P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r.- Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr. 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, tj. określenia momentu powstania przychodu ze sprzedaży nieruchomości, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 27.12.2006 roku Spółka - jako sprzedawca - zawarła umowę sprzedaży na raty nieruchomości składającej się z prawa własności budynku oraz prawa użytkowania wieczystego gruntu w Warszawie. Uzgodniona cena sprzedaży netto wyniosła 23,5 mln zł. Wydanie nieruchomości nastąpiło w tym samym dniu i w dniu tym Spółka otrzymała pierwszą ratę ceny sprzedaży w wysokości netto 3,83 mln zł plus VAT. Pozostałą kwotę Spółka otrzyma, zgodnie z zawartą umową, w ciągu 4 kolejnych lat w równych ratach, po 4,9175 mln zł netto każda. Sprzedaż nieruchomości była możliwa jedynie dzięki rozłożeniu kupującemu ceny na raty na okres 4 lat, gdyż nie był on w stanie zapłacić w chwili zawarcia umowy całej ceny sprzedaży.

Ze względu jednak na rozłożenie kupującemu ceny na raty, Spółka po sprzedaży nie mogła spłacić pożyczek zaciągniętych na zakup nieruchomości. Aby spłacić te pożyczki, służące uprzednio nabyciu nieruchomości i pokryciu innych kosztów związanych z posiadaniem nieruchomości i przygotowaniem jej do sprzedaży, Spółka zdecydowała się skorzystać z usługi faktoringu. Po zawarciu umowy faktoringu „bez regresu" z bankiem, Spółka otrzymała od banku w ciągu 2 dni od spełnienia warunków umowy kwotę równą pozostałej do zapłaty cenie sprzedaży, zaś bank przejął inkaso niezapłaconych rat ceny sprzedaży. Spółka dzięki temu mogła natychmiast spłacić pożyczki na zakup nieruchomości i zysk na transakcji znalazł się na koncie Spółki. Z tytułu usługi faktoringu Spółka zapłaciła na rzecz banku w dniu l marca 2007r. uzgodnione wynagrodzenie.Spółka do dnia zapłaty wynagrodzenia za faktoring i otrzymania stosownej faktury VAT od banku nie zamknęła ksiąg rachunkowych za rok 2006. Spółka uznała wobec zawarcia umowy sprzedaży w dniu 27.12.2006 roku całą cenę sprzedaży za przychód roku 2006. Ze względu na bezpośredni związek zapłaconego wynagrodzenia za faktoring z przychodem ze sprzedaży Spółka zgodnie z ustawą o rachunkowości zaksięgowała je jako rachunkowy koszt roku 2006.

Przedmiotowym wnioskiem Strona wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji prawa podatkowego w zakresie momentu uwzględnienia dla celów podatkowych przychodu ze sprzedaży nieruchomości oraz kosztów związanych z wynagrodzeniem dla faktora, przy czym niniejsze postanowienie dotyczy momentu rozpoznania przychodu ze sprzedaży.

W odniesieniu do przychodu ze sprzedaży, Spółka stoi na stanowisku, iż przychód z tego tytułu powstał w 2006 roku. Swoje stanowisko Spółka opiera na brzmieniu art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z treści powołanego przepisu Podatnik wywodzi, że skoro faktura VAT dokumentująca sprzedaż została wystawiona w dniu 27.12.2006r. i w tym dniu została zawarta zarówno umowa sprzedaży, jak również doszło do wydania nieruchomości, zasadne jest rozpoznanie przychodu z tego tytułu w 2006 roku.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdza, co następuje: Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, wydanie rzeczy oraz wystawienie faktury dokumentującej sprzedaż miało miejsce 27.12.2006r. Z tego też względu niniejsze postanowienie zostaje wydane w oparciu o przepisy ustawy z dnia 15.12.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. - Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zn.), w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006r.

Zgodnie z art. 12 ust.1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust.3 i ust.4, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przychodami danego roku podatkowego, stosownie do art. 12 ust. 3 w/w ustawy, są także przychody związane z działalnością gospodarczą, które stały się należne w danym roku podatkowym. Powołany art. 12 ust. 3 stanowi bowiem, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Jeżeli przychody wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich uzyskania i dniem faktycznego otrzymania występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu. Jednakże, co do zasady, za przychód podatkowy można uznać każde przysporzenie majątkowe podatnika. O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa tej osoby prawnej.

Powyższe oznacza, że co do zasady przysporzenie majątkowe uznaje się za przychód podatkowy w dacie jego faktycznego uzyskania, a więc na zasadzie kasowej. Wyjątek od tej reguły stanowią przychody związane z działalnością gospodarczą, które dla celów podatku dochodowego od osób prawnych rozpoznawane są na zasadzie memoriałowej, tj. są przychodem podatkowym w dacie, w której stały się należne, niezależnie od tego, czy podatnik faktycznie je otrzymał. Zasady rozpoznawania przychodów określonych w art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uregulowane zostały w art.12 ust.3a- 3d. Zgodnie z art.12 ust.3a w/w ustawy, za datę powstania przychodu uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c i 3d, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:

1)wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub

2)wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub

3)otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia – w pozostałych przypadkach.

Z literalnego brzmienia powyższych przepisów, obowiązujących do dnia 31.12.2006r., jednoznacznie wynika, że przychód powstaje w dacie wystawienia faktury, nie później jednak niż w ostatnim dniu miesiąca, w którym nastąpiło wydanie rzeczy. Dla kwalifikacji przychodów związanych z działalnością gospodarczą jako przychodów należnych zgodnie z ww. przepisem bez znaczenia pozostaje fakt, czy podatnik odroczy lub rozłoży na raty swojemu kontrahentowi termin uregulowania zobowiązania, czy też w ogóle zrezygnuje z otrzymania należnych mu kwot.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego ma zastosowanie art. 12 ust. 3 w związku z art. 12 ust. 3a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy zatem stwierdzić, że skoro umowa sprzedaży nieruchomości zawarta została w dniu 27.12.2006r., w tym też dniu wystawiono fakturę dokumentującą w/w sprzedaż i wydano przedmiot sprzedaży, w świetle powołanych przepisów przychód dla celów podatkowych powstał w 2006 roku. Tym samym stanowisko Spółki w tym zakresie jest prawidłowe.

Jednocześnie Naczelnik tut. Urzędu informuje, że na mocy przepisów ustawy z dnia 16.11.2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2006r. Nr 217, poz. 1589) zmianie uległ art. 12 ustawy. Z dniem 01.01.2007r. art. 12 ust. 3 otrzymał brzmienie: „za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont”. Natomiast art. 12 ust. 3a stanowi, że „za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c – 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1)wystawienia faktury albo

2)uregulowania należności.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie. Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego. Niniejsze postanowienie dotyczy zasad rozpoznania przychodu ze sprzedaży nieruchomości, natomiast interpretacja w zakresie określenia momentu rozpoznania kosztów związanych z zawartą przez Spółkę umową faktoringu, stanowiących wynagrodzenie dla faktora, udzielona zostanie odrębnym postanowieniem.

P o u c z e n i e

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony – do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 ustawy – Ordynacja podatkowa). Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia (art.14a § 4 w związku z art.236 § 2 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa).