Interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie
1401/PH-I/006/14-90/07/EN
z 2 lipca 2007 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego
Sygnatura
1401/PH-I/006/14-90/07/EN
Data
2007.07.02
Autor
Izba Skarbowa w Warszawie
Temat
Podatek od towarów i usług --> Zasady wymiaru i poboru podatku z tytułu importu towarów
Słowa kluczowe
kurs waluty
nabycie wewnątrzwspólnotowe
obowiązek podatkowy
przeliczanie wartości importu
Pytanie podatnika
Czy dla potrzeb podatku od towarów i usług w przypadku braku faktury WDT, fakturę importową dostawcy spoza Unii Europejskiej wycenia się według kursu średniego NBP z dnia powstania obowiązku podatkowego, tj. z 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano nabycia?
DECYZJA
Postanowieniem z dnia 17.01.2007r. nr 1471/NUR1/443-389/06/2/RB Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe. Zdaniem organu pierwszej instancji przedstawiony przez Stronę stan faktyczny nie odpowiada hipotezie normy prawnej wynikającej zarówno z art. 9 ust.1 i ust.2, jak i art. 11 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535 z późn. zm.), a co za tym idzie nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju. W związku z powyższym w opinii Naczelnika Urzędu Skarbowego brak jest podstaw do stosowania unormowań dotyczących powstania obowiązku podatkowego w WNT. Biorąc powyższe pod uwagę organ pierwszej instancji nie udzielił Stronie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii, czy dla potrzeb VAT w przypadku braku faktury WDT, fakturę importową dostawcy spoza Unii Europejskiej wycenia się według kursu średniego NBP z dnia powstania obowiązku podatkowego, tj. z 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano nabycia, uznając że nie jest wykonywana z tytułu przywozu towarów z Niemiec do Polski czynność opodatkowana, a więc brak jest przesłanek do wystawienia faktury VAT, na której można byłoby dokonać wnioskowanej wyceny wg kursu średniego NBP. Postanowieniem nr 1401/PH-I/006/14-90/07/EN z dnia 10.05.2007r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wszczął z urzędu postępowanie w sprawie zmiany w/w postanowienia, ze względu na fakt, iż po dokonaniu jego weryfikacji należało dokonać analizy, czy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego rażąco nie narusza prawa.
Zgodnie z art. 14a §4 w/w ustawy udzielenie interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Stosownie do art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy w drodze decyzji zmienia lub uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 z urzędu, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, iż w orzecznictwie sądowo-administracyjnym utrwalił się pogląd o formalnym rozumieniu pojęcia „rażące naruszenie prawa”. Sprowadza się on do stwierdzenia, że rażące naruszenie prawa zachodzi wówczas, gdy w niewątpliwym stanie prawnym, istnieje oczywista sprzeczność pomiędzy treścią przepisu, a wydanym przez organ rozstrzygnięciem. Według Słownika Języka Polskiego /Warszawa 1993, t. III s. 24/ „rażący” to dający się łatwo stwierdzić, wyraźny, oczywisty, niewątpliwy, bezsporny. Przedstawione rozumienie pojęcia „rażące naruszenie prawa”, prowadzi do wniosku, że Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego, wydając przedmiotowe postanowienie naruszył prawo w sposób wskazany powyżej. Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Strona importowane towary z krajów trzecich wprowadza na obszar celny Unii Europejskiej w porcie Hamburg za pośrednictwem przedstawiciela fiskalnego. Następnie towar przemieszczany jest na terytorium Polski. Przedstawiciel fiskalny nie wystawia faktury WDT. W tym miejscu organ drugiej instancji wskazuje, iż zgodnie z art. 11 ust.1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust.1 pkt 4 cyt. ustawy, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju. Jednocześnie art. 12 ust.1 w/w ustawy określa zamknięty katalog sytuacji, w których przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust.1 powyższej ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Biorąc powyższe pod uwagę organ odwoławczy stoi na stanowisku, że w zaistniałym stanie faktycznym mamy do czynienia z sytuacją, gdy podatnik podatku od towarów i usług dokonuje w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa importu towarów w innym niż Polska państwie członkowskim, a następnie dokonuje przemieszczenia zaimportowanych towarów z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Należy także podkreślić, iż przemieszczenie to stanowi czynność odpowiadającą dostawie towarów w państwie członkowskim, w którym dokonano importu i z którego towary te są przemieszczane. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w/w podatnik dla tej transakcji działał w tym innym państwie członkowskim w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej. W tym miejscu należy wskazać, że o tym czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) czy też nie, nie decyduje fakt, czy dany podmiot zarejestrował się dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. W powyższym przypadku chodzi o czynność przemieszczenia towarów własnych z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, dokonaną w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa (działalności gospodarczej) podatnika. Nie ma przy tym znaczenia, czy podatnik dokonując importu towaru na terytorium danego państwa członkowskiego UE, a następnie przemieszczając w/w towar z terytorium tego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego UE dopełnił wszystkich warunków wynikających z przepisów dotyczących podatku VAT w państwie członkowskim, w którym dokonano odprawy celnej, w szczególności tych dotyczących rejestracji na potrzeby podatku od wartości dodanej. Mając powyższe na uwadze organ drugiej instancji stoi na stanowisku, iż w przedstawionym stanie faktycznym przemieszczenie zaimportowanych towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, że zgodnie z § 37 ust.1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97. poz.970 z późn. zm.), kwoty wyrażone w walucie obcej wykazane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, z zastrzeżeniem ust.2 i 3. Natomiast w myśl § 37 ust.2 w/w rozporządzenia, w przypadku gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony. Stosownie zaś do § 37 ust.3 powyższego rozporządzenia, w przypadku niewystawienia faktury w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego. Przepis ust.2 stosuje się odpowiednio. Ponadto zgodnie z § 37 ust.4 w/w rozporządzenia, przepisy ust.1-3 stosuje się odpowiednio do przeliczania kwot wykazywanych na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, jeżeli dokumentują one czynności, które u podatnika stanowią: wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, dostawę towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, lub import usług. W tym miejscu organ odwoławczy podkreśla, iż w myśl art. 20 ust.5 ustawy o podatku od towarów i usług, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust.6-9. Biorąc powyższe pod uwagę, organ drugiej instancji stwierdza, że kwoty wyrażone w walucie obcej wykazane na przedmiotowej fakturze importowej dostawcy spoza Unii Europejskiej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na 15 dzień miesiąca następujący po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. Tym samym organ pierwszej instancji wskazując, iż zaistniały stan faktyczny nie odpowiada hipotezie normy prawnej wynikającej zarówno z art. 9 ust.1 i ust.2, jak i art. 11 ust.1 ustawy o VAT, a co za tym idzie nie stanowi czynności podlegającej VAT na terytorium kraju, w związku z czym brak jest podstaw do stosowania unormowań dotyczących powstania obowiązku podatkowego w WNT, rażąco naruszył prawo. Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak w sentencji decyzji. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.