INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 07 maja 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku ze strajkiem pracowników - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku ze strajkiem pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka Akcyjna w związku z połączeniem w dniu 04 stycznia 2008 r. z inna spółką akcyjną, w myśl art. 93 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) wstąpiła we wszystkie prawa i obowiązki tej spółki. W okresie tym trwała zaostrzona forma strajku – okupacja zakładu. Konsekwencją tego strajku było przerwanie wydobycia. W okresie tym Spółka ponosiła typowe dla funkcjonowania tego specyficznego przedsiębiorstwa znaczne koszty stałe, którymi są między innymi: koszty ponoszone w związku z odwadnianiem wyrobisk podziemnych, koszty mediów (tj. energii elektrycznej, wody, itp.), koszty amortyzacji składników majątku. Ponadto, Spółka zobowiązana była również do wypłacenia niestrajkującej załodze wynagrodzenia za wykonywaną pracę (m.in. administracja) oraz wynagrodzenia za pracę za okres przerwy w świadczeniu pracy w trakcie protestu (dniówki postojowe) dla tej grupy osób, która była gotowa do wykonywania pracy. W wyniku strajku wstrzymano wydobycie węgla kamiennego, co doprowadziło również do wypłaty odszkodowań dla firm w związku z brakiem możliwości realizacji zawartych umów. Istnieją podpisane umowy, w których nie ma zapisu o karach umownych na rzecz wykonawcy za spowodowanie postoju robót. Przewidziane są jedynie kary umowne za odstąpienie od umowy, spowodowanie postoju robót z przyczyn zależnych od Spółki. Zawarte są w nich zapisy o sile wyższej, która zwalnia stronę od odpowiedzialności za niewykonanie obowiązków umownych (wśród takich przypadków nie wymieniono strajku). W myśl treści tego typu umów, opierając się na opiniach prawników Spółki, kontrahentom przysługuje odszkodowanie za zaistniały przestój robót. W związku z tym Zarząd Spółki po analizie i weryfikacji przedłożonych do akceptacji protokołów porozumień z firmami mającymi świadczyć usługi na rzecz Spółki w okresie od 05 stycznia 2008 r. do 31 stycznia 2008 r., podjął decyzję o uznaniu roszczeń finansowych firm, które w zawartych umowach posiadały wiążące strony zapisy o karach umownych z tytułu tzw. postojowego, w kwotach zaproponowanych w protokołach porozumień. W konsekwencji zostały podpisane ugody, co wyczerpało roszczenia tych firm wobec Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy poniesione przez Spółkę koszty strajku stanowią koszt uzyskania przychodu w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów o ile nie są wymienione w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów regulowanym art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Spółka stoi na stanowisku, że wszystkie koszty związane z mającym miejsce w Spółce strajkiem, są kosztem uzyskania przychodu. I tak, poniesienie wydatków związanych z utrzymaniem infrastruktury Spółki – ze względu na specyfikę działalności, było niezbędne dla zabezpieczenia źródła przychodów.

Natomiast w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych regulacje prawa podatkowego m.in. w art. 16a i 16b ww. ustawy brzmią, iż amortyzacji podlegają składniki aktywów zaklasyfikowane jako środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdane do użytku w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Natomiast z art. 16c pkt 5 tej ustawy wynika, że amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności. Tak więc fakt nieużywania części składników majątku w trakcie strajku nie wynika z zaprzestania działalności gospodarczej Spółki. Wyłączenie ich z eksploatacji ma w takim przypadku charakter jedynie tymczasowy i nie powoduje konieczności zaprzestania ich amortyzowania.

Odnosząc się do kwestii wypłaty odszkodowań dokonanych na podstawie zawartych pisemnie porozumień, a niebędących wynikiem wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług, zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad, zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług, Spółka stoi na stanowisku, że nie mogą być wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka uznaje bowiem, że koszty odszkodowań są konsekwencją ponoszenia ryzyka prowadzenia działalności gospodarczej, do którego należy również strajk załogi. Co więcej wypłacone odszkodowania pozwalają na dalszą współpracę z ważnymi z punktu widzenia działalności Spółki kooperantami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.