Interpretacja Ministra Finansów
PT8/033/136/505/WCX/12/PT-640
z 21 sierpnia 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
PT8/033/136/505/WCX/12/PT-640
Data
2012.08.21



Autor
Minister Finansów


Temat
Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów --> Szczególne przypadki wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem

Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów --> Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów

Podatek od towarów i usług --> Rejestracja. Deklaracje i informacje podsumowujące. Zapłata podatku --> Zapłata podatku --> Wydawanie zaświadczeń związanych z rejestracją środków transportu


Słowa kluczowe
deklaracje
import (przywóz)
nabycie wewnątrzwspólnotowe
osoby fizyczne
samochód osobowy
terytorium państwa trzeciego


Istota interpretacji
zasadność składania wniosku VAT-24 i wydania przez urząd skarbowy zaświadczenia VAT-25 w sytuacji zakupu samochodu osobowego na terytorium państwa trzeciego



Wniosek ORD-IN 364 kB


ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ


Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749) Minister Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 13 grudnia 2011 r. nr IPPP3/443-1138/11-6/JK, wydanej, w imieniu Ministra Finansów, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, na wniosek z dnia 12 lipca 2011 r. (data wpływu 18 sierpnia 2011 r.), uzupełniony pismem z dnia 10 listopada 2011 r. (data wpływu 14 listopada 2011 r.) oraz pismem z dnia 30 listopada 2011 r. (data wpływu 2 grudnia 2011 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności składania wniosku VAT-24 i wydania przez urząd skarbowy zaświadczenia VAT-25 w sytuacji zakupu samochodu osobowego na terytorium państwa trzeciego, zmienia ww. interpretację z urzędu stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 18 sierpnia 2011 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wpłynął ww. wniosek z dnia 12 lipca 2011 r., uzupełniony pismami z dnia 10 listopada 2011 r. (data wpływu 14 listopada 2011 r.) oraz z dnia 30 listopada 2011 r. (data wpływu 2 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności składania wniosku VAT-24 i wydania przez urząd skarbowy zaświadczenia VAT-25 w sytuacji zakupu samochodu osobowego na terytorium państwa trzeciego.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (sformułowany ostatecznie w piśmie z dnia 30 listopada 2011 r.):

Wnioskodawca kupił samochód w Szwajcarii (państwie niewchodzącym w skład terytorium Wspólnoty Państw Europejskich), co wiąże się z koniecznością zapłaty podatku VAT. Podatek wraz z cłem za ten samochód został zapłacony na terytorium Niemiec w pierwszym kraju terytorialnym Unii Europejskiej po przekroczeniu granicy szwajcarskiej. Natomiast akcyza została zapłacona w Urzędzie Celnym w Polsce. Do celów związanych z rejestracją samochodu Wnioskodawcy potrzebne jest zaświadczenie z Urzędu Skarbowego.

W przypadku Wnioskodawcy Urząd Skarbowy wymaga złożenia wniosku VAT-24 i żąda zapłaty 160 zł na poczet wydania VAT-25. Na podstawie art. 216 w związku z art. 306c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. Nr 8 poz. 60 ze zm.) art. 9, art. 105 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Wnioskodawca uważa, że powinien dostać odmowę o wydaniu zaświadczenia VAT-25, ponieważ jest ona potwierdzeniem braku obowiązku uiszczenia podatku od towarów usług z tytułu przywozu środka transportu z innego kraju członkowskiego, więc dotyczy samochodów sprowadzonych z państw Unii Europejskiej i nie ma w tej sprawie zastosowania. Zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzącego w skład terytorium Wspólnoty. W myśl art. 105 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług naczelnicy urzędów skarbowych dla celów związanych z rejestracją środków transportu są obowiązani do wydania zaświadczeń potwierdzających uiszczenie przez podatnika podatku w przypadkach, o których mowa w art. 103 ust. 3 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług oraz potwierdzających brak obowiązku uiszczenia podatku z tytułu przywozu nabywanych z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju pojazdów, które mają być dopuszczone do ruchu na terytorium kraju.

Wnioskodawca wyjaśnia zatem, iż doszło do nabycia środka transportu na terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Wspólnoty. Pojazd zgłoszono do odprawy celnej na terytorium Niemiec, po dokonaniu odprawy celnej został on dopuszczony do obrotu na terytorium Unii Europejskiej, a następnie sprowadzony na terytorium Rzeczpospolitej. Zatem przepis art. 105 ust. 1 ww. ustawy nie znajduje w danej sprawie zastosowania.

Wobec powyższego z Urzędu Skarbowego Wnioskodawca nie powinien otrzymać zaświadczenia VAT-25 tylko odmowę wydania takiego zaświadczenia ponieważ samochód został zakupiony w państwie niewchodzącym w skład terytorium Wspólnoty, czyli poza Unią Europejską. Wnioskodawca nadmienia, że takie postanowienia o odmowie wydawane są w innych Urzędach Skarbowych i taka forma jest honorowana przez Wydziały Komunikacji i wystarczająca do zarejestrowania samochodu. Ponadto w uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, iż nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest płatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotowy środek transportu - używany samochód osobowy wyprodukowany w 1994 r. - został zakupiony na użytek własny i nie będzie on wykorzystywany do użytku w działalności gospodarczej.


W związku z przedstawionym stanem faktycznym zadano następujące pytania:


  1. Czy Naczelnik US wydaje zaświadczenie VAT-25 nawet gdy samochód został zakupiony poza granicami Unii Europejskiej...
  2. Czy uzasadnione jest pobieranie opłaty za wydanie zaświadczenia VAT-25 jeżeli zaświadczenie to nie odnosi się do środków transportu sprowadzanych z krajów niewchodzących w skład Wspólnoty...
  3. Jeżeli pojazd został zgłoszony do odprawy celnej na terytorium Niemiec czy to oznacza, że dostawcą są Niemcy a nie Szwajcaria...

Zdaniem Wnioskodawcy, naczelnik US powinien wydać odmowę wydania zaświadczenia VAT-25 a nie zaświadczenie VAT-25. Nie jest uzasadnione pobieranie opłaty za wydanie VAT-25 ponieważ nie powinno być wydane takie zaświadczenie. Dostawcą auta jest Szwajcaria a nie Niemcy.

W dniu 13 grudnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając, na podstawie przepisów § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów – wydał interpretację indywidualną, nr IPPP3/443-1138/11-6/JK, w której uznał, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał przepisy: art. 2 pkt 1, 4, 5, 7, 10, art. 5 ust. 1, art. 9 ust. 1 i 3, art. 11 ust. 1, art. 15 ust. 1, art. 36 ust. 1, art. 103 ust. 3 i 4, art. 105 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) a także art. 72 ust. 1 pkt 8, ust. 1a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.) oraz odniósł ich treść do zdarzenia i stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary, dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.


Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

  • po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,
  • po drugie, po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

A zatem, w opinii organu podatkowego, transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji, gdy spełnione zostaną powyższe warunki – transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę wskazane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej informacje oraz powołane wyżej przepisy Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że dokonane przez Wnioskodawcę przemieszczenie samochodu osobowego z terytorium Niemiec na terytorium kraju nie jest wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów – przemieszczeniu z Niemiec do Polski nie towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania nim jak właściciel, a samochód nie będzie służyć działalności gospodarczej podatnika (przemieszcza osoba fizyczna na własne potrzeby).

Zatem w przedmiotowej sprawie, zdaniem organu podatkowego, Wnioskodawca dokonując w Niemczech zgłoszenia samochodu do odprawy celnej dokonał importu, co oznacza, że przedmiotowy samochód został dopuszczony do wolnego obrotu na terytorium Unii Europejskiej. Ponadto dokonane przez Wnioskodawcę przemieszczenie samochodu osobowego z terytorium Niemiec do Polski nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W przedmiotowym przypadku samochód, zgłoszony do odprawy celnej na terytorium Niemiec, jest nabywany poza Unią Europejską, tj. w Szwajcarii a fakt, iż został on zgłoszony do odprawy celnej na terytorium Niemiec oznacza, że przedmiotowy samochód został dopuszczony do wolnego obrotu na terytorium Unii Europejskiej.

W dalszej części uzasadnienia Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, iż zgodnie z delegacją ustawową zawartą w ust. 6 art. 105 ustawy Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia wzoru zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie przez podatnika podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu lub brak obowiązku uiszczenia tego podatku z tytułu przywozu środka transportu nabytego z terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 84, poz. 786) określił wzór zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie przez podatnika podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu lub brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu nabytego środka transportu z terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zaświadczenie to otrzymało oznaczenie – VAT-25.

Analiza ww. przepisów, w opinii organu podatkowego, wskazuje na istnienie dwóch rodzajów zaświadczeń VAT-25. Zaświadczenie VAT-25 potwierdzające uiszczenie podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu oraz zaświadczenie VAT-25 potwierdzające brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu. Zaświadczenie VAT-25 dotyczy zatem tylko sytuacji, w których dochodzi do wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu.

Mając na uwadze powyższe organ podatkowy podniósł, iż naczelnicy urzędów skarbowych są zobowiązani do wydawania zaświadczeń dla celów rejestracji środków transportu, ale tylko w zakresie określonym przepisami ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym naczelnicy urzędów skarbowych wydają ww. zaświadczenia jedynie w sytuacji, gdy dochodzi do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (pojazdu). W związku z powyższym, w przypadku, gdy nabywca pojazdu występujący o wydanie zaświadczenia VAT-25 potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu nie nabył pojazdu w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie ma podstaw prawnych do wydania takiego zaświadczenia przez naczelnika urzędu skarbowego. W takiej zatem sytuacji, w przypadku gdy zainteresowany złoży, mimo braku podstawy prawnej, wniosek o wydanie zaświadczenia VAT-25, w opinii Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, naczelnik urzędu skarbowego zobligowany jest do wydania postanowienia o odmowie wydania takiego zaświadczenia.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał również na uregulowania zawarte w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 225, poz. 1635, ze zm.) w związku z załącznikiem do ww. ustawy „wykaz przedmiotów opłaty skarbowej, stawki tej opłaty oraz zwolnienia”, część II „wydanie zaświadczenia”, pkt 11, zgodnie z którym od wydawanych zaświadczeń na wniosek potwierdzających brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu nabywanych z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pojazdów, które mają być dopuszczone do ruchu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobierana jest opłata skarbowa w wysokości 160 zł.

Mając na uwadze powyższe organ podatkowy wskazał, iż opłata skarbowa w wysokości 160 zł pobierana jest od wydawanych zaświadczeń VAT-25. Tak więc w przypadku gdy naczelnik urzędu skarbowego wydaje postanowienie o odmowie wydania takiego zaświadczenia niniejsza opłata jest nienależna.


Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 13 grudnia 2011 r. nr IPPP3/443-1138/11-6/JK, wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego, rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca kupił w Szwajcarii, na użytek własny, używany samochód osobowy wyprodukowany w 1994 r. Podatek wraz z cłem za ten samochód został zapłacony na terytorium Niemiec w pierwszym kraju terytorialnym Unii Europejskiej po przekroczeniu granicy szwajcarskiej. Natomiast akcyza została zapłacona w Urzędzie Celnym w Polsce.

Wskazać należy, iż art. 2 pkt 7 ww. ustawy o podatku od towarów i usług zawiera definicję importu, za który uznaje się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Należy jednak zaznaczyć, że tylko wtedy, gdy określona procedura celna zostanie zakończona na terytorium Polski, wystąpi import towarów na terytorium kraju (art. 36 ust. 1 ustawy). Jeśli natomiast procedura celna zostanie zakończona na terytorium innego państwa członkowskiego, import będzie dokonany w tym państwie. W przypadku, gdy przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego następuje na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, nie dochodzi do importu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca dokonał w Niemczech zgłoszenia samochodu do odprawy celnej. Zatem na terytorium Niemiec dokonał importu, co oznacza że przedmiotowy samochód został dopuszczony do wolnego obrotu na terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.


Przepis ust. 1 – na podstawie ust. 2 powołanego wyżej artykułu – stosuje się pod warunkiem, że:

  1. nabywcą towarów jest:
    1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
    2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a- z zastrzeżeniem art. 10;
  2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma również miejsce, gdy dokonujący dostawy, jak i nabywca towarów nie są podatnikami, o których mowa wyżej, a przedmiotem nabycia są nowe środki transportu (ust. 3 tegoż artykułu).

Podatnikami – w myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie nowego środka transportu zostało zdefiniowane w treści art. 2 pkt 10 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. Stosownie do zapisu art. 2 pkt 10 lit. a za nowy środek transportu należy uznać przeznaczony do transportu osób lub towarów pojazd lądowy napędzany silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowatów, jeżeli przejechał nie więcej niż 6.000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia jego do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

Ponadto, w świetle art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary, dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.


Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

  • po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,
  • po drugie, po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji, gdy spełnione zostaną powyższe warunki – transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Poza tym mając na uwadze treść art. 9 ust. 3 ustawy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów stanowi każde przemieszczenie nowego środka transportu pomiędzy krajami Unii Europejskiej, któremu towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania nim jak właściciel. Ponadto zapis powołanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy pozwala na uznanie za wewnątrzwspólnotowe nabycie także czynności, w przypadku których podatnik przemieszcza towary należące do swego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa. W tym przypadku w państwie, z którego przemieszczane są towary, występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, natomiast w państwie, do którego przemieszczane są towary, następuje ich wewnątrzwspólnotowe nabycie. Art. 11 ust. 1 ustawy uzależnia uznanie przemieszczenia towarów należących do podatnika z innego państwa członkowskiego na terytorium kraju za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów od tego, czy towary te będą służyć działalności gospodarczej tego podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonał przemieszczenia na terytorium kraju samochodu osobowego, niestanowiącego nowego środka transportu, który uprzednio został zaimportowany na terytorium Niemiec. Na terytorium Niemiec Wnioskodawca dokonał odprawy celnej, opłacił cło i podatek od wartości dodanej z tytułu importu. Ponadto w złożonym wniosku wskazano, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, a samochód zakupiono na potrzeby prywatne jako osoby fizycznej.

Biorąc pod uwagę wskazane informacje oraz powołane wyżej przepisy Minister Finansów stwierdza, że dokonane przez Wnioskodawcę przemieszczenie samochodu osobowego z terytorium Niemiec na terytorium kraju nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – przemieszczeniu z Niemiec do Polski nie towarzyszy bowiem przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel, a samochód nie będzie służył działalności gospodarczej podatnika (przemieszcza osoba fizyczna na własne potrzeby).

Z zapisu art. 72 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.) wynika, że jednym z dokumentów wymaganych do rejestracji pojazdu jest zaświadczenie wydane przez właściwy organ potwierdzający:

  1. uiszczenie podatku od towarów i usług od pojazdów sprowadzanych z państw członkowskich Unii Europejskiej lub
  2. brak obowiązku, o którym mowa w lit. a

– jeżeli sprowadzany pojazd jest rejestrowany po raz pierwszy, z zastrzeżeniem ust. 1a.

Zgodnie z art. 105 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług naczelnicy urzędów skarbowych dla celów związanych z rejestracją środków transportu są obowiązani do wydawania zaświadczeń potwierdzających:

  1. uiszczenie przez podatnika podatku – w przypadkach, o których mowa w art. 103 ust. 3 i 4, lub
  2. brak obowiązku uiszczenia podatku z tytułu przywozu nabywanych z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju pojazdów, które mają być dopuszczone do ruchu na terytorium kraju.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w ust. 6 art. 105 ustawy Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia wzoru zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie przez podatnika podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu lub brak obowiązku uiszczenia tego podatku z tytułu przywozu środka transportu nabytego z terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 84, poz. 786) określił wzór zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie przez podatnika podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu lub brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu nabytego środka transportu z terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy, Minister Finansów wyjaśnia, że w przypadku sprowadzenia pojazdu z innego państwa niż państwo członkowskie UE, który został odprawiony na granicy wspólnotowego obszaru celnego (tj. gdy środek transportu jest sprowadzony spoza UE i dokonano jego importu w innym niż Polska państwie członkowskim UE), a następnie przemieszczony został z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium Polski, taki pojazd, w kontekście przepisów o podatku od towarów i usług, należy traktować już jako sprowadzony (nabyty) z państwa członkowskiego UE. Zatem dla celów rejestracji takiego pojazdu, naczelnik urzędu skarbowego, po przedłożeniu odpowiednich dokumentów, wydaje w odniesieniu do przywiezionego środka transportu – w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – zaświadczenie na druku VAT-25.

Weryfikacja przeprowadzana w związku z ww. zaświadczeniami stanowi istotny element kontroli prawidłowości wywiązywania się z obowiązków podatkowych w transakcjach, których przedmiotem są środki transportu, i w wyniku których środki transportu przemieszczane są z innego niż Polska państwa członkowskiego do Polski. Aby założony przez ustawodawcę cel był w pełni zrealizowany konieczne jest objęcie ww. weryfikacją również środków transportu, które są sprowadzane z innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym zostały uprzednio zaimportowane.

Zgodnie z uregulowaniem art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 225, poz. 1635, z późn. zm.) w związku z załącznikiem do ww. ustawy „wykaz przedmiotów opłaty skarbowej, stawki tej opłaty oraz zwolnienia”, część II „wydanie zaświadczenia”, pkt 11 od wydawanych zaświadczeń na wniosek potwierdzających brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu nabywanych z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pojazdów, które mają być dopuszczone do ruchu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pobierana jest opłata skarbowa w wysokości 160 zł.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej stanu faktycznego Wnioskodawca dokonał importu samochodu ze Szwajcarii na terytorium Niemiec, od którego podatek wraz z cłem został zapłacony na terytorium Niemiec, tj. w pierwszym kraju Unii Europejskiej po przekroczeniu granicy szwajcarskiej, a następnie sprowadził ten samochód na terytorium kraju.

W takim przypadku, w opinii Ministra Finansów, pojazd ten, w kontekście powołanych wyżej przepisów o podatku od towarów i usług, należy traktować już jako sprowadzony (nabyty) z państwa członkowskiego Unii Europejskiej – czyli z Niemiec.

Z uwagi na powyższe dla celów rejestracji tego pojazdu naczelnik urzędu skarbowego, na wniosek właściciela pojazdu, wydaje zaświadczenie na druku VAT-25 potwierdzające uiszczenie podatku od towarów i usług lub brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu. Od wydania zaświadczenia pobierana jest opłata skarbowa w wysokości 160 zł.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, że: „Naczelnik US powinien wydać odmowę wydania zaświadczenia VAT-25 a nie zaświadczenie VAT-25; Nie jest uzasadnione pobieranie opłaty za wydanie VAT-25 ponieważ nie powinno być wydane takie zaświadczenie; Dostawcą auta jest Szwajcaria a nie Niemcy.”, należy uznać za nieprawidłowe.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 13 grudnia 2011 r. nr IPPP3/443-1138/11-6/JK, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.


ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ
dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj