Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/436-16/07/RS
z 24 października 2007 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ITPB1/436-16/07/RS
Data
2007.10.24



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy


Temat
Podatek od spadków i darowizn --> Wysokość podatku --> Nabycie budynku mieszkalnego


Słowa kluczowe
notariusze
poświadczenie
poświadczenie u notariusza
umowa o sprawowanie opieki


Istota interpretacji
Czy do spełnienia wymogów określonych w art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn wystarczające jest przedłożenie prawomocnego orzeczenia sądu powszechnego?



Wniosek ORD-IN 526 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2007 r. (data wpływu 03 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zastosowania ulgi - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zastosowania ulgi.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spadkodawca (osoba zmarła w dniu 21 stycznia 2007 r.) pozostawił testament, w którym przekazał Panu spadek, jako podatnikowi należącemu do III grupy podatkowej, w skład którego wchodził lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość o powierzchni 48 m². Od początku 1999 roku do chwili śmierci sprawował Pan nad Spadkodawcą, ze względu na ciężki stan zdrowia, faktyczną opiekę, jednak nigdy nie zawierał z tego tytułu formalnej umowy. W chwili obecnej przed Sądem Rejonowym toczy się postępowanie o stwierdzenie praw do spadku z mocy testamentu po zmarłym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do spełnienia wymogów określonych w art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn wystarczające jest przedłożenie orzeczenia sądu powszechnego ustalającego istnienie i treść oraz datę zawarcia umowy o opiekę pomiędzy podatnikiem zaliczonym do III grupy podatkowej w rozumieniu tego przepisu a Spadkodawcą, który na mocy testamentu powołał podatnika do całości spadku, w tym wchodzącego w jego skład prawa własności lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość...

Zdaniem Wnioskodawcy, dla spełnienia wymogów określonych w art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn wystarczające jest dla organów podatkowych przedłożenie prawomocnego orzeczenia sądu powszechnego ustalającego istnienie, treść oraz datę zawarcia umowy o opiekę pomiędzy Podatnikiem a Spadkodawcą. Uważa Pan, że stanowisko takie znajduje potwierdzenie w przepisach prawa cywilnego i procedury cywilnej dopuszczających powództwo o ustalenie w celu usunięcia niepewności co do stanu prawnego (stosunku prawnego, uprawnienia).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (j.t. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. - w przypadku nabycia własności (współwłasności) budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, spółdzielczego prawa do domu jednorodzinnego albo udziału w takim prawie w drodze dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu lub polecenia testamentowego przez osoby zaliczane do III grupy podatkowej, które sprawowały opiekę nad wymagającym takiej opieki spadkodawcą, na podstawie pisemnej umowy z podpisem notarialnie poświadczonym, przez co najmniej dwa lata od dnia poświadczenia podpisów przez notariusza - nie wlicza się do podstawy opodatkowania ich czystej wartości do łącznej wysokości nieprzekraczającej 110 m2 powierzchni użytkowej budynku lub lokalu. W przypadku nabycia części (udziału) budynku mieszkalnego lub lokalu albo udziału w spółdzielczym prawie do budynku mieszkalnego lub lokalu ulga przysługuje stosownie do wielkości udziału.

Z brzmienia powyższego przepisu wynika, że skorzystanie z ulgi w postaci nie wliczania do podstawy opodatkowania czystej wartości nieruchomości uwarunkowane jest zawarciem umowy z zachowaniem formy określonej w art. 16 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Przepisy dotyczące ulg w prawie podatkowym są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego też wykładnia przepisów je ustanawiających musi być wykładnią ścisłą i obwarowania dotyczące zastosowania ulgi nie mogą być poprzez interpretację rozszerzane.

Wyrok sądowy, ustalający istnienie stosunku prawnego pomiędzy Panem a Spadkodawcą, nie może zastępować umowy, dla której przepis ustawy przewiduje formę notarialnie poświadczoną, na opiekę sprawowaną we wskazanym okresie co najmniej dwóch lat od dnia poświadczenia podpisów stron przez notariusza.

Skoro nie zawarł Pan pisemnej umowy o opiekę nad wymagającym takiej opieki Spadkodawcą, z podpisem notarialnie poświadczonym i nie spełnił Pan przez to warunku by ta opieka sprawowana była przez co najmniej dwa lata od dnia poświadczenia podpisów przez notariusza, to fakt ten uniemożliwia skorzystanie z ulgi podatkowej określonej w art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy. Zatem stanowisko Pana, że prawomocne orzeczenie sądu powszechnego ustalające istnienie umowy opieki, jej treść oraz datę, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj