Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-15/08/HD
z 9 kwietnia 2008 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ITPB1/415-15/08/HD
Data
2008.04.09



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie i wysokość kosztów uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
adaptacja
metoda
rzeczoznawca
środek trwały
ulepszenie
ulepszenie środka trwałego
wartość początkowa środka trwałego
wycena


Istota interpretacji
Jak ustalić do amortyzacji wartość początkową zaadaptowanego i rozbudowanego budynku na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej?



Wniosek ORD-IN 835 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2008 r., uzupełnione pismem z dnia 28.03.2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ustalenia przez biegłego wartości początkowej ulepszonego środka trwałego - jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 10 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ustalenia przez biegłego wartości początkowej ulepszonego środka trwałego.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie mechaniki pojazdowej. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest Pan w trakcie adaptacji części budynku gospodarczego oraz dobudowy części warsztatu. Obecnie działalność gospodarczą prowadzi Pan w połowie finalnego budynku warsztatowego, który jest amortyzowany. Część budynku gospodarczego, która została adaptowana na potrzeby działalności gospodarczej w 1997 r. została wyceniona przez rzeczoznawcę w wysokości 23 500 zł i z taką wartością, z dniem 25.01.1997 r., została przyjęta do amortyzacji liniowej w wysokości stawki 5,5%. Do rozbudowy warsztatu użyje Pan materiałów zakupionych obecnie, jak również zakupionych w latach ubiegłych, na które nie posiada Pan już dowodów zakupu (na początku lat dziewięćdziesiątych budował Pan z nich obecnie rozbudowywany budynek, który wówczas był budynkiem gospodarczym). Prace związane z rozbudową warsztatu wykonuje Pan we własnym zakresie oraz będzie korzystał Pan z usług firm specjalistycznych.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Jak ustalić do amortyzacji wartość początkową zaadaptowanego i rozbudowanego budynku na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej...


Zdaniem Wnioskodawcy, wartość początkową środka trwałego do amortyzacji należy ustalić na podstawie wartości rynkowej określonej przez rzeczoznawcę.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.


Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Prawidłowe ustalenie wartości początkowej środków trwałych jest więc bardzo istotne, ponieważ jej wysokość kształtować będzie wartość odpisów amortyzacyjnych.

Z zapisów art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia, którym jest stosownie do przepisów ust. 4 ww. artykułu – wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zezwalają również na ustalenie wartości początkowej w wysokości określonej przez biegłego. Stosownie do treści art. 22g ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa wyżej, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika. Sytuacja taka może mieć miejsce, gdy przykładowo podatnik wybuduje budynek gospodarczy poza działalnością gospodarczą, a następnie podejmie decyzję, że wykorzystywać go będzie dla celów działalności gospodarczej.

Zgodnie z treścią art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana – odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

Mając na uwadze art. 22g ust. 17 ww. ustawy, stwierdzić należy, jeżeli środki trwałe ulegają ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Podstawą do zwiększenia wartości początkowej środków trwałych o wartość wydatków poniesionych na ich ulepszenie, co wiąże się z brakiem możliwości zaliczenia tych wydatków bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, jest spełnienie warunków zawartych w wyżej powołanym przepisie, tzn. musi nastąpić ulepszenie środków trwałych, a suma wydatków z tego tytułu musi przekroczyć 3.500 zł w danym roku podatkowym.


Ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Wyliczenie zawarte w omawianym przepisie stanowi katalog zamknięty, co oznacza, że tylko wydatki związane chociaż z jedną z tych prac, które w konsekwencji skutkują wymienionymi efektami, czyli przebudową, rozbudową rekonstrukcją adaptacją lub modernizacją środka trwałego, mogą zostać uznane za wydatki ulepszające ten środek. Z ugruntowanego piśmiennictwa i orzecznictwa wynika, iż:


  • przebudowa to rezultat prac budowlanych, którego istotą jest zmiana struktury wewnętrznej obiektu już istniejącego, nie powodująca jednak zwiększenia ani jego powierzchni, ani też kubatury,
  • rozbudowa polega na zwiększeniu, w wyniku prac budowlanych, powierzchni lub kubatury budynku,
  • rekonstrukcja to ponowna budowa, w efekcie której nastąpi odtworzenie określonych elementów obiektu w tej przestrzeni, którą dotychczas elementy te zajmowały. Zazwyczaj dotyczy elementów zużytych lub zniszczonych,
  • adaptacja natomiast polega na przystosowaniu obiektu do nowej funkcji, której dotychczas nie pełnił,
  • modernizacja to unowocześnienie, tj. wyposażenie obiektu bądź jego elementów składowych w takie urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, a które są wytworem nowszej myśli technicznej.


Biorąc powyższe pod uwagę – w oparciu o przedstawiony stan faktyczny oraz stosownie do obowiązujących przepisów – jeżeli nie mógł Pan ustalić kosztu wytworzenia budynku gospodarczego, to jego wartość początkową można było ustalić na podstawie opinii biegłego. Wycena dokonana przez biegłego winna obejmować całość budynku i dopiero od tak ustalonej wartości, do odpisów amortyzacyjnych, należało, w oparciu o art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określić wartość początkową części użytkowej budynku wykorzystywanej do działalności gospodarczej, tj. w proporcji, w jakiej pozostaje jej powierzchnia w stosunku do powierzchni całego budynku.

A zatem, w roku przyjęcia do używania części budynku gospodarczego należało ustalić wartość początkową całego środka trwałego, a do amortyzacji przyjąć tylko część faktycznie wykorzystywaną.


Gdyby wartość początkowa całego budynku gospodarczego została ustalona przez rzeczoznawcę przed przyjęciem jego wyodrębnionej części jako warsztatu do ewidencji środków trwałych, obecnie – w związku z adaptacją pozostałej części budynku oraz rozbudową warsztatu – wartość ulepszonego budynku stanowiłaby suma:


  • wartości początkowej części środka trwałego już amortyzowanego (warsztatu),
  • wartości pozostałej części budynku – adaptowanej na warsztat – po przekazaniu do użytkowania,
  • nakładów poniesionych na ulepszenie na podstawie poniesionych, udokumentowanych wydatków.


Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej środek trwały poddawany jest ulepszeniu – poprzez rozbudowę warsztatu oraz adaptację części budynku gospodarczego. Prace ulepszeniowe wykonuje Pan w części metodą gospodarczą, tj. we własnym zakresie, zaś pozostała część inwestycji realizowana jest przez firmy specjalistyczne. W celu ulepszenia środka trwałego wykorzystuje Pan materiały zakupione obecnie, jak również zakupione w latach dziewięćdziesiątych, na które nie posiada Pan dowodów zakupu.

Na podstawie obowiązujących przepisów środek trwały może ulec ulepszeniu m.in. w wyniku adaptacji i rozbudowy, przy czym suma poniesionych wydatków z tego tytułu musi przekroczyć 3.500 zł w danym roku podatkowym, a wydatki te spowodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania. Wartość udokumentowanych wydatków poniesionych na ulepszenie środka trwałego powiększa jego wartość początkową.

W sytuacji ulepszenia środka trwałego zasadą jest, że podatnik w tym celu ponosi udokumentowane wydatki, co powoduje, że nie ma podstawy do ustalania wartości środka trwałego po ulepszeniu przy uwzględnieniu cen rynkowych przez biegłego. Art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie daje możliwości określenia wartości początkowej ulepszonego środka trwałego w oparciu o opinię biegłego. Możliwość taka odnosi się wyłącznie do ustalenia kosztów wytworzenia samego środka trwałego, a nie do jego ulepszenia. W trakcie prowadzenia działalności gospodarczej jest Pan zobligowany do ewidencjonowania wydatków związanych z tą działalnością, w tym wydatków na ulepszenie środka trwałego. Zatem, w okresie rozbudowy i adaptacji budynku na potrzeby działalności gospodarczej winien Pan gromadzić faktury oraz inne dokumenty potwierdzające poniesienie wydatków związanych z prowadzoną inwestycją, co umożliwi prawidłowe ustalenie wartości początkowej ulepszonego środka trwałego.

Reasumując należy stwierdzić, iż brak jest podstaw prawnych do możliwości ustalenia wartości początkowej budynku, w związku z jego ulepszeniem, w oparciu o wycenę biegłego. Jeśli środek trwały uległ ulepszeniu, to jego wartość początkową powiększa się wyłącznie o sumę wydatków poniesionych na jego ulepszenie. Zatem, do celów amortyzacji wartość początkową zaadaptowanego i rozbudowanego budynku można ustalić wyłącznie poprzez podwyższenie przyjętej i prawidłowo ustalonej dotychczas wartości początkowej środka trwałego o sumę udokumentowanych wydatków poniesionych na jego ulepszenie.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj