Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1433/12/ZK
z 15 lutego 2013 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 19 listopada 2012 r.), uzupełnionym w dniach 28 stycznia i 01 lutego 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia:

  • wysokości amortyzacji przypadającej na lokal użytkowy będący przedmiotem sprzedaży oraz
  • dochodu ze sprzedaży tego lokalu

-jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wysokości amortyzacji przypadającej na lokal użytkowy będący przedmiotem sprzedaży oraz dochodu ze sprzedaży tego lokalu. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 21 stycznia 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-1433/12/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 28 stycznia i 01 lutego 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W czerwcu 2006 r. Wnioskodawca zakupił udział wynoszący 5/24 części nieruchomości zabudowanej budynkiem kamienicy za cenę 300.000 zł + opłaty 9.081,68 zł (PCC, opłaty notarialne). W dniu 07 listopada 2011 r. postanowieniem Sądu Rejonowego została zniesiona współwłasność nieruchomości, w wyniku czego na wyłączną własność przyznano Wnioskodawcy prawo do:

  1. lokalu użytkowego o pow. 63,98 m² o wartości 700.000 zł
  2. lokalu mieszkalnego o pow. 197,51 m² o wartości 500.000 zł
  3. lokalu mieszkalnego o pow. 108,76 m² o wartości 362.500 zł

razem 370,25 m² 1.562.500 zł

Wnioskodawca osiągał przychody z tyt. najmu lokalu użytkowego, które opodatkował łącznie z innymi przychodami z działalności gospodarczej. W dniu 11 września 2012 r. Wnioskodawca sprzedał ww. lokal użytkowy o pow. 63,98 m² za kwotę 250.000 zł.

Udział w budynku w wysokości 5/24 został wpisany do ewidencji środków trwałych i był amortyzowany stawką 10%, od lipca 2006 r. do sierpnia 2012 r. – 300.000 zł x 10% (15.000 zł za rok 2006; po 30.000 zł w latach 2007 – 2011; 20.000 zł w roku 2012; łącznie 185.000 zł).

Dochód do opodatkowania sprzedanego lokalu został wyliczony w następujący sposób:

wartość lokali po zniesieniu współwłasności:

lokal użytkowy 700.000 zł

lokal mieszkalny 500.000 zł

lokal mieszkalny 362.500 zł

1.562.500 zł

700.000 : 1.562.500 = 44,8%

Wartość udziału + koszty zakupu 309.081,68 x 44,8% = 138.468,59 zł

Amortyzacja za lata 2006 – 2012 185.000,00 x 44,8% = 82.880,00 zł

Nieumorzona wartość sprzedanego lokalu 55.588,59 zł

Przychód ze sprzedaży lokalu 250.000,00 zł

nieumorzona wartość lokalu - 55.588,59 zł

Dochód do opodatkowania 194.411,41 zł

194.411,41 x 19% (podatek liniowy) = 36.938,17 zł – podatek ze sprzedaży lokalu użytkowego.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 28 stycznia 2013 r., wskazano, iż:

  • przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi PKD 68.20.Z,
  • udział w kamienicy wynoszący 5/24, w okresie od jego nabycia do okresu zniesienia współwłasności był wykorzystywany na cele prowadzonej działalności. Administrator budynku rozliczał czynsze od całej kamienicy, tj. lokali użytkowych i lokali mieszkalnych. Cały przychód dzielony był proporcjonalnie do posiadanych udziałów. Przychody stanowiące 5/24 Wnioskodawca ewidencjonował w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w pozycji – sprzedaż towarów i usług.
  • przedmiotowa kamienica ma symbol PKOB 110&i=0">1110, KŚT 110,
  • w wyniku zniesienia współwłasności lokal użytkowy i 2 mieszkalne są przedmiotem odrębnej od budynku własności,
  • do udziału w kamienicy w wysokości 5/24 ustalono indywidualną stawkę amortyzacyjną 10%, zgodnie z art. 22j ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kamienica wybudowana została na przełomie XIX i XX wieku. Ww. środek trwały został uznany za używany. Przed nabyciem przez Wnioskodawcę wykorzystywany był powyżej 60 miesięcy.
  • do czasu zniesienia współwłasności lokale mieszkalne były wynajmowane, a uzyskany przychód był dzielony w stosunku do posiadanych udziałów. Po zniesieniu współwłasności lokale mieszkalne stoją puste – brak nabywców,
  • w związku ze zniesieniem współwłasności Wnioskodawca poniósł takie wydatki jak: opłata za inwentaryzację budynku oraz koszty postępowania sądowego związane z jego udziałem w sprawie. Nabycie lokali w nieruchomości nastąpiło nieodpłatnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:


  1. Jak prawidłowo wyliczyć amortyzację przypadającą na sprzedany lokal?
  2. Jak prawidłowo wyliczyć dochód ze sprzedaży lokalu użytkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, amortyzację udziału w nieruchomości należało liczyć od daty nabycia, tj. od lipca 2006 r. do listopada 2011 r. Z chwilą zniesienia współwłasności należało wpisać do ewidencji środków trwałych własność przejętych lokali na kwotę 1.562,500 zł i amortyzować stawką 1,5%.

Amortyzację przypadającą na sprzedany lokal za okres od grudnia 2011 r. do września 2012 r. należało wyliczyć w następujący sposób:

700.000 zł x 1,5% : 12 x 10 m-cy = 8.750 zł, a przychód ze sprzedaży lokalu użytkowego:

Przychód z tytułu sprzedaży lokalu 250.000 zł

minus wartość lokalu 700.000 zł

plus amortyzacja 8.750 zł

strata ze sprzedaży lokalu 441.250 zł

Dochód ze sprzedaży nie występuje

Podatek 0

Natomiast w uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 28 stycznia 2013 r., wskazano, iż zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość początkową sprzedanego lokalu ustalono z wartości zakupu udziału 5/24 i proporcji wartości rynkowej lokali po zniesieniu współwłasności.

Wartość rynkowa sprzedanego lokalu 700.000 : wartość rynkowa wszystkich lokali 1.562.500 = 44,8.

Tak wyliczonym wskaźnikiem ustalono wartość zakupu lokalu użytkowego. Tym samym wskaźnikiem wydzielono amortyzację przypadającą na sprzedany lokal.

Dochodem do opodatkowania uzyskanym z tytułu sprzedanego lokalu jest przychód ze sprzedaży lokalu minus nieumorzona wartość lokalu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Wskazać przy tym należy, iż stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z powyższego przepisu wynika zatem, iż w dacie sprzedaży środków trwałych kosztem uzyskania tego przychodu są wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie środków trwałych pomniejszone o odpisy amortyzacyjne.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy).

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 tej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. Przy czym, w myśl art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba, że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Natomiast zgodnie z art. 22f ust. 4 ww. ustawy, jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

Z cytowanego powyżej art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika, iż środkiem trwałym podlegającym amortyzacji może być m.in. budynek lub lokal będący odrębną własnością, spełniające pozostałe warunki określone w tym przepisie.

Jak wynika z treści złożonego wniosku oraz jego uzupełnienia w czerwcu 2006 r. Wnioskodawca zakupił udział wynoszący 5/24 części w nieruchomości zabudowanej budynkiem kamienicy za kwotę 309.081,68 zł (cena nabycia = cena zakupu + wydatki związane z zakupem). W dniu 07 listopada 2011 r. postanowieniem Sądu Rejonowego została zniesiona współwłasność nieruchomości, w wyniku czego na wyłączną własność przyznano Wnioskodawcy prawo do lokalu użytkowego o pow. 63,98 m² oraz prawo do dwóch lokali mieszkalnych o powierzchni odpowiednio 197,51 m² i 108,76 m² . W związku ze zniesieniem współwłasności Wnioskodawca poniósł wydatki związane z opłatą za inwentaryzację budynku oraz koszty postępowania sądowego związane z jego udziałem w sprawie. Nabycie lokali nastąpiło nieodpłatnie. Przedmiotowe lokale są przedmiotem odrębnej od budynku własności. Udział w kamienicy, w okresie od jego nabycia do okresu zniesienia współwłasności był wykorzystywany na cele prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Został wpisany do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i amortyzowany stawką 10% (w okresie od lipca 2006 r. do sierpnia 2012 r.). Po zniesieniu współwłasności lokal użytkowy był nadal wynajmowany, natomiast lokale mieszkalne stoją puste z uwagi na brak nabywców. W dniu 11 września 2012 r. Wnioskodawca sprzedał lokal użytkowy o pow. 63,98 m² za kwotę 250.000 zł.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż w okresie od lipca 2006 r. do listopada 2011 r. środkiem trwałym wykorzystywanym przez Wnioskodawcę w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej był budynek, w którym Wnioskodawca posiadał udział wynoszący 5/24. Od wartości początkowej udziału w tym składniku majątku Wnioskodawca mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast z chwilą zniesienia współwłasności ww. nieruchomości (budynku) doszło w istocie do likwidacji ww. środka trwałego, stanowiącego składnik majątku w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. W momencie tym bowiem, w jego miejsce powstały nowe składniki majątku, tj. lokale będące przedmiotem odrębnej własności. Zatem w wyniku zniesienia współwłasności, Wnioskodawca stał się właścicielem lokalu użytkowego oraz dwóch lokali mieszkalnych, stanowiących trzy odrębne (nowe) środki trwałe w świetle cyt. wyżej art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponieważ lokal użytkowy był nadal wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (był wynajmowany), to dla celów jego amortyzacji należało ustalić nową wartość początkową oraz właściwą stawkę amortyzacyjną. Zauważyć przy tym należy, iż w związku ze zniesieniem współwłasności wskazanej we wniosku nieruchomości budynkowej dla celów podatkowych (naliczanie odpisów amortyzacyjnych), brak jest podstaw prawnych do przeszacowania wartości otrzymanych lokali do wartości rynkowej z dnia dokonania tej czynności prawnej. Zniesienie współwłasności nie spowodowało bowiem nabycia „na nowo” ww. lokali, a skutkowało jedynie skonkretyzowaniem, przysługujących Wnioskodawcy praw do nieruchomości, tj. swoistym przekształceniem przysługującego mu udziału w prawie własności całego budynku w odrębne prawa własności znajdujących się w nim lokali. W konsekwencji wartość początkową otrzymanych w wyniku zniesienia współwłasności lokali (odrębnych środków trwałych) Wnioskodawca winien ustalić w następujący sposób: wartość początkową nabytych w 2006 r. udziałów w nieruchomości należy powiększyć o wydatki poniesione na zniesienie współwłasności, a następnie wartość tą (łączną) podzielić (przypisać) na poszczególne lokale. W tym celu Wnioskodawca winien ustalić (np. w oparciu o dane wynikające z postanowienia Sądu o zniesieniu współwłasności nieruchomości budynkowej) wskaźnik procentowy udziału wartości rynkowej poszczególnych nieruchomości (lokali) z dnia zniesienia współwłasności nieruchomości budynkowej w ich łącznej wartości rynkowej i zastosować go do ustalonej w powyższy sposób wartości łącznej. Nadmienić przy tym należy, iż z wniosku oraz jego uzupełnienia nie wynika, aby Wnioskodawca w wyniku zniesienia współwłasności nabył majątek ponad przysługujący Mu uprzednio udział w nieruchomości wspólnej. Jeżeli jednak taka sytuacja wystąpiła, a więc nastąpił przyrost majątku Wnioskodawcy w wyniku zniesienia współwłasności w ww. nieruchomości, to wyłącznie tą część może On uwzględnić w wartości rynkowej z dnia nabycia (zniesienia współwłasności). W myśl bowiem art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. W takiej sytuacji wartość tą należy dodać do wartości ustalonej w sposób wskazany powyżej. Od tak ustalonej wartości początkowej lokalu użytkowego (środka trwałego) Wnioskodawca mógł po zniesieniu współwłasności nieruchomości budynkowej dokonywać odpisów amortyzacyjnych, jednakże z uwzględnieniem odpisów amortyzacyjnych dokonanych już uprzednio w części przypadającej na ten lokal (ustalonej w oparciu o wskazaną powyżej a ustaloną przez Wnioskodawcę proporcję).

vZgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

  1. środkami trwałymi,
  2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 1.500 zł,
  3. wartościami niematerialnymi i prawnymi,

-ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c, przy określeniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych, o których mowa w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), stanowią przychód z działalności gospodarczej.

W świetle ww. przepisów mając na względzie, iż ww. lokal użytkowy stanowił składnik majątku wykorzystywany w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, przychód uzyskany z jego odpłatnego zbycia stanowi przychód ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. W konsekwencji dochód z tej sprzedaży należy ustalić w oparciu o przepis art. 24 ust. 2 zdanie drugie i pkt 1 ww. ustawy, zgodnie z którym dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Przepis powyższy określając sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia, m.in. lokalu będącego przedmiotem odrębnej własności, wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze trzech wartości:

  • przychodu z odpłatnego zbycia,
  • wartości początkowej środka trwałego,
  • sumy odpisów amortyzacyjnych.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż ustalając dochód ze sprzedaży wskazanego we wniosku lokalu użytkowego, od kwoty przychodu uzyskanego z jego sprzedaży należało odjąć wartość odpowiadającą wartości początkowej środka trwałego (wykazanej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustaloną po zniesieniu współwłasności nieruchomości budynkowej we wskazany powyżej sposób), pomniejszoną o dokonane odpisy amortyzacyjne (stanowiące sumę części odpisów za okres przed dokonaniem zniesienia współwłasności przypadających na ten lokal i odpisów dokonanych po zniesieniu współwłasności).

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zauważyć przy tym należy, iż w niniejszej interpretacji nie odniesiono się do zawartych we wniosku wyliczeń matematycznych. Wskazać bowiem należy, iż istotą interpretacji indywidualnej jest ocena prawna stanowiska wnioskodawcy, co wynika z treści art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej. W myśl tego przepisu, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. W związku z tym przedmiotem interpretacji indywidualnej nie może być badanie prawidłowości przedstawionych we wniosku obliczeń matematycznych, lecz ocena metodologii ustalenia wysokości amortyzacji przypadającej na lokal będący przedmiotem sprzedaży oraz sposobu ustalenia dochodu ze sprzedaży tego składnika majątku.

Równocześnie nadmienia się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena prawidłowości ustalenia wartości początkowej nabytych w 2006 r. udziałów we wskazanym we wniosku składniku majątku oraz zastosowanej stawki amortyzacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj