Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1523/12/JJ
z 6 marca 2013 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2012 r. (data wpływu 18 grudnia 2012 r.), uzupełnionym w dniach 4, 21 lutego oraz 4 marca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży złomu z metali żelaznych, miedzi, niklu, aluminium i stopów tych metali – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 18 grudnia 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 4, 21 lutego i 4 marca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży złomu z metali żelaznych, miedzi, niklu, aluminium i stopów tych metali.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie handlu złomem stalowym wsadowym i niewsadowym, złomem ołowiu, aluminium i miedzi oraz stopów tych metali. W okresie od dnia 1 kwietnia 2011 r. rozlicza Pani zakup złomu zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług, tzn. przez opodatkowanie przez nabywcę. Sprzedaż ww. złomu dokumentuje Pani fakturą VAT, w której nie wykazuje stawki opodatkowania i kwoty podatku. Faktura zawiera adnotację, że podatek rozlicza nabywca. Do dnia 30 czerwca 2011 r. nie było wątpliwości co do stosowania wyżej opisanej procedury sprzedaży i zakupu złomu, w szczególności metali kolorowych. Od dnia 1 lipca 2011 r. ustawodawca zmienił zapisy art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Treść tego przepisu wskazuje na załącznik nr 11 do ustawy zawierający wykaz towarów objętych procedurą opodatkowania „odwrotnego”. W załączniku tym do towarów przypisano oznaczenia klasyfikacji PKWiU. Przykładowo wymieniono w nim w poz. 6 „odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal” (PKWiU 38.11.58.0), w poz. 8 „surowce wtórne z pozostałych metali – wyłącznie odpady i złom” (PKWiU 38.32.29.0). Skupowane i sprzedawane dalej przez Pani firmę surowce – min. złom metali żelaznych, złom miedzi, aluminium, niklu i stopów tych metali (najczęściej spotykanych na rynku metali kolorowych) sklasyfikowane zostały w PKWiU w grupowaniach od 38.32.21.0 do 38.32.25.0, które to nie zostały bezpośrednio wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jako objęte procedurą zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. W ostatnim okresie jeden z dostawców wystawił Pani fakturę korygującą do faktury dokumentującej sprzedaż złomu miedzi i stopów miedzi, w której wykazał stawkę podatku 23% oraz kwotę podatku. W uzupełnieniu do wniosku wskazuje Pani, iż jest czynnym podatnikiem VAT i nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy o VAT, a dostawa nie podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. W uzupełnieniu do wniosku z dnia 4 marca 2013 r. ostatecznie skonkretyzowała Pani przedstawiony stan faktyczny wskazując, iż towary wymienione w pytaniu sklasyfikowane są w PKWiU w grupowaniu 38.11.58.0.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie:


Czy od dnia 1 lipca 2011 r. przy sprzedaży surowców wtórnych w postaci złomu z metali żelaznych, miedzi, niklu, aluminium i stopów tych metali należy stosować procedurę odwrotnego opodatkowania (podatek rozlicza nabywca), czy też opodatkowywać na zasadach ogólnych?


Pani zdaniem, sprzedaż złomu metali żelaznych, miedzi, niklu aluminium oraz stopów z tych metali podlega nadal procedurze odwrotnego opodatkowania. Surowce te obejmuje grupowanie 38.11.58.0. Taka też była intencja ustawodawcy, który wprowadzając do ustawy o podatku od towarów i usług załącznik nr 11 wyraźnie wskazywał w uzasadnieniu dokonywanych zmian, że w ten sposób rozszerza grupę towarów, dla których zastosowanie ma art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o odpady szklane, gumowe, elektryczne, zużyte akumulatory elektryczne. Wskazała Pani, że w żaden sposób nie można przyjąć, że zamiarem ustawodawcy było ograniczenie listy towarów i powrót do poprzedniego stanu prawnego dot. handlu złomem metali kolorowych i ich stopów, który był źródłem przestępstw gospodarczych. Na taki tryb postępowania wskazuje zamieszczona na stronie Ministerstwa Finansów publikacja dot. wprowadzonych od dnia 1 lipca 2011 r. zmian w ustawie o VAT. W interpretacji ogólnej z dnia 2 maja 2011 r. nr PT3/033/2/188/LWA/11/569 Minister Finansów wyjaśnił, że dla potrzeb art. 17 ust.1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług przez złom należy rozumieć złom stalowy (wsadowy i niewsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o którym mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.


Natomiast wprowadzony do ustawy z dniem 1 lipca 2011 r. załącznik nr 11 określa wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. Obejmuje on:


  1. ex 24.10.14.0 – granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali – wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu,
  2. ex 24.45.30.0 – pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali – wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych,
  3. 38.11.51.0 – odpady szklane,
  4. 38.11.54.0 – pozostałe odpady gumowe,
  5. 38.11.55.0 – odpady z tworzyw sztucznych,
  6. 38.11.58.0 – odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
  7. 38.12.27 – odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,
  8. ex 38.32.29.0 – surowce wtórne z pozostałych metali – wyłącznie odpady i złom.


Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 (art. 17 ust. 7 ustawy).

Jak stanowi art. 106 ust. 1 powołanej ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku (art. 106 ust. 1a ustawy).

Zasady wystawiania faktur w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).


Z § 5 ust. 15 ww. rozporządzenia wynika, że faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:


  1. adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub
  2. wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
  3. oznaczenie „odwrotne obciążenie”.


Z dniem 1 stycznia 2013 r. ww. rozporządzenie zostało znowelizowane na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2012 r. poz. 1428). Zgodnie z nowym brzmieniem rozporządzenia obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r.:


  • w § 5 ust. 2 pkt 6 wskazano, iż faktura powinna zawierać dodatkowo w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”;
  • w § 5 ust. 3 pkt 1 wskazano, iż faktura nie zawiera w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8 ustawy, jest nabywca towaru lub usługobiorca – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.


Ze złożonego wniosku wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie handlu złomem stalowym wsadowym i niewsadowym, złomem ołowiu, aluminium i miedzi oraz stopów tych metali. Od dnia 1 kwietnia 2011 r. rozlicza Pani zakup złomu zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, tzn. przez opodatkowanie przez nabywcę. Jest Pani czynnym podatnikiem VAT i nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Dostawa nie podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Wskazała Pani, iż wymieniony we wniosku złom z metali żelaznych i nieżelaznych: miedzi, niklu, aluminium i stopów tych metali sklasyfikowany jest w PKWiU w grupowaniu 38.11.58.0.

Uwzględniając powyższe, jak również przywołane przepisy prawa stwierdzić należy, że jeżeli przedmiotowe towary w postaci złomu metali żelaznych, miedzi, niklu, aluminium i stopów tych metali mieszczą się w PKWiU w grupowaniu 38.11.58.0, a podana klasyfikacja jest prawidłowa, to przedmiotem dokonywanych przez Panią dostaw jest towar określony w załączniku nr 11 do ustawy.

Tym samym, do dostaw przedmiotowych towarów będących przedmiotem wniosku, w sytuacji gdy dokonującym ich dostawy jest podatnik (Wnioskodawca), o którym mowa w art. 15 ustawy niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz nabywca (kontrahent Wnioskodawcy) jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy, należy zastosować metodę „odwrotnego obciążenia”.

Należy jednakże zaznaczyć, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług, dlatego też Minister Finansów nie jest uprawniony do dokonywania klasyfikacji statystycznej wykonywanych przez Panią czynności. W związku z tym niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawioną przez Panią klasyfikację statystyczną.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj