INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 1622/08 z dnia 4 marca 2009 r. (data wpływu 2 czerwca 2009 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2007 r. (data wpływu 19 listopada 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia z pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu dokonania płatności opłaty czynszowej za palety - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2007r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia z pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu dokonania płatności opłaty czynszowej za palety. Interpretacja wydana w dniu 11 lutego 2008r. nr IP-PB3-423-468/07-2/JG została uchylona wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 1622/08). Wniosek został uzupełniony w dniu 30 czerwca 2009 r. na wezwanie tut. Organu nr IPPB3/423-468S/07/09-1/JG z dnia 15 czerwca 2009 r. o wyczerpujące opisanie przedmiotu „paleta”.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Głównym celem działalności C. Sp. z o.o. (dalej: „ C" lub „Spółka") jest wynajem, obrót i serwis palet. Ponieważ klienci Spółki wykorzystują udostępniane palety do transportu towarów poza granice Rzeczypospolitej Polskiej, w celu zminimalizowania kosztów prowadzenia działalności oraz dostarczenia klientom możliwie pełnej usługi C zawarła wraz z innymi spółkami z grupy C. (posiadającymi siedziby poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej) porozumienie dotyczące najmu i serwisu palet. Zgodnie z porozumieniem, spółki będące jego stroną:

• mogą korzystać z palet będących własnością innych spółek z grupy C, które zostały przewiezione na teren kraju ich działalności - z tego tytułu spółka będąca właścicielem palet pobiera opłatę czynszową obliczoną według stawki dziennej ustalonej ze spółką korzystającą z palet; oraz
• odbierają od klientów palety będące własnością C Polska, dokonują przeglądu ich stanu technicznego oraz w przypadku takiej konieczności naprawy uszkodzonych palet - z tego tytułu spółka odbierająca palety pobiera opłatę serwisową tzw. „interpool fee" ustaloną na podstawie ilości palet odebranych od klientów, kosztów ich naprawy oraz transportu.
  
  

Ponieważ w ramach prowadzenia działalności gospodarczej C Polska korzysta m.in. z palet będących własnością innych spółek z grupy C, posiadających siedziby poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, jak również z usług odbioru i naprawy palet należących do spółki, C Polska obciążany jest przez spółki z grupy C kosztami opłaty czynszowej oraz opłaty serwisowej.

Spółka zaznacza, że wszystkie płatności z tytułu opłaty czynszowej oraz opłaty serwisowej dokonywane są na rzecz spółek z grupy C posiadających siedziby dla celów podatkowych w państwach, będących stronami umów o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu (dalej: „umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania") zawartych z Rzecząpospolitą Polską.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy płatności z tytułu opłat czynszowych związanych z korzystaniem przez spółkę z palet będących własnością spółek z grupy C, nieposiadających siedziby ani zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powinny być zaklasyfikowane jako przychody za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego w rozumieniu postanowień art. 21 ust. 1 pkt 1) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (t.j. Dz.U. z 2000 r., nr 54, poz. 654 ze zm., dalej: „updop")... W konsekwencji, czy Spółka jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu dokonania płatności opłaty czynszowej...

Zdaniem wnioskodawcy, analiza czy opłata czynszowa dokonywana na rzecz innych spółek z grupy C podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym (dalej: „podatek zryczałtowany") w Polsce powinna zostać dokonana w oparciu o postanowienia art. 21 ust. 1 pkt 1) oraz art. 21 ust. 2 updop.

Zgodnie z postanowieniami art. 21 ust. 1 pkt 1) updop podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników niemających siedziby ani zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „nierezydenci") przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) ustala się w wysokości 20% tych przychodów. Natomiast na podstawie art. 21 ust. 2 updop przepisy art. 21 ust. 1 updop stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Spółka podkreśla, że regulacje właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania nie mogą nakładać na podatników obowiązków podatkowych, które nie miałyby podstawy w ustawodawstwie krajowym. Postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania rozgraniczają jedynie przysługujące obu umawiającym się państwom roszczenia podatkowe, których podstawą są wewnętrzne normy podatkowe każdego z nich. Samo roszczenie podatkowe nie opiera się bowiem na tekście umowy, lecz ma podstawę prawną w akcie prawnym w randze ustawy (zob. J. Banach, Polskie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, 2002, C.H. Beck).

W rezultacie, zdaniem spółki dla określenia czy przychody z tytułu najmu palet podlegają opodatkowaniu podatkiem zryczałtowanym w Polsce należy wskazać przede wszystkim, czy objęte są one postanowieniami art. 21 ust. 1 pkt 1) updop.

W związku z dokonywaniem analizy przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1) updop, spółka pragnie podkreślić, że zgodnie z zasadą wskazaną w art. 121 ustawy Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 80, poz. 60 ze zm. - dalej: „Ordynacja podatkowa") postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych. Natomiast zgodnie z art. 14h Ordynacji podatkowej zasada ta ma zastosowanie również w odniesieniu do wydawania przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych pisemnych interpretacji prawa podatkowego w indywidualnych sprawach podatników.

Zarówno w praktyce, jak i w orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że zasada ta wyrażana jest między innymi poprzez niedokonywanie interpretacji niejasnych przepisów prawa podatkowego na niekorzyść podatnika. Obowiązek stosowania powyższej reguły postępowania przez organy podatkowe został wielokrotnie potwierdzony przez sądy administracyjne, które wskazywały, że:

• „zasada zaufania do organów państwa przemawia za tym, by w razie wątpliwości co do rozumienia konkretnego przepisu, stosować taką jego wykładnię, która nie byłaby krzywdząca dla podatnika" (wyrok Naczelnego sądu administracyjnego z 3 listopada 1999 r., sygn. Sa/bk 1147/98);
• „w świetle art. 121 par. 1 Ordynacji podatkowej wykluczone jest posługiwanie się w procesie wykładni przepisów prawa podatkowego regułą interpretacyjną, w myśl której wszelkie wątpliwości należy rozstrzygać na korzyść skarbu państwa „in dubio pro fisco” (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 kwietnia 2000 r., sygn. III SA 680/99);
• „obowiązki podatnika muszą być precyzyjnie określone w ustawie podatkowej. Podatnik nie może ponosić konsekwencji błędów popełnionych przez ustawodawcę, których skutkiem jest możliwość różnorodnej interpretacji przepisów - przy zastosowaniu ogólnie przyjętych reguł wykładni. Wątpliwości prawne należy interpretować na korzyść podatnika" (wyrok naczelnego sądu administracyjnego z 27 lutego 2003 r., sygn. III SA 1330/2001);
• „należy zgodzić się z zasadą generalnie obowiązującą w naszym państwie prawnym, że wszelkie wątpliwości spowodowane brzmieniem przepisu należy interpretować na korzyść podatnika" (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 kwietnia 1998 r., sygn. I SA/Lu 21/98).
  
  

W świetle powyższego, w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do rozumienia przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1) updop, kierując się zasadą zaufania do organów podatkowych należy przyjąć rozstrzygnięcie, które nie byłoby krzywdzące dla spółki.

Biorąc pod uwagę katalog świadczeń uznawanych za należności licencyjne w praktyce wskazuje się, że katalog przychodów (tzw. należności licencyjnych) podlegających opodatkowaniu podatkiem zryczałtowanym zawarty w art. 21 ust. 1 pkt 1) updop ma charakter zamknięty (zob. M. Niezgódka-Medek, Podatek dochodowy od osób prawnych 2006 - komentarz, 2006, Unimex). Mając na uwadze powyższe, oraz zamieszczenie we wspomnianym katalogu przychodów z tytułu użytkowania ściśle określonych rzeczowych składników majątku należy uznać, że celem ustawodawcy nie było opodatkowanie podatkiem zryczałtowanym przychodów osiąganych z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania wszelkiego rodzaju majątku. Zdaniem spółki, celem ustawodawcy było opodatkowanie jedynie przychodów z tytułu korzystania ze składników majątku wyraźnie określonych w art. 21 ust. 1 pkt 1) updop. W konsekwencji, w przypadku osiągania przez nierezydentów przychodów z tytułu udostępnienia składników majątku nie wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1) updop, przychody te nie powinny być uznawane za tzw. należności licencyjne.

Analizując znaczenie pojęcia urządzenie przemysłowe, handlowe lub naukowe należy zauważyć, że jedynym źródłem przychodów wskazanym w art. 21 ust. 1 pkt 1) updop, które odnosi się do opłat dokonywanych z tytułu korzystania z rzeczowych składników majątku niebędących własnością podatnika są opłaty za „użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego".

W rezultacie, aby ustalić czy palety udostępniane przez spółki z grupy C powinny być zaklasyfikowane jako urządzenia przemysłowe, handlowe lub naukowe w pierwszej kolejności należy określić czy mogą zostać one uznane za urządzenia. Ponadto, zdaniem spółki, z uwagi na zaklasyfikowanie środków transportu do urządzeń przemysłowych, w przypadku uznania, że palety nie mogą być uznane za „urządzenia" na gruncie updop, nie będą one stanowiły również środków transportu.

Przepisy updop nie zawierają definicji terminu „urządzenie". W konsekwencji, zgodnie z powszechnie przyjętymi zasadami wykładni prawa podatkowego, ustalenie znaczenia tego terminu powinno zostać oparte przede wszystkim na potocznym rozumieniu tego pojęcia.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego z 1998 roku, pod red. Mieczysława Szymczaka przez urządzenie rozumie się: „rodzaj mechanizmu lub zespół elementów, przyrządów służący do wykonania określonych czynności, ułatwiających pracę". Ponadto, definicja zawarta w Słowniku języka polskiego zawiera wyjaśnienia pomocnicze, zgodnie z którymi urządzenia można „instalować, montować bądź modernizować".

Zdaniem spółki, pomimo, że definicja pojęcia „urządzenie" zawarta w Słowniku języka polskiego nie wskazuje jednoznacznie, czy obejmuje ono również palety, wydaje się, że urządzenie to zespół elementów tworzących bardziej skomplikowaną całość niż ma to miejsce w przypadku palet, a w konsekwencji wykładnia językowa prowadzi do wniosku, że palety nie mieszczą się w pojęciu urządzenia.

Pojęcie i klasyfikacja palet w pozostałych przepisach prawa.

Zdaniem Spółki, z uwagi na fakt, że klasyfikacje statystyczne określone w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie polskiej klasyfikacji wyrobów i usług z dnia 26 sierpnia 2003 r. (t.j. Dz.U. z 2004r. Nr 89, poz. 844 ze zm., dalej: „pkwiu"), są wielokrotnie wykorzystywane dla określania charakteru usług oraz wyrobów dla celów podatkowych, mogą być one również istotną pomocą przy określeniu pojęcia i klasyfikacji palet.

Spółka pragnie podkreślić, że możliwość określenia znaczenia pojęcia niezdefiniowanego w przepisach podatkowych w oparciu o klasyfikacje statystyczne potwierdził m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 grudnia 2005 r. (sygn. II FSK 871/05), w którym stwierdził on, że „skoro ustawa o podatkach i opłatach lokalnych (...) nie definiuje pojęcia „targowiska pod dachem" oraz „hali używanej do targów, aukcji i wystaw”, a klasyfikacja środków trwałych oraz polska klasyfikacja obiektów budowlanych posługują się pojęciami tożsamymi, to w ramach wykładni systemowej zewnętrznej należy przyjąć, że w art. 15 ust. 2a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych chodzi o rodzaje (klasy) obiektów budowlanych określonych w ww. Klasyfikacjach. Zgodnie ze wspomnianą klasyfikacją PKWiU, palety zaklasyfikowane są jako opakowania (opakowania drewniane - symbol pkwiu 20.40.11, nazwa grupowania: palety drewniane, palety skrzyniowe i pozostałe płyty załadunkowe, z powyższą klasyfikacja została potwierdzona również m.in. w rozporządzeniu ministra finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. W sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. z 2003 r., nr 152, poz. 1475), w którym palety zostały uznane za opakowania zwrotne wielokrotnego użytku.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem spółki analiza pozostałych przepisów prawa potwierdza słuszność prezentowanego przez nią stanowiska, tj. uznania, że palety nie stanowią urządzeń na gruncie przepisów updop.

Podsumowując, zdaniem Spółki mając na uwadze:

• rozumienie potoczne pojęcia „urządzenie" wskazane w słowniku języka polskiego wraz z zawartymi w nim wyjaśnieniami pomocniczymi, jak również
• klasyfikację palet wskazaną w obowiązujących przepisach prawa (tj. jako opakowania), oraz
• obowiązek prowadzenia postępowania zmierzającego do wydania indywidualnej interpretacji prawa podatkowego w oparciu o zasadę zaufania do organów podatkowych, zgodnie z którą wszelkie wątpliwości interpretacyjne powinny być rozstrzygane w sposób niekrzywdzący podatnika, należy stwierdzić, że pojęcie palet nie mieści się w pojęciu „urządzenia" zawartym w przepisach art. 21 ust. 1 pkt 1) updop. W konsekwencji, zdaniem spółki dokonując płatności z tytułu opłaty czynszowej na rzecz nierezydentów, C nie będzie zobowiązana do pobierania podatku zryczałtowanego w Polsce.
  
  

Wydając interpretację indywidualną w dniu 11 lutego 2008 r. nr IP-PB3-423-468/07-2/JG Organ uznał powyższe stanowisko za nieprawidłowe stwierdzając, że paleta jest zespołem elementów (wykonanych z drewna), służy do wykonania określonych czynności w działalności przemysłowej (magazynowanie i transport gotowych wyrobów produkowanych przez Spółkę), także ułatwia pracę, bowiem umożliwia jednocześnie przemieszczanie większej partii wyrobów oraz stanowi ochronę przez ich uszkodzeniem. Paleta jest więc urządzeniem przemysłowym w związku z tym w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na powyższą interpretację Spółka złożyła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które w odpowiedzi z dnia 2 kwietnia 2008 r. nr IP-PB3-423-468/07-4/JG Organ podtrzymał swoje stanowisko zawarte w interpretacji indywidualnej.

W dniu 12 maja 2008 r. Skarżący złożył za pośrednictwem tut. Organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na ww. interpretację i wniósł o uchylenie jej w całości, i uznanie, że paleta nie jest urządzeniem przemysłowym, a tym samym uznanie, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wyrokiem z dnia 4 marca 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 243/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie z uwagi, iż organ nie dokonał precyzyjnego ustalenia stanu faktycznego, tj. nie wezwał Spółki do uzupełnienia danych dotyczących urządzenia jakim jest paleta. Aby rozstrzygnąć, czy paleta jest urządzeniem Spółka winna określić dane techniczne używanych w swojej działalności gospodarczej palet. Z tego też powodu, na podstawie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, interpretacja została uchylona. Zgodnie ze wskazaniem Sądu, sprawa wymaga uzupełnienia wniosku przez Spółkę we wskazanym kierunku i ponownej oceny przez Ministra Finansów przedstawionego zagadnienia. Zgodnie ze wskazaniem Sądu, Organ wezwał Spółkę pismem z dnia 15 czerwca 2009 r., nr IPPB3/423-468S/07/09-1/JG do uzupełnienia wniosku.

W odpowiedzi na wezwanie Organu pismem z dnia 25 czerwca 2009 r. (data wpływu 30 czerwca 2009 r.) Spółka uzupełniła stan faktyczny następująco:

1. Poinformowała, że używa w działalności gospodarczej następujących palet drewnianych: - paleta drewniana (symbol B1210A) - standardowa paleta drewniana o wymiarach 1200x1000mm. - paleta drewniana (symbol B1208A) - drewniana paleta o wymiarach 800x1200mm, wykorzystywana do transportu różnorodnych towarów i produktów. - a także palety:
   
   a) paleta metalowo-drewniana (symbol „B0806A”) - metalowo-drewniana półpaleta o wymiarach 800x600mm, przeznaczona do transportu ładunków ciężkich.
   b) paleta plastikowa (symbol P0604A) - plastikowa ćwierćpaleta wystawowa o wymiarach 600x400mm, wyposażona w wystawkę.
   
   
2. Określiła na czym polega serwisowanie palet:
   
   Usługa serwisowania palet, świadczona na rzecz spółki przez poszczególne spółki z grupy C, obejmuje w szczególności:
   
   a) odbiór palet od klientów, wykorzystujących palety na podstawie porozumień zawartych z C Polska sp. z o.o. (dalej: „klienci”),
   b) przegląd stanu technicznego palet w celu usunięcia ewentualnych uszkodzeń eksploatacyjnych, który obejmuje w szczególności;
   
   - usunięcie drzazg, ostrych krawędzi, wystających gwoździ itp., - wymianę połamanych elementów palet (np. deski, wsporniki), - usunięcie zabrudzeń palet, mogących zanieczyścić załadowany towar, - usunięcie obłupań palet, - usunięcie pleśni lub nieprzyjemnego zapachu z palet, - usunięcie wilgoci z palet, - usunięcie przegniłych lub spróchniałych elementów, - usunięcie obcych oznakowań na paletach (np. innych niż oznaczenie C).
   
   
3. Dokładnie opisała budowę palet.
   
   Spółka wykorzystuje 4 typy palet. Niezależnie od typu, każda z palet jest konstrukcją prostą, która w szczególności nie zawiera takich elementów jak: jakiegokolwiek rodzaju mechanizmy, dźwignie, przekładnie itp. Palety drewniane (symbol „B1210A” i „B1208A”) w obu przypadkach mamy do czynienia z paletami całkowicie drewnianymi, gdzie poszczególne elementy (tj. deski i wsporniki) połączone są ze sobą gwoździami. Różnice między oboma paletami sprowadzają się tylko i wyłącznie do ilości użytych desek oraz ich rozmiarów.
   
   Palety drewniane zbudowane są z:
   
   -górnych desek, na których umieszczany jest towar,
   - desek środkowych, stanowiących wzmocnienie górnych desek (zabezpieczające przed połamaniem),
   - wsporników drewnianych, stanowiących wzmocnienie konstrukcji palety, jak również umożliwiających przemieszczanie palet wózkami widłowymi,
   - desek dolnych, umożliwiających utrzymanie stabilności palet.
   
   Palety metalowo-drewniane (symbol „B0806A”) od poprzednich dwóch typów palet różnią się przede wszystkim typem materiału, który został użyty na wsporniki. Z uwagi na przeznaczenie palet standardowe wsporniki drewniane zostały zastąpione elementami metalowymi. Spółka pragnie podkreślić, że modyfikacja ta pozostaje bez wpływu na charakter oraz sposób wykorzystania palet, jak również nie zwiększa stopnia skomplikowania konstrukcji. Palety metalowo-drewniane zbudowane są z:
   
   - górnych desek, na których umieszczany jest towar, - desek środkowych, stanowiących wzmocnienie górnych desek (zabezpieczające przed połamaniem), - wsporników metalowych, stanowiących wzmocnienie konstrukcji palety, jak również umożliwiających przemieszczanie palet wózkami widłowymi, - desek dolnych, umożliwiających utrzymanie stabilności palet. Palety plastikowe (symbol „P0604A”), składają się z jednego elementu, tj. odlewu plastikowego.
   
   Należy podkreślić, że w przypadku palety plastikowej stopień skomplikowania jest nawet mniejszy niż w przypadku poprzednich typów z uwagi na znacznie mniejsza ilość elementów. Zmiana rodzaju materiału podyktowana jest przede wszystkim względami praktycznymi, ponieważ palety te wykazują dużą odporność na przemieszczanie, co eliminuje ryzyko wzajemnego zanieczyszczania przechowywanych na nich produktów. Zdaniem spółki z opisu danych technicznych jak i opisu budowy palet wynika, że są one opakowaniami o prostej konstrukcji, co wyklucza uznanie ich za urządzenia. Stanowisko to jest zbieżne ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. W wyroku z 4 marca 2009 r. (sygn. III SA/Wa 1622/08), Sąd uznał, że charakter urządzeń wydaje się być skomplikowany, bardziej aniżeli opakowanie nawet wielokrotnego użytku”.
   
   
4. Określiła jakim czynnościom służą palety wykorzystywane w działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę (jakie spełniają funkcje). Palety pełnią funkcję opakowań, wykorzystywanych do transportu towarów przez klientów spółki, tj. towary umieszczane są na paletach, a następnie po zabezpieczeniu przed przemieszczaniem się w trakcie transportu, transportowane do miejsca przeznaczenia. Spółka stwierdza, że wykorzystanie palet jako opakowań służących do transportu towarów jest zgodne z przypisaną paletom klasyfikacją statystyczną określoną rozporządzeniem Rady Ministrów z 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. z 1997 nr 42 poz. 264 ze zm.). Powyższa klasyfikacja statystyczna zalicza palety drewniane do działu: „drewno i wyroby z drewna oraz korka (oprócz mebli); artykuły ze słomy i materiałów używanych do wyplatania”, grupy: „opakowania drewniane”, oraz podkategorii; „palety drewniane, palety skrzyniowe i inne wyplatania”, grupy: „opakowania drewniane”, oraz podkategorii: „ palety drewniane, palety skrzyniowe i inne płyty załadunkowe, wykonane z drewna”. Zdaniem spółki, wspomniana klasyfikacja statystyczna znajduje zastosowanie również w przypadku palet metalowo-drewnianych, ponieważ elementy metalowe są wykorzystywane w budowie tych palet w ograniczonym zakresie (tj. używane są one jako wsporniki palet). Z kolei, zgodnie z klasyfikacją PKWiU palety plastikowe powinny być zaliczone, zdaniem spółki, do działu: „wyroby z gumy i tworzyw sztucznych”, grupy: „wyroby z tworzyw sztucznych”; klasy: „opakowania z tworzyw sztucznych”. Jednocześnie Spółka zaznacza, że obowiązek uwzględnienia klasyfikacji PKWiU przy klasyfikacji palet w sprawie objętej wnioskiem złożonym przez spółkę, został wyraźnie wskazany we wspomnianym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Sąd uznał, że klasyfikacja PKWiU stanowi istotny argument za uznaniem, że palety nie stanowią urządzeń w rozumieniu ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji, zdaniem Spółki, należy uznać, że zarówno klasyfikacja statystyczna, jak również rzeczywisty sposób wykorzystywania palet przez klientów potwierdzają, że palety są opakowaniami drewnianymi, a nie urządzeniami. W rezultacie, Spółka nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych przy wypłacie opłaty czynszowej za korzystanie z palet.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.