Postanowienie

Na podstawie art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U z 2005r. Nr 8, poz.60) po rozpatrzeniu wniosku w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Praga

postanawia

#61607; uznać stanowisko Pani wyrażone we wniosku jako nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Z przedłożonego wniosku wynika, iż w 2004 roku otrzymywała Pani rekompensatę za wykonywanie czynności ławnika sądowego. Sąd od wypłaconej rekompensaty nie pobrał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Pytanie Pani dotyczy obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych od wypłaconych kwot rekompensaty za udział w posiedzeniach sądu. Pyta Pani czy płatnik prawidłowo zinterpretował przepisy podatkowe wykazując do opodatkowania dochód z tytułu rekompensaty, od którego wcześniej nie pobrał zaliczki na podatek zobowiązując tym samym podatnika do zapłacenia podatku.
Z uzupełnionych kserokopii dokumentów o osiągniętym dochodzie:
- informacji PIT-R,
- informacji PIT-8Bwynika, iż płatnik w wierszu 7 – czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych wykazał do opodatkowania dochód, informując równocześnie o nie pobraniu od tego dochodu należnego podatku.
Dokonując oceny stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia informuję;
Zgodnie z art. 84 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 78, poz. 483) każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków określonych w ustawie.Podstawową zasadą opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 9 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U z 2000 roku Nr 14, poz.176 z późn. zm). Zasada ta znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego, między innymi w orzeczeniu z dnia 29 maja 1996 roku, zgodnie z którym „wszystkie normy wprowadzające zwolnienia przedmiotowe mają charakter odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania według jednakowych, tych samych dla każdego podatnika zasad” (sygn. akt K. 22/95).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku 13 ust. 5 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7, zatem świadczenia otrzymane przez ławników sądów powszechnych stanowią przychody zaliczane do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.
Świadczenia należne ławnikom zostały uregulowane w ustawie z dnia 27 lipca 2001 roku Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U Nr 98, poz. 1070 z późn. zm.). Zgodnie z art. 172 § 3 i 4 w/w ustawy ławnik za czas wykonywania czynności w sądzie otrzymuje rekompensatę pieniężną za jeden dzień pełnienia obowiązków ławnika w wysokości 3% kwoty bazowej, stanowiącej podstawę ustalania wynagrodzenia zasadniczego asesora sądowego.

Oprócz rekompensaty, ławnikom zamieszkałym poza siedzibą sądu z mocy art. 173 ustawy Prawo o ustroju sadów powszechnych przysługują diety oraz zwrot kosztów przejazdu i noclegu. Zatem należności wypłacone ławnikom są opodatkowane bądź zwolnione od podatku dochodowego w zależności od rodzaju świadczenia będącego przedmiotem wypłaty. Kwoty otrzymywane przez ławników z tytułu diet, oraz zwrotu kosztów przejazdu i noclegu korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rekompensata nie jest wypłacona jako dieta ani zwrot kosztów, ale jest świadczeniem pieniężnym mającym charakter wynagrodzenia za wykonanie przez ławnika czynności społecznych, dla tych należności ustawodawca nie przewidział zwolnienia. Wobec powyższego z datą postawienia rekompensaty do dyspozycji (art. 11 ust.1 ustawy o p.d.o.f. sąd jako płatnik miał obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w art.41 ust.1 ustawy o p.d.o.f. w wysokości 19% wypłaconej należności pomniejszonej o koszty uzyskania przychodu w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 5 ustawy o p.d.o.f. (czyli 102,25 zł miesięcznie,) i począwszy od dnia pobrania podatku do dnia 20 miesiąca po wypłacie wynagrodzenia przekazać zgodnie z art. 42 ust.1 ustawy o p.d.o.f. kwoty pobranych na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik właściwy według siedziby płatnika.

Ławnik natomiast zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. ma obowiązek złożyć w terminie do 30 kwietnia roku następnego po roku podatkowym zeznanie podatkowe, w którym powinien doliczyć na podstawie otrzymanej z sądu informacji PIT-11/8B kwoty rekompensaty do innych uzyskanych przez siebie dochodów opodatkowanych według skali podatkowej na ogólnych zasadach.

Jednocześnie informuję, iż stosowanie prawa podatkowego powinno zmierzać do pogodzenia interesu publicznego z indywidualnymi interesami jednostki. Obowiązująca technika samoobliczenia w postępowaniu podatkowym nakłada na podmiot zobowiązany obowiązek ustalenia stanu faktycznego i właściwego ustalenia należności podatkowych. Poruszony we wniosku problem sytuacji materialnej do wykonania należnego zobowiązania podatkowego będzie podlegać rozpatrzeniu po złożeniu odrębnego wniosku.