Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie po rozpatrzeniu wniosku z dnia 17.06.2007 roku (data wpływu do tut. Organu 20.06.2007 r.), w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej kwestii czy art. 22 ust. 6b ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) stosuje się bez wyjątku do wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, również do tych, którzy stosują, metodę kasową zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - działając na podstawie art. 14a § 1, 2, 3 i 4 ustawy z dnia 29.08.1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 z późn. zm.); art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16.11.2006r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz.1590) w związku z przepisami art. 22 ust. 4, ust. 5, ust. 5a, ust. 5b, ust. 5c, ust. 5d, ust. 6,ust. 6b, ustawy z dnia 26.07.1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) postanawia uznać stanowisko przedstawione we wniosku - za prawidłowe.

W dniu 20.06.2007 roku, do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego, dotyczący momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W przedmiotowej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani też postępowanie przed sądem administracyjnym. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podatniczka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie artystyczne działalności twórczej, zdarzenia gospodarcze dokumentuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Podatniczka w zakresie księgowania kosztów stosuje zasadę wyrażoną w art. 22 ust. 4 cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że koszty uzyskania przychodu rozliczane są metodą kasową, zgodnie z którą momentem ujęcia wydatku w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, jest data ich poniesienia, tj. dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Zdaniem Podatniczki, postanowienia art. 22 ust. 6b powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mają zastosowanie do wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, również do tych, którzy stosują metodę potrącania kosztów z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, stwierdza co następuje:

Kwestia kosztów uzyskania przychodu, została uregulowana w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Zgodnie z artykułem 22 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Tak więc, aby dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, musi istnieć bezpośredni związek kosztu z prowadzoną działalnością, a jego poniesienie ma, bądź może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu dla danego rodzaju działalności, albo w sposób oczywisty służyło zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodu, i nie jest wymieniony w art. 23 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatnik prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, która jest uproszczonym narzędziem księgowym dla celów podatkowych. Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zostały określone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26.08.2003 roku w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.). Koszty uzyskania przychodów u podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów mogą być ewidencjonowane dwoma metodami potocznie określanymi jako „metoda kasowa” lub „metoda memoriałowa”.

Metoda kasowa, wynika z ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Oznacza to, że przy stosowaniu tej metody wydatki stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia – bez względu na to, jakiego okresu dotyczą. Z kolei, w myśl przepisu art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, którzy prowadzą podatkową księgę przychodów i rozchodów, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Podatnik prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów, może wybrać druga metodę rozliczania kosztów w czasie, według zasad określonych w art. 22 ust. 5-5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla podatników prowadzących księgi rachunkowe. Metoda ta, określana jest jako „metoda memoriałowa”. Dokonanie wyboru tej metody przez podatnika jest jednak możliwe pod warunkiem, że stale, w każdym roku podatkowym będzie prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do danego roku podatkowego – art. 22 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy nadmienić, iż w art. 22 ust. 6 ustawodawca wyraźnie poczynił zastrzeżenie odsyłając do postanowień ust. 6b tegoż artykułu. Istota „metody memoriałowej” polega na rozliczaniu kosztów uzyskania przychodów w podziale na:

• koszty bezpośrednio związane z przychodami danego roku podatkowego,
• koszty pośrednie (tj. inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami).

Koszty bezpośrednie, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, powinny być rozliczone w tym roku, w którym zostały osiągnięte odpowiadające im przychody. Jeżeli natomiast koszty bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, zostały poniesione po zakończeniu tego roku (art. 22 ust. 5a i 5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych):

• do dnia złożenia zeznania podatkowego (nie później jednak niż do upływu terminu złożenia tego zeznania) – to powinny być potrącone w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody,
• po dniu złożenia zeznania podatkowego – to powinny być potrącone w następnym roku podatkowym.

Z kolei, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, co do zasady, należy potrącać w dacie ich poniesienia. Jeżeli jednak koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenia, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, to w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym).

Zatem biorąc pod uwagę cytowane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, iż zasada wyrażona w art. 22 ust. 6b ma zastosowanie do wszystkich podatników, którzy prowadzą podatkową księgę przychodów i rozchodów . W związku z powyższym, stanowisko Podatniczki, zawarte w zapytaniu tut. Organ uznaje za prawidłowe.