INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20.02.2008r. (data wpływu 27.02.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu powstania przychodu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.02.2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu najmu krótkoterminowego rozpoczętego i zakończonego w roku 2008, wynikający z faktury VAT wystawionej przez Wnioskodawcę w grudniu 2007r..

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł z najemcami jednorazowe, krótkoterminowe umowy najmu powierzchni pasażów w centrach handlowych. W umowach najmu przewidziano, iż płatność za najem krótkoterminowy dokonana zostanie z góry, tj. do końca grudnia 2007r. przed rozpoczęciem najmu, który rozpocznie i zakończy się w styczniu 2008r. Wnioskodawca, zatem w oparciu o zawartą umowę wystawił w grudniu 2007r. fakturę VAT (uregulowaną przez najemcę przed końcem 2007r.) z tytułu czynszu za najem krótkoterminowy przypadający w roku 2008.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w powyższym stanie faktycznym, przychód dla celów podatku CIT z tytułu najmu krótkoterminowego rozpoczętego i zakończonego w roku 2008, wynikający z faktury VAT wystawionej przez Wnioskodawcę w grudniu 2007r. stanowić będzie przychód Wnioskodawcy dla celów podatku dochodowego od osób prawnych roku 2007, tj. w roku w którym Wnioskodawca wystawił fakturę VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy, przychód z działalności gospodarczej powstaje, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e w dniu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, lub wykonania usługi, nie później jednak niż w dniu wystawienia faktury lub otrzymania należności.

W przedmiotowym stanie faktycznym, faktura VAT wystawiona została przez Wnioskodawcę przed zakończeniem usługi najmu. Z tego też względu w oparciu o przepis art. 12 ust. 3a przychód winien być rozpoznany w momencie wystawienia faktury VAT, tj. w grudniu 2007r.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do treści art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przepis art. 12 ust. 3a tejże ustawy za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, tj. m.in. przychodów związanych z działalnością gospodarczą, określa dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, z tym, że nie może to być dzień późniejszy aniżeli dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. Przepis ten wprowadza ogólną zasadę decydującą o dacie powstania przychodu. Powstanie przychodu następuje w dniu zaistnienia ww. zdarzeń, a jeżeli wystąpią one po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3c ww. ustawy, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

W tym miejscu należy podkreślić, że przepisy podatkowe nie definiują pojęcia usług ciągłych. Do usług o charakterze ciągłym można bowiem zaliczyć wszelkie usługi świadczone stale, nieprzerwanie i w dłuższym okresie czasu albo bezterminowo, rozliczane okresowo, nie rzadziej niż raz w roku.

Jednocześnie przepisem art. 12 ust. 4 pkt 1 tej ustawy, ustawodawca wyłączył z przychodów pobrane wpłaty lub zarachowane należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymane lub zwrócone pożyczki (kredyty), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Najem jest umową uregulowaną w art. 659-709 Kodeksu cywilnego. Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, natomiast najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu czynsz w wysokości określonej w umowie. Jeżeli umowa nie określa terminu płatności czynszu, kodeks cywilny przewiduje, że powinien on być płacony z góry tzn. gdy najem ma trwać nie dłużej niż miesiąc – za cały czas najmu, a gdy dłużej niż miesiąc lub umowę zawarto na czas nieoznaczony – miesięcznie, do dziesiątego dnia każdego miesiąca (art. 669 k.c.).

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła z najemcami jednorazowe, krótkoterminowe umowy najmu powierzchni pasażów w centrach handlowych, w których przewidziano, że płatność dokonana zostanie z góry tj. do końca grudnia 2007 przed rozpoczęciem najmu, który rozpocznie się i zakończy w styczniu 2008 roku. Z wniosku wynika, że strony umowy nie ustalają okresów rozliczeniowych.

Wobec powyższego, przychód należny uzyskiwany przez Spółkę z tytułu przedmiotowych umów powinien być określany na zasadach ogólnych, wynikających z art. 12 ust. 3a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tj w dniu wystawienia faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.