INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2011 r. (data wpływu 18 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, dotyczącej odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących nabycie usług gastronomicznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących nabycie usług gastronomicznych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie wykonywania posadzek przemysłowych w obiektach handlowych (hale handlowe wielkopowierzchniowe) oraz przemysłowych. Przedmiotowe usługi budowlane są wykonywane przez Pana na terenie całego kraju. Przy prowadzeniu działalności zatrudnia Pan pracowników. Jest Pan podatnikiem VAT czynnym, składającym miesięczne deklaracje dla celów tego podatku. W 2011 r. jest Pan zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Zdarza się, iż w ramach reprezentacji zaprasza Pan zwyczajowo swoich kontrahentów oraz ich reprezentantów na posiłki w lokalach gastronomicznych, gdzie są omawiane sprawy dotyczące zlecanych robót budowlanych lub też przedstawiane oferty na zgłaszane przez kontrahentów zamówienia. Zdarza się też, iż zaprasza Pan w ramach reprezentacji do lokali gastronomicznych na posiłki zatrudnionych pracowników, celem omówienia zakresu wykonywanych zleceń lub też ustalenia zakresu prowadzonych robót budowlanych. Przedmiotowe wydatki, dotyczące posiłków w lokalach gastronomicznych są dokumentowane fakturami VAT, a ich wartość netto nie jest zaliczana przez Pana do kosztów uzyskania przychodu danego okresu rozliczeniowego. Rzadko uczestniczy Pan w spożywaniu ww. posiłków, gdyż uczestniczą w nich zatrudnieni na umowę o pracę przez Pana przedstawiciele lub osoby zarządzające Pana przedsiębiorstwem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od dnia 1 lipca 2011 r. ma Pan prawo do pomniejszenia podatku należnego za dany miesiąc rozliczeniowy o podatek naliczony, wynikający z faktur VAT dokumentujących wydatki na cele reprezentacyjne związane z nabywaniem przez Pana posiłków oraz napoi, w tym alkoholu w lokalach gastronomicznych, spożywanych przez kontrahentów lub ich przedstawicieli oraz zatrudnionych przez Pana pracowników, których nie zalicza Pan do kosztów uzyskania przychodu...

Pana zdaniem, co do zasady, zgodnie z art. 169 Dyrektywy Rady nr 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, podatnik ma prawo do odliczenia od podatku należnego podatek naliczony, związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Uznaje Pan, iż opisane powyżej wydatki na reprezentację są związane pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, gdyż mają za cel zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest dla Pana wykonywanie robót budowlanych. Z uwagi na powyższe, od dnia 1 lipca 2011 r. ma Pan prawo do pomniejszenia podatku należnego za dany miesiąc rozliczeniowy o podatek naliczony, wynikający z faktur VAT, dokumentujących wydatki na cele reprezentacyjne, związane z nabywaniem przez Pana posiłków oraz napoi, w tym alkoholu, w lokalach gastronomicznych, spożywanych przez kontrahentów lub ich przedstawicieli oraz zatrudnionych przez Pana pracowników, których nie zalicza Pan do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W art. 88 ust. 1 pkt 4 omawianej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., ustawodawca wskazał, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób (pkt 4 lit. b).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „usługi gastronomiczne”. Powszechnie przyjęło się jednak, że usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu. Wskazówki interpretacyjne, dotyczące rozumienia pojęcia „usługi gastronomiczne” znaleźć można również w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku w sprawie C-231/94 Faalborg-Gelting Trybunał rozważał kwestię, kiedy mamy do czynienia z usługą restauracyjną, a kiedy ze sprzedażą żywności „na wynos”. Jak zauważył Trybunał, „dostawa gotowych posiłków do bezpośredniego spożycia jest rezultatem szeregu usług począwszy od gotowania potrawy do jej serwowania u odbiorcy, przy czym jednocześnie do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (szatnia itp.), umeblowanie i zastawa stołowa. Osoby, które w ramach wykonywania swojego zawodu pracują w restauracjach, wykonują na rzecz nabywcy posiłków szereg czynności, takich jak nakrywanie do stołu, doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu i sprzątanie po zakończeniu konsumpcji (pkt 13 uzasadnienia wyroku).

Jak wynika z powyższego, transakcje w restauracjach charakteryzuje cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi w nich dominujący element. Zatem należy je klasyfikować jako świadczenie usług w rozumieniu artykułu 6(1) VI Dyrektywy. Sytuacja wygląda jednak odmiennie, jeśli transakcja dotyczy posiłków „na wynos” i nie obejmuje usługi mającej na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu przy odpowiednim podaniu potrawy” (pkt 14 uzasadnienia).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w ramach reprezentacji zaprasza Pan zwyczajowo swoich kontrahentów oraz ich reprezentantów na posiłki w lokalach gastronomicznych, gdzie są omawiane sprawy dotyczące zlecanych robót budowlanych lub też przedstawiane oferty na zgłaszane przez kontrahentów zamówienia. Do lokali gastronomicznych na posiłki zapraszani są także, w ramach reprezentacji, zatrudnieni pracownicy, celem omówienia zakresu wykonywanych zleceń lub też ustalenia zakresu prowadzonych robót budowlanych. Wydatki dotyczące posiłków w lokalach gastronomicznych są dokumentowane fakturami VAT. Rzadko uczestniczy Pan w spożywaniu ww. posiłków, gdyż uczestniczą w nich zatrudnieni na umowę o pracę przez Pana przedstawiciele lub osoby zarządzające Pana przedsiębiorstwem.

W zajętym w sprawie stanowisku wskazuje Pan na przepis art. 169 Dyrektywy Rady nr 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Wskazać należy, iż z powołanego przez Pana przepisu wynika, że poza prawem do odliczenia, o którym mowa w art. 168, podatnik ma prawo do odliczenia VAT określonego w tym artykule, jeżeli towary i usługi są wykorzystywane do następujących celów:

1. transakcji podatnika związanych z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, dokonywanych poza terytorium państwa członkowskiego, w którym podatek jest należny lub został zapłacony, w odniesieniu do których VAT podlegałby odliczeniu, gdyby zostały one dokonane na terytorium tego państwa członkowskiego;
2. transakcji podatnika, które są zwolnione zgodnie z art. 138, 142 i 144, art. 146-149, art. 151, 152, 153 i 156, art. 157 ust. 1 lit. b) oraz art. 158-161 i art. 164;
3. transakcji podatnika, które są zwolnione zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. a)-f), jeżeli nabywca ma siedzibę poza Wspólnotą lub jeżeli transakcje te są bezpośrednio związane z towarami, które mają być przedmiotem eksportu poza Wspólnotę.

Konstatując powyższe, należy stwierdzić, że przytoczony przez Pana przepis Dyrektywy 2006/112/WE nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie. Przede wszystkim bowiem uregulowania zawarte w tym przepisie w żaden sposób nie odnoszą się do kwestii podatkowoprawnej, o którą Pan pyta.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa, jak również przytoczone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE, w kontekście przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że skoro przedmiotem nabycia przez Pana są – jak wynika ze złożonego wniosku – usługi gastronomiczne, to tym samym, stosownie do dyspozycji powołanego wcześniej art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest Pan uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur VAT, dokumentujących nabycie przedmiotowych usług gastronomicznych. W tym przypadku bowiem prawo do obniżenia zostało wprost wyłączone we wskazanym powyżej przepisie ustawy.

Powyższe nie jest uzależnione od momentu wskazanej przez Pana daty 1 lipca 2011 r.

Końcowo, informuje się, iż w zakresie pytania „Czy od dnia 1 lipca 2011 r. w zakresie podatku od towarów i usług, w miesiącu poniesienia wydatku przez Pana, udokumentowanego fakturą VAT na posiłki oraz alkohol w lokalach gastronomicznych, spożyte przez Pana razem z kontrahentami lub pracownikami, spoczywa na Panu obowiązek udokumentowania fakturą VAT wykonania nieodpłatnej usługi na rzecz osoby, która spożyła posiłek lub alkohol ze wskazaniem, iż niniejsza usługa gastronomiczna jest zwolniona od podatku od towarów i usług, zaewidencjonowania przez Pana przedmiotowej faktury VAT w ewidencji prowadzonej przez podatnika dla celów podatku od towarów i usług oraz zadeklarowania przez Pana sprzedaży usług w zakresie posiłków gastronomicznych w deklaracji dla podatku od towarów i usług za dany miesiąc rozliczeniowy...” w dniu 18 stycznia 2012 r. wydano odrębne rozstrzygnięcie znak ITPP1/443-1424a/11/AT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.