INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2007r. (data wpływu 24 października 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania oleju opałowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie w opodatkowania oleju opałowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca ma zamiar sprzedawać produkt o nazwie „olej grzewczy bio” o symbolu PKWiU 24.66.48-90.-90 nadanym przez Urząd Statystyczny w Łodzi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie :

Czy od takiej sprzedaży należy naliczyć podatek akcyzowy, a jeżeli tak to w jakiej wysokości...

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, obowiązek podatkowy powstaje w związku z produkcją wyrobów akcyzowych, z ich wyprowadzeniem ze składu podatkowego i sprzedażą wyrobów akcyzowych na terenie kraju.

Art. 3 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym mówi wyraźnie, że do celów poboru akcyzy i obowiązku oznaczania wyrobów znakami akcyzy na terytorium kraju stosuje się klasyfikacje wyrobów akcyzowych w układzie odpowiadającym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).
Zgodnie z art. 2 pkt. 1 i pkt. 2 ustawy o podatku akcyzowym, wyrobami akcyzowymi są wyroby, które są ujęte w załączniku nr 1 do ustawy. Wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi są te, które są ujęte w załączniku nr 2 do ustawy.
W ww. załącznikach do ustawy nie ma ujętego wyrobu o symbolu 24.66.48-90.90.

Zgodnie z art. 62 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, olejami opałowymi są wyroby wymienione w poz. 1-12 załącznika nr 2 do ustawy oraz inne wyroby służące do celów opałowych. Olej grzewczy bio służy do celów opałowych więc zgodnie z tym przepisem ustawowym nazwany jest olejem opałowym. Zatem, zgodnie z definicją art. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, wyroby które nazywamy olejami ze względu na ich przeznaczenie, muszą być ujęte w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym pod jakąkolwiek pozycja. Tymczasem tak nie jest, bo kod PKWiU oleju grzewczego bio nie znajduje się w żadnej pozycji załącznika. Nie jest to wyrób akcyzowy zharmonizowany. Nie ma go też w wykazie wyrobów akcyzowych.
Według Wnioskodawcy różnicę w traktowaniu prawnym paliw silnikowych i olejów opałowych obrazuje następujący przykład. Biokomponenty mają kody PKWiU, które nie występują w załącznikach do ustawy o podatku akcyzowym, a naliczana jest dla nich akcyza. Należały więc domniemywać analogi między paliwami silnikowymi, a olejami opałowymi. Jej jednak nie ma. Różnica między biokomponentami, a olejem grzewczym jest taka, że biokomponent jako samoistne paliwo ciekłe lub dodatek do paliw ciekłych czy też biopaliw ciekłych jest ujęty w poz. 6 załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym. Są to wyroby akcyzowe bez względu na ich kod PKWiU przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe albo jako dodatku lub domieszki do paliw silnikowych bez względu na symbol PKWiU. Ta pozycja zawiera w sobie wszystkie produkty z zastosowaniem opisanym powyżej bez względu na symbol PKWiU.

W opinii Wnioskodawcy na tym właśnie polega różnica miedzy paliwami silnikowymi, a olejami opałowymi. Oleje opałowe, jeżeli maja symbole nie ujęte w załączniku nr 1 i nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym, nie są wyrobami akcyzowymi. Brak jest zapisu w załączniku, że oleje opałowe to też produkty, które bez względu na symbol PKWiU mają zastosowanie jako paliwo do wytwarzania energii cieplnej lub podobnej – innej. W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy biokomponenty wykorzystywane do celów grzewczych nie podlegają podatkowi akcyzowemu.

W związku z powyższym, olej grzewczy bio nie jest wyrobem akcyzowym. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29 poz. 257 ze zm.) wyrobami akcyzowymi są wyroby podlegające akcyzie określone w załączniku nr 1 do ustawy. Natomiast w myśl art. 2 pkt 2 ww. ustawy, wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi są paliwa silnikowe, oleje opałowe i gaz, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe określone w załączniku nr 2 do ustawy.Stosownie zaś do postanowień art. 62 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy do paliw silnikowych i olejów opałowych w rozumieniu ustawy zalicza się:

1. wyroby wymienione w poz. 1-12 załącznika nr 2 do ustawy;
2. pozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU i kod CN.Olejami opałowymi są również inne wyroby, z wyjątkiem węgla, koksu, torfu i innych porównywalnych z nimi węglowodorów stałych oraz gazu ziemnego, służące do celów opałowych; ciężkimi olejami opałowymi są oleje opałowe, w których zawartość siarki przekracza 3%.
   
   

Powyższy przepis, będący przepisem szczególnym w stosunku do przepisu ogólnego, jakim jest cytowany art. 2 pkt 2 ustawy, rozszerza zatem podstawowy katalog wyrobów akcyzowych zharmonizowanych o inne wyroby zaliczone do grupy olejów opałowych, o ile są one wykorzystywane do celów opałowych.
Zapis artykułu 62 ustawy o podatku akcyzowym ma swe źródła w uregulowaniach Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.Urz. UE L Nr 283 str. 51 ze zm.), zwanej dalej dyrektywą energetyczną. Dyrektywa energetyczna w art. 2 ust. 1 wymienia listę produktów, które należy uznać za produkty energetyczne:

• objętych kodami CN 1507 do 1518, jeśli są przeznaczone do stosowania jako paliwo do ogrzewania lub paliwo silnikowe;
• objętych kodami CN 2701, 2702 i 2704 do 2715;
• objętych kodami CN 2901 i 2902;
• objętych kodem CN 2905 11 00, które nie są pochodzenia syntetycznego, jeśli są one przeznaczone do stosowania jako paliwo do ogrzewania lub paliwo silnikowe;
• objętych kodem CN 3403;
• objętych kodem CN 3811;
• objętych kodem CN 3817;
• objętych kodem CN 3824 90 99, jeśli są one przeznaczone do stosowania jako paliwo do ogrzewania lub paliwo silnikowe.

Ponadto w myśl art. 2 ust. 3 ww. dyrektywy, w przypadku przeznaczenia do wykorzystania, oferowania na sprzedaż lub wykorzystywania jako paliwo silnikowe lub paliwo do ogrzewania, produkty energetyczne inne niż te, których poziom opodatkowania został określony w niniejszej dyrektywie, podlegają podatkowi zgodnie z wykorzystaniem, według stawki przyjętej dla równoważnego paliwa do ogrzewania lub paliwa silnikowego. Należy mieć również na uwadze akapit 2 i akapit 3 ww. przepisu, zgodnie z którym:

• oprócz podlegających opodatkowaniu produktów wymienionych w ust. 1, wszelkie produkty przeznaczone do wykorzystania, oferowane na sprzedaż lub wykorzystywane jako paliwo silnikowe, lub jako dodatek lub rozcieńczalnik do paliw silnikowych, podlegają opodatkowaniu według stawki przyjętej dla równoważnego paliwa silnikowego, oraz
• oprócz podlegających opodatkowaniu produktów wymienionych w ust. 1, wszelkie inne węglowodory, z wyłączeniem torfu, przeznaczone do wykorzystania, oferowane na sprzedaż lub wykorzystywane do ogrzewania, podlegają opodatkowaniu według stawki przyjętej dla równoważnego produktu energetycznego.
  

Z powyższego wynika, iż art. 62 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym ma odniesienie w art. 2 ust. 3 ww. Dyrektywy i stwierdza, iż w przypadku przeznaczenia do wykorzystania, oferowania na sprzedaż lub wykorzystania jako paliwo do ogrzewania, produktu energetycznego innego niż wymieniony w art. 2 ust. 1 Dyrektywy, produkt ten podlega podatkowi akcyzowemu zgodnie z wykorzystaniem, według stawki przyjętej dla równoważnego paliwa do ogrzewania.
Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż produkt będący przedmiotem zapytania wykorzystywany jako paliwo do ogrzewania mieści się w definicji olejów opałowych, w rozumieniu art. 62 ustawy o podatku akcyzowym oraz art. 2 ust. 1 i ust. 3 dyrektywy energetycznej. W związku z tym przedmiotowy wyrób jest niewątpliwie wyrobem akcyzowym zharmonizowanym, bowiem przepis art. 62 ust. 2 ww. ustawy jednoznacznie rozszerza katalog olejów opałowych do każdego towaru służącego do celów opałowych, nie ograniczając ich tylko i wyłącznie do wyrobów wymienionych w załączniku 1 i załączniku 2 do ww. ustawy.

W myśl art. 65 ust. 1 ww. ustawy o podatku akcyzowym, stawka akcyzy na oleje opałowe przeznaczone na cele opałowe 233 zł od 1.000 litrów gotowego wyrobu, na ciężkie oleje opałowe przeznaczone na cele opałowe 60 zł od 1.000 kilogramów gotowego wyrobu. Natomiast zgodnie z art. 65 ust. 1a ww. ustawy, w przypadku użycia olejów opałowych lub olejów napędowych, przeznaczonych na cele opałowe, które nie spełniają warunków określonych w odrębnych przepisach, w szczególności wymogów w zakresie prawidłowego znakowania i barwienia, użycia ich niezgodnie z przeznaczeniem, a także sprzedaży ich za pomocą odmierzaczy paliw ciekłych, stawka akcyzy wynosi:

1. dla olejów opałowych lub olejów napędowych, przeznaczonych na cele opałowe - 2.000 zł od 1.000 litrów gotowego wyrobu;
2. dla ciężkich olejów opałowych przeznaczonych na cele opałowe - 1.800 zł od 1.000 kilogramów gotowego wyrobu.
   
   

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 65 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego (Dz. U. nr 87 poz. 825 z późn. zm.) obniżył stawki podatku akcyzowego dotyczące olejów opałowych oraz wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. W myśl § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia stawki akcyzy określone w art. 65 ust. 1, art. 69 ust. 4, art. 70 ust. 4, art. 71 ust. 4,art. 72 ust. 4 i art. 75 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004r. o podatku akcyzowym obniża się do wysokości określonej w:

1. załączniku nr 1 do rozporządzenia – dla wyrobów akcyzowych sprzedawanych w kraju;
2. załączniku nr 2 do rozporządzenia – dla wyrobów akcyzowych dostarczanych wewnątrzwspólnotowo, nabywanych wewnątrzwspólnotowo oraz importowanych.
   
   

W pozycji 2 załącznika Nr 1 do ww. rozporządzenia określono stawkę dla olejów opałowych bez względu na symbol PKWiU przeznaczonych na cele opałowe. Zgodnie z poz. 2 lit. „a” ww. załącznika stawka podatku akcyzowego dla oleju opałowego przeznaczonego na cele opałowe, z których 30% lub więcej objętościowo destyluje przy 350 oC lub których gęstość w temperaturze 15 oC jest niższa od 890 kg/m3, w przypadku gdy są zabarwione na czerwono i oznaczone znacznikiem, wynosi 232,00zł/ 1000l. Natomiast zgodnie z poz. 2 lit. „b” ww. załącznika nr 1, stawka dla pozostałych olejów opałowych przeznaczonych na cele opałowe , z wyłączeniem ciężkich olejów opałowych przeznaczonych na cele opałowe, bez względu na symbol PKWiU wynosi 60,00 zł/1000 kg.
Zgodnie z powyższym odpowiednia stawka podatku akcyzowego dla oleju opałowego przeznaczonego na cele opałowe będzie zależna od wyżej wymienionych właściwości fizyko – chemicznych wyrobu oraz warunków dotyczących obowiązku znakowania i barwienia olei opałowych przeznaczonych na cele opałowe zawartych w odrębnych przepisach dotyczących podatku akcyzowego.

Ponadto zwrócić należy uwagę, iż stosownie do § 3 ust. 1 w związku z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia dla zastosowania stawki akcyzy określonej w poz. 2 lit. a załącznika nr 1 do cyt. rozporządzenia, podatnik sprzedający wyroby wymienione w tej pozycji jest obowiązany w przypadku tej sprzedaży:

1. osobom prawnym, jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej oraz osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą - do uzyskania od nabywcy oświadczenia o przeznaczeniu nabywanych wyrobów, uprawniającym do stosowania stawek wymienionych w poz. 2 lit. a załącznika nr 1 do rozporządzenia; oświadczenie może być złożone w wystawianej fakturze VAT, a jeżeli jest składane odrębnie, powinno zawierać dane dotyczące nabywcy, datę złożenia tego oświadczenia oraz powinno być dołączone do kopii faktury VAT;
2. osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej - do uzyskania od nabywcy oświadczenia stwierdzającego, iż nabywane wyroby są przeznaczone na cele opałowe; oświadczenie to powinno być dołączone do kopii paragonu lub kopii innego dokumentu sprzedaży wystawionego nabywcy, a w przypadku braku takiej możliwości sprzedawca jest obowiązany wpisać na oświadczeniu numer i datę wystawienia dokumentu, potwierdzającego tę sprzedaż.
   
   

Zgodnie z ust. 2 § 4 ww. rozporządzenia oświadczenie, o którym mowa wyżej powinno zawierać co najmniej:
1. imię i nazwisko nabywcy, PESEL i NIP;
2. adres zamieszkania nabywcy;
3. określenie ilości nabywanego oleju opałowego;
4. określenie ilości posiadanych urządzeń grzewczych oraz miejsca (adresu), gdzie znajdują się urządzenia, jeżeli jest ono inne niż adres wymieniony w pkt 2;
   
5. wskazanie rodzaju i typu urządzeń grzewczych;
6. datę i miejsce wystawienia oświadczenia oraz podpis składającego oświadczenie.
   
   

Zgodnie z ust. 4 § 4 ww. rozporządzenia podatnik sprzedający wyroby wymienione w poz. 2 lit. a załącznika nr 1 do rozporządzenia przekazuje do właściwego naczelnika urzędu celnego w terminie do dnia 25 miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, miesięczne zestawienia oświadczeń, o których mowa w ust. 1, wraz z ich kopiami; oryginały oświadczeń winny być przechowywane przez podatników, importerów i podmioty dokonujące nabycia wewnątrzwspólnotowego do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego i udostępniane w celu kontroli.
W myśl ust. 5 § 4 ww. rozporządzenia zestawienie, o którym mowa powyżej, powinno zawierać:

1. nazwę i siedzibę podmiotu, obowiązanego do przedłożenia zestawienia;
2. wyszczególnienie dat składanych oświadczeń;
3. datę oraz podpis przedkładającego zestawienie.
   
   

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.