INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30.05.2008r. (data wpływu 02.06.2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia przez Wnioskodawcę dochodu z tytułu sprzedaży praw i obowiązków w spółce komandytowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.06.2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia przez Wnioskodawcę dochodu z tytułu sprzedaży praw i obowiązków w spółce komandytowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, Sp. z o.o. posiada siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Wnioskodawca zamierza uczestniczyć w spółce komandytowej w roli komandytariusza, a tytułem wkładu do Spółki komandytowej Wnioskodawca zamierza wnieść prawo wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej wraz z przysługującym mu prawem własności budynku posadowionego na tym gruncie. Wartość aportu zostanie wyceniona przez uprawnionego biegłego rzeczoznawcę. Oprócz Wnioskodawcy w spółce komandytowej uczestniczyć będzie jeszcze jeden podmiot (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością), który będzie komplementariuszem spółki komandytowej. Spółka zamierza odpłatnie przenieść na inną osobę, w trybie art. 10 ustawy z dnia 15 września 2004r. Kodeks spółek handlowych, ogół praw i obowiązków wspólnika spółki komandytowej, w której będzie komandytariuszem, do której uprzednio wniesie jako wkład niepieniężny majątek trwały.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku zbycia praw i obowiązków w spółce komandytowej Spółka będzie miała prawo rozpoznać jako koszt uzyskania przychodu, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, między innymi wartość początkową majątku trwałego wniesionego przez Spółkę do spółki komandytowej, wynikającą z ksiąg spółki komandytowej, pomniejszoną o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych przez spółkę komandytową, proporcjonalnie do przypadającego na Spółkę udziału w zyskach Spółki komandytowej...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami ustawy o CIT, w przypadku zbycia praw i obowiązków w spółce komandytowej w trybie art. 10 Kodeksu spółek handlowych, cena sprzedaży ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej będzie stanowić przychód podatkowy, o którym mowa w art. 14 ustawy o CIT, a jednocześnie Spółka będzie miała prawo rozpoznać jako koszt uzyskania przychodu, zgodnie z art.16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, między innymi wartość początkową majątku trwałego wniesionego przez Spółkę do spółki komandytowej, wynikającą z ksiąg spółki komandytowej, pomniejszoną o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych przez spółkę komandytową w proporcji do przypadającego na Spółkę udziału w zyskach spółki komandytowej.

Zgodnie art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy o CIT przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z których został osiągnięty, rozumiany jako nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym.

W ocenie Spółki, odpłatne przeniesienie ogółu praw i obowiązków wspólnika w spółce komandytowej w trybie art. 10 Kodeksu spółek handlowych stanowi odpłatne zbycie prawa majątkowego. W związku z tym, w wyniku dokonania powyższej transakcji Spółka uzyska przychód z odpłatnego zbycia prawa majątkowego, o którym mowa w art. 14 ustawy o CIT. Przychód ten powinien zostać przez Spółkę wykazany, zgodnie z dyspozycją art. 14 ust. 1 ustawy o CIT, w wysokości równej wartości przenoszonego ogółu praw i obowiązków, wyrażonej w cenie określonej w umowie dotyczącej przeniesienia.

Jednocześnie ustawa o CIT nie zawiera odrębnych uregulowań dotyczących ustalania kosztów uzyskania przychodów ze zbycia praw i obowiązków w spółce komandytowej. W związku z powyższym koszty uzyskania tych przychodów należy, w ocenie Spółki, rozpoznać zgodnie z zasadami ogólnymi. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów min. wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych — wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami i pomniejszone o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych, stanowią jednak koszt uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Biorąc pod uwagę, że Spółka wniesie do spółki komandytowej wkład niepieniężny w postaci majątku trwałego, odpłatne zbycie całości praw i obowiązków w spółce komandytowej będzie równoznaczne m.in. z odpłatnym zbyciem tego majątku trwałego. A zatem, kosztem uzyskania przychodu przy zbyciu praw i obowiązków w spółce komandytowej będzie m.in., zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, wartość początkowa majątku trwałego wniesionego do spółki komandytowej przez Spółkę, wynikająca z ksiąg spółki komandytowej, pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych przez spółkę komandytową do momentu zbycia praw i obowiązków.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Analizując przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy stwierdzić, iż ustawodawca nie przewidział szczególnej metody ustalania dochodu ze sprzedaży rzeczy lub praw majątkowych określonych w art. 14 ust. 1 w/w ustawy. Prawo majątkowe jest definiowane jako prawo podmiotowe pozostające w ścisłym związku ekonomicznym z interesem uprawnionego. Jest to określone uprawnienie podmiotu, pozostające w związku z jego majątkiem. Prawem takim jest udział wspólnika w spółce osobowej. Z tego też względu oraz uwzględniając fakt, iż Spółka, będąca wspólnikiem spółki komandytowej, jest osobą prawna, przy ustalaniu jej dochodu z w/w tytułu należy kierować się zasadą ogólną wyrażoną w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z powołanym art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Art. 12 ust. 1 w/w ustawy stanowi, że przychodami są m. in. otrzymane pieniądze i wartości pieniężne. Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Natomiast kosztami uzyskania przychodów, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Art. 16 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Odnosząc się do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, katalog wyłączeń określony w art. 16 ust.1 ustawy nie znajduje zastosowania, ponieważ w momencie zbycia przez Wnioskodawcę praw i obowiązków w spółce osobowej istotną rolę stanowi wartość wkładów określonych w umowie spółki komandytowej. Zaś zasady ich określania muszą być jednolite bez względu na rodzaj składników aportu, np. czy były to aktywa trwałe (wartości niematerialne i prawne lub rzeczowe aktywa trwałe ) czy też aktywa obrotowe (rzeczowe aktywa obrotowe (zapasy), należności krótkoterminowe, inwestycje krótkoterminowe). Analizując stanowisko spółki, rodzaj składników majątkowych wniesionych aportem na poczet pokrycia wkładu w spółce osobowej skutkowałby odmiennym traktowaniem wobec prawa podmiotów znajdujących się w podobnej sytuacji, tj. pokryły wkład w spółce osobowej poprzez wniesienie aportem składników majątkowych spółki.

W konsekwencji, w momencie zbycia praw i obowiązków w spółce komandytowej przez Wnioskodawcę, należy rozpoznać przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 i art. 14 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust.1 cyt. ustawy w wartości wniesionego wkładu określonego w umowie spółki komandytowej.

W świetle stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.