Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-989/12/WRz
z 16 listopada 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 17 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z adaptacją lokalu mieszkalnego oraz możliwości jego amortyzacji wg indywidualnej stawki amortyzacyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z adaptacją lokalu mieszkalnego oraz możliwości jego amortyzacji wg indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, której przedmiotem jest m.in. zarządzanie i wynajem nieruchomości w dniu 2 sierpnia 2012 r. nabył On lokal mieszkalny z przeznaczeniem na wynajem. Przed wprowadzeniem tego lokalu do ewidencji środków trwałych wymagane będzie wykonanie pewnych prac adaptacyjnych umożliwiających zmianę przeznaczenia lokalu na potrzeby działalności gospodarczej. Mieszkanie które Wnioskodawca nabył znajduje się w budynku, którego okres użytkowania wynosi ponad 70 lat.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

  1. Czy można amortyzować przedmiotowe mieszkanie według indywidualnej stawki amortyzacyjnej przez okres 10 lat?
  2. Czy nakłady poniesione na adaptację mieszkania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, będą stanowiły koszt uzyskania przychodu z tej działalności?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Przedmiotowe mieszkanie można amortyzować według indywidualnej stawki amortyzacji przez okres 10 lat, gdyż przed nabyciem było ono użytkowane przez okres dłuższy niż 60 miesięcy.

Ad. 2. Nakłady na adaptację mieszkania na potrzeby działalności gospodarczej będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w trojaki sposób:

  • jeżeli będą poniesione przed wprowadzeniem lokalu do ewidencji środków trwałych, to bez względu na wysokość, będą zwiększały wartość początkową środka trwałego w budowie, a następnie po wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych będą stanowiły koszt w postaci odpisów amortyzacyjnych,
  • jeżeli będą poniesione po wprowadzeniu lokalu do ewidencji środków trwałych w przypadku gdy suma wydatków poniesionych na ulepszenie przekroczy w roku 3.500 zł zwiększą jego wartość początkową, czyli zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodu poprzez odpis amortyzacyjny,
  • jeżeli będą poniesione po wprowadzeniu lokalu do ewidencji środków trwałych, w przypadku gdy suma wydatków poniesionych na ulepszenie nie przekroczy w roku 3.500 zł, będą bezpośrednio stanowiły koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

  • pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • być właściwie udokumentowany.

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami lub zachowaniem źródła przychodu.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z przytoczonych przepisów wynika, że środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji są m.in. nabyte budowle, budynki, lokale, o ile spełniają następujące warunki:

  • stanowią własność lub współwłasność podatnika,
  • są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  • przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
  • są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

W przypadku budynków (lokali) mieszkalnych, podatnik podejmuje decyzji o ich amortyzacji.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Stosownie do z art. 22g ust.1 pkt 1 tej ustawy, za wartość początkowa środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która jest zróżnicowana m.in. z uwagi na sposób nabycia, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia.

Natomiast zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Jednocześnie stosownie do art. 22g ust. 17 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje użytych w niej pojęć, adaptacji, rozbudowy, rekonstrukcji itd. Jednakże potoczne znaczenie pojęcia adaptacji wiąże się z podnoszeniem wartości technicznej, użytkowej, jak i przystosowanie składnika majątku do wykorzystywania go w innym celu niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego, technicznego lub obniżce kosztów eksploatacji.

Wskazać należy, iż skoro Wnioskodawca nabył przedmiotowy lokal mieszkalny na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, to wartość początkową tego składnika majątku winien ustalić On w oparciu o art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc w cenie nabycia, którą winien powiększyć o poniesione przed oddaniem tego składnika majątku do użytkowania wydatki poniesione na jego adaptację, które tym samym zwiększą wartość początkową przedmiotowego środka trwałego, zostaną one więc zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne. Jednakże gdy adaptacja ta zostanie przeprowadzona po oddaniu ww. lokalu do użytkowania, to wydatki poniesione z tego tytułu przekraczające w roku podatkowym 3.500 zł, powiększą wartość początkową tego lokalu, a więc zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od powiększonej wartości początkowej środka trwałego. Natomiast, jeżeli suma tych wydatków nie przekroczy w roku podatkowym ww. kwoty, to będą one podlegały bezpośrednio zaliczeniu do kosztów podatkowych.

Odnosząc się do możliwość zastosowania przez Wnioskodawcę indywidualnej stawki amortyzacyjnej do amortyzacji przedmiotowego lokalu mieszkalnego zauważyć należy, iż w myśl art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 22l, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

-dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 – 10 lat, z wyjątkiem:

  • trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
  • kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych

dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata (pkt 3).

Powyższy zapis należy rozumieć w ten sposób, że indywidualne stawki amortyzacyjne dla lokali mieszkalnych, o którym mowa w art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, mogą być ustalane jedynie dla takich środków trwałych, które w rozumieniu ustawy, są albo używane albo ulepszone, a ponadto nie były wcześniej wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej przez podatnika. Natomiast ustalenie przez ustawodawcę minimalnego okresu amortyzacji środka trwałego na 10 lat oznacza, że maksymalna wysokość rocznej stawki amortyzacji będzie wynosić 10%.

Jak wynika natomiast z art. 22j ust. 3 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

  1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
  2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w dniu 2 sierpnia 2012 r. nabył lokal mieszkalny z przeznaczeniem na wynajem. Przed wprowadzeniem tego lokalu do ewidencji środków trwałych wymagane będzie wykonanie pewnych prac adaptacyjnych, umożliwiających zmianę przeznaczenia lokalu na potrzeby działalności gospodarczej. Mieszkanie które nabył, znajduje się w budynku, którego okres użytkowania wynosi ponad 70 lat.

Mając powyższe na względzie w świetle przytoczonych wyżej przepisów stwierdzić należy, iż przedmiotowy lokal mieszkalny, jako lokal używany w rozumieniu art. 22j ust. 1 pkt 3 i ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile po raz pierwszy zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przez Wnioskodawcę, może być amortyzowany z zastosowaniem indywidualnej stawki amortyzacyjnej przez okres nie krótszy niż 10 lat (stawką amortyzacyjną nie wyższą niż 10%).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj