INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 07 marca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 08 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania przy umowie darowizny obciążonej poleceniem darczyńcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 marca 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania przy umowie darowizny obciążonej poleceniem darczyńcy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Pani K.P. (siostra ojca Wnioskodawczyni) jest jedynym właścicielem nieruchomości, stanowiącej lokal mieszkalny nr ..., będący odrębną nieruchomością wraz ze związanym z nim udziałem w nieruchomości wspólnej. Wnioskodawczyni jest bratanicą Pani K.P.

Wnioskodawczyni wraz z ww. siostrą jej ojca zamierzają zawrzeć w formie aktu notarialnego umowę darowizny wyżej opisanego lokalu mieszkalnego nr ..., przy czym darowizna ta zostanie dokonana z zastrzeżeniem ustanowienia na rzecz darczyńcy nieodpłatnej dożywotniej służebności mieszkania. Obdarowaną będzie Wnioskodawczyni.

W tym samym akcie notarialnym zostanie ustanowiona przez obdarowaną - na polecenie i na rzecz darczyńcy - nieodpłatna dożywotnia służebność tego mieszkania (całej wyżej opisanej nieruchomości).

Wartość rynkowa powyższej nieruchomości w ocenie stron przyszłej umowy wynosi 140.000 zł. Roczna wartość ustanowionej służebności mieszkania zostanie określona na kwotę 5.600,00 zł (4% wartości tej nieruchomości), a przy zastosowaniu art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn skapitalizowana wartość tego prawa, będzie odpowiadać kwocie 56.000,00 zł (4% x 10 lat).

Darczyńca i obdarowana należą wobec siebie do II grupy podatkowej podatku od spadków i darowizn.

Zapytanie Wnioskodawczyni dotyczy kwestii obliczenia wartości przedmiotu darowizny jako podstawy opodatkowania, jeżeli w tym samym akcie notarialnym zostanie zawarte polecenie darczyńcy ustanowienia służebności mieszkania, a polecenie to zostanie wykonane poprzez ustanowienie tej służebność przez obdarowaną na rzecz darczyńcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w obecnym stanie prawnym (znowelizowanym przez ustawę z dnia 16 listopada 2006 r.):

• wskazanie w art. 1 ust. 1 pkt 6 ustanowienia służebności, jako samodzielnej czynności opodatkowanej oznacza, że służebność taka nie może stanowić treści polecenia darczyńcy, o jakim mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, czy też w wypadku, gdy treść polecenia darczyńcy sprowadza się do polecenia ustanowienia nieodpłatnej służebności osobistej, a służebność ta mocą oświadczenia obdarowanego zostanie ustanowiona na rzecz darczyńcy w tym samym akcie notarialnym, to należy uznać, że oświadczenie obdarowanego jest wykonaniem polecenia (w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn),
• w sytuacji zawarcia w jednym akcie notarialnym umowy darowizny nieruchomości i oświadczenia obdarowanego o ustanowieniu nieodpłatnej dożywotniej służebności mieszkania na rzecz darczyńcy, istnieje podstawa do uznania wartości tej służebności jako ciężaru darowizny w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn i czy w tym konkretnym przypadku ciężarem tym jest wykonanie polecenia darczyńcy - w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 2, czy też ustanowienie służebności mieszkania - w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 6,
• zapis art. 7 ust. 1 cyt. ustawy: „podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych, po potrąceniu długów i ciężarów ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia (...)” oznacza, że uprawnienie do odliczenia od wartości nieruchomości (przedmiotu darowizny) wartości służebności osobistej, ograniczone jest wyłącznie do sytuacji, gdy służebność ta była już ustanowiona (obciążała nieruchomość) w chwili dokonywania darowizny, czy też ustanowienie służebności, choć następujące po przyjęciu darowizny, ale w tym samym akcie notarialnym co darowizna, stanowi wystarczającą przesłankę do uznania, że podstawę opodatkowania darowizny stanowi wartość przedmiotu darowizny po potrąceniu wartości służebności osobistej jako ciężaru tej darowizny - zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 cytowanej ustawy.
  
  

Wnioskodawczyni wskazała, iż zgodnie z aktualnym brzmieniem art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, w brzmieniu nadanym mu przez ustawę z dnia 16 listopada 2006 r. (Dz. U. nr 222, poz. 1629) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem:

• darowizny i polecenia darczyńcy (art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn),
• nieodpłatnej renty, użytkowania oraz służebności (art. 1 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku od spadków i darowizn).
  
  

We wcześniejszym stanie prawnym ustawodawca nie wymieniał w katalogu objętym art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn czynności ustanowienia służebności.

W myśl art. 7 ust. 2 cyt. ustawy o podatku od spadków i darowizn, jeżeli m.in. obdarowany został obciążony obowiązkiem wykonania polecenia, wartość obciążenia z tego tytułu stanowi ciężar darowizny, o ile polecenie zostanie wykonane, natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 tej ustawy podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych, po potrąceniu ciężarów (czysta wartość) ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.

W ocenie Wnioskodawczyni, wskazanie w art. 1 ust. 1 pkt 6 ustanowienia służebności, jako samodzielnej czynności opodatkowanej, nie unicestwia możliwości ustalenia, że ustanowienie służebności osobistej mieszkania może być wynikiem wykonania polecenia darczyńcy w rozumieniu art. 7 ust. 2 cyt. ustawy o podatku od spadków i darowizn. Nie można bowiem interpretować pojęcia polecenia w oderwaniu od treści takiego polecenia.

Wnioskodawczym stoi na stanowisku, że czynność objęta poleceniem może być wskazana w katalogu art. 1 ust. 1 jako czynność opodatkowana, bądź może mieścić się poza nim. Jeżeli czynność taka mieści się w katalogu z art. 1 cyt. ustawy (np. ustanowienie nieodpłatnej służebności osobistej) to okoliczność ta ma znaczenie jedynie dla stwierdzenia, czy polecenie, które wydał darczyńca, wykonane na jego rzecz przez obdarowanego, będzie podlegało podatkowi od spadków i darowizn, czy też temu podatkowi nie podlega.

W konsekwencji wprowadzenie do art. 1 ust. 1 punktu 6 nie zmienia rozumienia art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zdaniem Wnioskodawczyni w opisanym wyżej stanie faktycznym wartość służebności stanowić będzie ciężar podlegający potrąceniu z podstawy opodatkowania darowizny. Ustanowienie służebności mieszkania przez obdarowaną w wykonaniu polecenia darczyńcy nastąpi w dniu nabycia tej nieruchomości przez obdarowaną, a zatem podstawa opodatkowania darowizny, z potrąceniem z jej wartości - wartości ustanowionej służebności - ustalona będzie według rzeczy i praw majątkowych w „dniu nabycia” w rozumieniu art. 7 ust. 1 cyt. ustawy.

W ocenie Wnioskodawczyni w opisanym wyżej stanie faktycznym od darowizny, jaka zostanie dokonana na jej rzecz przez Panią K.P. (tj. od darowizny na rzecz bratanicy – II grupa podatkowa) należy z podstawy opodatkowania odliczyć - zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn: ciężar darowizny (obowiązek wykonania przez obdarowaną polecenia darczyńcy tj. ustanowienia na jej rzecz służebności mieszkania w rozumieniu art. 7 ust. 2 cyt. ustawy, który w tym samym akcie zostanie zrealizowany), tj. kwotę 56.000,00 zł i przyjąć, że podstawę opodatkowania tej darowizny stanowić będzie kwota 84.000,00 zł a podatek od tej darowizny winien zostać pobrany od obdarowanej na podstawie art. 15 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 14 ust. 1 i ust. 3 pkt 2 oraz art. 9 ust. 1 pkt 2, przy zastosowaniu art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku dla II grupy podatkowej (tj. ponad kwotę 7.276 zł), a więc od kwoty 76.724,00 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Z kolei stosownie do art. 893 Kodeksu cywilnego darczyńca może włożyć na obdarowanego obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (polecenie).

W myśl art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, iż obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy - przy nabyciu w drodze darowizny - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Z kolei zgodnie z art. 7 ust. 2 cyt. ustawy jeżeli spadkobierca, obdarowany lub osoba, na której rzecz został uczyniony zapis zwykły lub windykacyjny, zostali obciążeni obowiązkiem wykonania polecenia lub zapisu zwykłego, wartość obciążenia z tego tytułu stanowi ciężar spadku, darowizny, zapisu zwykłego lub windykacyjnego, a w przypadku polecenia, o ile zostało wykonane.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych - w wysokości tych wkładów.

Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego (art. 8 ust. 3 cyt. ustawy).

Z kolei, stosownie do art. 8 ust. 4 ustawy jeżeli nabywca nie określił wartości nabytych rzeczy lub praw majątkowych albo wartość określona przez niego nie odpowiada, według oceny naczelnika urzędu skarbowego wartości rynkowej, organ ten wezwie nabywcę do jej określenia, podwyższenia lub obniżenia, w terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania, podając jednocześnie wartość według własnej, wstępnej oceny. Jeżeli nabywca, pomimo wezwania, nie określił wartości lub podał wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej, naczelnik urzędu skarbowego dokona jej określenia z uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez nabywcę wyceny rzeczoznawcy. Jeżeli organ podatkowy powoła biegłego, a wartość określona z uwzględnieniem jego opinii różni się o więcej niż 33 % od wartości podanej przez nabywcę, koszty opinii biegłego ponosi nabywca.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

1. 9 637 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;
2. 7 276 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;
3. 4 902 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.
   
   

W myśl art. 9 ust. 2 cyt. ustawy jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy wartość świadczeń powtarzających się przyjmuje się do podstawy opodatkowania w wysokości rocznego świadczenia pomnożonego:

1. w razie ustanowienia świadczeń na czas określony co do liczby lat lub ich części - przez liczbę lat lub ich części;
2. w pozostałych przypadkach, w tym w razie ustanowienia świadczeń na czas nieokreślony - przez 10 lat.
   
   

Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do obliczenia wartości prawa użytkowania i służebności (art. 13 ust. 2 ustawy).

Roczną wartość użytkowania i służebności ustala się w wysokości 4 % wartości rzeczy oddanej w użytkowanie lub obciążonej służebnością (art. 13 ust. 3 ustawy).

Wysokość podatku od spadków i darowizn ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest obdarowany. Zaliczenie do jednej z trzech grup podatkowych odbywa się w zależności od jego stopnia pokrewieństwa albo powinowactwa z darczyńcą.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I - małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II - zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III - innych nabywców.
   
   

Przekroczenie kwot (osobno dla każdego darczyńcy), o których mowa w art. 9 ust. 1 ustawy, powoduje opodatkowanie według progresywnych stawek określonych odrębnie dla każdej grupy podatkowej w art. 15 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

W myśl art. 17a ust. 2 ustawy obowiązek składania zeznań podatkowych nie dotyczy przypadków, w których podatek jest pobierany przez płatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż ciotka Wnioskodawczyni zamierza darować swojej bratanicy (tj. Wnioskodawczyni) lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, którego jest jedynym właścicielem. W umowie darowizny zawartej w formie aktu notarialnego zostanie ustanowiona przez obdarowaną - na polecenie i na rzecz darczyńcy - nieodpłatna dożywotnia służebność tego mieszkania. Wartość rynkowa przedmiotowego lokalu, w ocenie strony umowy, wynosi 140.000 zł.

Przenosząc powołane wyżej przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn na grunt przedstawionego zdarzenia przyszłego wskazać należy, iż nabycie przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość w drodze umowy darowizny podlegać będzie, co do zasady opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. Z wniosku wynika, iż umowa darowizny zawierać będzie polecenie darczyńcy, tj. dotyczy ustanowienia na rzecz darującej służebności mieszkania. Polecenie darczyńcy zostanie zatem wykonane poprzez ustanowienie służebności mieszkania. Tym samym w świetle art. 7 ust. 2 ustawy polecenie darczyńcy stanowić będzie ciężar darowizny. Wartość tego ciężaru (tj. polecenia darczyńcy) podlegać będzie zatem odliczeniu od podstawy opodatkowania umowy darowizny. Jako, że poleceniem darczyńcy jest ustanowienie służebności mieszkania wartość tego ciężaru należy obliczyć zgodnie z art. 13 ustawy, tj. mnożąc 4% wartości lokalu będącego odrębną nieruchomością (co stanowić będzie roczną wartość służebności) x 10 lat (ustanowienie służebności dokonane jest bowiem na czas nieokreślony).

W treści wniosku wskazano, iż Wnioskodawczyni (obdarowana) jest bratanicą darczyńcy, zatem w świetle ustawy o podatku do spadków i darowizn jest zaliczona do II grupy podatkowej. Podatek z tytułu zawarcia umowy darowizny winien zatem zostać obliczony zgodnie z zasadami określonymi dla nabywców zaliczonych do II grupy podatkowej.

Zgodzić się zatem należy ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wartość służebności stanowić będzie ciężar darowizny, aczkolwiek podkreślić należy na co również zwraca uwagę Wnioskodawczyni, iż ciężarem darowizny będzie polecenie darczyńcy, którym jest ustanowienie służebności mieszkania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do dokonanych przez Wnioskodawczynię wyliczeń - Organ zauważa, iż jego rolą jako Organu interpretacyjnego jest jedynie wyjaśnienie treści przepisów prawa podatkowego i wskazanie jakie skutki podatkowe dla Wnioskodawcy wynikają z zastosowania tychże przepisów na tle przedstawionego stanu faktycznego czy zdarzenia przyszłego. Organ interpretacyjny nie jest natomiast uprawniony do określania wartości podstawy opodatkowania a co za tym idzie wskazania wysokości podatku. Te czynności zarezerwowane są dla postępowania podatkowego (wymiarowego). Tym samym przedmiotowa interpretacja nie może odnieść się do prawidłowości zastosowanych przez Wnioskodawczynię obliczeń.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała