Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-920/12/RS
z 30 października 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ITPP2/443-920/12/RS
Data
2012.10.30



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy


Temat
Podatek od towarów i usług --> Miejsce świadczenia --> Miejsce świadczenia przy dostawie towarów --> Miejsce dostawy towarów

Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Przepisy ogólne --> Czynności opodatkowane

Podatek od towarów i usług --> Wysokość opodatkowania --> Stawki --> Stawka podatku w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów

Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Dostawa towarów i świadczenie usług --> Dostawa towarów

Podatek od towarów i usług --> Przepisy ogólne --> Definicje legalne

Podatek od towarów i usług --> Zasady wymiaru i poboru podatku z tytułu importu towarów --> Szczególny przypadek nieprzysługiwania zwrotu podatku nadpłaconego


Słowa kluczowe
dostawa
skład celny
Służba Celna
stawka preferencyjna


Istota interpretacji
1. Czy sprzedaż towarów w składzie celnym dla podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podlega przepisom tej ustawy, a jeżeli tak to jaką stawkę podatku należy zastosować do tej sprzedaży?
2. Czy sprzedaż towarów ze składu celnego znajdującego się na terytorium Polski do składu celnego kraju unijnego podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a jeżeli tak to jaką stawkę podatku należy zastosować do tej sprzedaży?



Wniosek ORD-IN 794 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2012 r. (data wpływu 31 lipca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 25 października 2012 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla dostawy filetu z mintaja - jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 31 lipca 2012 r., złożono wniosek uzupełniony w dniu 25 października 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla dostawy filetu z mintaja.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Spółka zajmuje się importem ryb i owoców morza, ich dystrybucją na terenie kraju oraz dostawą tych towarów do krajów Unii Europejskiej i innych krajów. Dokonała zakupu filetów mintaja z Chin. Procedura importu nie była dokonana i nie powstał dług celny. Towar został zatrzymany na obszarze składu celnego w Polsce. Następnie Spółka dokonała sprzedaży towaru:


  • dla polskiego kontrahenta – towar nie został przemieszczony, pozostał w tym samym składzie celnym. Spółka udokumentowała sprzedaż fakturą nieopodatkowaną VAT,
  • do Czech – towar został objęty procedurą tranzytu, transport był organizowany przez Spółkę, która udokumentowała sprzedaż fakturą nieopodatkowaną VAT oraz posiada dokument T1 oraz CMR dokumentujący tranzyt do Czech.


Towar będący przedmiotem sprzedaży na rzecz polskiego kontrahenta, objęty był procedurą składu celnego, znajdował się pod dozorem celnym i był ujęty w ewidencji towarowej, prowadzonej zgodnie z odrębnymi przepisami. Dostawa towaru do Czech nastąpiła na rzecz kontrahenta czeskiego, który był zarejestrowany do transakcji wewnątrzwspólnotowych. Kod CN na sprzedawanego mintaja w 2011 r. - 03042985, a w 2012 r. - 03047500.


W związku z powyższym zadano następujące pytania:


  1. Czy sprzedaż towarów w składzie celnym dla podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podlega przepisom tej ustawy, a jeżeli tak to jaką stawkę podatku należy zastosować do tej sprzedaży...
  2. Czy sprzedaż towarów ze składu celnego znajdującego się na terytorium Polski do składu celnego kraju unijnego podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a jeżeli tak to jaką stawkę podatku należy zastosować do tej sprzedaży...


Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż towarów w składzie celnym na terytorium kraju oraz ze składu celnego na terytorium kraju do składu celnego innego kraju unijnego nie powinna być uwzględniona w ewidencji prowadzonej dla potrzeb podatku od towarów i usług, jako sprzedaż niepodlegająca przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Jeśli import towarów (czyli jego przywóz z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju – art. 2 pkt 7 ww. ustawy) objęty jest procedurą składu celnego i nie powstaje dług celny, obowiązek podatkowy powstanie dopiero z chwilą jego wymagalności (zgodnie z art. 19 ust. 7 powołanej ustawy). Spółka wskazała, że z powyższych przepisów wynika, iż ustawodawca uznał opisany przywóz towaru z kraju trzeciego na terytorium kraju za neutralne podatkowo jako czynność, która nie prowadzi do konsumpcji na terytorium kraju (towary nie są dopuszczone do obrotu na terytorium kraju). Niekonsumpcyjny charakter objęcia towarów procedurą składu celnego uzasadnia wyłączenie powstania obowiązku podatkowego od towarów nią objętych, w tym również sprzedaż towarów pozostających w tym składzie celnym do innego kontrahenta z kraju. Zdaniem Spółki, analogicznie w drugim przypadku, tranzyt – przesunięcie towaru ze składu celnego na terytorium kraju do składu celnego na terytorium innego państwa członkowskiego UE, nie będzie podlegać przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.


Ponieważ zgodnie z art. 19 ust. 9 ww. ustawy wprowadzenie towaru do składu celnego nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu w kraju, nie ma również podstaw do uznania:


  • sprzedaży towaru objętego procedurą składu celnego dla podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług za sprzedaż na terenie kraju w rozumieniu ww. ustawy (towar nie uzyskał procedury dopuszczenia do obrotu na terenie kraju),
  • w drugim przypadku, sprzedaży towaru objętego procedurą składu celnego do innego kraju UE za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu powołanej ustawy (towar nie uzyskał procedury dopuszczenia do obrotu na terenie UE).


Zdaniem Spółki, na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług ten sam towar nie może być uznany za nieopodatkowany przy jego nabyciu oraz za opodatkowany w przypadku jego zbycia, w sytuacji gdy obrotu towarowego dokonuje podatnik niepodlegający zwolnieniu od podatku. Gdyby taka sytuacja miała miejsce oznaczałoby to naruszenie zasady neutralności opodatkowania podatkiem obrotowym, wyrażonej w art. 1 pkt 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:


  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.


Z treści art. 2 pkt 7 ww. ustawy wynika, że przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Powyższa definicja importu towarów stanowi implementację art. 30 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), w myśl którego „import towarów” oznacza wprowadzenie na terytorium Wspólnoty towarów, które nie znajdują się w swobodnym obrocie w rozumieniu art. 24 Traktatu.

Powstanie obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów jest powiązane z powstaniem obowiązku zapłaty cła lub faktem zaistnienia określonych procedur celnych. Co do zasady, obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego – art. 19 ust. 7 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z ust. 9 powyższego artykułu, jeżeli import towarów objęty jest procedurą: składu celnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, tranzytu, a od towarów tych pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze i nie powstaje jednocześnie dług celny – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wymagalności tych opłat.

Wskazane w tym przepisie opłaty wyrównawcze i opłaty o podobnym charakterze są to pozataryfowe środki polityki celnej, które mimo że nie są cłami, pełnią podobną funkcję. Opłaty te nakładane są we Wspólnocie na towary przywożone spoza Wspólnoty i obejmują niektóre towary. Najbardziej znanymi są opłaty wyrównawcze pobierane od produktów rolnych. Opłaty te mają na celu ograniczenia napływu na terytorium Wspólnoty towarów, których nadmierny dopływ mógłby być szkodliwy dla polityki gospodarczej Wspólnoty.

Zatem objęcie towaru procedurą składu celnego nie powoduje postania długu celnego (art. 98 ust. 1 lit. a) WKC) oraz nie powoduje powstania obowiązku zapłaty innych należności, chyba że towar objęty jest obowiązkiem zapłaty opłat wyrównawczych lub im podobnych należności, które co do zasady nie mają charakteru powszechnego. Zatem zastosowanie do towarów pochodzących z państw trzecich procedury składu celnego na terytorium Polski nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu importu tych towarów.

Stosownie do art. 98 ust. 1 WKC w składzie celnym można umieszczać towary niewspólnotowe oraz wspólnotowe.

Ponieważ przedmiotem wniosku są towary sprowadzane spoza Unii Europejskiej, a więc towary niewspólnotowe, stwierdzić należy, że ich umieszczenie w składzie celnym skutkuje tym, że nie podlegają one należnościom celnym ani środkom polityki handlowej. Przyjmuje się, że zasadniczym celem procedury składu celnego jest umożliwienie przechowywania towarów niewspólnotowych bez uiszczania należności przywozowych oraz stosowania środków polityki handlowej. Dalszą konsekwencją umieszczenia towarów niewspólnotowych w składzie celnym położonym na terenie państwa członkowskiego jest to, że nie podlegają one podatkowi od towarów i usług w związku z wprowadzeniem ich na obszar celny Wspólnoty.

W tych okolicznościach pomimo, że dochodzi do wykonania przez podatnika czynności przywozu towaru na terytorium kraju z kraju trzeciego, co odpowiada treści definicji importu towarów, nie powstaje w stosunku do niego obowiązek podatkowy. Zatem czynność wprowadzenia towarów spoza Wspólnoty do składu celnego na terytorium kraju, mimo że generalnie zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 3 i art. 2 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega przepisom tej ustawy, to w tym konkretnym wypadku jest czynnością nieopodatkowaną, gdyż zgodnie z treścią art. 19 ust. 9 ustawy i art. 98 ust. 1 lit. a) WKC nie powstaje w stosunku do niej obowiązek podatkowy.

Na mocy art. 98 ust. 2 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. WE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307), składem celnym jest każde miejsce uznane przez organy celne i podlegające ich kontroli, w którym towary mogą być składowane zgodnie z ustalonymi warunkami.

Stosownie do art. 99 WKC, skład celny może być składem publicznym lub składem prywatnym. „Skład publiczny” oznacza skład celny, z którego może korzystać każda osoba w celu składowania towarów; „skład prywatny” oznacza skład celny przeznaczony do składowania towarów przez prowadzącego skład. Prowadzącym skład jest osoba posiadająca pozwolenie na prowadzenie składu celnego. Korzystającym ze składu jest osoba związana zgłoszeniem objęcia towarów procedurą składu celnego lub osoba, na którą przeniesiono prawa i obowiązki tej pierwszej osoby.


Jak wynika z treści art. 98 ust. 1 WKC, procedura składu celnego pozwala na składowanie w składzie celnym:


  1. towarów niewspólnotowych, które w czasie tego składowania nie podlegają należnościom celnym przywozowym ani środkom polityki handlowej;
  2. towarów wspólnotowych, którym odrębne przepisy wspólnotowe dają możliwość korzystania, w związku z ich umieszczeniem w składzie celnym, ze środków zwykle stosowanych przy wywozie tego rodzaju towarów.


W myśl art. 91 ust. 1 WKC, procedura tranzytu zewnętrznego pozwala na przemieszczanie z jednego do drugiego miejsca znajdującego się na obszarze celnym Wspólnoty:


  1. towarów niewspólnotowych, niepodlegających w tym czasie należnościom celnym przywozowym i innym opłatom ani środkom polityki handlowej;
  2. towarów wspólnotowych, w przypadkach i na warunkach określonych zgodnie z procedurą Komitetu, w celu uniknięcia sytuacji, w których produkty objęte środkami lub korzystające ze środków w wywozie mogłyby unikać tych środków lub korzystać z nich bez uzasadnienia.


Zgodnie z treścią art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Ustawodawca nie doprecyzowuje jednak terminu „terytorium Rzeczpospolitej Polskiej”. W tej sytuacji konieczne jest odwołanie się do innych przepisów, regulujących przedmiotową kwestię, a w szczególności do ustawy z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 226, poz. 1944 ze zm.). Brak ustawowej definicji terminu „terytorium Rzeczypospolitej Polskiej” pozwala bowiem na uznanie, iż ustawodawca posługuje się tym pojęciem w znaczeniu określonym w innych normach prawnych.

Artykuł 1 ww. ustawy stanowi, że granicą państwową jest powierzchnia pionowa przechodząca przez linię graniczną, oddzielająca terytorium państwa polskiego od terytoriów innych państw i od morza pełnego. Obszary, nad którymi Rzeczpospolita sprawuje swoje zwierzchnictwo - w rozumieniu tej ustawy - to jej terytorium.

Zatem skład celny, w świetle powołanej wyżej definicji terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest traktowany jako terytorium kraju. Sprowadzenie towarów spoza terytorium Unii Europejskiej do składu celnego znajdującego się na terytorium Polski, pomimo tego, że towary te objęte są procedurą składu celnego powoduje, iż towary te znajdują się na terytorium kraju – w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie przewiduje się szczególnych uregulowań dotyczących rozliczania transakcji, których przedmiotem są towary znajdujące się w składzie celnym, które nie zostały dopuszczone do obrotu na terytorium kraju, a także nie traktuje się składu celnego eksterytorialnie. W konsekwencji dostawę towarów w obrębie składu celnego należy uznać za dokonaną na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 - w myśl art. 7 ust. 1 powołanej ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 - zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy - rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, po spełnieniu warunków określonych w art. 42.


Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:


  1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
  2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.


Według ust. 3 powołanego artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:


  1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
  2. kopia faktury,
  3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,


  • z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.


Na podstawie ust. 11 tegoż artykułu, w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:


  1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
  2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
  3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
  4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.


Zgodnie z art. 42 ust. 12 ustawy, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za:


  1. okres kwartalny - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2;
  2. okres miesięczny - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatnik za ten kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2.


Stosownie do ust. 12a tegoż artykułu, w przypadkach, o których mowa w ust. 12, otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana, i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1.


Stosownie do § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm), obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do dostawy:


  1. towarów w składzie celnym, wprowadzonych do składu celnego z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju;
  2. towarów objętych procedurą składu celnego.


Zgodnie z ust. 2 powyższego paragrafu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:


  1. dostawy towarów dokonuje się dla podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy;
  2. towary znajdują się pod dozorem celnym i są ujęte w ewidencji towarowej, prowadzonej zgodnie z odrębnymi przepisami;
  3. towary, inne niż objęte procedurą składu celnego, nie są w wyniku tej dostawy lub po dokonaniu tej dostawy wyprowadzane ze składu celnego.


Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka zajmuje się importem ryb i owoców morza oraz ich dystrybucją na terenie Polski, jak i dostawą tych towarów do krajów Unii Europejskiej i innych krajów. Dokonała zakupu filetów z mintaja z Chin. Procedura importu nie miała miejsca i nie powstał dług celny. Towar został zatrzymany na obszarze składu celnego w Polsce. Następnie Spółka sprzedała ww. towar polskiemu kontrahentowi. Towar ten pozostał w tym samym składzie celnym, objęty był procedurą składu celnego, znajdował się pod dozorem celnym i był ujęty w ewidencji towarowej, prowadzonej zgodnie z odrębnymi przepisami. Spółka dokonała również dostawy filetów z mintaja do Czech na rzecz kontrahenta czeskiego, który był zarejestrowany do transakcji wewnątrzwspólnotowych. Towar został objęty procedurą tranzytu. Transport był zorganizowany przez Spółkę, która udokumentowała sprzedaż fakturą VAT. Spółka posiada dokument T1 oraz CMR.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych regulacji prawnych stwierdzić należy, że sprzedaż w składzie celnym filetów z mintaja na rzecz kontrahenta polskiego stanowiła transakcję krajową. W związku z faktem, iż zostały spełnione warunki, o których mowa w § 12 ust. 2 wskazanego rozporządzenia Ministra Finansów, przedmiotowa dostawa podlegała opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% na podstawie ust. 1 powyższego paragrafu. Z kolei dostawa przedmiotowego towaru na rzecz kontrahenta czeskiego (zarejestrowanego do transakcji wewnątrzwspólnotowych) stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, z uwagi na przemieszczenie tych towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej - Czech. Wobec tego, Spółka miała prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, skoro była w posiadaniu dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj