INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana , przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2009 r. (data wpływu 22 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie produkcji komponentów uzyskiwanych w wyniku katalitycznego przerobu odpadowych tworzyw sztucznych o symbolu PKWiU 24.66.32-90 i kodzie CN 3811 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie produkcji komponentów uzyskiwanych w wyniku katalitycznego przerobu odpadowych tworzyw sztucznych o symbolu PKWiU 24.66.32-90 i kodzie CN 3811.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zamierza rozszerzyć działalność gospodarczą o recykling odpadowych tworzyw sztucznych metodą termokatalitycznego przetwarzania odpadów na szeroką frakcję węglowodorów KTS-F w procesie odzysku metodą R3.

W wyniku procesów produkcyjnych uzyskany zostanie wyrób akcyzowy zharmonizowany o kodzie PKWiU 24.66.32-90 i symbolu CN 3811 w postaci komponentów, który będzie przeznaczony do odsprzedaży celem dalszego przetwarzania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym przypadku należy uzyskać zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego oraz złożenia zabezpieczenia akcyzowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, aktem prawnym, regulującym zasady i tryb opodatkowania wyrobów akcyzowych jest ustawa z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 ze zm.) oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia wykonawcze. Zainteresowany uważa, iż z przepisów tych wynika, że komponent uzyskiwany w wyniku katalitycznego przerobu tworzyw sztucznych o numerze PKWiU 24.66.3-90 i kodzie CN 3811 ujęty w pozycji 10 załącznika nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym i zalicza się w myśl art. 2 pkt 2 ww. ustawy do wyrobów akcyzowych zharmonizowanych.

Wnioskodawca twierdzi, że zgodnie z art. 30 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym produkcja, przetwarzanie lub magazynowanie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych winny odbywać się, co do zasady, w składzie podatkowym. Natomiast w myśl postanowień § 2a ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie procedury zawieszenia poboru akcyzy i jej dokumentowania (Dz. U. Nr 89, poz. 849 ze zm.), nie stosuje się procedury zawieszenia poboru akcyzy w odniesieniu do wyrobów zharmonizowanych określonych w załączniku do rozporządzenia, w przypadku gdy są zużywane do innych celów niż napędowe, opałowe lub do produkcji paliw silnikowych lub olejów opałowych, z zastrzeżeniem ust. 2 i § 2b ust. 1.

Zainteresowany uważa, iż w związku z tym, że wobec wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, w postaci komponentów uzyskiwanych w wyniku katalitycznego przerobu odpadowych tworzyw sztucznych o symbolu PKWiU 24.66.32-90 i kodzie CN 38.11, nie stosuje się zawieszenia poboru akcyzy, wówczas, gdy są zużywane do celów innych niż napędowe, opałowe lub do produkcji paliw silnikowych lub olejów opałowych, nie ma obowiązku produkcji ww. wyrobów w składzie podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zagadnienia dotyczące opodatkowania podatkiem akcyzowym szeroko rozumianych wyrobów energetycznych czyli paliw silnikowych i olejów opałowych reguluje Dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. WE L 283 z 31.10.2003). Przedmiotowa Dyrektywa zwana „dyrektywą energetyczną” reguluje ogół zagadnień dotyczących zasad opodatkowania akcyzą wyrobów energetycznych oraz energii elektrycznej.

Zgodnie z art. 1 Dyrektywy, Państwa Członkowskie nakładają podatki na produkty energetyczne i energię elektryczną, zgodnie z niniejszą Dyrektywą. Dyrektywa energetyczna w art. 2 wymienia listę produktów, które należy uznać za wyroby energetyczne:

• objętych kodami CN 1507 do 1518, jeśli są przeznaczone do stosowania jako paliwo do ogrzewania lub paliwo silnikowe,
• objętych kodami CN 2701, 2702 i 2704 do 2715,
• objętych kodami CN 2901 i 2902,
• objętych kodem CN 2905 11 00, które nie są pochodzenia syntetycznego, jeśli są one przeznaczone do stosowania jako paliwo do ogrzewania lub paliwo silnikowe,
• objętych kodem CN 3403,
• objętych kodem CN 3811,
• objętych kodem 3817,
• objętych kodem CN 3824 90 99, jeśli są one przeznaczone do stosowania jako paliwo do ogrzewania lub paliwo silnikowe.

Stosownie do art. 20 wymienionej dyrektywy jedynie następujące produkty energetyczne podlegają przepisom dotyczącym kontroli i przemieszczania dyrektywy 92/12/EWG:

• produkty objęte kodami CN 1507–1518, jeśli są przeznaczone do stosowania jako paliwo do ogrzewania lub paliwo silnikowe,
• produkty objęte kodami CN 270710, 270720, 270730 i 270750,
• produkty objęte kodami CN 271011–27101969. Jednakże przy produktach objętych kodami CN 27101121, 27101125 i 27101929, przepisy dotyczące kontroli i przemieszczania stosują się jedynie do sytuacji, kiedy produkty te są przemieszczane luzem,
• produkty objęte kodami CN 2711 (z wyłączeniem 271111, 271121 i 271129),
• produkty objęte kodem CN 290110,
• produkty objęte kodami CN 290220, 290230, 290241, 290242, 290243 i 290244,
• produkty objęte kodem CN 29051100, nie będące pochodzenia syntetycznego, jeśli są przeznaczone do stosowania jako paliwo do ogrzewania lub paliwo silnikowe,
• produkty objęte kodem CN 38249099, jeśli są przeznaczone do stosowania jako paliwo do ogrzewania lub paliwo silnikowe.

Zatem wyroby akcyzowe zharmonizowane (produkty energetyczne) objęte kodem CN 3811 nie podlegają przepisom dyrektywy 92/12/EWG dotyczącym kontroli i przemieszczania.

Zasady opodatkowania wyrobów akcyzowych podatkiem akcyzowym, tj. zasady i tryb wprowadzania do obrotu wyrobów objętych akcyzą określa ustawa z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 ze zm.).

Komponenty uzyskiwane w wyniku katalitycznego przerobu odpadów z tworzyw sztucznych oznaczone symbolem PKWiU 24.66.32-90.00 i kodem CN 3811, ujęte w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym, zalicza się – w myśl art. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym do grupy wyrobów akcyzowych zharmonizowanych.

Produkcja, przetwarzanie lub magazynowanie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powinny odbywać się, co do zasady, w składzie podatkowym. Z definicji składu podatkowego, zgodnie z art. 2 pkt 12 wymienionej ustawy, jednoznacznie wynika, że jest to miejsce określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu celnego, podlegające szczególnemu nadzorowi podatkowemu na podstawie przepisów o służbie celnej, w którym wyroby akcyzowe zharmonizowane są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy i mogą być poddane czynnościom, zgodnie z ustalonymi warunkami. Stanowi o tym również art. 26 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, zgodnie z którym, jeżeli wyroby akcyzowe zharmonizowane są produkowane, przetwarzane lub magazynowane w składzie podatkowym, pobór akcyzy od tych wyrobów jest zawieszony.

Odnosząc się do kwestii dotyczącej obowiązku produkowania w składzie podatkowym przedmiotowych komponentów należy zwrócić uwagę na postanowienia § 2a ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie procedury zawieszenia poboru akcyzy i jej dokumentowania (Dz. U. Nr 89, poz. 849, ze zm.), w myśl którego nie stosuje się procedury zawieszenia poboru akcyzy w odniesieniu do wyrobów akcyzowych zharmonizowanych określonych w załączniku do rozporządzenia, w przypadku gdy są zużywane do innych celów niż napędowe, opałowe lub do produkcji paliw silnikowych lub olejów opałowych, z zastrzeżeniem ust. 2 i § 2b ust. 1.

W poz. 21 załącznika rozporządzenia w sprawie procedury zawieszenia poboru akcyzy i jej dokumentowania, w którym zawarto pełny wykaz wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, do których nie stosuje się procedury zawieszenia poboru akcyzy, umieszczono również m.in. preparaty przeciwstukowe; dodatki do olejów mineralnych itp. oznaczone symbolem PKWiU 24.66.32 oraz środki przeciwstukowe; inhibitory utleniania, inhibitory tworzenia się żywic, dodatki zwiększające lepkość, preparaty antykorozyjne oraz inne preparaty dodawane do olejów mineralnych (włącznie z benzyną) lub do innych cieczy, stosowanych do tych samych celów co oleje mineralne i oznaczone kodem CN 3811.

Stosownie do § 2a ust. 2 ww. rozporządzenia, w przypadku wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, o których mowa w § 2a ust. 1 rozporządzenia, produkowanych i przemieszczanych na terytorium kraju, do których stosuje się stawkę podatku inną niż stawka 0 (stawka zero), z wyjątkiem wyrobów oznaczonych symbolem PKWiU 23.20.32 i kodem CN 2713, nie stosuje się § 2a ust. 1 rozporządzenia.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 65 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym minister właściwy do spraw finansów publicznych wydał rozporządzenie z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 87, poz. 825 ze zm.). W załączniku Nr 1 do przedmiotowego rozporządzenia (tabela stawek akcyzy dla wyrobów akcyzowych sprzedawanych w kraju) dla towaru o kodzie PKWiU 24.66.32-90.00 nie została wskazana stawka podatku akcyzowego w poz. 1-28, zatem należy zastosować stawkę podatku z poz. 29 tj., stawkę 0 (stawka zero).

W związku z faktem, iż w stosunku do wyrobów akcyzowych zharmonizowanych w postaci komponentów uzyskiwanych w wyniku katalitycznego przerobu odpadów z tworzyw sztucznych nie stosuje się procedury zawieszenia poboru akcyzy wówczas, gdy są zużywane do innych celów niż napędowe, opałowe lub do produkcji paliw silnikowych lub olejów opałowych, należy uznać, że w takim przypadku produkcja tych wyrobów nie musi odbywać się w składzie podatkowym.

Zaznaczyć również należy, iż ze stanu faktycznego wynika, że wyrób KTS-F, który ma być produkowany przez Wnioskodawcę nie jest jeszcze komponentem paliwowym. Dopiero destylacja przedmiotowego wyrobu w specjalistycznej instalacji do przerobu odpadowych frakcji węglowodorowych pozwala na otrzymanie komponentów paliw płynnych.

Z powyższego wynika, iż producentem komponentów paliw płynnych (paliw silnikowych) będzie dopiero odbiorca KTS-F, który to swoje czynności produkcyjne musi wykonywać w składzie podatkowym.

Reasumując, na podmiocie produkującym KTS-F uzyskiwanym w wyniku katalitycznego przerobu odpadów z tworzyw sztucznych, wykorzystywanym przez inny podmiot jako surowiec do produkcji komponentów paliw płynnych, nie ciąży obowiązek ich produkcji w składzie podatkowym tylko w wypadku, jeżeli produkowany wyrób, zaliczony zgodnie z ustawą o podatku akcyzowym do paliw silnikowych, nie stanowi samoistnego paliwa wykorzystywanego do napędu, nie może być w żadnej sytuacji wykorzystany jako takie paliwo, nie stanowi dodatku lub domieszki do paliw silnikowych, nie jest oferowany jako dodatek lub domieszka do paliw silnikowych, nie jest używany do celów opałowych lub do produkcji olejów opałowych.

Ponadto tut. Organ informuje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie zawiera wykładni przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 3, poz. 11), która wchodzi w życie z dniem 1 marca 2009 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.