INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2008 r. (data wpływu 19 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie kwalifikowania oleju rzepakowego do wyrobów akcyzowych zharmonizowanych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie kwalifikowania oleju rzepakowego do wyrobów akcyzowych zharmonizowanych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest producentem i przetwórcą wyrobów oleistych. Z zakupionych nasion rzepaku Spółka produkuje oleje:

• rzepakowy rafinowany (kod Nomenklatury Scalonej CN 15141910),
• rzepakowy neutralizowany (kod Nomenklatury Scalonej CN 15141910),
• rzepakowy surowy (kod Nomenklatury Scalonej CN 15141110).

Wyprodukowane oleje Zainteresowany sprzedaje zarówno na cele spożywcze jak i do odbiorców nabywających oleje na tzw. cele techniczne (tj. do odbiorców używających tych olejów w celach dalszego przetwarzania w procesie produkcji biopaliw, w tym w szczególności do produkcji dodatków lub domieszek do paliw silnikowych). Dostawy oleju na cele techniczne realizowane są zarówno na rzecz podmiotów krajowych, jak i zagranicznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego należy przyjąć, że wytwarzane przez Spółkę oleje rzepakowe traktowane jako biokomponenty w myśl ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 169, poz. 1199 ze zm.), zwanej dalej ustawą o biokomponentach, przeznaczone do tzw. celów technicznych (tj. używane przez odbiorców Wnioskodawcy w celach dalszego przetwarzania w procesie produkcji biopaliw, w tym w szczególności wykorzystywane do produkcji dodatków lub domieszek do paliw silnikowych), stanowią wyroby akcyzowe zharmonizowane w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym, a w konsekwencji, czy Spółka zobowiązana jest do posiadania składu podatkowego dla potrzeb prowadzenia produkcji tego typu olejów, co jednocześnie uprawniać ją będzie do dokonywania przemieszczenia oleju przeznaczonego na tzw. cele techniczne do składów podatkowych nabywców w procedurze zawieszenia poboru akcyzy (w oparciu o przygotowane przez Spółkę dokumenty ADT)...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z brzmieniem art. 2 ust. 1 pkt 3 oraz pkt 8 ustawy o biokomponentach, za biokomponenty uważa się bioetanol, biometanol, ester, dimetyloeter, czysty olej roślinny oraz węglowodory syntetyczne, przy czym przez czysty olej roślinny rozumie się olej roślinny wytwarzany z roślin oleistych przez tłoczenie, ekstrakcję lub za pomocą porównywalnych metod, czysty lub rafinowany, niemodyfikowany chemicznie.

Mając na uwadze powyższe wytwarzany przez Zainteresowanego olej rzepakowy spełnia definicję biokomponentu wyrażoną w cytowanych powyżej przepisach ustawy o biokomponentach.

Jednocześnie art. 2 ust. 1 pkt 18 ustawy o biokomponentach stanowi, że wytwórcą w znaczeniu tej ustawy jest przedsiębiorca w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807, ze zm.), wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, magazynowania lub wprowadzania do obrotu biokomponentów.

Ponadto, zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 ustawy o biokomponentach, wytwórca jest obowiązany spełniać określone warunki, w tym m.in. posiadać zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego.

W konsekwencji Spółka wytwarzając olej rzepakowy stanowiący biokomponent stała się wytwórcą biokomponentów prowadzącym działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej i powinna posiadać zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego.

Jednocześnie, w myśl art. 4 ust. 1 ustawy o biokomponentach, działalność gospodarcza w zakresie wytwarzania, magazynowania lub wprowadzania do obrotu biokomponentów jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej i wymaga wpisu do rejestru wytwórców (stąd Zainteresowany powinien być zobowiązany do dokonania wpisu do wspomnianego rejestru).

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy wytwarzany olej rzepakowy spełnia definicję biokomponentu wyrażoną w cytowanych powyżej przepisach ustawy o biokomponentach, a Spółka wytwarzając olej rzepakowy stanowiący biokomponent stała się wytwórcą biokomponentów prowadzącym działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej i powinna posiadać zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego.

Zdaniem Zainteresowanego, przedstawione powyżej podejście zgodne jest z praktycznym podejściem prezentowanym przez Prezesa Agencji Rynku Rolnego (będącego organem prowadzącym wspomniany powyżej rejestr wytwórców), który w styczniu 2007 r. dokonał wpisu Spółki do rejestru wytwórców w oparciu o wniosek Spółki zawierający zgłoszenie wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania czystego oleju roślinnego.

Wnioskodawca wyjaśnia ponadto, iż przepis art. 4 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym stanowi, iż opodatkowaniu akcyzą podlegają:

1. produkcja wyrobów akcyzowych zharmonizowanych,
2. wyprowadzenie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych ze składu podatkowego,
3. sprzedaż wyrobów akcyzowych na terytorium kraju,
4. eksport i import wyrobów akcyzowych,
5. nabycie wewnątrzwspólnotowe i dostawa wewnątrzwspólnotowa.

Z kolei przepis art. 2 pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym definiuje, iż wyrobami akcyzowymi są wyroby podlegające akcyzie wymienione w załączniku nr 1 do tej ustawy, natomiast wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi są paliwa silnikowe, oleje opałowe i gaz, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe określone w załączniku nr 2 do ustawy.

Jednocześnie, zgodnie z art. 62 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, do paliw silnikowych i olejów opałowych w rozumieniu ustawy zalicza się:

1. wyroby wymienione w poz. 1-12 załącznika nr 2 do ustawy,
2. pozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU i kod CN.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, wytwarzany przez nią olej rzepakowy traktowany jako biokomponent w myśl ustawy o biokomponentach i przeznaczony do tzw. celów technicznych (tj. używany przez odbiorców Spółki w celach dalszego przetwarzania w procesie produkcji biopaliw, w tym w szczególności wykorzystywany do produkcji dodatków lub domieszek do paliw silnikowych), stanowi wyrób akcyzowy zharmonizowany, gdyż zalicza się do paliw silnikowych w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym.

Wnioskodawca wskazuje przy tym, iż w myśl art. 30 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, produkcja i przetwarzanie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych mogą odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym.

W związku z powyższym, w opinii Spółki dokonywana przez nią w ramach prowadzonej działalności produkcja olejów rzepakowych przeznaczonych do tzw. celów technicznych powinna się odbywać w składzie podatkowym.

Zainteresowany podkreśla ponadto, iż przedstawione powyżej stanowisko zgodne jest z praktycznym podejściem prezentowanym przez organy celne właściwe dla Wnioskodawcy, które w opisanym stanie faktycznym wydały Spółce w dniu 10 stycznia 2007 r. decyzję w sprawie nadania numeru akcyzowego prowadzącemu skład podatkowy (PL…) oraz zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego (PL…), a także sprawują szczególny nadzór podatkowy nad omawianą działalnością Spółki.

Wspomniane zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego nie zostało cofnięte przez naczelnika urzędu celnego właściwego dla Spółki do dnia złożenia niniejszego wniosku.

W świetle powyższego – jak stwierdza Zainteresowany – Spółka powinna być zatem uprawniona do stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy w związku z prowadzeniem produkcji w składzie podatkowym oraz w związku z realizowanym przez nią przemieszczeniem oleju przeznaczonego na tzw. cele techniczne do składów podatkowych nabywców, po spełnieniu określonych warunków (w szczególności, zgodnie z art. 27 ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym, jeżeli procedura zawieszenia poboru akcyzy jest związana z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, to warunkiem zawieszenia poboru akcyzy jest m.in. dołączenie do przewożonych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych administracyjnego dokumentu towarzyszącego - ADT).

Mając na uwadze powyższe – w ocenie Wnioskodawcy – należy przyjąć, że wytwarzane przedniego oleje rzepakowe traktowane jako biokomponenty w myśl ustawy o biokomponentach i przeznaczone do tzw. celów technicznych (tj. używane przez odbiorców Spółki w celach dalszego przetwarzania w procesie produkcji biopaliw, w tym w szczególności do produkcji dodatków lub domieszek do paliw silnikowych), stanowią wyroby akcyzowe zharmonizowane w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym, a w konsekwencji Spółka zobowiązana jest do posiadania składu podatkowego dla potrzeb prowadzenia produkcji tego typu olejów, co jednocześnie uprawniać ją będzie do dokonywania przemieszczenia oleju przeznaczonego na tzw. cele techniczne do składów podatkowych nabywców w procedurze zawieszenia poboru akcyzy (w oparciu o przygotowane przez Spółkę dokumenty ADT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 ze zm.) zwanej dalej ustawą o podatku akcyzowym, wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi są paliwa silnikowe, oleje opałowe i gaz, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe określone w załączniku nr 2 do ustawy.

Z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, że Zainteresowany produkuje oleje rzepakowe, które sprzedaje zarówno na cele spożywcze jak i do odbiorców nabywających te oleje na tzw. cele techniczne (tj. do odbiorców używających tych olejów w celach dalszego przetwarzania w procesie produkcji biopaliw, w tym w szczególności do produkcji dodatków lub domieszek do paliw silnikowych).

Spółka w oparciu o przepisy art. 2 ust. 1 pkt 3 oraz pkt 8 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 169, poz. 1199 ze zm.), zwanej dalej ustawą o biokomponentach uważa, iż produkuje biokomponenty, które w myśl przepisów ustawy o podatku akcyzowym są wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi, gdyż zalicza się je do paliw silnikowych w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym.

Wyjaśnić zatem należy, iż zgodnie z art. 62 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, do paliw silnikowych i olejów opałowych w rozumieniu ustawy zalicza się:

1. wyroby wymienione w poz. 1-12 załącznika nr 2 do ustawy,
2. pozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU i kod CN.

Istotą niniejszej sprawy jest odpowiedź na pytanie, czy w świetle powyższego uregulowania produkowane i sprzedawane oleje rzepakowe stanowią paliwa silnikowe, a w konsekwencji wyroby akcyzowe zharmonizowane.

Choć Zainteresowany trafnie wskazuje, iż w zakresie definicji biokomponentów zastosowanie znajdują uregulowania ustawy o biokomponentach, to mylnie zakłada, iż jego wyroby są paliwami silnikowymi.

Zakres pojęciowy zwrotu „paliwo silnikowe” należy bowiem ustalać przede wszystkim w oparciu o cyt. powyżej przepis art. 62 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Stąd też o tym, czy przedmiotowy wyrób jest wyrobem akcyzowym zharmonizowanym nie decyduje okoliczność, że może on być kwalifikowany – w świetle ustawy o biokomponentach – do biokomponentów lecz to, czy wyrób produkowany przez Spółkę należy uznać za produkt w postaci paliwa silnikowego lub dodatku albo domieszki do tego paliwa, czy też za surowiec służący do produkcji tych wyrobów.

Z niniejszego wniosku wynika, iż olej rzepakowy jest jedynie surowcem do produkcji ww. dodatków, domieszek do paliw silnikowych lub też samoistnych paliw silnikowych.

Przedmiotem produkcji Wnioskodawcy nie jest żadna z ww. postaci paliw silnikowych, gdyż Spółka produkuje i oferuje na sprzedaż wyłącznie olej rzepakowy.

Zwrócić należy również uwagę na to, iż znaczenie pojęcia biokomponentów (ustalane w oparciu o ww. przepisy ustawy o biokomponentach) wiąże się z innymi zagadnieniami niż definiowanie pojęcia paliwa silnikowego, a mianowicie ze zwolnieniami od podatku akcyzowego, o których mowa przepisie § 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 72, poz. 500 ze zm.)

W tym bowiem zakresie znaczenie pojęcia biokomponentu regulują przepisy ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych.

Reasumując, zgodnie z cyt. wyżej definicją paliw płynnych olej rzepakowy, który produkuje Wnioskodawca nie zalicza się do paliw silnikowych, a więc do wyrobów akcyzowych zharmonizowanych.

Do takiego wyrobu nie znajdują natomiast zastosowania przepisy dotyczące składu podatkowego i stosowania procedury zawieszonego poboru akcyzy. Obie instytucje dotyczą bowiem wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, którym nie jest – jak wyżej wskazano – olej rzepakowy będący przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie kwalifikowania oleju rzepakowego do wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. Kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w zakresie kwalifikowania oleju rzepakowego do wyrobów akcyzowych zharmonizowanych została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji Nr ILPP3/443-41/08-2/TW z dnia 19 sierpnia 2008 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.