INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2012 r. (data wpływu 26 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od czerwca 2011 r. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą.Głównym przedmiotem działalności była działalność związana z szacowaniem poniesionych strat, ocenami technicznymi pojazdów samochodowych oraz usługi szkoleniowe także usługi budowlane i mechaniki samochodowej. We wpisie do ewidencji działalności gospodarczej widnieją wpisy 66.21.Z, 43.22.Z, 43.32.Z, 43.33.Z, 43.39.Z, 43.91.Z, 45.20.Z, 45.40.Z, 47.91.Z, 47.99.Z, 62.01.Z, 62.03.Z, 62.09.Z, 66.29.Z, 71.20.B, 85.53.Z, 85.59.B, 95.11.Z, 95.12.Z, 95.24.Z. W związku z prowadzoną działalnością nie wykonuje Pan usług doradczych. Z uwagi na fakt, iż roczne dochody nie przekraczały dotychczas 150.000,00 zł korzystał Pan z podmiotowego zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 113 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług. Od czerwca 2012 r. został Pan wpisany przez Dyrektora Izby Skarbowej na listę biegłych skarbowych z zakresu szacowania wartości majątku zobowiązanego w zakresie techniki motoryzacyjne, sporządzania kalkulacji kosztów naprawy pojazdów samochodowych, wyceny ich wartości i określania jakości napraw powypadkowych. W związku z otrzymaniem zlecenia od Naczelnika Urzędu Skarbowego na oszacowanie wartości pojazdu samochodowego rozszerzył Pan zakres działalności o usługi wykonywania wycen i kosztorysów dla podmiotów innych niż firmy ubezpieczeniowe, tj. dodał Pan do ewidencji działalności gospodarczej wpis kolejnego numeru PKD 74.90.Z. Przedmiotowa działalność polega na dojechaniu do miejsca postoju szacowanego mienia, dokonaniu oględzin stanu technicznego pojazdu ewentualnie wykonanie kosztorysu naprawy i ostatecznie ustalenie wartości szacowanego mienia, czyli dokonanie wyceny. Ponieważ działalność biegłego skarbowego, w Pana ocenie, nie mieści się w katalogu usług określonych w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. (Dz. U. z 2011 r., Nr 68, poz. 360) i tym razem nie zgłosił Pan swojej działalności „do podatku VAT”, tj. nadal korzysta Pan ze zwolnienia podmiotowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy działalność biegłego skarbowego z zakresu szacowania wartości pojazdów samochodowych, wykonywana na potrzeby Urzędu Skarbowego, polegająca na wykonaniu wycen mienia zobowiązanego podlega podmiotowemu zwolnieniu od podatku, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług...

Pana zdaniem, oceniając poz. 12 ww. rozporządzenia wyłącza się ze zwolnienia podmiotowego usługi doradcze. Zauważył Pan, że nie wykonuje usług doradczych. Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa ani też pojęcia rzeczoznawstwa. Wobec braku w ustawie definicji rzeczoznawstwa i doradztwa korzysta Pan w tym przypadku ze znaczenia językowego. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994, „rzeczoznawca” to specjalista powoływany do wydawania orzeczenia czy opinii w sprawach spornych, wchodzących w zakres jego kwalifikacji zawodowych, biegły, ekspert, natomiast „doradzać” znaczy udzielić porady, podać wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. W Pana ocenie, czynności wykonywane przez biegłego skarbowego nie mieszczą się w zakresie doradztwa, bowiem biegły skarbowy „nie doradza”, nie wskazuje sposobu postępowania organowi prowadzącemu postępowanie. Biegły skarbowy, jako ekspert w obrębie danej gałęzi nauki czy techniki nie jest doradcą dla organu prowadzącego postępowanie, nie doradza mu, gdyż nie jest zaangażowany w orzekanie, a ułatwia jedynie organowi prowadzącemu postępowanie, właściwą ocenę faktów i rozstrzygniecie sprawy w przedmiocie zagadnień specjalistycznych. Ponieważ czynności wykonywane przez biegłych na zlecenie organu prowadzącego postępowanie, nie stanowią czynności z zakresu doradztwa, tym samym biegli skarbowi mogą korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z brzmieniem art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Czynności biegłych skarbowych stanowią usługi, na co wskazuje powołany powyżej przepis art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy. Ich istotą jest bowiem dokonanie na zlecenie określonego świadczenia – wydanie opinii, ekspertyzy, za wynagrodzeniem. Mamy zatem do czynienia z czynnością opodatkowaną – odpłatnym świadczeniem usług.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Art. 113 ust. 5 stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.(…)

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 cyt. ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:


1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
3. nowych środków transportu,
4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;


2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.

Minister Finansów w § 27 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. Pod pozycją 12 tego załącznika wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy „doradztwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego”.

Powołane rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), które straciło moc z dniem 1 kwietnia 2011 r.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko. „Rzeczoznawca” natomiast to specjalista powoływany do wydawania orzeczenia czy opinii w sprawach spornych wchodzących w zakres jego kwalifikacji zawodowych; biegły; ekspert.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Głównym przedmiotem Pana działalności była działalność związana z szacowaniem poniesionych strat, ocenami technicznymi pojazdów samochodowych oraz usługi szkoleniowe także usługi budowlane i mechaniki samochodowej. W związku z prowadzoną działalnością nie wykonuje Pan usług doradczych. Z uwagi na fakt, iż roczne dochody nie przekraczały dotychczas 150.000,00 zł korzystał Pan z podmiotowego zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 113 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług. Od czerwca 2012 r. został Pan wpisany na listę biegłych skarbowych z zakresu szacowania wartości majątku zobowiązanego w zakresie: technik motoryzacyjnych, sporządzania kalkulacji kosztów naprawy pojazdów samochodowych, wyceny ich wartości i określania jakości napraw powypadkowych. Ponieważ działalność biegłego skarbowego w Pana ocenie nie mieści się w katalogu usług określonym w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. (Dz. U., Nr 68, poz. 360), nadal korzysta Pan ze zwolnienia podmiotowego.

Odnosząc przedstawione okoliczności sprawy do obowiązujących, w tym zakresie przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że skoro usługi świadczone przez biegłego skarbowego nie stanowią doradztwa, lecz tworzą jeden z dowodów mających istotne znaczenie w postępowaniu, należy uznać, że biegły może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, do czasu przekroczenia kwoty określonej tym przepisem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy)

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.