POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w związku z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, w indywidualnej sprawie podatnika, przedstawionej we wniosku z dnia 12 marca 2007 r. (z datą wpływu do tutejszego Urzędu w dniu 19 marca 2007 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 maja 2007 r. (z datą wpływu do tutejszego Urzędu w dniu 22 maja 2007 r.)

postanawia

uznać stanowisko Spółki za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka jest w Polsce wyłącznym dystrybutorem soczewek okularowych marki X. Spółka nie prowadzi sprzedaży detalicznej, jej klientami są salony i sieci salonów optycznych.

W ramach podejmowanych działań marketingowych, mając na celu zwiększenie własnych obrotów z tymi salonami, Spółka organizuje akcje promocyjne dla właścicieli salonów optycznych (osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, wspólnicy spółek prawa handlowego) oraz dla personelu tych salonów (sprzedawcy).

Akcje te polegają na wynagradzaniu salonów, które w oznaczonym okresie czasu zakupią/sprzedadzą największą ilość rodzajów soczewek wskazanych w regulaminie promocji. W przypadku niektórych akcji promocyjnych wymóg największej ilości zakupionych/sprzedanych soczewek może być zastąpiony wymogiem osiągnięcia określonego poziomu zakupów/sprzedaży tych soczewek w danym okresie.

Salon lub salony, które spełniają wyżej opisane warunki promocji, są przez Spółkę wynagradzane przekazaniem ich właścicielom lub pracownikom bonów towarowych o określonej wartości.

Świadczenia (bony towarowe) przekazywane są:

a) bezpośrednio pracownikom salonów optycznych nabywających towary Spółki. Przekazań takich dokonuje przedstawiciel Spółki (przedstawiciel handlowy), według listy dostarczonej przez salon optyczny, na której to liście widnieją dane sprzedawców, których salon optyczny wytypował jako najefektywniejszych przy sprzedaży towarów Spółki.

b) w pozostałych przypadkach świadczenia (bony towarowe) przekazywane są salonowi optycznemu (w imieniu którego odbiera je właścieciel będący albo osobą prowadzącą działalność gospodarczą, albo wspólnikiem spółki osobowej albo też przedstawicielem (członkiem zarządu, wspólnikiem) spółki z o.o., przy czym zdecydowana większość salonów optycznych działa jako jednoosobowi przedsiębiorcy. Odbiór świadczeń kwitowany jest przez salon optyczny (pokwitowanie z pieczątką firmy), dysponowanie tymi świadczeniami leży w gestii klienta (salonu), dokonuje on ich podziału pomiędzy pracowników, ewentualnie część z nich przypadać może również właścicielom salonu. Spółka nie ma wpływu na ten podział.

W obydwu przypadkach Spółka kontroluje spełnienie ogólnych warunków do przyznania świadczeń.

W odniesieniu do wyżej przedstawionego stanu faktycznego, Spółka wnosi o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, na następujące pytania:

a) Czy koszty bonów towarowych wydawanych z przeznaczeniem dla właścicieli i pracowników salonów w związku z taką promocją mogły być w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. (w przypadku Spółki – do dnia 31 marca 2007 r., jako że z tym dniem Spółka kończy rok podatkowy) zaliczone w całości do kosztów uzyskania przychodów?

b) Czy koszty bonów towarowych wydawanych z przeznaczeniem dla właścicieli i pracowników salonów w związku z taką promocją mogą być w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. (w przypadku Spółki – od dnia 1 kwietnia 2007 r., jako że z tym dniem Spólka kończy rok podatkowy) zaliczone w całości do kosztów uzyskania przychodów?

Spółka uważa, że w świetle przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., jak i od 1 stycznia 2007 r. do uznania danego wydatku za koszt podatkowy konieczne jest wykazanie, iż wydatek ten miał lub dokonując obiektywnej oceny mógł mieć bezpośredni lub pośredni związek z uzyskiwanymi przez podatnika przychodami.

Spółka twierdzi, że w przedstawionym przez nią stanie faktycznym bony towarowe wydawane pracownikom lub właścicielom salonów optycznych mają związek z uzyskiwanymi przez nią przychodami, a bezpośrednim celem poniesienia tych wydatkow jest zwiększenie obrotów, a przez to zysków osiąganych z transakcji zawieranych z tymi salonami.

Zdaniem Spółki, wynagradzanie w/w osób za dokonywanie w oznaczonym czasie (czasie trwania promocji) zakupów towarów handlowych Spółki o określonej wartości pozostaje w bezpośrednim związku z przychodami uzyskiwanymi przez Spółkę (bezpośrednio bowiem zwiększa jej sprzedaż).

Natomiast wynagradzenie w/w osób za dokonywanie w oznaczonym czasie (czasie trwania promocji) sprzedaży towarów handlowych Spółki o określonej wartości/ilości (bezpośrednio wpływa na wysokość przychodów Spółki).

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym w/w świadczenia w całości stanowią koszt uzyskania przychodów zarówno w świetle przepisów obowiązujących w roku 2006, jak i roku 2007.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, po zapoznaniu się z przedstawiony we wniosku stanem faktycznym, uznając stanowisko Spółki za prawidłowe, informuje co następuje:

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) o podatku dochodowym od osób prawnych (zwanej dalej updop) kosztami uzyskania przychodów w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Natomiast od 1 stycznia 2007 r. definicja kosztów została poszerzona o koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Interpretacja pojęcia "koszty uzyskania przychodów" zawartego w/w art. 15 ust. 1 updop, prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,

są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

nie są kosztami wymienionymi w art. 16 ust. 1 updop.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach podejmowanych działań marketingowych, mając na celu zwiększenie obrotów Spółki z salonami optycznymi, organizuje akcje promocyjne dla właścicieli salonów (są to na ogół osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, wspólnicy spółek prawa handlowego) oraz dla personelu tych salonów (sprzedawców).

W przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym, związku przyczynowo – skutkowego wynikajacego z dyspozycji art. 15 ust. 1 updop nie można wykluczyć, bowiem stosując formę zachęty w postaci przekazywania bonów towarowych właścicielom/pracownikom Spółka stymuluje właścicieli/pracowników salonów optycznych do podejmowania działań mających na celu zwiększenie sprzedaży jej produktów. Jak pisze sam Wnioskodawca, poprzez wydanie nagrody za osiągnięcie przez właściciela/pracownika salonu optycznego danego pułapu sprzedaży towarów konsumentom lub innym podmiotom, Spółka zwiększa również poziom swoich obrotów z salonem optycznym, w którym pracuje właściciel/pracownik – adresat promocji, a tym samym również osiągane z tego tytułu przychody. Oznacza to, że za pomocą powyższych promocji Spółka zwiększa również własne przychody. Biorąc pod uwagę motywacyjną funkcję przyznawanych nagród trudno odmówić tym wydatkom racjonalności jak również celowości. Wobec powyższego uznać należy, iż wydatki związane z zakupem nagród stanowią koszty uzyskania przychodów zgodne z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym koszt bonów towarowych przekazywanych właścicielom/pracownikom w związku z akcją promocyjną Spółki w całości stanowi koszt uzyskania przychodów zarówno w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawych obowiązujących do 31 grudnia 2006 r. jak i obowiązujących od 1 stycznia 2007 r.

Jednocześnie Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego zauważa, iż zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji księgowej zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób pozwalający m.in. na prawidłowe określenie dochodu. Powyższy przepis nakłada na Spółkę obowiązek prawidłowego rozpoznania i udokumentowania ponoszonych przez nią wydatków. Zatem możliwość zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest uzależniona także od ich prawidłowego udokumentowania.

Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji. Interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego z pozostałej części wniosku udzielona zostanie odrębnym postanowieniem.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego i faktycznego przedstawionego przez pytającego. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę zakresu praw i obowiązków Podatnika.

Zgodnie z treścią art. 14 b § 1 – 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14 b § 5 w/w ustawy.

Na podstawie art. 14 a § 4 Ordynacji podatkowej, na niniejsze postanowienie przysługuje Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.