INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2013r. (data wpływu 25 lutego 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla usługi polegającej na prowadzeniu punktów kasowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2013r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla usługi polegającej na prowadzeniu punktów kasowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka — po ewentualnym wygraniu przetargu, czyli uzyskaniu zamówienia publicznego — mogłaby świadczyć usługę polegającą na prowadzeniu punktów kasowych (kas biletowych) na rzecz podmiotu świadczącego usługi transportu zbiorowego kolejowego. Zamówieniem publicznym objęte by było przyjmowanie w punkcie kasowym opłat za przejazdy kolejowe, na zasadzie utargów za bilety. Sprzedawcą usług oraz właścicielem przyjętych wartości pieniężnych będzie niezmiennie zleceniodawca podatnika - przewoźnik. Wszelka sprzedaż jest rejestrowana na urządzeniach fiskalnych przewoźnika. Jeżeli zleceniodawca podatnika przyjmie jego ofertę to Wnioskodawca będzie działał w imieniu i na rzecz zleceniodawcy oraz rozliczał się z nim z przyjętych wartości. Miejscem świadczenia usług będą punkty kasowe w miejscach (na stacjach kolejowych) wyznaczonych przez zleceniodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca realizując opisane usługi kasowe postąpi prawidłowo, jeżeli uzna, że do tego typu usług ustawa przewiduje zwolnienie od podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy opisane usługi prowadzenia punktów kasowych są zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ustawy. Takie stanowisko uznał również za prawidłowe Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy m.in. w interpretacji ITPP2/443-1612/11/EK. Spółka wskazuje, iż opisane usługi są klasyfikowane przez Urząd Statystyczny jako „Pozostałe pośrednictwo pieniężne”, a symbol wg PKWiU (2008)— 64.19.30.0 „Pozostałe pośrednictwo pieniężne, gdzie indziej niesklasyfikowane” (źródło: www.stat.gov.pl). Wskazuje na to dodatkowo opisany precedens interpretacyjny. Dotyczy on pobierania opłat za gaz w okienku kasowym (tu: opłaty za przejazd bądź przejazdy) - interpretacja GUS z dn. 12.01.2010r. Zatem, jako usługa o tożsamym charakterze, będzie kwalifikowała świadczenia pytającego do tej samej grupy podatkowej, a w tym przypadku zachodzi zwolnienie od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zakres pojęciowy świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów zawartą w art. 7 ustawy o VAT i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Stawka podatku – zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchyliły załącznik nr 4 do ustawy o VAT zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 3 wymieniał jako zwolnione usługi pośrednictwa finansowego ex (65-67) (z pewnymi wyłączeniami), i przeniosły uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy.

Zasadnicze znaczenie w przypadku usług pośrednictwa finansowego ma art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, z którego wynika, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji legalnej pojęć „przekaz” i „przekazać”, w celu ustalenia znaczenia tych pojęć należy się posłużyć definicjami ze słownika języka polskiego. Zgodnie z definicją zawartą we „Współczesnym słowniku języka polskiego” pod red. B. Dunaja (Wydawnictwo Langenscheidt Polska Sp. z o.o., Warszawa 2007), słowo „przekaz” oznacza „pieniądze przekazane za pośrednictwem poczty lub innej instytucji; także: przekazanie, przesłanie tych pieniędzy; też: przekazanie komuś pieniędzy w taki sposób”. Natomiast „przekazać – przekazywać” znaczy m.in. „wpłacać pieniądze w odpowiedniej instytucji, zlecając wypłacenie ich komuś”.

W myśl art. 43 ust. 15 ustawy o VAT zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji legalnej pojęć „ściągać” i dług”. Zgodnie z definicją zawartą we „Współczesnym słowniku języka polskiego” pod red. B. Dunaja, słowo „ściągać” oznacza m.in. „zdejmować z kogoś lub z czegoś jakąś powłokę, górną warstwę, coś, co pokrywa, przykrywa”, natomiast dług to „pieniądze, które się pożyczyło i musi się oddać; zobowiązanie wynikające z faktu pożyczenia od kogoś pieniędzy”.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy o VAT, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą”.

Powołany wyżej przepis art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT stanowi implementację regulacji wynikających z art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy, zgodnie z którą państwa członkowskie zwalniają transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

Wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca po ewentualnym wygraniu przetargu mógłby świadczyć usługę polegającą na prowadzeniu punktów kasowych na rzecz podmiotu świadczącego usługi transportu zbiorowego kolejowego. Zamówieniem publicznym objęte by było przyjmowanie w punkcie kasowym opłat za przejazdy kolejowe, na zasadzie utargów za bilety. Sprzedawcą usług oraz właścicielem przyjętych wartości pieniężnych będzie zleceniodawca Zainteresowanego - przewoźnik. Wszelka sprzedaż jest rejestrowana na urządzeniach fiskalnych przewoźnika. Wnioskodawca świadcząc te usługi będzie działał w imieniu i na rzecz zleceniodawcy oraz rozliczał się z nim z przyjętych wartości. Miejscem świadczenia usług będą punkty kasowe w miejscach (na stacjach kolejowych) wyznaczonych przez zleceniodawcę.

Biorąc pod uwagę treść zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, że do usług polegających na prowadzeniu punktów kasowych będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT jako usługi pośrednictwa finansowego w zakresie przekazów pieniężnych. Treść wniosku nie wskazuje, by przedmiotowe usługi były usługami ściągania długu, więc nie będzie do nich miał zastosowania przepis ograniczający prawo do zwolnienia od podatku, tj. art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.