INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 28.04.2009r. (data wpływu 04.05.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zastosowania art. 5 umowy dnia 14 maja 2003 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 roku, Nr 12, poz. 90, dalej umowa polsko – niemiecka) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.05.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie art. 5 umowy polsko – niemieckiej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka H. (dalej „Spółka”) mająca swoją siedzibę na terenie Niemiec, wytwarza w swojej siedzibie w lserlohn, druty ze stali szlachetnej i nieżelaza. Spółka specjalizuje się w produkcji cienkich i bardzo cienkich drutów o średnicy od 1,00 mm do 0,012 mm. W celu wytworzenia cienkich drutów spółka używa specjalistycznych maszyn. Częścią składową tych maszyn są urządzenia diamentowe tzw. kamienie diamentowe. W celu wytworzenia cienkich i bardzo cienkich drutów, drut przeciągany jest urządzeniem diamentowym o różnej średnicy. W ten sposób poprzez kolejne stopnie ciągnięcia drutu jest osiągnięta określona grubość drutu. Spółka używa około 300.000 takich kamieni diamentowych.

W trakcie procesu wytwarzania kamienie diamentowe zużywają się do tego stopnia iż po pewnym czasie używania nie wykazują wymaganej grubości. Z tego względu kamienie są systematycznie polerowane i na nowo są użyteczne do produkcji. W celu zapewnienia jakości, czynność ta wykonywana jest przez Spółkę. W tym celu zatrudnionych jest około 27 pracowników, którzy w 2008 roku przeprowadzili około 350.000 tego typu politur. Politura jest czynnością pomocniczą techniczną w całym procesie wytwarzania drutu. W celu wykonywania tego typu prac napraw/politury kamieni diamentowych Spółka zatrudnia na podstawie umowy o pracę między innymi pracownika z Polski, który dotychczas wykonywał pracę w siedzibie Spółki ale na własne życzenie ma zamiar przeprowadzić się do Polski. Spółka nie chcąc utracić siły roboczej pracownika, uzgodniła z nim iż będzie on nadal zatrudniony w Spółce i będzie wykonywał swoją dotychczasową pracę w Polsce. W tym celu Spółka własnym transportem dostarczy do Polski 4 maszyny polerujące o wartości około 50.000-80.000 EUR każda, jedną specjalistyczną wiertarkę jak również trzy mikroskopy. Urządzenia umieszczone zostaną w hali produkcyjnej (rodzaj dużego garażu), którą Spółka wynajmie od pracownika. W tej hali pracownik będzie świadczył pracę na rzecz Spółki. W celu wykonania czynności polerujących (obróbki) kamienie diamentowe będą wysyłane kurierem z siedziby Spółki do pracownika następnie po wykonaniu czynności polerujących kamienie w ten sam sposób będą wysyłane do siedziby Spółki. Pracownik nie jest upoważniony do reprezentowania Spółki i zawierania umów w jej imieniu. Niezależnie od czynności wykonywanych przez pracownika w Polsce politura nadal będzie wykonywana w siedzibie Spółki przez pozostałych pracowników. W tym celu używanych jest około 40 maszyn do politury. Ponadto Spółka planuje w przyszłości osiągnąć swój szczyt w obróbce kamieni diamentowych przez zatrudnienie w krótkim czasie kolejnych pracowników w Polsce. Ze względu jednak na duże znaczenie tej czynności dla jakości produktów Spółki, również w przyszłości przeważająca część obróbki kamieni diamentowych będzie wykonywana w siedzibie Spółki. Należy podkreślić, iż kamienie używane są wyłącznie w procesie wytwarzania drutu i nie są przedmiotem sprzedaży ani w Niemczech ani w Polsce ani w innym kraju. Są poddawane jedynie procesowi politury zarówno w Niemczech jak i w Polsce przez zatrudnionych przez Spółkę pracowników.

W związku z powyższym Spółka zwróciła się z następującym pytaniem:

Czy w wyniku prowadzonych czynności przez pracownika Spółki na terenie Polski powstanie zakład Spółki w Polsce...

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654) osoba prawna (spółka z o.o.), jeżeli nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlega obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiąga na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przepis ten stosuje się przy uwzględnieniu przepisów wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Powyższy przepis wskazuje, iż ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu podlegają podatnicy, którzy nie spełniają kryteriów rezydencji, tj. nie mają siedziby, ani zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W sytuacji gdy podatnicy nie będący rezydentami, osiągają dochody na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wówczas dochody te podlegają opodatkowaniu w Polsce. Jeżeli nierezydent uzyskuje dochody na terenie Polski poprzez położony tu zakład wówczas dochód ten podlega opodatkowaniu w Polsce.

Ustawodawca zdefiniował pojęcie zagranicznego zakładu w art. 4a pkt 11 upop jako:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje, chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska, stanowi inaczej. Zasady opodatkowania dochodów osiąganych z tytułu działalności gospodarczej reguluje art. 7 umowy polsko – niemieckiej zgodnie z którym zyski z przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa mogą być opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład.
   
   

Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. W związku z powyższym zyski przedsiębiorstwa niemieckiego podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Niemczech, o ile nie posiada ono zakładu na terytorium Polski. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność gospodarczą poprzez zakład położony w Polsce, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w Polsce, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Definicja zakładu zawarta jest w art. 5 ust. 1 umowy polsko – niemieckiej, który stanowi, iż określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. W szczególności miejsce zarządzania, filię, biuro, warsztat, budowę albo montaż - których okres przekracza 12 miesięcy. Tak więc aby można było mówić o zakładzie musi istnieć placówka, która ma stały charakter i za pośrednictwem której wykonywana jest działalność przedsiębiorstwa.

Zatem w analizowanym zdarzeniu przyszłym należy rozstrzygnąć, czy czynności wykonywane przez pracownika Spółki na terytorium Polski decydować będą o powstaniu zakładu. Od stwierdzenia istnienia zakładu czyli stałej placówki, w której prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa (także częściowa), zależy sposób opodatkowania zysków przedsiębiorstwa.

Analizując zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż Spółka poprzez pracę swojego pracownika na terenie Polski nie prowadzi działalności, ponieważ pracownik wykonując czynności w wynajętym przez Spółkę pomieszczeniu wykonuje jedynie czynności pomocnicze. W dalszej analizie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania art. 5 ust. 4 umowy polsko – niemieckiej wskazuje na placówki które nie stanowią zakładu.

W myśl art. 5 ust. 4 umowy polsko – niemieckiej nie stanowi zakładu:

1. użytkowanie placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostarczania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
2. utrzymywanie zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostarczania;
3. utrzymywanie zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
4. utrzymywanie stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
5. utrzymywanie stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;
6. utrzymywanie stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia któregokolwiek rodzaju działalności, o których mowa pod literami od a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność stałej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.
   
   

Są to między innymi takie placówki w których wykonywana jest działalność o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym. Zastosowanie wyłączenia warunkuje:

• przygotowawczy lub pomocniczy charakter działalności oraz
• prowadzenie działalności dla „przedsiębiorstwa”.
  
  

Czynności przygotowawcze poprzedzają wykonanie czynności podstawowej, natomiast czynności pomocnicze jej towarzyszą lub po niej następują. Różnią się one jednak od czynności podstawowej. W opisanym zdarzeniu przyszłym czynnością podstawową jest produkcja drutu, natomiast czynnością pomocniczą jest szlifowanie kamieni diamentowych, które umożliwiają obrabianie tych drutów do określonej grubości (średnicy). Ocena, czy działalność wykonywana poprzez placówkę ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy, zależy od całokształtu działalności przedsiębiorstwa. Działalność pomocnicza nie może bowiem stanowić samoistnej działalności, lecz ma mieć podrzędne znaczenie w stosunku do działalności podstawowej, czyli ma sens gospodarczy tylko w powiązaniu z pozostałą działalnością przedsiębiorstwa. „W przedmiotowej sprawie czynności wykonywane przez pracownika w Polsce mają charakter pomocniczy ponieważ są jednym z etapów koniecznych do wytworzenia produktu finalnego. Ponadto działalność pomocnicza wykonywana w Polsce nie generuje udziału w zysku przedsiębiorstwa. Reasumując zdaniem Spółki działalność Spółki na terenie Polski nie prowadzi do powstania zakładu, bowiem prace wykonywane przez pracownika w Polsce mają charakter pomocniczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono w tym zakresie od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie tutejszy organ podatkowy pragnie zauważyć, iż z przedstawionego przez Spółkę zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zatrudnić w krótkim czasie kolejnych pracowników na terytorium Polski do wykonywania przedmiotowych czynności. W świetle przepisów umowy polsko - niemieckiej oraz Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (Dom Wydawniczy ABC, wersja skrócona, lipiec 2005 r.) wynika, iż działalność placówki nie posiada charakteru przygotowawczego lub pomocniczego, gdy stanowi istotną i znaczącą część działalności przedsiębiorstwa jako całości, gdy istnieje istotny związek między prowadzoną przez tę placówkę działalnością a uzyskiwanymi przez przedsiębiorstwo dochodami.

Z komentarza wynika również, iż z pewnością stała placówka, której cel jest identyczny z celem przedsiębiorstwa jako całości, nie prowadzi działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym” (punkt 24 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji).

Zatem, w sytuacji gdy po zatrudnieniu w Polsce nowych pracowników charakter funkcji pełnionych przez placówkę nabierze cech istotnych w działalności Spółki wówczas można będzie mówić o powstaniu zakładu na terytorium Polski.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.