Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-862/12/DP
z 30 października 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ITPB1/415-862/12/DP
Data
2012.10.30



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie i wysokość kosztów uzyskania przychodów

Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Szczególne zasady ustalania dochodu --> Wykaz zasad


Słowa kluczowe
ewidencjonowanie
księga przychodów i rozchodów
leki
materiały
zakup towarów


Istota interpretacji
Czy ww. wydatki, tj. lekarstwa, preparaty, strzykawki, opatrunki, gaza, igły, wenflony, rękawice lateksowe, szampony, lignina, kołnierze zatrzaskowe stanowią w świetle obowiązujących przepisów koszty uzyskania przychodów, które należy ewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako zakup towarów handlowych i materiałów dla celów ustalenia podstawy opodatkowania, a co za tym idzie ujmować w spisie z natury na koniec każdego roku podatkowego?



Wniosek ORD-IN 837 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2012 r. (data wpływu 7 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku ujęcia materiałów w spisie z natury - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 7 sierpnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku ujęcia materiałów w spisie z natury.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej w zakresie usług weterynaryjnych. Jako wspólnik spółki rozlicza podatek dochodowy na zasadach ogólnych - prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów. Przychody i koszty spółki rozliczane są między wspólnikami według ustalonego w umowie spółki udziału wspólników w zyskach.

Spółka nie ma osobowości prawnej, ani też zdolności prawnej, nie jest też samodzielnym podmiotem prawnym. Każdy ze wspólników płaci podatek dochodowy we własnym zakresie.

Klientom sprzedawane są usługi weterynaryjne, w ramach których m.in. badane są zwierzęta, podawane leki oraz inne preparaty medyczne. Zakupione lekarstwa oraz preparaty medyczne nie są przeznaczane do dalszej odsprzedaży, tzn. nie stanowią towaru handlowego, gdyż służą wykonaniu usługi weterynaryjnej. Do usług są również wykorzystywane: strzykawki, igły, wenflony, gaza, opatrunki, rękawice lateksowe, szampony, lignina, kołnierze zatrzaskowe. Świadczona przez Wnioskodawcę usługa ma charakter niematerialny, bowiem w jej wyniku nie powstaje żaden materialny efekt końcowy.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy ww. wydatki, tj. lekarstwa, preparaty, strzykawki, opatrunki, gaza, igły, wenflony, rękawice lateksowe, szampony, lignina, kołnierze zatrzaskowe stanowią w świetle obowiązujących przepisów koszty uzyskania przychodów, które należy ewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako zakup towarów handlowych i materiałów dla celów ustalenia podstawy opodatkowania, a co za tym idzie ujmować w spisie z natury na koniec każdego roku podatkowego...


Wnioskodawca uważa, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie rozporządzenie w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów wyjaśnia, iż do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych a także pozostałych wydatków służą kolumny: 10 i 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że materiały wykorzystywane w procesie usługi tj. lekarstwa, preparaty medyczne, szampony, kołnierze zatrzaskowe stanowią koszty uzyskania przychodu i powinny być ewidencjonowane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako zakup materiałów oraz towarów handlowych, a co za tym idzie winny być ujmowane w remanencie końcowym.

Natomiast opatrunki pooperacyjne, lignina, gaza, strzykawki, igły, wenflony, rękawice lateksowe stanowią koszty uzyskania przychodu jako pozostałe wydatki związane ze świadczeniem usług weterynaryjnych, których nie wykazuje się w remanencie końcowym.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Przy kwalifikowaniu wydatku w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, czy spełniają one dwa warunki: wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, wymienionym w przepisie art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa (…).

Tym samym w remanencie początkowym oraz końcowym podatnik zobowiązany jest ująć m.in. materiały podstawowe oraz materiały pomocnicze.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera jednak definicji obu wyżej wskazanych pojęć. Wyjaśnienie tych pojęć można odnaleźć w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

W świetle § 3 pkt 1 lit. b) rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania – puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi.

Materiałami pomocniczymi, w świetle postanowień § 3 pkt 1 lit. c) ww. rozporządzenia, są materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości.

Z kolei, wyrobami gotowymi są wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został całkowicie zakończony, wykonane usługi, prace naukowo-badawcze, prace projektowe, geodezyjno-kartograficzne, zakończone roboty, w tym także budowlane (§ 3 pkt 1 lit. d) ww. rozporządzenia).

Szczegółowe zasady dokonywania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zostały zawarte w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia, stanowiącym objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Jak wynika z treści ww. załącznika, kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu. Natomiast kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów. Do wpisywania łącznej kwoty wydatków wykazanych w kolumnach 12 i 13 jest przeznaczona kolumna 14.

Zasady dotyczące sporządzenia spisu z natury określa natomiast § 27 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, w świetle którego, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury”, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej w zakresie usług weterynaryjnych. Jako wspólnik spółki rozlicza podatek dochodowy na zasadach ogólnych - prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów. Klientom sprzedawane są usługi weterynaryjne, w ramach których m.in. badane są zwierzęta, podawane leki oraz inne preparaty medyczne. Zakupione lekarstwa oraz preparaty medyczne nie są przeznaczane do dalszej odsprzedaży, tzn. nie stanowią towaru handlowego, gdyż służą wykonaniu usługi weterynaryjnej. Do usług są również wykorzystywane: strzykawki, igły, wenflony, gaza, opatrunki, rękawice lateksowe, szampony, lignina, kołnierze zatrzaskowe.

W świetle powyższego należy uznać, że wykonana usługa weterynaryjna jest wyrobem gotowym, zaś materiały zużywane w toku świadczenia usług, które stają się główną substancją (budulcem, elementem) gotowego wyrobu bądź bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości (jak np. lekarstwa, preparaty, kołnierze zatrzaskowe, szampony) zaliczane są odpowiednio do materiałów podstawowych i pomocniczych w rozumieniu § 3 pkt 1 lit. b i c) ww. rozporządzenia, a zatem podlegają ujęciu w spisie z natury.

Natomiast wydatki poniesione na zakup pozostałych produktów, takich jak: opatrunki, gaza, rękawice lateksowe, strzykawki, igły, welflony, lignina, należy ująć podatkowej księdze przychodów i rozchodów, jako pozostałe wydatki, gdyż nie stanowią one materiałów podstawowych. Nie można ich także uznać za materiały pomocnicze, bowiem mimo iż są one nabywane w celu wykonania usługi, to nie oddają bezpośrednio usłudze swoich właściwości.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj