P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 217 w związku z art. 14a § 4 i art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, że stanowisko Spółki w kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, kosztów ubezpieczenia majątku Spółki w momencie ich poniesienia, opisane w punkcie 1 pisma z dnia 20 grudnia 2004 r. jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z 20 grudnia 2004 r. Jednostka zwróciła się do tut. organu podatkowego o udzielenie pisemnej informacji dotyczącej momentu prawidłowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych przez Spółkę.W piśmie zostały postawione dwa pytania. Stanowisko organu podatkowego na każde z tych pytań stanowią odrębne postanowienia.Niniejsze postanowienie stanowi odpowiedź na pierwsze z zadanych pytań.

Przedstawiony w piśmie stan faktyczny jest następujący:

Prowadząc działalność gospodarczą, Spółka ponosi również koszty, które pozostają w związku z działalnością i uzyskiwanymi przez Nią przychodami, jednakże koszty te nie dają się wprost i bezpośrednio powiązać z konkretnymi przychodami. Kosztami takimi są ubezpieczenia poszczególnych składników majątkowych, w tym w szczególności budynków, budowli, urządzeń, wyposażenia sprzętu komputerowego, gotówki, papierów wartościowych, itp. Składkę ubezpieczeniową Spółka opłaca jednorazowo za cały rok objęty ubezpieczeniem (zazwyczaj z góry). Ponadto okres ubezpieczenia często obejmuje różne lata podatkowe. Ponoszenie powyższych kosztów wynika z przyjętej polityki Spółki, mającej na celu zabezpieczenie źródła przychodów. Zdaniem Spółki określona w art.15 ust. 4 zasada nakazująca rozliczanie w różnych latach podatkowych kosztów poniesionych albo zarachowanych w danym roku, odnosi się jedynie do kosztów pozostających w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami tego samego roku i nie powinna mieć zastosowania do rozliczania kosztów pozostających wprawdzie w związku z przychodami, ale osiąganymi w okresach nieidentyfikowalnych. Zatem koszty, których nie można jednoznacznie powiązać z przychodami występującymi w danym okresie, powinny być w ocenie Spółki rozliczane w dacie ich poniesienia.

Tutejszy organ podatkowy po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawia następujące stanowisko:

Zgodnie z przepisem art.15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącane także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącane w roku, w którym zostały poniesione.Powyższy przepis stanowi, że koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku, którego dotyczą. Jest to podstawowa reguła unormowana w tym przepisie. Zatem koszty ubezpieczeń składników majątkowych są kosztem uzyskania przychodów roku, którego dotyczą, bowiem nie dotyczą, ani nie odnoszą się, do przychodów innych okresów.

Jeżeli powstaje sytuacja, gdy Spółka dokonuje wpłaty składki ubezpieczeniowej w jednym roku podatkowym, a ubezpieczenie dotyczy roku następnego, to tylko w tym roku, którego dotyczy, składka ta może być zaliczona w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Natomiast w sytuacji, gdy składka obejmuje różne lata podatkowe, należy koszty tej składki podzielić na poszczególne lata ubezpieczeń i odpowiednio odnieść je w koszty uzyskania przychodów.

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w czasie zaistnienia opisanej sytuacji.

Interpretacja ta nie jest wiążąca dla Spółki, jest ona natomiast wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stosownie do postanowień art. 14a § 4 oraz art. 236 § 2 i art. 223 § 1, w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem tut. organu podatkowego, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt. 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960 ze zm.) podania i załączniki do podań składane w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej podlegają opłacie skarbowej. Szczegółowy wykaz opłaty skarbowej zawiera załącznik do ww. ustawy. Zgodnie z poz. 1 części I tego załącznika, opłata skarbowa od podania wynosi 5 zł, natomiast zgodnie z poz. 2 opłata skarbowa od załącznika do podania wynosi 50 gr.