INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18.06.2012 r. (data wpływu 21.06.2012 r.) uzupełnionym w dniu 04.09.2012 r. (data wpływu 07.09.2012 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 27.08.2012 r. (skutecznie doręczone w dniu 29.08.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy do nabycia odpadów w postaci zużytych puszek aluminiowych zastosowanie znajdzie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.06.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy do nabycia odpadów w postaci zużytych puszek aluminiowych zastosowanie znajdzie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 04.09.2012 r., złożonym w dniu 04.09.2012 r. (data wpływu 07.09.2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 28.08.2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Spółki S.A. (dalej jako: Spółka” „) jest gospodarowanie metalowymi odpadami i złomem, w szczególności odzysk i recykling zużytych puszek aluminiowych po napojach (used beverage cans, dalej także jako „UBC”). Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawcy także są podatnikami VAT. Spółka nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w przepisie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, dostawy dokonywane na rzecz Spółki nie są objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z dniem 1 kwietnia 2011 roku wprowadzono przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT ustanawiający mechanizm przerzucenia obowiązku rozliczenia VAT na nabywcę złomu. Od niniejszej nowelizacji Spółka z tytułu dokonywanych na jej rzecz dostaw UBC dokonuje rozliczenia VAT należnego i naliczonego, dokumentując niniejsze transakcje fakturami wewnętrznymi. Zmiana wskazanego przepisu, wprowadzona z dniem 1 lipca 2011 r. nie wpłynęła na sposób rozliczania przez Spółkę dostaw U. Wszystkie bowiem faktury otrzymywane przez od dostawców zawierają adnotację, iż podatek rozlicza nabywca.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, iż faktury otrzymywane przez Spółkę od dostawców UBC zawierają adnotację, iż podatek rozlicza nabywca oraz oznaczenie towarów poprzez odwołanie do PKWiU 38.11.58.0. Spółka dokonuje kwalifikacji przedmiotowych towarów. W oparciu o treść faktur wystawianych przez jej dostawców, co oznacza, że przyjmuje, iż nabyte towary podlegają zaliczeniu do grupowania PKWIU 38.11.58.0.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT Spółka postępuje prawidłowo rozliczają podatek od towarów i usług na zasadzie mechanizmu tzw. odwrotnego obciążenia od dokonywanych na jej rzecz dostaw złomu w postaci zużytych puszek aluminiowych po napojach, opierając się na treści faktur wystawianych przez dostawców...

Zdaniem Wnioskodawcy,

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (dalej „ustawa o VAT”), w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r, stanowił, że podatnikami są również m.in. osoby prawne, nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Natomiast od dnia 1 lipca 2011 r., niniejszy przepis obowiązuje w następującym brzmieniu:„Podatnikami są również m.in. osoby prawne, nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający z zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2

Towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy to:

• granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali - wyłącznie wlewki łub gęsi zwykle z stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu (PKWiU ex 24.10.14.0);
• pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale związki metali - wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych (PKWiU ex 24.45.30.0);
• odpady szklane (PKWiU 38.11.51.0);
• pozostałe odpady gumowe (PKWiU 38.11.54.0);
• odpady z tworzyw sztucznych (PKWiU 38.11.55.0);
• odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal (PKWiU 38.11.58.0);
• odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne ora;
• akumulatory elektryczne (PKWiU 38.12.27);
• surowce wtórne z pozostałych motali - wyłącznie odpady i złom (PKWiU ex 38.32.29.0).
  
  

Załącznik nr 11 do ustawy nie posługuje się już generalnym terminem „złom”, ale odnosi się do enumeratywnie wymienionych klasyfikacji PKWiU. Żadna z tych klasyfikacji nie obejmuje typowych złomów będących przedmiotem obrotu. W zakresie odpadów z opakowań (w tym zużytych puszek aluminiowych po napojach stanowiących większość tego typu odpadów) praktyka działań organów podatkowych wskazuje, że często kwestionują ich zaliczenie do grupowania 38.11.58.0 - odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal, argumentując że stanowią one surowce wtórne z metali objęte innymi grupowaniami niewymienionymi w załączniku nr 11,

Załącznik nr 11 nie zawiera pozycji: 38.32.25.0 - surowce wtórne z aluminium i stopów aluminium, która obejmuje najbardziej typowe rodzaje złomów aluminium będące w obrocie. Załącznik ten nie zawiera również żadnych innych grupowań 38.32.2 - odnoszących się do surowców wtórnych i złomów z metali. Jedyne grupowanie załącznika nr 11, które dotyczy złomu to grupowanie ex 38.32.29.0 - Surowce wtórne z pozostałych metali - wyłącznie odpady i złom. Dotyczy ono jednak surowców wtórnych z pozostałych metali — to jest metali nie wymienionych w poprzedzających grupowaniach 38.32.1 PKWiU. Nie obejmuje więc złomu z aluminium, miedzi i metali żelaznych, czyli podstawowych złomów i surowców wtórnych z metalu obecnych na rynku.

Jak wynika z Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2008) stanowiących integralną część rozporządzenia z dnia 29 października 2008 roku w sprawie Polskie Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zaliczenie określonego produktu do właściwego grupowania PKWiU. 2008 należy do obowiązków producenta (usługodawcy) tego produktu. Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU 2008, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Wskazane Zasady Metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2008), stanowi integralną część klasyfikacji określonej rozporządzeniem z 29 października 2008 roku, a zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu. Zatem, z uwagi na fakt, że w świetle niniejszych zasad to na producencie (dostawcy, usługodawcy) spoczywa obowiązek zaliczenia sprzedawanego produktu do właściwego grupowania PKWiU 2008, Spółka, jako nabywca tych towarów, nie jest zobowiązana do dokonywania samodzielnej klasyfikacji nabywanych produktów i badania prawidłowości klasyfikacji dokonanej przez jej dostawców.

Faktury otrzymywane przez Spółkę z tytułu dostaw UBC zawierają adnotację, iż podatek rozlicza nabywca, a zatem klasyfikacja nabywanych przez Spółkę towarów dokonana przez jej dostawców, pozwala na zastosowanie mechanizmu tzw. odwrotnego obciążenia. Stanowisko, zgodnie, z którym obowiązek właściwej klasyfikacji sprzedawanych towarów spoczywa na sprzedawcy, potwierdzają także organy skarbowe w interpretacjach wydawanych nie tylko na gruncie opodatkowania VAT obrotu złomem. Zaprezentowane zostało m.in. w interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 kwietnia 2009 r., sygn. IBPP2/443-123/09/BW oraz Urzędu Celnego w Krośnie z dnia 16 grudnia 2004 r., sygn. 404000-PA-9101-22/2004.

Wobec powyższego, zdaniem Spółki, Spółka postępuje prawidłowo rozliczając podatek od towarów i usług w związku z nabyciem złomu-UBC na zasadach mechanizmu tzw. odwrotnego obciążenia, opierając się na treści faktur wystawianych przez dostawców Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl przepisu art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2011 r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Załącznik nr 11 określający wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, obejmuje:

1. ex 24.10.14.0 – granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali – wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu,
2. ex 24.45.30.0 – pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali – wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych,
3. 38.11.51.0 – odpady szklane,
4. 38.11.54.0 – pozostałe odpady gumowe,
5. 38.11.55.0 – odpady z tworzyw sztucznych,
6. 38.11.58.0 – odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
7. 38.12.27 – odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,
8. ex 38.32.29.0 – surowce wtórne z pozostałych metali – wyłącznie odpady i złom.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 (art. 17 ust. 7 ustawy o VAT).

Powyższe regulacje wprowadzają wykaz towarów, których nabycie ma obowiązek opodatkować nabywca. Jest to mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy. W związku z tym w przypadku dostawy towarów, które nie zostały wymienione w tym załączniku podatnikiem pozostaje sprzedawca.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku (art. 106 ust. 1a ustawy o VAT).

Jak wynika z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 68, poz. 360).

Z przepisu § 5 ust. 15 ww. rozporządzenia wynika, że faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

1. adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub
2. wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
3. oznaczenie „odwrotne obciążenie”.
   
   

Przepisy powyższe wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towaru wymienionego w zał. nr 11 do ustawy o VAT.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

1. nabywcą towaru wymienionego w zał. nr 11 do ustawy o VAT – jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,
2. dostawcą towaru wymienionego w zał. nr 11 do ustawy o VAT – jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,
3. dostawca towaru wymienionego w zał. nr 11 do ustawy o VAT – nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,
4. dostawa towaru wymienionego w zał. nr 11 do ustawy o VAT – nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
   
   

Jeżeli choćby jeden z wymienionych warunków nie jest spełniony, nabywcy towaru wymienionego w zał. nr 11 nie mogą rozliczać VAT należnego z tytułu dostaw tych towarów.

Tym samym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 7 ustawy o VAT, podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są osoby nabywające towary wymienione w zał. nr 11 do ustawy o VAT, jeżeli spełnione zostaną ww. określone warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem działalności Spółki jest gospodarowanie metalowymi odpadami i złomem, w szczególności odzysk i recykling zużytych puszek aluminiowych po napojach. Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawcy Spółki także są podatnikami VAT. Spółka nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w przepisie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, dostawy dokonywane na rzecz Spółki nie są objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pk 2 ustawy. Wnioskodawca dokonuje nabycia zużytych puszek aluminiowych po napojach, które jak wskazał, zostały sklasyfikowane w grupowaniu PKWIU 38.11.58.0.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, iż nabywane przez Wnioskodawcę produkty sklasyfikowane pod symbole: PKWiU 38.11.58.0 „Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal”, zostały wymienione w poz. 6 załącznika nr 11 do ustawy o VAT, zawierającym katalog towarów, do których stosuje się mechanizm odwrotnego obciążenia.

W świetle powyższego, skoro nabywane przez Wnioskodawcę zużyte puszki aluminiowe po napojach (used beverage cans „UBC”)., objęte klasyfikacją PKWiU 38.11.58.0 – „Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal” zostały wymienione w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, to stwierdzić należy, iż norma przewidziana w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT znajdzie zastosowanie dla dostawy ww. towarów.

W związku z powyższym, sprzedaż ww. odpadów przez podatnika będącego zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług objęta jest mechanizmem tzw. odwrotnego obciążenia, polegającym na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy, na rzecz którego dokonywana jest dostawa złomu, po spełnieniu warunków wynikających z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, tj. na Wnioskodawcę.

Tym samym Wnioskodawca jako nabywca ww. odpadów objętych mechanizmem tzw. odwrotnego obciążenia jest zobowiązany do wystawienia faktury wewnętrznej w trybie art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, która jest podstawą do rozliczenia podatku należnego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Końcowo należy wskazać, iż tut. organ nie jest uprawniony do klasyfikacji towarów i usług, ani też weryfikacji wskazanych przez Wnioskodawcę klasyfikacji, w związku z tym, niniejszej odpowiedzi udzielono w oparciu o grupowanie PKWiU wskazne przez Wniosdkawcę przyjmując jako element stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.