Działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 19.12.2005r. (wpływ do Izby Skarbowej - 27.12.2005r.) na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Głownie z dnia 07.12.2005r. Nr US I/415/P/6/2005/AK – zmienia w/w postanowienia.

W dniu 07.10.2005 r. zwrócił się Pan do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Głownie z wnioskiem o dokonanie interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie przyjęcia do amortyzacji wartości początkowej środka trwałego stanowiącego utwardzoną nawierzchnię terenu, wykorzystywaną dla potrzeb działalności gospodarczej.
Ze złożonego wniosku wynika, iż przedmiotem Pana działalności gospodarczej jest handel artykułami przeznaczonymi na potrzeby rolnictwa

• od października 1999r. do czerwca 2005r. prowadził Pan w S... przy ul. A.
• od dnia 01.07.2003r. przy ul. B.

Nieruchomość ta stanowi działkę zabudowaną 5-cio kondygnacyjnym murowanym budynkiem, którą zakupił Pan wraz z żoną w 2002 roku. Do dnia przeniesienia działalności poczynił Pan pewne inwestycje polegające na uporządkowaniu terenu, oraz na przeprowadzeniu generalnego remontu budynku.
W trakcie prowadzenia działalności od dnia 22.11.2003r. do 22.05.2004r. utwardził Pan kostką brukową teren, który zakwalifikował Pan jako budowę o symbolu KŚT 02-2 i od dnia 30.05.2003r. ujął w ewidencji środków trwałych jako odrębny środek trwały z roczną stawką amortyzacji 4,5% o wartości początkowej przyjętej na podstawie własnej wyceny w kwocie 29.898 zł. Wartość materiałów zużytych do wyłożenia placu według faktur wyniosła 17.298,10 zł, natomiast prace przy utwardzeniu terenu, według Pana oświadczenia były wykonane przez członków Pana dalszej rodziny i wartość tych prac wycenił Pan na 12.600,00 zł.
Następnie zlecił Pan sporządzenie operatu szacunkowego powołanemu przez siebie biegłemu, który wartość utwardzenia terenu określił w kwocie 33.600,00 zł.
Na tle przedstawionego stanu faktycznego składa Pan zapytanie, czy sporządzony przez biegłego operat szacunkowy określający wartość utwardzonego terenu może stanowić podstawę do ustalenia wartości początkowej środka trwałego.
Zdaniem Pana utwardzony teren powinien stanowić odrębny środek trwały, podlegający amortyzacji od 01.07.2004r. amortyzacji ustalonej od wartości wyliczonej przez biegłego (33.600,00 zł) pomniejszony o koszt położenia kostki (6.300,00 zł), tj. wartość początkowa amortyzowanego środka trwałego winna wynosić 27.300,00 zł, a nie na podstawie ostatnich faktur, które były rejestrowane w dokumentacji w ramach inwestycji rozpoczętej, tzn. od kwoty 17.298,10 zł.
Uważa Pan, iż zasadnym jest ustalenie wartości początkowej środka na podstawie wyceny biegłego, ponieważ zakup nieruchomości oraz remonty i prace uzdatniające teren przeprowadzone zostały w ok. 80%, gdy działalność prowadził Pan pod innym adresem. Wskazuje Pan również, że wydatki dotyczące tej nieruchomości były finansowane ze środków własnych i żony. Wydatków Pan nie ewidencjonował, oraz nie zachował Pan faktur i rachunków dokumentujących prowadzonych robót.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Głownie, w postanowieniu z dnia 07.12.2005r. Nr USI/415/P/6/2005/AK nie podzielił wyrażonego przez Pana poglądu.Postanowienie to doręczono Panu w dniu 12.12.2005r., na które w dniu 19.12.2005r. złożył Pan zażalenie.
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, po przeanalizowaniu przedłożonych dokumentów oraz obowiązujących przepisów prawa podatkowego zmienia postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Głownie.

W uzasadnieniu postanowienia Naczelnik Urzędu Skarbowego zajął stanowisko, iż zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.W pkt 4 w/w art. określono, że za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztów wytworzenia nie zalicza się własnej pracy podatnika, małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek i prowizji naliczonych od dnia przekazania środka trwałego do użytkowania.
Zdaniem organu podatkowego zgodnie z art. 22g ust. 9 nie można dowolnie decydować o wyborze metody ustalania wartości początkowej środka trwałego. Zgodnie z tym przepisem jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkowa środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8 przez biegłego powołanego przez podatnika. Zgodnie zaś z brzmieniem art. 22g ust. 8 jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o którym mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia poprzedniego roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia. Tylko w wyjątkowych sytuacjach możliwe jest ustalenie wartości początkowej środka trwałego w oparciu o opinię biegłego. Dotyczy to m.in. sytuacji, gdy dany środek trwały został wykonany sposobem gospodarczym lub w zakładzie podatnika i ustalenie kosztów wytworzenia tego środka trwałego nie było możliwe w oparciu o koszty wytworzenia tych środków lub gdy podatnik wprowadza do działalności gospodarczej składnik majątku wytworzony uprzednio na własne potrzeby i nie dokumentował ponoszonych na ten cel wydatków. Taki sposób określenia wartości początkowej środka trwałego stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie można jej stosować do składników majątku których wytworzenie odbyło się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Odnosząc się do kwestii zakwalifikowania przez podatnika inwestycji polegającej na zagospodarowaniu terenu przed budynkiem magazynowo-handlowym, jako budowli o symbolu KŚT 02-2 i ujęcia jej w ewidencji środków trwałych jako odrębnego środka trwałego Naczelnik Urzędu Skarbowego w Głownie, stwierdza, iż zgodnie z objaśnieniami szczegółowymi do grupy I środków trwałych obejmującej budynki i lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego, zawartego w Rozporządzeniu Rady Ministrów z 30 grudnia 1999r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.) w skład budynku jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. „obiekty pomocnicze” obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka place, ogrodzenia, studnie itp. Obiekty pomocnicze obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem. Tak więc w opinii Naczelnika Urzędu Skarbowego w Głownie prace polegające na wyłożeniu wejścia do budynku oraz parkingu kostką brukową należy uznać za prace związane z samym budynkiem.
Zgodnie z treścią art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1999r., jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji wartość początkową tych środków określoną w sposób wskazany w tej ustawie powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. W związku z powyższym, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Głownie uważa, iż do wartości początkowej środka trwałego, wynikającej prowadzonej ewidencji środków trwałych należy doliczyć sumę wydatków poniesionych na jego ulepszenie i od tak ustalonej wartości początkowej w myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. Należy dokonywać odpisów amortyzacyjnych według stosowanej 2,5% stawki amortyzacyjnej, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym podwyższoną wartość początkową tego środka trwałego wprowadzono do ewidencji.

W dniu 03.12.2004r. i 12.03.2004r. w Pana firmie została przeprowadzona kontrola podatkowa za okres I-VI.2004r., w wyniku której zakwestionowano wartość początkową wprowadzonego do ewidencji środka trwałego, tj. utwardzonego placu. Podczas kontroli ustalono, iż w ewidencji środków trwałych do amortyzacji ujął Pan budynek gospodarczy oraz przyległy do budynku plac, stanowiący nieruchomość zakupioną w dniu 09.08.2002r. Budynek w dniu 10.07.2003r. został wpisany do ewidencji środków trwałych i z tym dniem przyjęty do użytkowania w firmie. Budynek sklasyfikował Pan w grupie „ obiekty budowlane”, symbol KŚT 01-10 stawka amortyzacyjna 2,5%, amortyzację naliczając od sierpnia 2003r.
Od dnia 22.11.2003r. do 22.05.2004r. wykonywał Pan prace na placu przyległym do budynku, polegające na wyłożeniu placu kostką. Wartość materiałów zużytych do wyłożenia placu według faktur przedłożonych do kontroli wyniosła 17.298,10 zł, natomiast prace przy utwardzaniu terenu, według Pana oświadczenia były wykonane przez członków dalszej rodziny i wartość tych prac wycenił Pan na kwotę 12.600,00 zł. Następnie dokonał Pan wyceny placu we własnym zakresie na wartość 29.898 zł. Organ podatkowy ustalił, iż utwardzony teren zakwalifikował Pan jako budowę na podstawie Klasyfikacji Środków Trwałych którą zaliczył jako odrębny obiekt, do Grupy 2-„Obiekty Inżynierii Lądowej i Wodnej, podgrupy 22 Infrastruktura Transportu, Rodzaj 220-Autostrady, drogi ekspresowe, ulice i drogi pozostałe i ustalono stawkę amortyzacyjną w wysokości 4,5%, a miesięczny odpis amortyzacyjny ustalił Pan na kwotę 112,12 zł i z dniem 30.05.2004r. i przyjął plac do użytkowania.
Organ podatkowy w wyniku kontroli zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 i ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym za wartość początkową środków trwałych uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia. Za koszt wytworzenia natomiast uważa się wartość w cenie nabycia, zużytych środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystywanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do kosztów do wartości wytworzonych środków trwałych.
Wobec powyższego organ podatkowy ustalił wartość początkową tego środka trwałego w oparciu o dokumenty (faktury VAT) potwierdzające poniesione wydatki dotyczące zakupu materiałów które stanowią kwotę 17.298,10 zł, a miesięczny odpis amortyzacyjny od miesiąca VI/04 winien stanowić kwotę 64,86 zł. Stwierdzono, iż zawyżył Pan koszty uzyskania przychodu w miesiącu VI/04 o kwotę 47,26 zł i zobowiązano Pana do złożenia korekty deklaracji PIT-5L za miesiąc VI/04 w terminie 3 dni od zapoznania się z wnioskiem końcowym kontroli.
W dniu 26.10.2004r. zapoznał się Pan z w/w wnioskiem, natomiast w dniu 29.10.2004r. dokonał korekty deklaracji.
W odniesieniu do ustaleń kontroli w dniu 29.10.2004r. złożył Pan wyjaśnienia, wskazując, iż dokonał wprowadzenia do ewidencji wartości utwardzonego terenu w oparciu o własny szacunek, ponieważ w tym czasie nie posiadał Pan jeszcze wyceny zamówionej u biegłego. Do wyjaśnień załączył Pan operat szacunkowy określający wartość utwardzonego terenu na kwotę 33.600,00 zł
Na tle przedstawionego stanu faktycznego składa Pan zapytanie, czy sporządzony przez biegłego operat szacunkowy określający wartość utwardzonego terenu może stanowić podstawę do ustalenia wartości początkowej środka trwałego.
Zdaniem Pana utwardzony teren powinien stanowić odrębny środek trwały, podlegający amortyzacji od 01.07.2004r. amortyzacji ustalonej od wartości wyliczonej przez biegłego (33.600,00 zł) pomniejszony o koszt położenia kostki (6.300,00 zł), tj. wartość początkowa amortyzowanego środka trwałego winna wynosić 27.300,00 zł, a nie na podstawie ostatnich faktur, które były rejestrowane w dokumentacji w ramach inwestycji rozpoczętej, tzn. od kwoty 17.298,10 zł.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Głownie postanowieniem z dnia 10.12.2005r. nr US I/415/P/6/2005/AK uznał za nieprawidłowe stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 07.10.2005r.
W uzasadnieniu postanowienia Naczelnik Urzędu Skarbowego zajął stanowisko, iż zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia. W ust. 4 w/w art. określono, że za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztów wytworzenia nie zalicza się własnej pracy podatnika, małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek i prowizji naliczonych od dnia przekazania środka trwałego do użytkowania.
Zdaniem organu podatkowego zgodnie z art. 22g ust. 9 nie można dowolnie decydować o wyborze metody ustalania wartości początkowej środka trwałego. Zgodnie z tym przepisem jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkowa środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8 przez biegłego powołanego przez podatnika. Zgodnie zaś z brzmieniem art. 22g ust. 8 jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o którym mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia poprzedniego roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia. Tylko w wyjątkowych sytuacjach możliwe jest ustalenie wartości początkowej środka trwałego w oparciu o opinię biegłego. Dotyczy to m.in. sytuacji, gdy dany środek trwały został wykonany sposobem gospodarczym lub w zakładzie podatnika i ustalenie kosztów wytworzenia tego środka trwałego nie było możliwe w oparciu o koszty wytworzenia tych środków lub gdy podatnik wprowadza do działalności gospodarczej składnik majątku wytworzony uprzednio na własne potrzeby i nie dokumentował ponoszonych na ten cel wydatków. Taki sposób określenia wartości początkowej środka trwałego stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie można jej stosować do składników majątku których wytworzenie odbyło się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Odnosząc się do kwestii zakwalifikowania przez podatnika inwestycji polegającej na zagospodarowaniu terenu przed budynkiem magazynowo-handlowym, jako budowli o symbolu KŚT 02-2 i ujęcia jej w ewidencji środków trwałych jako odrębnego środka trwałego Naczelnik Urzędu Skarbowego w Głownie, stwierdza, iż zgodnie z objaśnieniami szczegółowymi do grupy I środków trwałych obejmującej budynki i lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego, zawartego w Rozporządzeniu Rady Ministrów z 30 grudnia 1999r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.) w skład budynku jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. „obiekty pomocnicze” obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka place, ogrodzenia, studnie itp. Obiekty pomocnicze obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem. Tak więc w opinii Naczelnika Urzędu Skarbowego w Głownie prace polegające na wyłożeniu wejścia do budynku oraz parkingu kostką brukową należy uznać za prace związane z samym budynkiem.
Zgodnie z treścią art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1999r, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji wartość początkową tych środków określoną w sposób wskazany w tej ustawie powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. W związku z powyższym Naczelnik Urzędu Skarbowego w Głownie uważa, iż do wartości początkowej środka trwałego, wynikającej prowadzonej ewidencji środków trwałych należy doliczyć sumę wydatków poniesionych na jego ulepszenie i od tak ustalonej wartości początkowej w myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. Należy dokonywać odpisów amortyzacyjnych według stosowanej 2,5% stawki amortyzacyjnej, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym podwyższoną wartość początkową tego środka trwałego wprowadzono do ewidencji.

We wniosku podaje Pan, iż przedmiotem Pana działalności gospodarczej jest handel artykułami przeznaczonymi na potrzeby rolnictwa. Działalność została przez Pana przeniesiona i prowadzi ją Pan na terenie znajdującym się w S..., przy ul. K... . Nieruchomość, na terenie której prowadzi Pan obecnie w/w działalność, stanowi działkę zabudowaną 5-cio kondygnacyjnym murowanym budynkiem, którą zakupił Pan wraz z żoną w 2002 roku, celem wykorzystania w prowadzonej działalności. W tym celu do dnia przeniesienia działalności poczynił Pan pewne inwestycje polegające na uporządkowaniu terenu, oraz na przeprowadzeniu generalnego remontu budynku. W późniejszym czasie utwardził Pan kostką brukową teren, który zakwalifikował Pan jako budowę o symbolu KŚT 02-2 i ujął w ewidencji środków trwałych jako odrębny środek trwały z roczną stawką amortyzacji 4,5% o wartości początkowej przyjętej na podstawie własnej wyceny w kwocie 29.898 zł. Następnie zlecił Pan sporządzenie operatu szacunkowego powołanemu przez siebie biegłemu, który wartość utwardzenia terenu określił w kwocie 33.600,00 zł. Jak wynika z treści Pana wniosku, ustalenie wartości początkowej środka na podstawie wyceny biegłego, uważa Pan za zasadne, ponieważ zakup nieruchomości oraz remonty i prace uzdatniające teren przeprowadzone zostały w ok. 80%, gdy działalność była prowadzona pod innym adresem. Wskazuje Pan również,że wydatki dotyczące tej nieruchomości były finansowane ze środków własnych i Pana żony. Wydatków nie ewidencjonował Pan, oraz nie zachował Pan faktur i rachunków dokumentujących prowadzonych robót. Natomiast wydatki dotyczące ułożenia kostki brukowej nie są udokumentowane, gdyż korzystał Pan z nieodpłatnej pomocy członków rodziny.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Głownie, w postanowieniu z dnia 07.12.2005 r. Nr USI/415/P/6/2005/AK nie podzielił wyrażonego przez Pana poglądu.
Postanowienie to doręczono Panu w dniu 12.12.2005r., na które w dniu 19.12.2005r. złożył Pan zażalenie.

Stwierdził bowiem, iż zgodnie z art. 22 g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
W wykonaniu działalności na zlecenie innej firmy będzie Pani prowadzić akcję promocyjną polegająca na wypełnieniu przez osoby nie będące pracownikami firmy ankiety z wiadomości o firmie i promowanym produkcie. Za wykonanie tej czynności ma Pani zamiar rozdać tym osobom bony o wartości 10 lub 20 zł.
W ocenie Pani wręczane bony korzystają ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie przepisów art. 21 ust. 1 pkt 68a w myśl, którego wolne od podatku są: wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą – jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza 100 zł.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Głownie, w postanowieniu z dnia 07.12.2005 r Nr USI/415/P/6/2005/AK nie podzielił wyrażonego przez Pana poglądu. Stwierdził bowiem, iż zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, jednakże zwolnienie to będzie miało zastosowanie w sytuacji gdy promocja lub reklama dotyczyć będzie świadczeniodawcy, a w przedmiotowej sprawie akcja ma na celu promocję i reklamę innej firmy.
Na powyższe postanowienie w dniu 17.08.2005 r. złożyła Pani zażalenie, w którym wnosi o uchylenie go w całości. (data nadania w urzędzie pocztowym 11.08.2005r.). Do zażalenie dołączyła Pani opinię prawną Kancelarii Prawnej dotycząca przedmiotowej sprawy.
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, po przeanalizowaniu przedłożonych dokumentów oraz obowiązujących przepisów prawa podatkowego, uznaje za prawidłowe stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zgierzu zawarte w zaskarżonym powyżej postanowieniu.
Zgodnie bowiem z literalnym brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklama, jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 100 zł. Zwolnienie to jednak ma zastosowanie w sytuacji gdy promocja lub reklama dotyczyć będzie świadczeniodawcy. Z przedstawionego przez Panią stanu faktycznego wynika, iż prowadzona przez Panią akcja ma na celu promocję i reklamę innej firmy.
Z uwagi więc na powyższe zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na podmiocie wypłacającym taką należność ciąży obowiązek sporządzenia i przekazania informacji PIT 8C o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika.
Mając powyższe na uwadze, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdza jak w sentencji.