INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2008 r. (data wpływu 10 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z rozbiórką nabytego budynku - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z rozbiórką nabytego budynku.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą od 2007 r., opodatkowaną podatkiem dochodowym wg stawki liniowej 19%, ewidencjonując zdarzenia gospodarcze na podstawie księgi przychodów i rozchodów, jest Pan również podatnikiem podatku VAT.

W dniu 26 listopada 2008 zakupił Pan na podstawie aktu notarialnego od gminy działkę gruntu, zabudowaną budynkiem mieszkalnym przeznaczonym do rozbiórki. W akcie notarialnym gmina wyceniła tylko wartość gruntu, natomiast wartość budynku była w dokumentacji określona jako zerowa ze względu na zły stan techniczny obiektu.

W chwili obecnej przygotowuje się Pan do zagospodarowania tego terenu i rozbiórki budynku. W związku z czym musi Pan zacząć od przygotowania dokumentacji związanej z rozbiórką budynku i podpisania umów z firmą zajmującą się rozbiórką budynku. W przyszłości po zgromadzeniu środków finansowych i uzyskaniem kredytu, chciałby Pan na tym miejscu wybudować budynek usługowo – mieszkalny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji koszty związane z przygotowaniem rozbiórki i samą rozbiórką budynku, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu, czy też zwiększą wartość początkową gruntu lub inwestycji którą w przyszłości zamierza Pan przeprowadzić na tym terenie... Według ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 23 ust. 1 pkt 35), kosztem uzyskania przychodów, nie są koszty związane z likwidacją zaniechanych inwestycji.

Zdaniem Wnioskodawcy, według ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 23 ust. 1 pkt 35, kosztem uzyskania przychodów, nie są koszty związane z likwidacją zaniechanych inwestycji.

W opisanej sytuacji nie wystąpi likwidacja inwestycji, gdyż budynek nie posiada żadnej wartości i decyzją starostwa powiatowego jest przeznaczony do rozbiórki. Pana zdaniem, koszty związane z rozbiórką budynku będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w związku z tym, że nie da się dokładnie przypisać ich do danego składnika majątku. Nawet przez kilka lat, może na tym gruncie nie być przeprowadzana żadna nowa inwestycja. Ponadto sama rozbiórka budynku jest konieczna ze względów bezpieczeństwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym wyżej przepisie ustawodawca nie wymienia enumeratywnie, jakie konkretne wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Wskazuje jedynie, że aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu:

• musi pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą;
• nie może być wymieniony w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 ustawy);

Ponadto wydatek taki musi być udokumentowany prawidłowo oraz w sposób nie budzący wątpliwości.

Zwrot „w celu” użyty w ww. przepisie oznacza, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź też ewentualnie zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodu albo zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z treści wniosku wynika, że nabytą nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym przeznaczonym do rozbiórki, zamierza Pan wykorzystać w prowadzonej działalności gospodarczej i po zgromadzeniu odpowiednich środków finansowych oraz uzyskaniu odpowiedniego kredytu – wybuduje Pan na zakupionym gruncie budynek usługowo–mieszkalny.

W akcie notarialnym dotyczącym zakupu nieruchomości ustalona była wyłącznie cena zakupu gruntu, natomiast wartość budynku określona była jako zerowa ze względu na zły stan techniczny obiektu. Obecnie przygotowuje się Pan do zagospodarowania terenu i rozbiórki powyższego budynku. W związku z czym musi Pan przygotować dokumentację związaną z rozbiórką oraz podpisać umowę z firmą, która zajmie się już samą rozbiórką.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia.

Należy również wskazać, że art. 22g ust. 4 tej ustawy stanowi, że za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

O tym więc, czy wydatki stanowić powinny koszt poprzez odpisy amortyzacyjne o których mowa w art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych decyduje związek kosztu z realizowanym przedsięwzięciem inwestycyjnym.

A o takim, a nie innym sposobie wykorzystania powyższej nieruchomości – w bliższej lub dalszej przyszłości świadczy zawarte we wniosku stwierdzenie, że „po zgromadzeniu środków finansowych oraz uzyskaniu kredytu chciałbym na tym miejscu postawić budynek usługowo – mieszkalny”. Usługi obce związane z przygotowaniem terenu pod przyszłą inwestycję – w tym usługi wskazane przez Pana we wniosku – zgodnie z art. 22g ust. 4 ww. ustawy, zaliczyć więc należy do kosztów wytworzenia środka trwałego w postaci budynku usługowo – mieszkalnego. Na powyższe nie ma wpływu ewentualny upływ czasu między dokonaniem robót będących przedmiotem wniosku, a momentem wybudowania powyższego budynku i przekazania środka trwałego do używania.

W związku z powyższymi ustaleniami dotyczącymi celu nabycia przez Pana zabudowanej (budynkiem przeznaczonym do rozbiórki) nieruchomości oraz cytowanymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazać należy, że wydatki na przygotowanie odpowiedniej dokumentacji związanej z rozbiórką oraz koszty rozbiórki w wyniku której uporządkowany zostanie teren pod nową inwestycję należy zaliczyć do kosztów wytworzenia budynku usługowo – mieszkalnego, a nie tak jak wskazał Pan we wniosku bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Wskazać jednocześnie należy, że wskazany we wniosku przepis art. 23 ust. 1 pkt 35 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uchylony został przez art. 1 pkt 16 lit. a) tired trzecie ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1316) zmieniającej niniejszą ustawę. Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. przepisem art. 22 ust. 5e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty zaniechanych inwestycji są potrącalne w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.