Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że członkami rad nadzorczych Spółdzielni są zarówno pracownicy, jak i osoby niebędące pracownikami. W stosunku do członków rad nadzorczych niebędących pracownikami Spółdzielnia stosuje kwotę kosztów uzyskania przychodów do wysokości przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz.U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) określone zostały koszty uzyskania dla osób osiągających przychody z samodzielnej działalności (art. 13) między innymi z tyt. określonych w pkt 7 tego artykułu, tj. od przychodów otrzymywanych przez osoby niezależnie od sposobu ich powoływania należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych. Wysokość kosztów uzyskania z tego tytułu wynosi takż 102,25zł miesięcznie (1.227,00zł rocznie).

Roczne koszty uzyskania przychodów określonych w art. 13 pkt 5, 7 i 9 nie mogą przekroczyć kwoty 1.840,77zł, jeżeli podatnik uzyskuje tego samego rodzaju przychody z jednego z ww. tytułów, od więcej niż jednego podmiotu.

Wątpliwości Spółdzielni dotyczą kwestii ustalenia kosztów uzyskania przychodów w stosunku do członków Rady Nadzorczej niebędących pracownikami.

Zgodnie z brzmieniem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52 i 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Natomiast z treści przepisu art. 22 ust. 9 pkt 5 powołanej wyżej ustawy wynika, że koszty uzyskania przychodów z tytułu określonego w art. 13 pkt 7 ustawy, ustala się w wysokości wskazanej w ust 2, tj. w takiej samej wysokości jak koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy. Zatem jeżeli podatnik uzyskuje w danym miesiącu przychody mniejsze od miesięcznej normy kosztów, płatnik w obliczeniu rocznym ma obowiązek uwzględnić za poszczególne miesiące roku podatkowego pełną normę kosztów, stąd w przedstawionej sytuacji wystąpi strata, którą podatnik będzie mógł odliczyć od dochodu z tego samego źródła w ciągu pięciu kolejnych lat.

Interpretacja dotyczy stany faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.