P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U z 2005r., Nr 8, poz. 60, ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wolsztynie postanawia uznać za prawidłowe stanowisko Pana M., zawarte we wniosku z dn. 19 lipca 2005r., w którym podatnik stwierdził, że wartość towaru, przeznaczonego na podstawie dokumentu wydania zewnętrznego (WZ) na degustacje, można w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, bez konieczności ograniczania limitem stanowiącym 0,25% przychodu.

U Z A S A D N I E N I E

W dn. 19 lipca 2005r. do Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego wpłynął wniosek Pana M. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Podatnik stwierdził w swoim piśmie, że jego firma produkuje wyroby alkoholowe, wprowadzając często do obrotu nowy asortyment. Chcąc zapoznać kontrahentów oraz potencjalnych konsumentów z nowymi i będącymi już w ofercie wyrobami firma organizuje akcje promocyjne, polegające na dodawaniu do zakupionej partii towaru pewnej ilości towaru z przeznaczeniem na degustacje. Towar ten jest wydawany na podstawie wydanie zewnętrznego (WZ), które jest potwierdzone podpisem klienta o odbiorze wymienionej partii towaru i nie jest uwzględniany na fakturze. Podatnik przytacza art. 23 ust. 1 pkt 23, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy, w części przekraczającej 0,25% przychodu, chyba że reklama jest prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Zdaniem Wnioskodawcy degustacje prowadzone w siedzibach, hurtowniach, sklepach kontrahentów noszą znamiona reklamy publicznej, tj. dostępnej dla każdego i trudno jest ustalić, kto z niej personalnie skorzystał, więc nie powinien ograniczać limitem wydanych towarów na degustacje. Podatnik stoi na stanowisku, że potwierdzenie podpisem odbiorcy dokumentu WZ z dopiskiem reklama-degustacje jest wystarczającym dowodem na to, że kontrahent odebrał towar, przeznaczony na degustacje.

Tutejszy organ podatkowy informuje, że stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dn. 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r., Nr 14, poz. 176, ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty, poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów, wymienionych w art. 23. Z powyższego unormowania wynika, że:

- musi istnieć bezpośredni (lub pośredni) związek przyczynowy między poniesionym przez podatnika wydatkiem a osiągniętym przez niego przychodem lub przynajmniej realnie zakładaną możliwością uzyskania wymiernego przychodu w wyniku poniesienia tego wydatku;

- koszt nie może być wymieniony w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Oprócz wyżej wymienionych warunków, aby odliczyć koszty od przychodów przy ustalaniu dochodów do opodatkowania, koszty te muszą spełniać kryterium formalne, a więc zostać prawidłowo udokumentowane.

Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja wyrobów alkoholowych. Nie ulega wątpliwości, że przekazywanie próbek umożliwia rozpowszechnienie informacji o wyrobach, wpływa więc na kształtowanie popytu poprzez: poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach, zwiększenie u klientów skłonności do zakupu i zachęcenie ich do nabywania towarów od tego, a nie innego podmiotu gospodarczego. Koszty związane z przekazywaniem próbek ponoszone są w celu zwiększenia sprzedaży i pozyskania nowych odbiorców, są więc niewątpliwie związane z przychodem Spółki, a co za tym idzie, można je zaliczyć zgodnie z art. 22 ust. ww. ustawy do kosztów uzyskania przychodów. W opinii tutejszego organu podatkowego w opisanym przez Podatnika stanie faktycznym nie będzie miało zastosowania ograniczenie, wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodu, chyba że reklama jest prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 23 nie zawiera definicji reklamy, ani nie wyjaśnia, kiedy reklama ma charakter publiczny, a kiedy niepubliczny. Natomiast w orzecznictwie sądowym prezentowany jest pogląd, że wszelkie formy promocji firmy, kierowane do anonimowego kręgu potencjalnych konsumentów, które są ogólnie dostępne, zalicza się do reklamy prowadzonej publicznie. Zgodnie z wyjaśnieniem Podatnika degustacje prowadzone w siedzibach, hurtowniach, sklepach kontrahentów są dostępne dla każdego i trudno jest ustalić, kto z nich personalnie skorzystał. Wnioskodawca nie ma więc wpływu na to, kto stanie się uczestnikiem prowadzonych działań promocyjnych. W konsekwencji wartość towaru, przeznaczonego na degustacje, może być przez Podatnika w całości zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, bez konieczności przestrzegania limitu, stanowiącego 0,25% przychodu.

Aby możliwe było zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest jego faktyczne poniesienie oraz udokumentowanie tego faktu. Wymóg udokumentowania można wywieść z analizy art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powołany przepis wskazuje, że podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy.

W art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług z dn. 11 marca 2004r. (Dz. U. z 2004r., Nr 54, poz. 535, ze zm.) ustawodawca zdefiniował pojęcie próbki, przez które rozumie się niewielką ilość towaru, reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość i wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług nieodpłatna dostawa towarów oraz nieodpłatne świadczenie usług nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2. W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

-jeśli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Natomiast w myśl ust. 3 tego artykułu przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli ich przekazanie (wręczenie) wiązało się bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Z powyższego wynika, że nieodpłatne wydawanie własnych wyrobów do degustacji, które będą spełniały definicję próbki, zawartą w art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, wyłączone jest z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, zatem nie wymaga udokumentowania fakturą wewnętrzną. Wydając towar na cele reklamowe jednostka powinna udokumentować ten fakt wewnętrznym dowodem księgowym, np. dowodem Wz.

W przypadku gdy jednostka prowadzi ewidencję kosztów na kontach zespołu 4 i 5, ewidencja księgowa wydania wyrobu z magazynu jako próbki może przebiegać następująco:

- Wn konto 55 "Koszty zarządu",

- Ma konto 60 "produkty gotowe i półprodukty".

Wydanie próbek ponadto powinno spełniać wymagania rozdziału 2 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (tekst jednolity: Dz. U. z 2002r., Nr 76, poz. 694, ze zm), zwłaszcza postanowień art. 20 i 21 tej ustawy, które określają, jakie wymogi powinien spełniać dokument księgowy, będący podstawą zapisów w księgach rachunkowych. Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości poprawnie wystawiony dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

1) określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego,

2) określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej,

3) opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych,

4) datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu,

5) podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów,

6) stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.

P O U C Z E N I E

Powyższa interpretacja została wydana w oparciu o stan faktyczny, przedstawiony we wniosku Podatnika oraz stan prawny, obowiązujący w dniu jej wydania.