INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 04 czerwca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 29 sierpnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy umowa zawarta z finansującym spełnia warunki umowy leasingu, tj. warunki określone w art. 17a pkt 1 oraz art. 17b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 czerwca 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy umowa zawarta z finansującym spełnia warunki umowy leasingu, tj. warunki określone w art. 17a pkt 1 oraz art. 17b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 23 sierpnia 2012 r. Znak: IBPBI/2/423-651/12/MO, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 29 sierpnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu z dnia 27 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 29 sierpnia 2012 r.):

Spółka prowadzi swoją działalność na rynkach zbytu całej Polski. W ramach potrzeb prowadzonej działalności wynajmuje samochód osobowy na podstawie umowy najmu (w załączeniu) przeznaczony zarówno dla członków Zarządu Spółki jak i jej pracowników.

W zawiązku z powyższym Spółka wnosi wniosek o interpretację indywidualną czy koszty związane z wynajmem i używaniem samochodu osobowego powinny być uznawane za koszty używania samochodu w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 51 updop, a w konsekwencji być zaliczane do kosztów podatkowych tylko do wysokości tzw. kilometrówki, czy też należy zinterpretować przedmiotową umowę najmu samochodu osobowego na gruncie art. 17a pkt 1 oraz art. 17b ust. 1 pkt 1 podatku dochodowego od osób prawnych i koszty związane z używaniem samochodu tzn: czynsz najmu, paliwo oraz części i usługi samochodowe zaliczać bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu...

Umowa, zdaniem Spółki, zawiera cechy charakterystyczne dla umowy leasingu.

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty, oraz art. 17b ust. 1 pkt 1 podatku dochodowego od osób prawnych:

• została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
• suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych prawnych.
  
  

Powyższa umowa została zawarta na czas oznaczony, stanowiący 40% normatywnego okresu amortyzacji, najemca zobowiązany jest do zapłaty czynszu inicjalnego jak również ma zagwarantowane prawo pierwokupu po zakończeniu umowy.

Suma ustalonych w umowie leasingu opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług odpowiada, a właściwie przewyższy, odpowiadającą wartość początkową wskazaną dla danych środków trwałych.

W dniu zwarcia umowy nie wystąpiły żadne okoliczności, o których mowa w art. 17b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 updop, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki z tytułu kosztów używania dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Zdaniem Spółki, umowa zawarta z finansującym spełnia warunki umowy leasingu tj. warunki określone w art. 17a pkt 1 oraz art. 17b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy umowa zawarta z finansującym spełnia warunki umowy leasingu, tj. warunki określone w art. 17a pkt 1 oraz art. 17b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Spółki, umowa zawarta z finansującym spełnia warunki umowy leasingu tj. warunki określone w art. 17a pkt 1 oraz art. 17b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego przepisu wynika, że wszystkie poniesione koszty, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Powyższy przepis ogranicza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości wydatków związanych z użytkowaniem samochodów osobowych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia i innych umów związanych z używaniem, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika.

Ograniczenie to wynika z określenia przez ustawodawcę limitu wydatków wyznaczonego iloczynem liczby kilometrów i stawki za jeden kilometr. Wymaga to od podatnika prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Powyższego przepisu nie stosuje się jednak do samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 16 ust. 3b ustawy).

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umową, na mocy której jedna ze stron, zwana „finansującym” oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków drugiej stronie, zwanej „korzystającym” podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Definicja umowy leasingu zawarta w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określa warunki, jakie musi spełnić umowa, aby zgodnie z ustawą mogła być uznana za umowę leasingu. Ustawodawca konstruując ten przepis określił zakres podmiotowy i przedmiotowy umowy leasingu. Jednocześnie w rozdziale 4a – opodatkowanie stron umowy leasingu - znajduje się przepis art. 17b, który określając skutki, jakie wywołuje umowa po stronie finansującego i korzystającego, wskazuje na dodatkowe warunki, które decydują o zaliczeniu umowy do podatkowej umowy leasingu operacyjnego.

Aby zawarta umowa mogła być uznana dla celów podatkowych za umowę leasingu operacyjnego, w szczególności aby mogła wywołać skutki podatkowe po stronie korzystającego w zakresie możliwości zaliczenia opłat ustalonych w umowie leasingu i wydatków ponoszonych w trakcie użytkowania przedmiotu leasingu do kosztów uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, i tak:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

Jednocześnie należy uwzględnić zastrzeżenie określone w art. 17b ust. 2 ustawy, zgodnie z którym, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6,
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 101, poz. 1178)

-do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f - 17h.

Jeżeli zawarta umowa nie spełnia łącznie powyższych warunków, skutki podatkowe takiej umowy są takie same jak w przypadku umowy dzierżawy. Zaliczenie w takiej sytuacji zarówno wydatków w zakresie czynszu płaconego wydzierżawiającemu, jak i opłat związanych z eksploatacją pojazdu przy uwzględnieniu limitu wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, następuje z uwzględnieniem generalnej zasady wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obligującej istnienie związku przyczynowo - skutkowego wydatków z osiąganymi przychodami (lub źródłem przychodu w celu jego zabezpieczenia lub zachowania). Prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w zakresie wydatków eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem samochodów osobowych niebędących składnikiem majątku podatnika wymaga ponadto prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (art. 16 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Natomiast, gdy umowa spełnia warunki, określone w ww. przepisie art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, korzystający ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zarówno opłaty wynikające z umowy, a także wydatki eksploatacyjne z tytułu użytkowania samochodu osobowego bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej wynajmuje samochód osobowy i uiszczając określony czynsz na podstawie umowy najmu. Umowa została zawarta na czas oznaczony, stanowiący 40% normatywnego okresu amortyzacji, najemca zobowiązany jest do zapłaty czynszu inicjalnego jak również ma zagwarantowane prawo pierwokupu po zakończeniu umowy. Suma ustalonych w umowie opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług odpowiada, a właściwie przewyższy, odpowiadającą wartość początkową wskazaną dla danych środków trwałych. Ponadto jak wskazała Spółka w dniu zwarcia umowy nie wystąpiły żadne okoliczności, o których mowa w art. 17b ust 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, opisana we wniosku umowa najmu stanowi podatkową umowę leasingu operacyjnego.

Reasumując, zawarta przez Wnioskodawcę umowa spełnia warunki uznania jej podatkową umową leasingu operacyjnego i tym samym uprawnia Go do zaliczania wydatków wynikających z tej umowy w zakresie czynszu, jak i wydatków eksploatacyjnych do kosztów uzyskania przychodów bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy dodać, iż do Wnioskodawca dołączył do wniosku kserokopię umowy najmu, należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Organ nie przeprowadza postępowania dowodowego. W związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny przedłożonych dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem podanym we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.