymieniono pod pozycją 12 „Doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego” oraz pod pozycją 13 „Usługi prawnicze”.

Z opisu sprawy wynika, że w miesiącu lipcu br. Wnioskodawca zarejestrował działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług w zakresie wykonywania operatów szacunkowych na zlecenie osób fizycznych oraz przedsiębiorców. Zainteresowany posiada uprawnienia zawodowe do wykonywania zawodu rzeczoznawcy majątkowego. Jego działalność gospodarcza jest zawężona w stosunku do ustawowego zakresu uprawnień rzeczoznawcy majątkowego i polega wyłącznie na wycenie nieruchomości i sporządzaniu na piśmie opinii o wartości nieruchomości w formie operatu szacunkowego. Zainteresowany nie będzie wykonywał w ramach tej działalności czynności określonych w art. 174 ust. 3 a ustawy o gospodarce nieruchomościami, tj. nie będzie sporządzał i opracowywał ekspertyz, niestanowiących operatu szacunkowego, dotyczących: rynku nieruchomości oraz doradztwa w zakresie tego rynku; efektywności inwestowania w nieruchomości i ich rozwoju; skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych; oznaczania przedmiotu odrębnej własności lokali; bankowo -hipotecznej wartości nieruchomości; określania wartości nieruchomości na potrzeby indywidualnego inwestora; wyceny nieruchomości zaliczanych do inwestycji w rozumieniu przepisów o rachunkowości; wyceny nieruchomości jako środków trwałych jednostek w rozumieniu ustawy o rachunkowości. Wnioskodawca nie będzie też sporządzał innych ekspertyz, ani prowadził działalności doradczej. Przewidywana wartość sprzedaży nie przekroczy w roku 150.000 zł, a w roku rozpoczęcia działalności tej kwoty w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym (zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług).

Podkreślić należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia „doradztwo” ani pojęcia „rzeczoznawstwo”. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994, „rzeczoznawca” to specjalista powoływany do wydawania orzeczenia czy opinii w sprawach spornych wchodzących w zakres jego kwalifikacji zawodowych, biegły, ekspert, natomiast „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że świadczenie usług polegających na sporządzaniu opinii o wartości nieruchomości w formie operatu szacunkowego mieści się w zakresie rzeczoznawstwa. Nie oznacza to jednak, że usługi te zawsze i bezwzględnie będą wyłączone ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Ze zwolnienia nie mogą bowiem korzystać ci podatnicy, którzy świadczą czynności wykonywane w ramach rzeczoznawstwa, które stanowią jednocześnie doradztwo – inne niż doradztwo rolnicze związane z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związane ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Zgodnie z art. 174 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. z 2010 r. Dz. U. Nr 102, poz. 651 ze zm.) rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną przez rzeczoznawców na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

W myśl art. 174 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

Rzeczoznawca majątkowy dokonuje określania wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością (art. 174 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Stosownie do treści art. 174 ust. 3a ustawy o gospodarce nieruchomościami, rzeczoznawca majątkowy może sporządzać opracowania i ekspertyzy, niestanowiące operatu szacunkowego, dotyczące:

  1. rynku nieruchomości oraz doradztwa w zakresie tego rynku;
  2. efektywności inwestowania w nieruchomości i ich rozwoju;
  3. skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych;
  4. oznaczania przedmiotu odrębnej własności lokali;
  5. bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości;
  6. określania wartości nieruchomości na potrzeby indywidualnego inwestora;
  7. wyceny nieruchomości zaliczanych do inwestycji w rozumieniu przepisów o rachunkowości;
  8. wyceny nieruchomości jako środków trwałych jednostek w rozumieniu ustawy o rachunkowości.


Natomiast stosownie do postanowień art. 174 ust. 3b ustawy o gospodarce nieruchomościami, z dniem wpisu do centralnego rejestru rzeczoznawców majątkowych osoba, o której mowa w ust. 2, nabywa prawo wykonywania zawodu oraz używania tytułu zawodowego „rzeczoznawca majątkowy”. Tytuł zawodowy „rzeczoznawca majątkowy” podlega ochronie prawnej.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy, stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, że Wnioskodawca świadczyć będzie jedynie usługi rzeczoznawstwa polegające wyłącznie na wykonywaniu wyceny nieruchomości i sporządzaniu opinii o wartości nieruchomości w formie operatu szacunkowego oraz że nie odbywać się to będzie w formie udzielania „porad, opinii i wyjaśnień” (tj. w formie doradztwa), Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj