Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPB3/423-261/07-2/ŁM
Data
2008.02.20
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Indywidualne stawki amortyzacyjne
Słowa kluczowe
budynek niemieszkalny
budynek używany
nabycie nieruchomości
stawka amortyzacyjna
Istota interpretacji
Czy wystarczy oświadczenie byłego pracownika KPRB? Czy władze Urzędu Miasta można zobowiązać do otwarcia archiwów? Jakich, aby uzyskać wymagane dane? Jeśli żadne informacje nie zostaną Spółce udzielone – jaką stawkę amortyzacji przyjąć do omawianego obiektu?
Wniosek ORD-IN
970 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2007 r. (data wpływu 20.11.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wieku obiektu podlegającego amortyzacji - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 20.11.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wieku obiektu podlegającego amortyzacji.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Spółka nabyła używaną nieruchomość. Sprzedawcą była osoba fizyczna. Sprzedawca nie posiadał żadnych istotnych danych o cechach sprzedawanej nieruchomości. Uprzednim właścicielem obiektu był Urząd Miejski. Urząd Miejski przejął nieruchomość od zlikwidowanego na początku lat 90-tych XX wieku Komunalnego Przedsiębiorstwa Robót Budowlanych. Podczas likwidacji nie przekazano Urzędowi Gminnemu żadnych informacji wymaganych art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – tj. daty pierwszego wprowadzenia obiektu do eksploatacji. Zarząd Spółki, próbując ustalić dane o wieku obiektu uzyskał jedynie informację, że obiekt ten już w latach 60-tych należał do zlikwidowanego KPRB. Był wtedy wiatą. W latach 70-tych ub. wieku wiatę rozbudowano do budynku o trwałej konstrukcji (być może – w ramach powszechnej wtedy samowoli inwestycyjnej). Powyższe informacje uzyskano od osoby fizycznej – byłego pracownika ówczesnego KPRB. Oświadczył on, że pracował w KPRB w latach 80-tych XX wieku, i że wtedy obiekt już działał. Nie był zorientowany od kiedy. W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Jak ustalić wiek obiektu:
Czy wystarczy oświadczenie byłego pracownika KPRB... Czy władze Urzędu Miasta można zobowiązać do otwarcia archiwów... Jakich, aby uzyskać wymagane dane... Jeśli żadne informacje nie zostaną Spółce udzielone – jaką stawkę amortyzacji przyjąć do omawianego obiektu...
Wnioskodawca przyjmie oświadczenie od świadka i będzie dążyć, aby z oświadczenia wynikało, iż okres amortyzacji ustalić na 10 lat (czyli przyjąć stawkę 10%). W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 16j ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika (…).
Z dniem 1 stycznia 2007 r. na mocy art. 1 pkt 16 lit. b ustawy z dnia 16.11.2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1589) wprowadzony został do ustawy art. 16j ust. 1 pkt 4. Zgodnie z ww. przepisem, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 % - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.
Niestety ustawodawca nie zdefiniował kryteriów ustalenia wieku obiektu wprowadzanego do ewidencji środków trwałych, w przypadku braku odpowiedniej dokumentacji świadczącej o dacie pierwszego oddania budynku do używania.
W takiej sytuacji należy posiłkować się przepisami art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Ponadto zgodnie z treścią art. 181 Ordynacji podatkowej dowodami w postępowaniu podatkowym mogą być w szczególności księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin (…).
Tak więc w sytuacji braku innych dowodów poświadczających wiek nabytej przez Spółkę nieruchomości, oświadczenie złożone przez świadka pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, będzie wystarczającą przesłanką do zastosowania art. 16j ust. 1 pkt 4. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Jednocześnie dodaje się, że wniosek Spółki w zakresie pytania dotyczącego możliwości zobowiązania Urzędu Miasta do otwarcia archiwów został rozpatrzony odrębnym postanowieniem wydanym w dniu 20 lutego 2008 r., nr ILPB3/423-261/07-3/ŁM
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
|