POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 03.01.2007 r. stwierdza, że dla budynku niemieszkalnego wpisanego do rejestru zabytków, dla którego stawka amortyzacyjna w Wykazie stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%, przysługuje ustalenie indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 10% rocznie, a więc dokonywanie amortyzacji przez okres 10 lat, pod warunkiem że od dnia oddania go po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia go przez Spółkę do ewidencji środków trwałych minęło minimum 30 lat.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 03.01.2007 r. (data wpływu 04.01.2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 05.02.2007 r. zwrócił się Pan z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, przedstawiając następujący stan faktyczny:

Spółka jawna, której jest Pan wspólnikiem zamierza dokonać zakupu budynku użytkowego (niemieszkalnego) wpisanego do rejestru zabytków. Budynek ten został przez sprzedającego gruntownie zmodernizowany. Wyburzono w nim wiele elementów, wiele przebudowano. Spółka posiada zaświadczenie wydane przez Urząd Miasta w Białymstoku stwierdzające, że przedmiotowy budynek był używany jako budynek mieszkalny. W latach 1995 – 2002 był zamieszkiwany – zameldowanych było w nim 13 osób. W ewidencji urzędu udokumentowane są także wcześniejsze okresy wykorzystywania budynku.

W związku z opisanym stanem faktycznym, zwraca się Pan z pytaniem: czy można przyjąć, że zakupiony budynek, wpisany do rejestru zabytków, był używany ponad 5 lat i czy można dokonywać odpisów amortyzacyjnych tego budynku przy zastosowaniu indywidualnej stawki 10% rocznie?

Sformułował Pan też własne stanowisko w sprawie stwierdzając, iż:sam fakt wpisania budynku do rejestru zabytków jest wystarczającym dowodem, że był on używany ponad 5 lat. Rozmiary dokonanych przez właściciela zmian w budynku przeprowadzonych przed jego zakupem przez Spółkę nie mają wpływu na okres jego używania. W związku z powyższym uważa Pan, że można dokonywać odpisów amortyzacyjnych tego budynku przy zastosowaniu stawki 10% rocznie. Ponadto zaświadczenie uzyskane z Urzędu Miejskiego w Białymstoku stwierdza bezspornie, że budynek był używany ponad 60 miesięcy. Jest to wystarczający dowód, aby można było na potrzeby liczenia amortyzacji przyjąć, że budynek był używany i amortyzować go przez okres 10 lat.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę i stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia, postanawia udzielić następującej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za środki trwałe podlegające amortyzacji uważa się między innymi stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania budynki i budowle o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacji reguluje art. 22j ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tego przepisu, z zastrzeżeniem art. 22l, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 w/w ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem:

- budynków handlowo – usługowych trwale związanych z gruntem wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,

- kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych,

dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

Ponieważ z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż nabywany budynek jest budynkiem używanym niemieszkalnym (użytkowym), zatem cytowany wyżej art. 22j ust. 1 pkt 3 w tym przypadku nie ma zastosowania. Zatem bez znaczenia w przedmiotowej sprawie pozostaje fakt, że budynek niemieszkalny, który zamierza Pan zakupić spełnia definicję używanego środka trwałego, o której mowa w art. 22j ust. 3 powołanej ustawy.

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 217, poz. 1588) z dniem 1 stycznia 2007 r. w art. 22j ust. 1 dodano powołany wyżej pkt 4, zgodnie z którym dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%, okres amortyzacji nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. Oznacza to, że wprowadzono możliwość skrócenia okresu amortyzacji dla budynków niemieszkalnych poprzez odjęcie od okresu podstawowego, tj. 40 lat, okresu, który upłynął od dnia oddania go po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych danego podatnika.

Ustawodawca uzależnił więc prawo do ustalania indywidualnych stawek amortyzacyjnych dla używanych bądź ulepszonych budynków niemieszkalnych od okresu ich używania przed wprowadzeniem do ewidencji podatnika z zastrzeżeniem, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka, której jest Pan wspólnikiem zamierza dokonać zakupu budynku użytkowego (niemieszkalnego) wpisanego do rejestru zabytków. Ponadto posiada Pan zaświadczenie wystawione przez Urząd Miasta, z którego wynika, iż przedmiotowy budynek był używany jako budynek mieszkalny, a w latach 1995 – 2002 był zamieszkiwany i zameldowanych było tam 13 osób. Ponadto w ewidencji Urzędu Miasta udokumentowane są także wcześniejsze okresy wykorzystywania budynku.

Biorąc więc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz cytowane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż przedmiotowy budynek może być amortyzowany według indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 10%, a wiec przez okres 10 lat, pod warunkiem jednak, iż od dnia oddania go po raz pierwszy do użytkowania do dnia wprowadzenia przez Spółkę do ewidencji środków trwałych minęło minimum 30 lat.

Zatem Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku uznaje, że stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 03.01.2007 r. jest nieprawidłowe.