Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-724a/12/AK
z 3 października 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ITPP2/443-724a/12/AK
Data
2012.10.03



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy


Temat
Podatek od towarów i usług --> Miejsce świadczenia --> Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług --> Miejsce świadczenia usług transportowych


Słowa kluczowe
dokumentowanie
miejsce świadczenia usług
rachunki


Istota interpretacji
Miejsca świadczenia i opodatkowania usług wykonywanych na rzecz podatników z siedzibą na terytorium krajów trzecich oraz sposobu ich dokumentowania.



Wniosek ORD-IN 5 MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2012 r. (data wpływu 19 czerwca 2012 r.), uzupełnionym w dniach 14 i 28 września 2012 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usług wykonywanych na rzecz podatników z siedzibą na terytorium krajów trzecich oraz sposobu ich dokumentowania – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 19 czerwca 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 14 i 28 września 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usług wykonywanych na rzecz podatników z siedzibą na terytorium krajów trzecich oraz sposobu ich dokumentowania.


W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujący stan faktyczny.


Od 6 maja 2012 r. prowadzi Pan własną działalność gospodarczą. Podatek dochodowy od osób fizycznych odprowadza w formie liniowej co miesiąc. Rodzajem prowadzonej dokumentacji rachunkowej jest podatkowa księga przychodów i rozchodów. Nie jest Pan obecnie zarejestrowanym „płatnikiem” podatku od towarów i usług. Pana główna działalność to (PKD) 73.12.C - Pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w mediach elektronicznych (Internet), a dodatkowe to: 47.91.Z, 47.99.Z, 58.21.Z, 58.29.Z, 6201.Z, 62.02.Z, 62.03.Z, 62.09.Z, 63.11.Z, 63.12.Z, 63.91.Z, 63.99.Z, 73.12.D, 74.10.Z, 74.90.Z.

Od miesiąca prowadzi Pan działalność, w ramach której zajmuje się pisaniem aplikacji (programów) na urządzenia mobilne, takie jak telefon komórkowy, smartfon, tablet itp. Przychód pozyskuje głównie spoza granic kraju. Firmy, z którymi Pan współpracuje mają swoją siedzibę w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej (USA). Główną działalnością tych firm jest świadczenie usług reklamowych w urządzeniach mobilnych (telefonach komórkowych, smartfonach, tabletach itp.). Współpraca między Panem a ww. firmami wygląda następująco: w swoich darmowych (dostępnych nieodpłatnie, dla każdego zainteresowanego, z każdego kraju) aplikacjach umieszcza Pan specjalny kod programistyczny, pochodzący od firmy, z którą współpracuje (dalej firma pośrednicząca), który umożliwia wyświetlanie reklam komercyjnych firm trzecich na ekranie urządzenia mobilnego, na którym została zainstalowana Pana aplikacja. Za każde wyświetlenie reklamy (czasem za kliknięcie na reklamę/otworzenie odnośnika reklamy) otrzymuje Pan zapłatę (w nieznanej kwocie, gdyż jest ona zależna od wielu zmiennych) w dolarach amerykańskich (USD). Pieniądze te są przechowywane na koncie firmy pośredniczącej, z którą Pan współpracuje, aż do momentu osiągnięcia z góry ustalonej sumy lub upływu określonego okresu czasu (wypłaty cotygodniowe/comiesięczne), po którym są przelewane na Pana konto - jako zapłata za wykonaną usługę, czyli wyświetlanie reklam. Firmy pośredniczące pośredniczą między Panem (programistą i właścicielem aplikacji mobilnej), a reklamodawcami, czyli firmami, które chcą, aby reklamy ich usług, finansowane z ich własnych funduszy, były wyświetlane na urządzeniach mobilnych.

Pan jako właściciel aplikacji, wyświetlający w niej reklamy wszystkim użytkownikom posiadającym bezpłatną wersję aplikacji, nie ma bezpośredniego kontaktu z reklamodawcami, ani nie otrzymuje od nich żadnej zapłaty z tytułu świadczenia tej usługi (wyświetlania ich reklam w swojej aplikacji/aplikacjach). Jedyną firmą, od której otrzymuje Pan zapłatę, i która jest biorcą Pana usługi (wyświetlania reklam) jest firma pośrednicząca. Zapłatę za usługę otrzymuje Pan na swoje konto walutowe w dolarach amerykańskich (USD) i nie jest ona przewalutowana na polskie złote (PLN) w chwili zaksięgowania ich na koncie.

Firmy pośredniczące, o których mowa we wniosku w Pana mniemaniu są podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054).


W związku z powyższym zadano następujące pytania:


  • Czy świadcząc usługę wyświetlania reklam w aplikacjach, których jest Pan autorem, na rzecz firmy pośredniczącej, która posiada swoją siedzibę w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej (USA), lub w innym kraju nienależącym do Unii Europejskiej, musi być Pan „płatnikiem” podatku od towaru i usług (VAT)...
  • Gdyby musiał być Pan „płatnikiem” podatku od towarów i usług, jakim podatkiem od towarów i usług musiałaby być obłożona opisana usługa, gdy firmą pośredniczącą w sprzedaży, od której otrzymuje Pan zapłatę za usługę, jest firma mająca swoją siedzibę w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej lub innym kraju niebędącym członkiem Unii Europejskiej...
  • Gdyby nie musiał być Pan „płatnikiem” podatku od towarów i usług, a co za tym idzie, nie mógłby Pan wystawiać faktury, czy prawidłowym jest wystawianie rachunku, na którym są zawarte dane firmy pośredniczącej, jej adres (bez odpowiednika numeru NIP dla danego kraju), nazwa usługi i wysokość zapłaty jaką otrzymał Pan za daną usługę (w dolarach amerykańskich), a także datę, w której zapłata ta została zaksięgowana na Pana koncie bankowym...


Zdaniem Wnioskodawcy, sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, wskazującego, iż zgodnie z art. 2 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, świadczona usługa (reklamy) jest uznawana jako „usługa świadczona drogą elektroniczną”, w sytuacji, gdy wykonywana jest na rzecz firmy pośredniczącej (firm pośredniczących) będącej w myśl art. 28a ustawy podatnikiem, mającej swoją siedzibę zlokalizowaną na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej (lub w innym kraju poza terytorium Unii Europejskiej), w myśl art. 28b ustawy, miejscem jej świadczenia jest miejsce, gdzie usługobiorca ma zlokalizowaną swoją siedzibę. Obowiązek podatkowy powinien być zatem przeniesiony na nabywcę usługi. U nabywcy powstanie obowiązek rozliczenia podatku od tej usługi z tytułu jej importu. W Pana ocenie, z racji eksportu usługi, gdzie obowiązkiem podatkowym jest obarczony kontrahent, nie musi być na tym etapie zarejestrowanym „płatnikiem” podatku od towarów i usług.

Nawiązując do powyższego, wysokość podatku na wystawianym rachunku powinna być pominięta (faktura uproszczona) a gdyby był Pan zarejestrowanym „płatnikiem” podatku od towarów i usług, winna wynosić 0%, ZW (zwolniona), lub NP (nie podlega).

Pana zdaniem, z racji tego, iż nie jest „płatnikiem” podatku od towarów i usług i nie jest zobowiązany do odprowadzenia podatku (obowiązek ten zostaje przeniesiony na usługobiorcę), prawidłowym jest wystawianie rachunku, na którym zostanie zawarta informacja o biorcy usługi (nazwa firmy, jej lokalizacja) z pominięciem odpowiednika NIP dla danego kraju trzeciego, nazwa usługi (wraz z okresem, w którym została ona wykonana) i koszt jej wykonania, w kwocie odpowiadającej zapłacie jaką otrzymał Pan za usługę. Koszt usługi jest podawany w walucie obcej, odpowiedniej dla kraju biorcy usługi. Jako datę wystawienia rachunku, a także wykonania usługi przyjmuje Pan datę, w której otrzymał zapłatę za usługę (kwota należności za usługę, została zaksięgowana na Pana koncie bankowym). Na rachunku będzie też zawarta informacja o kursie wymiany waluty obcej - na którą opiewa rachunek, na polskie złote (PLN) wyznaczony przez NBP (Narodowy Bank Polski) sprzed dnia wystawienia (a co za tym idzie, otrzymania zapłaty na konto) rachunku.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały zdefioniowane w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.


W art. 28a ustawy wskazano, iż na potrzeby stosowania przepisów regulujących miejsce świadczenia przy świadczeniu usług:


  1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
    1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
    2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
  2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.


Z powyższych przepisów wynika zatem, iż w przypadku wykonywania usług na rzecz podatnika, miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, czyli opodatkowanie usług zostaje przeniesione do państwa, gdzie następuje faktyczna ich konsumpcja.

Należy zaznaczyć, że art. 28a cyt. ustawy obejmuje na potrzeby stosowania Rozdziału 3 pojęciem podatnika co do zasady nie tylko podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 lecz również podmioty, które wykonują działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, czyli działalność zdefiniowana w innych systemach prawnych niż system podatku od towarów i usług, której definicja odpowiada tej przyjętej w polskich przepisach.

Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust 3.

Podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne (art. 96 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Według ust. 2 ww. artykułu, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Pod pojęciem sprzedaży, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Z powyższego przepisu wynika, że nie stanowią sprzedaży w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług m.in. odpłatne dostawy towarów i odpłatne świadczenia usług, których miejsce świadczenia (opodatkowania) znajduje się poza terytorium kraju, za które, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (…).

Przy ustalaniu prawa do zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, należy zatem brać pod uwagę wyłącznie wartość sprzedaży towarów i usług, która opodatkowana jest na terytorium kraju, natomiast nie uwzględnia się m.in. świadczenia usług, dla których miejsce świadczenia, a tym samym opodatkowania znajduje się poza terytorium Polski.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

W myśl § 17 pkt 4 ww. rozporządzenia, za fakturę uznaje się również rachunki, o których mowa w art. 87 i 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749), wystawiane przez podatników nieobowiązanych do wystawiania faktur według zasad określonych w § 4, 5, 7-14, 16-20 i 23.

Zgodnie z dyspozycją art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

W myśl § 5 ww. artykułu, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, zakres informacji, które muszą być zawarte w rachunkach, uwzględniając w szczególności dane identyfikujące sprzedawcę i kupującego, wykonawcę i odbiorcę usług oraz oznaczenie wartości i rodzaju transakcji.

Podatnicy wystawiający rachunki są obowiązani kolejno je numerować i przechowywać kopie tych rachunków, w kolejności ich wystawienia, do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego (art. 88 § 1 Ordynacji podatkowej).

Szczegółowe warunki jakie winny spełniać rachunki wystawiane przez podatników w celu udokumentowania zdarzeń gospodarczych regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. Nr 165, poz. 1373 ze zm.).


W myśl § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi zawiera co najmniej:


  1. imiona i nazwiska (nazwę albo firmę) oraz adresy sprzedawcy i kupującego bądź wykonawcy i odbiorcy usługi,
  2. datę wystawienia i numer kolejny rachunku,
  3. (uchylony),
  4. określenie rodzaju i ilości towarów lub wykonanych usług oraz ich ceny jednostkowe,
  5. ogólną sumę należności wyrażoną liczbowo i słownie,
  6. (uchylony).


Wskazać przy tym należy, iż przepisy prawa podatkowego nie przewidują urzędowego druku rachunku, ani nie określają technicznego sposobu ich sporządzania. Nie zabraniają także korzystania z przygotowanych wzorów, szablonów, czy wydruków komputerowych. Regulacja prawna w tym zakresie sprowadza się jedynie do wskazania, jakie obowiązkowe elementy dla celów podatkowych rachunek taki powinien zawierać.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że prowadzi Pan działalność, w ramach której zajmuje się pisaniem aplikacji (programów) na urządzenia mobilne, takie jak telefon komórkowy, smartfon, tablet itp. Firmy, z którymi Pan współpracuje mają swoją siedzibę w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej (USA). W swoich darmowych (dostępnych nieodpłatnie, dla każdego zainteresowanego, z każdego kraju) aplikacjach umieszcza Pan specjalny kod programistyczny, pochodzący od firmy, z którą współpracuje, który umożliwia wyświetlanie reklam komercyjnych firm trzecich na ekranie urządzenia mobilnego, na którym została zainstalowana Pana aplikacja. Za każde wyświetlenie reklamy otrzymuje Pan zapłatę (w nieznanej kwocie, gdyż jest ona zależna od wielu zmiennych) w dolarach amerykańskich. Pieniądze te są przechowywane na koncie firmy pośredniczącej, z którą Pan współpracuje, aż do momentu osiągnięcia z góry ustalonej sumy lub upływu określonego okresu czasu (wypłaty cotygodniowe/comiesięczne), po którym są przelewane na Pana konto - jako zapłata za wykonaną usługę, czyli wyświetlanie reklam. Firmy pośredniczące pośredniczą między Panem (programistą i właścicielem aplikacji mobilnej), a reklamodawcami, czyli firmami, które chcą, aby reklamy ich usług, finansowane z ich własnych funduszy, były wyświetlane na urządzeniach mobilnych. Pan jako właściciel aplikacji, wyświetlający w niej reklamy wszystkim użytkownikom posiadającym bezpłatną wersję aplikacji, nie ma bezpośredniego kontaktu z reklamodawcami, ani nie otrzymuje od nich żadnej zapłaty z tytułu świadczenia tej usługi. Jedyną firmą, od której otrzymuje Pan zapłatę, i która jest biorcą Pana usługi (wyświetlania reklam) jest firma pośrednicząca. Firmy pośredniczące, o których mowa we wniosku, w Pana mniemaniu są podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054).

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, iż skoro firmy amerykańskie są podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy i mają siedziby w kraju innym niż Polska, miejscem świadczenia i opodatkowania wykonywanych przez Pana usług, o których mowa we wniosku - zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy - jest terytorium kraju, w którym usługobiorca posiada siedzibę (tj. Stany Zjednoczone Ameryki Północnej). W konsekwencji, usługi te nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski. Powyższa zasada ma również zastosowanie w przypadku, gdy usługi świadczone są na rzecz kontrahentów z siedzibą na terytorium innych krajów trzecich, o ile będą oni podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy.

W tej sytuacji, do wartości limitu zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, nie powinien Pan wliczać kwot uzyskanych z tytułu świadczenia usług na rzecz tych kontrahentów. O ile zatem wartość sprzedaży opodatkowanej na terytorium kraju nie przekroczy kwoty ustalonej na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy, będzie mógł Pan korzystać ze zwolnienia podmiotowego, a sprzedaż ww. usług wykonywanych w ramach działalności gospodarczej będzie mógł dokumentować rachunkami, o których mowa w art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej, zawierającymi co najmniej dane określone w § 14 ust. 1 rozporządzenia w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach.

Mając na uwadze powyższe, rozstrzygnięcie kwestii, jakim podatkiem od towarów i usług musiałaby być obłożona opisana usługa, gdyby musiał być Pan „płatnikiem” podatku od towarów i usług, stało się bezprzedmiotowe.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii podmiotu zobowiązanego do rozliczenia podatku na terytorium kraju trzeciego, w którym znajduje się miejsce świadczenia i opodatkowania wykonywanych przez Pana usług. Nie rozstrzyga także kwestii uznania tych usług za usługi elektroniczne, o których mowa w art. 2 pkt 26 ustawy, nie ma ona bowiem wpływu na przedmiotowe rozstrzygnięcie w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania wykonywanych usług.

Końcowo należy wskazać, iż w zakresie pozostałych kwestii w zakresie podatku od towarów i usług zawartych we wniosku wydano postanowienie nr ITPP2/443-724b/12/AK.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj