Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-37/13-4/DG
z 26 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4.01.2013r. (data wpływu 14.01.2013r.) uzupełnionym pismem z dnia 11.03.2013r. /data wpływu 12.03.2013r./ na wezwanie z dnia 22.02.2013r. znak IPPP2/443-37/13-2/DG o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości stosowanego adresu na fakturach - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.01.2013r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 11.03.2013r. /data wpływu 12.03.2013r./ na wezwanie z dnia 22.02.2013r. znak IPPP2/443-37/13-2/DG o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości stosowanego adresu na fakturach.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Posiada jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w miejscu jej prowadzenia przy P., W., na podstawie ustnej umowy użyczenia. Aktualnym miejscem zamieszkania Strony jest mieszkanie zlokalizowane przy ul. K. W.. Miejscem stałego zameldowania jest mieszkanie zlokalizowane przy ul. G., S.

Wnioskodawca jest płatnikiem podatku VAT w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (art. 15 ust. 1), na podstawie złożonej deklaracji VAT-R w urzędzie skarbowym właściwym dla miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, tj. w Urzędzie Skarbowym. We wniosku identyfikacyjnym VAT-R, w pozycji B.2 formularza został użyty adres zamieszkania wyszczególniony powyżej.

Dz.U. z 2011r. nr 68 poz. 360 - Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług precyzuje minimalne wymagania, jakie musi spełniać dokument, aby mógł być uznany jako prawidłowo wystawiona faktura VAT. W szczególności, w § 5 ust. 1 pkt 1 określa, że faktura musi zawierać adresy sprzedawcy i nabywcy towaru lub usługi będącej przedmiotem faktury VAT. Rozporządzenie nie precyzuje jednak, jaki dokładnie adres powinien być użyty na wystawionej lub przyjmowanej fakturze.

Wnioskodawca wskazał również, że ze względu na charakter wykonywanej działalności gospodarczej (tj. świadczenie usług związanych z wytwarzaniem oprogramowania komputerowego), działalność nie jest prowadzona wyłącznie w zgłoszonym miejscu prowadzenia działalności ale również w miejscu zamieszkania. Zgłoszone miejsce prowadzenia działalności jest głównym miejscem świadczenia usług jednak często zdarza się tak, że działania związane ze świadczeniem usług są przez Stronę wykonywane w miejscu zamieszkania.

Działalność gospodarcza została zarejestrowana przez system CEIDG, poprzez złożenie przez Internet wniosku CEIDG. W momencie uzupełniania wniosku Wnioskodawca posiadał już nadany numer NIP, który został użyty przy wypełnianiu wniosku. W momencie rejestrowania działalności gospodarczej nie został nadany nowy NIP.

We wniosku CEIDG podano jak poniżej (biorąc pod uwagę wyżej wymienione informacje):

• w sekcji 04 podano adres zamieszkania,
• w sekcji 05 podano adres zameldowania,
• w sekcji 10.1 oraz 10.2 podano adres miejsca prowadzenia działalności
• sekcja 11 nie została wypełniona
• w sekcji 22 podano adres zamieszkania.
  
  

Po złożeniu wniosku, otrzymaniem od Urzędu Skarbowego (tj. Urzędu właściwego dla miejsca zamieszkania) informację o nadaniu numeru NIP, z podanym numerem już przez Stronę używanym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Który z trzech wymienionych wyżej adresów (adres prowadzenia działalności gospodarczej, adres zamieszkania lub adres zameldowania) powinien być uznany jako właściwy dla faktur wystawianych klientom prowadzącej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz dla faktur przyjmowanych na rzecz prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Biorąc pod uwagę istniejące interpretacje przepisów prawa podatkowego, w szczególności interpretację ustawy będącej przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, tj. § 15 ust. 1 pkt 1 (Dz.U. z 2011r. nr 68 poz. 360, Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r.) oraz informacje uzyskane w sposób prywatny, własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego określono jak następuje:

Właściwym adresem używanym na wystawianych oraz przyjmowanych fakturach VAT przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą jest adres zamieszkania, w tym przypadku: ul. K., W.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur zawiera rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28.03.2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 68, poz. 360 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem, wydane na podstawie upoważnienia przewidzianego w art. 106 ust. 8 ustawy o VAT.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 3-5 ww. rozporządzenia, faktura powinna zawierać m.in.:

• imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
• numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;
• numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b.
  
  

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż faktura dokumentująca sprzedaż powinna przede wszystkim zawierać dane określone w art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, tj. m.in. dane dotyczące nabywcy. Natomiast w myśl cytowanego powyżej § 5 ust. 1 rozporządzenia, który precyzyjniej określa treść faktury, winna ona zawierać m.in. imię i nazwisko lub nazwę nabywcy oraz jego adres a także numer NIP nabywcy.

Stosownie natomiast do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 1314), zwanej dalej ustawą o NIP, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, zgłoszenie identyfikacyjne osób fizycznych zawiera nazwisko, imiona, imiona rodziców, datę i miejsce urodzenia, płeć, nazwisko rodowe, obywatelstwo lub obywatelstwa, adres miejsca zamieszkania, adres miejsca zameldowania na pobyt stały lub czasowy, rodzaj i numer dowodu tożsamości oraz numer PESEL w przypadku osób fizycznych objętych tym rejestrem.

W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego są obowiązani dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków, z tym że osoby fizyczne są obowiązane dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego tylko w przypadku dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. nr 108, poz. 626 ze zm.). Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się niezależnie od zgłoszenia rejestracyjnego.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55, poz. 539 ze zm.) w § 1 określa wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia (VAT-R). W przypadku podatnika będącego osobą fizyczną w części B.1. tego zgłoszenia określającej dane identyfikacyjne należy podać nazwisko, pierwsze imię, drugie imię podatnika, imię ojca i matki, numer ewidencyjny PESEL, datę urodzenia. Podatnicy będący osobami fizycznymi określają w tym zgłoszeniu jedynie adres zamieszkania, natomiast podatnicy nie będący osobami fizycznymi adres siedziby.

Na podstawie ww. przepisów stwierdzić należy, że przez cyt.: „imiona i nazwiska lub nazwy sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy” należy rozumieć w przypadku sprzedawcy bądź nabywcy będącego osobą fizyczną – imię i nazwisko, w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej – nazwę. Firma osoby fizycznej może zawierać dodatkowe dane, np. określenie wskazujące na przedmiot działalności przedsiębiorcy, ale dane te mogą być umieszczone jedynie w formie dodatkowego elementu fakultatywnego.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w W. przy Pl. Wnioskodawca aktualnie zamieszkuje w W. przy ul. K.. Natomiast miejscem stałego zameldowania są S.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT zarejestrowanym ze względu na miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Urzędzie Skarbowym. W zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R w pozycji B.2 formularza został wskazany ww. adres zamieszkania. Ze względu na charakter wykonywanej działalności gospodarczej (tj. świadczenie usług związanych z wytwarzaniem oprogramowania komputerowego), działalność nie jest prowadzona wyłącznie w zgłoszonym miejscu prowadzenia działalności ale również w miejscu zamieszkania. Zgłoszone miejsce prowadzenia działalności jest głównym miejscem świadczenia usług, jednakże Wnioskodawca wykonuje przedmiotowe usługi również w miejscu zamieszkania. Ponadto Wnioskodawca w złożonym formularzu dotyczącym rejestracji działalności gospodarczej CEIDG-1 wskazał:

• w sekcji 04 /adres zamieszkania/ - podano adres zamieszkania,
• w sekcji 05 /adres zameldowania/ - podano adres zameldowania,
• w sekcji 10.1 /adres głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej/ oraz 10.2 /adresu do doręczeń/ - podano adres miejsca prowadzenia działalności,
• sekcja 11 /dodatkowe miejsce wykonywania działalności gospodarczej/ - nie została wypełniona,
• w sekcji 22 /adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej/ - podano adres zamieszkania.
  
  

Wnioskodawca ma wątpliwości jaki adres powinien być stosowany na wystawionej lub przyjmowanej fakturze.

Biorąc więc pod uwagę powołane na wstępie przepisy art. 106 ustawy o VAT oraz § 5 ww. rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, na fakturach VAT dokumentujących sprzedaż czy też nabycie towarów i usług konieczne jest umieszczanie imienia i nazwiska Wnioskodawcy, będącego osobą fizyczną, prowadzącą działalność gospodarczą. Tak więc posługiwanie się wyłącznie nazwą skróconą firmy Wnioskodawcy bez podania jego imienia i nazwiska nie jest wystarczające.

Natomiast przytoczone regulacje prawa krajowego nie precyzują, czy w przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, jako adres podatnika w fakturze powinno być wskazane miejsce zamieszkania tej osoby fizycznej, czy też główne miejsce prowadzenia działalności – jeśli to główne miejsce prowadzenia działalności znajduje się w innym miejscu niż miejsce zamieszkania. Posługując się jednakże wykładnią systemową i celowościową przyjąć należy, iż adres podatnika wykazywany na fakturze musi być zgodny z adresem podanym w zgłoszeniu identyfikacyjnym podatnika. W przypadku osób fizycznych powinien to być, co do zasady, adres zamieszkania. Jednakże w sytuacji, gdy głównym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej przez osobę fizyczną nie jest miejsce jej zamieszkania, a jednocześnie to główne miejsce prowadzenia działalności zostało wskazane w zgłoszeniu dla potrzeb identyfikacji podatkowej, wówczas w fakturze może być podawany adres tego głównego miejsca prowadzenia działalności zamiast adresu miejsca zamieszkania podatnika.

Fakt, że na zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R w przypadku osób fizycznych podawany jest tylko adres miejsca zamieszkania, nie oznacza, iż adresem podatnika w rozumieniu § 5 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia fakturowego jest zawsze wyłącznie adres miejsca zamieszkania, a zatem tylko ten adres może być podawany przez podatnika na fakturze. Należy bowiem mieć na uwadze, że adres na zgłoszeniu VAT-R służy jedynie do identyfikacji podatnika we właściwym urzędzie skarbowym. Natomiast dane adresowe podatnika, w tym również w zakresie podatku od towarów i usług, pochodzą przede wszystkim ze zgłoszenia NIP. Zgłoszenie VAT-R ma na celu jedynie określenie statusu podatnika jako podatnika VAT, i nie ma potrzeby, aby w tym zgłoszeniu były wymieniane adresy miejsc prowadzenia działalności, gdyż byłoby to wyłącznie powielanie informacji będących już w posiadaniu organu podatkowego (pochodzących z innych źródeł).

W świetle powyższych wyjaśnień, podatnik będący osobą fizyczną, który w zgłoszeniu identyfikacyjnym oprócz swojego miejsca zamieszkania zamieścił również adres głównego miejsca prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, może w miejsce adresu zamieszkania w wystawianych fakturach zamieszczać adres głównego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (w przypadku, gdy podatnik nie wskaże w zgłoszeniu identyfikacji podatkowej adresu głównego miejsca prowadzenia działalności wówczas powinien podawać w fakturze adres zamieszkania). Jednocześnie nie ma przeszkód, aby w fakturze były również podawane inne miejsca prowadzenia działalności, w szczególności te, w których dokonywana jest dana dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że nie zakłóca to czytelności faktury.

Zatem w odniesieniu do sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca wskazał w zgłoszeniu rejestracyjnym działalności gospodarczej CEIDG-1 adres głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej, który jest innym adresem niż adres zamieszkania, to ten adres powinien być adresem głównym na wystawianych i otrzymywanych przez Stronę fakturach. Jednocześnie należy wskazać, że jeśli Wnioskodawca wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu, oprócz miejsca zgłoszonego jako adres głównego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, w miejscu zamieszkania, to nie ma przeszkód, aby Wnioskodawca dodatkowo umieszczał na fakturach adres zamieszkania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie poinformować należy, iż zgodnie z przepisem art. 14f § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40,00 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z uwagi na fakt, iż interpretacja dotyczy 1 stanu faktycznego, a Strona wniosła w dniu 4.01.2013r. i 11.03.2013r. opłatę od wniosku w łącznej kwocie 80 zł, różnica w kwocie 40 zł, zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej, zostanie zwrócona przelewem bankowym na rachunek wskazany w części F, stosownie do dyspozycji zawartej w części F, poz. 66 pkt 1 wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.