INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki X reprezentowanej przez Pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2012 r. (data wpływu 30 sierpnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 grudnia 2012 r. (data wpływu 7 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania transakcji sprzedaży towarów nabytych od kontrahenta spoza terytorium Unii Europejskiej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania transakcji sprzedaży towarów nabytych od kontrahenta spoza terytorium Unii Europejskiej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 grudnia 2012 r. (data wpływu 7 grudnia 2012 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z siedzibą w Q, jest osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym posiadającym nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zamierza ona pośredniczyć w zakupach celulozy z Rosji dla fabryk należących do Grupy A. zlokalizowanych w Polsce i Szwecji. Takie działanie ma na celu wykorzystanie efektu skali w negocjacjach z dostawcami.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka będzie nabywać od szwajcarskiego oraz cypryjskiego podmiotu gospodarczego towar w postaci celulozy, sprowadzanej z Rosji. W trakcie przewozu morskiego (lub kolejowego), przed przybyciem do portu przeznaczenia, Spółka sprzeda towar finalnemu odbiorcy - spółce Z. Z. jest zarejestrowana dla potrzeb podatku od towarów i usług w Polsce.

Celuloza będzie transportowana z Rosji bezpośrednio do finalnego odbiorcy Z. Transport odbywać się będzie drogą morską lub koleją. W dniu wystawienia faktury sprzedaży przez Spółkę na rzecz Z. towar znajdować się będzie poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Warunki dostarczenia towarów będą określone jako CIF ... (INCOTERMS 2000), CIF ... (INCOTERMS 2000) lub CIF ... (INCOTERMS 2000), w zależności od konkretnej dostawy i umowy z dostawcą. Zgodnie z warunkami CIF, dostawca pokrywa koszty załadunku i transportu towarów do Polski. Z będzie występować jako importer, dokona zgłoszenia celnego dopuszczenia do obrotu na terytorium RP, ureguluje dług celny oraz należności podatkowe.

W uzupełnieniu do wniosku, Spółka poinformowała, że w wyniku transakcji następuje sprzedaż celulozy przez producenta mającego swoją siedzibę na Cyprze lub w Szwajcarii (Spółka A) na rzecz Spółki, która to następnie odsprzedaje ten towar ostatecznemu odbiorcy Z. #65533; mającemu swoją siedzibę w Polsce (Spółce C). Celuloza jest transportowana bezpośrednio od producenta (Spółki A) do ostatecznego odbiorcy (Spółki C), który jest podatnikiem z tytułu importu tych towarów. Odprawa celna i dopuszczenie towarów do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dokonywane jest przez Spółkę C. Wydanie i transport towarów odbywa się na warunkach CIF według Formuły Incoterms 2000. Zgodnie z warunkami CIF, dostawca (Spółka A) pokrywa koszty załadunku i transportu towarów do portu w Polsce.

W transakcji udział biorą 3 podmioty:

• Spółka A - sprzedawca celulozy: spółka z siedziba na Cyprze lub spółka z siedzibą w Szwajcarii,
• Spółka, która nabywa celulozę od Spółki A,
• Spółka C – Z. z siedzibą w K. importer celulozy, nabywa celulozę od Spółki.
  
  

Zgodnie z warunkami CIF według Incoterms 2010 - sprzedający (Spółka A) jest zobowiązany do wysyłki towarów. Transport będzie realizowany przez spedytora drogą morską lub kolejową z terytorium Rosji. Koszty transportu pokrywa Spółka A.

Spółka wystawi fakturę sprzedaży na Z. (Spółka C) i tym samym dokona przeniesienia prawa do rozporządzania sprzedanym towarem jak właściciel w trakcie, gdy celuloza będzie znajdować się (1) na statku, który będzie znajdował się na morzu pomiędzy portem w Rosji i w Polsce lub (2) w trakcie transportu kolejowego na terytorium Rosji lub Białorusi. Przeniesienie do rozporządzania prawem jako właściciel na rzecz Z. nastąpi przed wyładunkiem w porcie/miejscu przeznaczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż dokonywana przez Spółkę na rzecz Z. przed dopuszczeniem towarów do obrotu na terenie Polski, pozostaje poza zakresem opodatkowania polskim podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż dokonywana przez niego na rzecz Z. przed dopuszczeniem towarów do obrotu na terenie Polski, pozostaje poza zakresem opodatkowania polskim podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Czynności sprzedaży dokonanej przez Spółkę na rzecz Z. nie można uznać za dostawę dokonaną na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT) albowiem, zgodnie z art. 2 ustawy o VAT, za terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podczas gdy w momencie sprzedaży celuloza znajdowała się będzie poza granicami RP.

Definicja importu znajduje się w art. 2 pkt 7 ustawy o VAT, a rozumie się przez to przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Powstanie obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów jest powiązane z powstaniem obowiązku zapłaty cła lub faktem zaistnienia określonych procedur celnych. Zgodnie bowiem z treścią art. 19 ust. 7 ustawy o VAT, „obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9”. Natomiast podatnikami VAT z tytułu importu są według art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, między innymi osoby prawne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła (…).

Spółka nie będzie zatem podatnikiem VAT z tytułu importu, będzie nim Z. Zatem sprzedaż towaru przez Spółkę na rzecz Z. jest czynnością nieopodatkowaną, gdyż zgodnie z treścią art. 19 ust. 7 ustawy o VAT i art. 91 ust. 1 lit. a Wspólnotowego Kodeksu Celnego nie powstaje w stosunku do niej obowiązek podatkowy.

W momencie sprzedaży, tj. przed dokonaniem importu i dopuszczeniem do obrotu jako towar wspólnotowy podlegający konsumpcji, towar w żaden sposób nie zostanie wprowadzony do konsumpcji na obszarze Wspólnoty. Tymczasem, funkcjonujący na terytorium Wspólnoty wspólny system podatku od wartości dodanej polega na stosowaniu powszechnego, proporcjonalnego do ceny towarów i usług, niezależnego od liczby transakcji podatku obciążającego konsumpcję, tzn. obciąża ostatecznego odbiorcę konsumenta.

Ponadto, w przypadku opodatkowania sprzedaży towaru przed dokonaniem importu doszłoby do podwójnego opodatkowania. Raz nabywca zobowiązany byłby zapłacić podatek z tytułu nabycia, a drugi raz z tytułu importu towaru, co jest niedopuszczalne na gruncie prawa wspólnotowego.

Podobne stanowisko można znaleźć w wyrokach sądów administracyjnych, np. w wyroku WSA w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2010 r. (sygn. III SA/Wa 224/10).

Zdaniem Spółki, można również analizować skutki podatkowe transakcji przez pryzmat tzw. transakcji łańcuchowej. W przypadku transakcji łańcuchowej, w której Spółka jest jedną ze stron, pomimo, że towar nie trafia do niej fizycznie zastosowanie znajdzie art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w czynnościach i należy każdą z nich traktować odrębnie.

W opisanej sytuacji możemy wyodrębnić dostawy:

• pomiędzy dostawcą a Spółką,
• pomiędzy Spółką a finalnym odbiorcą (Z.).
  
  

Dla każdej z tych transakcji należy ustalić miejsce powstania obowiązku podatkowego. Zgodnie z oznaczeniem CIF Incoterms 2010, grupa C - sprzedający zawiera umowę przewozu i ponosi jej koszt. Dostawca jest również zobowiązany do dokonania odprawy celnej eksportowej. Ryzyko zostaje przeniesione na kupującego w momencie nadania towarów. Zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy o VAT, dostawę towarów, która poprzedza wysyłkę towarów uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów. Według Spółki, oznacza to, że miejscem dostawy towarów jest Rosja. Dostawa pomiędzy nią i Z. ma natomiast charakter dostawy ruchomej.

Podobne stanowisko można znaleźć w interpretacji wydanej w dniu 17 kwietnia 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. IPTPP2/443-73/12-2/JS).

Biorąc powyższe pod uwagę transakcję dostawy przez Spółkę towaru na rzecz Z., będącego jednocześnie importerem towaru należy uznać za dokonaną poza terytorium RP. Zatem przedmiotowa dostawa towaru nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (…).

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…) – art. 2 pkt 3 ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy, przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej (…).

W przypadku transakcji łańcuchowych, tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów zawierających transakcje dotyczące jednego przedmiotu, który przekazywany jest przez pierwszy podmiot w łańcuchu na rzecz ostatniego z podmiotów, ustanowiono szczegółowe zasady dotyczące dostaw. Regulują je przepisy art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1-3 ustawy.

W treści art. 7 ust. 8 ustawy wskazano, iż w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Wskazać należy, iż podatek od towarów i usług ma charakter terytorialny, bowiem opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia było/jest lub będzie terytorium kraju (tj. Rzeczypospolitej Polskiej).

Miejsce świadczenia to nic innego jak miejsce opodatkowania danej czynności. Zatem, jego określenie ma istotne znaczenie dla prawidłowego ustalenia państwa, w którym powstaje obowiązek podatkowy z tytułu danej czynności opodatkowanej podatkiem VAT.

Przepisy art. 22 ustawy określają miejsce świadczenia przy dostawie towarów.

Miejsce świadczenia (opodatkowania) przy dostawie towarów uzależnione jest od sposobu, w jaki realizowana jest dostawa. W myśl zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

W myśl art. 22 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

Stosownie do art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miesiącu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
   
   

Zatem przyporządkowanie transportu bądź wysyłki towarów konkretnej dostawie w łańcuchu dostaw decyduje o miejscu opodatkowania tych dostaw.

Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie w myśl art. 7 ust. 8 ustawy, co oznacza, że dla każdej odrębnie ustalane jest miejsce dokonania dostawy. Ponadto zauważyć należy, że w danej transakcji łańcuchowej następuje tylko jedno przemieszczenie towarów, zatem tylko jedna z dostaw może być uznana za dostawę „ruchomą” towarów, pozostałe zaś są dostawami „nieruchomymi”.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie on nabywać od szwajcarskiego bądź cypryjskiego podmiotu gospodarczego (Spółka A) towar w postaci celulozy, sprowadzanej z Rosji. W trakcie przewozu morskiego (lub kolejowego) przed przybyciem do portu przeznaczenia Spółka sprzeda towar finalnemu odbiorcy - spółce Z. Z. jest zarejestrowana dla potrzeb podatku od towarów i usług w Polsce.

W wyniku transakcji nastąpi sprzedaż celulozy przez producenta mającego swoją siedzibę na Cyprze lub w Szwajcarii (Spółka A) na rzecz Zainteresowanego, który to następnie odsprzeda ten towar ostatecznemu odbiorcy Z. #65533; mającemu swoją siedzibę w Polsce. Celuloza będzie transportowana bezpośrednio od producenta (Spółki A) do ostatecznego odbiorcy Z., który będzie podatnikiem z tytułu importu tych towarów. Odprawa celna i dopuszczenie towarów do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dokonywane zostanie przez Z. W dniu wystawienia faktury sprzedaży przez Spółkę na rzecz Z., towar znajdować się będzie poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Wydanie i transport towarów odbywać się będzie na warunkach CIF według Formuły Incoterms 2000. Zgodnie z warunkami CIF dostawca (Spółka A), pokrywa koszty załadunku i transportu towarów do portu w Polsce. Zgodnie z warunkami CIF według Incoterms 2010 - sprzedający (Spółka A) jest zobowiązany do wysyłki towarów. Transport będzie realizowany przez spedytora drogą morską lub kolejową z terytorium Rosji.

W transakcji udział biorą 3 podmioty:

• Spółka A - sprzedawca celulozy: spółka z siedziba na Cyprze lub spółka z siedzibą w Szwajcarii,
• Wnioskodawca z siedzibą w P., który nabywa celulozę od Spółki A.,
• Z. z siedzibą w K., importer celulozy, nabywa celulozę od Zainteresowanego.
  
  

W niniejszej sytuacji wystąpią więc dwie dostawy towarów:

• dostawa pomiędzy spółką cypryjską lub spółką szwajcarską (Spółka A) a Wnioskodawcą,
• dostawa pomiędzy Zainteresowanym a kontrahentem polskim (Z.).
  
  

Towar będący przedmiotem transakcji transportowany będzie przez jego dostawcę, a więc spółkę cypryjską lub spółkę szwajcarską bezpośrednio z terytorium Rosji do Polski.

W myśl powołanych przepisów, kiedy przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego w kolejności podatnika lub na jego rzecz, wysyłkę lub transport należy przyporządkować dostawie dokonanej przez pierwszego na rzecz drugiego uczestnika transakcji. W niniejszej sprawie zatem, dostawa realizowana przez pierwszy podmiot (Spółkę A) na rzecz Wnioskodawcy będzie dostawą „ruchomą”, której miejscem opodatkowania będzie państwo, w którym transport towarów się rozpoczyna, a zatem terytorium Rosji.

Natomiast dostawa dokonana pomiędzy Spółką (drugim), a trzecim uczestnikiem (Spółka C) będzie dostawą „nieruchomą”, a miejscem jej opodatkowania będzie państwo zakończenia transportu towarów, a zatem Polska.

W tym miejscu wskazać należy, że dla ustalenia miejsca świadczenia (opodatkowania) dostawy towarów w myśl cyt. art. 22 ustawy, nie ma znaczenia moment przeniesienia na nabywcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Reasumując, na podstawie art. 22 ust. 2 i ust. 3 ustawy, które mają zastosowanie w niniejszej sprawie, miejscem opodatkowania sprzedaży towarów, której dokonywać będzie Zainteresowany będzie terytorium Polski.

Wnioskodawca poinformował, iż ostateczny nabywca towarów Z. będzie występować jako importer, który dokona zgłoszenia celnego dopuszczenia towarów do obrotu na terytorium RP oraz ureguluje dług celny i należności podatkowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Wobec faktu, iż zdaniem Spółki, w momencie sprzedaży przedmiotowy towar w żaden sposób nie zostanie wprowadzony do konsumpcji na obszarze Unii Europejskiej, w tym miejscu, przywołać należy wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 8 listopada 2012 r. w sprawie C-165/11 Daňové riaditel’stvo Slovenskej republiky przeciwko Profitube spol. s r.o., w przedmiocie zapłaty podatku od wartości dodanej, dotyczący sprzedaży towarów pochodzących z państwa trzeciego i umieszczonych w składzie celnym położonym na terytorium Republiki Słowackiej, objętych procedurą składu celnego, a następnie procedurą uszlachetniania czynnego z zastosowaniem systemu zawieszeń.

Wskazać należy, że w powyższej sprawie, biorąc pod uwagę czas wystąpienia okoliczności faktycznych sporu przed sądem odsyłającym, zastosowanie miała szósta dyrektywa Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG), pomimo iż została ona uchylona i zastąpiona dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L 347, s. 1). W spornej kwestii ww. dyrektywa zawiera natomiast uregulowania tożsame, z tymi zawartymi w szóstej dyrektywie.

W powyższej sprawie należało rozstrzygnąć m.in., czy dokonując sprzedaży towarów w publicznym składzie celnym położonym na terytorium Republiki Słowackiej, dokonano odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 szóstej dyrektywy, podatnikowi VAT podlega przywóz towarów oraz dostawa towarów lub świadczenie usług dokonywane odpłatnie na terytorium kraju przez podatnika działającego w takim charakterze. W wyroku tym TSUE wskazał, iż:

• „56 Artykuł 299 WE ust. 1 wymienia państwa członkowskie, do których stosuje się traktat WE, a jego następne ustępy zawierają szczególne postanowienia dotyczące pewnych terytoriów.
• 57 Natomiast art. 3 ust. 3 szóstej dyrektywy w wyraźny sposób wyklucza pewne terytoria państw członkowskich z zakresu stosowania tej dyrektywy.
• 58 Żaden z przepisów wspomnianych w pkt 56 i 57 niniejszego wyroku ani żaden inny przepis szóstej dyrektywy nie przewiduje zaś, iż składy celne - niezależnie od tego, czy chodzi o składy publiczne, czy prywatne - nie znajdują się „na terytorium kraju”, jeżeli są one położone na terytorium państwa członkowskiego w znaczeniu wskazanym w art. 3 ust. 1 szóstej dyrektywy (…).
• 59 W konsekwencji w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy skład celny znajduje się „na terytorium kraju”, jeżeli jest położony na terytorium państwa członkowskiego.
• 60 Ponadto należy zaznaczyć, że art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy, nie dokonuje rozróżnienia pomiędzy dostawami towarów wspólnotowych i innych. (…) sama okoliczność, że przywóz spornych towarów nie miał miejsca, nie wyklucza, że doszło do dostawy na terytorium państwa członkowskiego”.

Zatem stwierdzić należy, że dostawa towarów znajdujących się w składzie celnym przed ich dopuszczeniem do obrotu na terytorium Polski, podlega opodatkowaniu zgodnie z przepisami podatku od towarów i usług na terytorium kraju. Z treści cytowanego wyroku jasno wynika bowiem (pkt 60), że dostawa towarów niewspólnotowych podlega opodatkowaniu na terytorium kraju.

Przenosząc zatem powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że przypisana Wnioskodawcy dostawa towarów w ramach opisanego łańcucha dostaw, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Ustosunkowując się zatem do pytania Spółki stwierdzić należy, że sprzedaż dokonywana przez nią na rzecz Z. przed dopuszczeniem towarów do obrotu na terenie Polski, nie pozostaje poza zakresem opodatkowania polskim podatkiem od towarów i usług, lecz podlega opodatkowaniu tym podatkiem, zgodnie z obowiązującymi przepisami na terytorium kraju.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz stanowiska własnego, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej #65533; rozpatrzone.

Ponadto wskazać należy, że powołane przez Spółkę wyrok WSA w Warszawie oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, są rozstrzygnięciami zapadłymi w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.