Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-156/11-3/JG
z 23 maja 2011 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB3/423-156/11-3/JG
Data
2011.05.23



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie


Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie kosztów uzyskania przychodów

Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Zasady szczegółowe dokonywania odpisów amortyzacyjnych

Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Wydatki nieuznawane za koszty uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
ewidencja
koszty uzyskania przychodów
wartości niematerialne i prawne
wartość początkowa


Istota interpretacji
Czy wycofanie WNiP (w związku z zaprzestaniem korzystania) z Ewidencji uprawnia Spółkę do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej części wartości początkowej WNiP?



Wniosek ORD-IN 575 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18.02.2011 r. (data wpływu 23.02.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów związanych z wycofaniem wartości niematerialnej i prawnej z ewidencji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.02.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów związanych z wycofaniem wartości niematerialnej i prawnej z ewidencji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W lipcu 2009 roku, Sp. z o.o. otrzymała tytułem dwóch wkładów niepieniężnych dwie zorganizowane części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 updop.

W skład ZCP otrzymanych przez Spółkę wchodziły m.in. prawa ochronne do zarejestrowanych znaków towarowych , które Spółka zaliczyła do wartości niematerialnych i prawnych (WNIP>. Spółka wykorzystuje Prawa ochronne w swojej działalności gospodarczej (tj. zleca produkcję i sprzedaje produkty (wyroby) oznaczone Prawami ochronnymi ).

Wartość początkowa Praw ochronnych została ustalona przez Spółkę zgodnie z przepisami updop (tj. w szczególności art. 16g ust. 9-10a updop). Spółka analizuje skutki biznesowe, w tym zyskowność sprzedaży Produktów oznaczanych Prawami ochronnymi.

Jedną z rozważnych przez Spółkę opcji jest rezygnacja z produkcji i sprzedaży Produktów (oznaczanych Prawami ochronnymi), których sprzedaż okaże się nierentowna z powodu niekorzystnego rozwoju warunków rynkowych. Jednocześnie Spółka będzie kontynuowała zlecanie produkcji i sprzedaż pozostałych Produktów (tj. wyrobów oznaczonych innymi Prawami ochronnymi) — Spółka nie zmieni rodzaju działalności gospodarczej.

W związku z tym, część nabytych Praw ochronnych może być niewykorzystywana w działalności gospodarczej przez Spółkę. Mając na uwadze potencjalne wycofanie z rynku niektórych Produktów, Spółka podejmie decyzję o likwidacji takich WNiP, tj. niewykorzystywane Prawa ochronne (WNiP) zostaną wykreślone z ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych <ewidencja> prowadzonej przez Spółkę. Z uwagi na specyfikę WNiP — nie ma możliwości fizycznej likwidacji WNiP (nie można fizycznie unicestwić Prawa ochronnego). Możliwe, że likwidowane WNiP nie będą jeszcze w całości zamortyzowane zgodnie z zasadami updop na dzień likwidacji.

ewidencja>

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wycofanie WNiP (w związku z zaprzestaniem korzystania) z Ewidencji uprawnia Spółkę do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej części wartości początkowej WNiP...

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, co do zasady, „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. .1”.

Z reguły, wydatki na nabycie WNiP nie są jednorazowo zaliczane do kup, lecz ustalana jest wartość początkowa WNiP, od której podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kup. Jak wskazuje bowiem art. 15 ust. 6 updop: „Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16”.

Art. 16 ust. 1 wymienia przypadki, w których dany koszt nie może być uznany za kup na gruncie updop, Nie zalicza się do kup:

i) art. 16 ust. 1 pkt 5 updop - „strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1”

Updop w art. 7 ust. 2 updop wskazuje, że dochodem jest „(...) nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą”. Poza tym ogólnym sformułowaniem, updop nie zawiera definicji straty. Zgodnie z Uniwersalnym Słownikiem Języka Polskiego PWN: „strata to 1. mimowolny, niechciany ubytek czegoś, co się posiadało, poniesiona szkoda, to, co się przestało posiadać; także fakt, że się przestało coś posiadać (..) 2. w przedsiębiorstwie: wielkość, o którą uległy zmniejszeniu własne fundusze, zwykle powstałe wskutek wykonywania przez przedsiębiorstwo świadczeń po cenach niższych od kosztu ich wytworzenia” (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego PWN, 2003, str. 1411, tom P-S). Zdaniem Spółki, wycofanie WNiP (Praw ochronnych) z Ewidencji przed upływem okresu amortyzacji WNiP powoduje powstanie straty w wysokości niezamortyzowanej wartości początkowej WNiP, ponieważ zmniejszeniu ulegną aktywa Spółki oraz dla celów rachunkowych wykaże ona koszt, który wpłynie na zmniejszenie kapitałów własnych.

Interpretacja art. 16 ust. 1 pkt 5 updop w zw. z art. 15 ust. 1 updop, zdaniem Spółki, nie pozostawia wątpliwości, że ewentualna strata w WNiP, w części nie pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych (tj. niezamortyzowana część WNiP) może stanowić kup pod warunkiem, że spełnione są ogólne kryteria zaliczania wydatków do kup (tj. wydatek na nabycie WNiP został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów/zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów). Spółka wykorzystywała nabyte Prawa ochronne w swojej działalności gospodarczej (tj. dokonywała sprzedaży Produktów oznaczonych Prawami ochronnymi), a z działalności tej uzyskiwała przychody podlegające opodatkowaniu. Również decyzja o zaprzestaniu wykorzystywania określonych WNiP zostanie podjęta z przyczyn ekonomicznych (Spółka skoncentruje się w ten sposób na najbardziej zyskownych Produktach, co umożliwi jej w przyszłości uzyskiwanie większych przychodów). Nie ulega zatem wątpliwości, że wydatek poniesiony na nabycie WNiP spełnia ogólne kryteria zaliczenia go do kup (przy uwzględnieniu przepisów szczegółowych updop).

Stanowisko takie jest również akceptowane w dotychczasowym orzecznictwie sądowym. Np. w wyroku z 17 września 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (III SA/Wa 2152/07) odnosząc się do możliwości zaliczenia do kup niezamortyzowanej części wartości początkowej licencji, która została zastąpiona przez nowszą wersję, wskazał, że: „na możliwość uwzględnienia strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych jako kosztów uzyskania przychodów należy zdaniem Sądu patrzeć przez pryzmat generalnej zasady wynikającej z art. 15 ust 1 updp, tj. zasady powiązania wydatków podatnika z przychodami. W tym sensie należy postrzegać ją jako rozwiązanie umożliwiające zrekompensowanie negatywnych dla podatnika skutków zdarzeń gospodarczych zachodzących nieuchronnie i niezależnie od jego woli, w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a także negatywnych ubocznych skutków jego działań, podejmowanych, w celu osiągnięcia przychodu. Nie można zatem wykluczyć, iż pewne działania choćby skutkowały powstaniem „doraźnych strat” są elementem prowadzonej racjonalnie strategii gospodarczej i nie muszą stać w sprzeczności z działaniami w celu osiągnięcia przychodów, a w dalszej perspektywie służyć zwiększeniu zysków”.

Powyższe stanowisko jest również akceptowane przez organy podatkowe, np.

  1. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 maja 2009 r. (IPPB5/423-162/09) Organ wskazał: „Wnioskodawca nabywając licencje czy też autorskie prawa do oprogramowania stara się przeciwdziałać w zawieranych umowach z dostawcami, szybkiemu ich się starzeniu. (...) Jednakże ze względu na specyfikę prowadzonej działalności przez Bank zdarza się, iż zakupione oprogramowanie (mimo aktualizacji wprowadzonych przez producenta) ulega w bardzo szybkim czasie dezaktualizacji technicznej i na rynku zastępowane jest przez zupełnie nowy software. W momencie zakupu danej licencji/prawa autorskiego nie sposób przewidzieć takich konsekwencji. W takiej sytuacji Bank podejmuje decyzję o dalszym używaniu aktualnie posiadanego oprogramowania, bądź o zaprzestaniu jego używania i zastąpieniu go innym - ze względu na wysokie wymagania, co do bezpieczeństwa prowadzonych przez Bank transakcji — decyzja o zaprzestaniu używania posiadanego oprogramowania jest dość częsta. (...) Reasumując, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że strata odpowiadająca niezamortyzowanej wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej licencji lub autorskiego prawa majątkowego do oprogramowania stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodu, w momencie wycofania tych wartości z ewidencji wartości niematerialnych i prawnych”
  2. Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z 7 września 2009 r. (ILPB3/423-437/09-4/ŁM) również w odniesieniu do zaprzestania wykorzystywania licencji z przyczyn biznesowych: „Reasumując, strata odpowiadająca niezamortyzowanej wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej licencji stanowi - w myśl art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - koszt uzyskania przychodów”
  3. Również interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 listopada 2007 r. (IP-PB3/423-131/07-2/GJ): „Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy uznać, warunki w zakresie uznania straty w formie niezamortyzowanej wartości niematerialnej za koszt uzyskania przychodów zostały spełnione. Strata powstała na skutek zaprzestania korzystania z jednego systemu księgowego w celu zastąpienia go innym mającym na celu zwiększenie efektywności, jest uzasadniona i racjonalna. Wynika ona z przyczyn obiektywnych z uwagi na planowane wdrożenie nowego systemu w całej Grupie X, zmiana systemu księgowego przez wnioskodawcę jako członka tej Grupy zostanie niejako wymuszona. Odnosi się ona do całokształtu działalności Banku, związana jest z jego funkcjonowaniem. Strata w części niepokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych nie jest wymienna w katalogu kosztów negatywnych. Stanowi zatem koszt uzyskania przychodów”
  4. Również interpretacja Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu z 20 lutego 2006 r. (ZD/406-236/CIT.05) w odniesieniu do know-how: „Podatnik podejmując działania w zakresie racjonalnej gospodarki wartościami niematerialnymi, polegające na zastosowaniu lepszych rozwiązań, bardziej dostosowanych do indywidualnych potrzeb jednostki, może odnieść w ciężar kosztów podatkowych niezamortyzowaną wartość wartości niematerialnej, np. know-how, którą zaprzestał wykorzystywać w prowadzonej działalności”;
  5. Ponadto, organy podatkowe w dotychczas wydawanych interpretacjach argumentują, że strata, która może zostać zaliczona do kup powstaje również w związku z wygaśnięciem licencji przed upływem okresu amortyzacji (np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 20 maja 2010 r., IBPBI/1/415-222/10/KB), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 7 września 2009 r. (ILPB3/423-437/09-5/ŁM).

Spółka wskazuje ponadto, że zgodnie z art. art. 16 ust. 1 pkt 6 updop do kup nie zalicza się również: „strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków, trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności”. Zdaniem Spółki, że przepis ten odnosi się jedynie do środków trwałych i nie powinien mieć zastosowania do WNiP. Stanowisko takie jest prezentowane zarówno w orzecznictwie (np. cytowany wyżej wyrok WSA w Warszawie z 17 września 2008 r., III SA/Wa 2152/07; a także wyrok WSA we Wrocławiu z 13 marca 2007 r. (I SA/Wr 53/07), jak i w cytowanych wyżej interpretacjach organów podatkowych.

Nawet jednak jeśli uznać, że art. 16 ust. 1 pkt 6 updop powinien mieć zastosowanie w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym, Spółka wskazuje, że wycofanie WNiP z Ewidencji nie nastąpi na skutek zmiany rodzaju działalności — Spółka nadal będzie sprzedawać produkowane dotychczas wyroby (przy czym zaprzestanie produkcji i oznaczania części Produktów wybranymi Prawami ochronnymi). Jednocześnie zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem sądów administracyjnych, określenie „likwidacja” należy rozumieć jako wycofanie danego składnika z Ewidencji. Jeśli jednocześnie likwidacja taka będzie miała związek z przychodami podatnika (art. 15 ust. 1 updop) — strata (tj. niezamortyzowana część wartości początkowej WNiP) powinna stanowić koszt podatkowy. Stanowisko takie przedstawił m.in. WSA w Gdańsku (wyrok z 16 kwietnia 2009 r., I SA/Gd 194/09), a także WSA w Warszawie w wyroku z 11 września 2009 r. (III SA/Wa 817/09), WSA w Bydgoszczy w wyroku z 8 grudnia 2009r. (I SA/Bd 768/09). W przypadku Spółki, nie ulega wątpliwości, że wydatek na nabycie WNiP miał na celu zwiększenie przychodów (Spółka osiągała i osiąga przychody ze sprzedaży Produktów oznaczonych Prawami ochronnymi, a zaprzestanie wykorzystywania niektórych Praw ochronnych i wycofanie ich z Ewidencji może potencjalnie wynikać z przyczyn biznesowych, a nie zaniedbania Spółki).

W związku z powyższym, wnoszę o potwierdzenie, że strata, tj. niezamortyzowana wartość WNiP, które zostaną wycofane z Ewidencji w związku z zaprzestaniem wykorzystywania WNiP w działalności gospodarczej Spółki z przyczyn gospodarczych może zostać zaliczona przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów na gruncie updop.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni. Koszty pośrednio związane z osiąganymi przychodami są to takie koszty, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. Ponadto wydatek powinien być racjonalny co do zasady. Obowiązek racjonalnego ponoszenia wydatków wywodzi się ze sformułowania „w celu uzyskania przychodu”. Wydatek celowy powinien być wydatkiem racjonalnym, gospodarczo uzasadnionym. Definiując pojęcie racjonalności, NSA (wyrok z 17.07.2003 r., sygn. akt SA/Bd 1818/01) wskazał, że: „Podatnik winien wykazać celowość poniesienia wydatku, a także, a może przede wszystkim również to, że wydatek ten został poniesiony racjonalnie, tzn. że podatnik w zamian tego wydatku rzeczywiście uzyskał określone dobro i to, że mogły one, racjonalnie rzecz ujmując, co najmniej hipotetycznie przynieść przychód”. Racjonalność wydatków należy oceniać z punktu widzenia ich adekwatności do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej przez podatnika działalności oraz konieczności ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeśli są one racjonalnie uzasadnione, a każdy wydatek, poza wskazanymi w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z przychodem i racjonalności działania dla osiągnięcia tego przychodu.

Co do zasady wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (np. licencji, praw ochronnych) nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z uwagi bowiem na to, że tego rodzaju składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki na ich nabycie zalicza się do kosztów sukcesywnie, poprzez odpisy amortyzacyjne. Odzwierciedleniem tego jest norma zawarta w treści art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części (…) oraz postanowienia art. 15 ust. 6, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Z treści art. 16 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy wynika z kolei, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Wskazać należy, iż pojęcie straty rozumieć należy jako ubytek czegoś, co się posiadało. Strata powstaje, jeżeli coś pierwotnie przedstawiało wartość dla podatnika, a następnie ją utraciło. W tym kontekście należy podkreślić, że wartości niematerialne i prawne stanowią aktywa - majątek trwały podatnika, który wykorzystuje on w działalności gospodarczej w długim okresie. Dlatego przepisy podatkowe przewidują, iż wydatki na ich nabycie należy rozliczać w czasie. W konsekwencji, w sytuacji, w której podatnik nie rozliczył jeszcze całości poniesionego wydatku na wartości niematerialne i prawne w formie odpisów amortyzacyjnych (a zatem nadal wykazuje określone aktywa), a aktywa te tracą swą przydatność dla działalności gospodarczej, to powstaje ubytek w jego majątku. Utrata możliwości korzystania z wartości niematerialnej i prawnej powoduje, że poniesiony historycznie wydatek - w części jeszcze nierozliczonej dla celów podatkowych - przestaje stanowić jakąkolwiek wartość dla podatnika, a więc stanowi stratę.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza zrezygnować z produkcji i sprzedaży niektórych Produktów (oznaczonych Prawami ochronnymi) wykorzystywanymi dotychczas w działalności gospodarczej Spółki. W związku z tym zostanie podjęta decyzja o likwidacji wartości niematerialnych i prawnych w postaci Praw ochronnych poprzez ich wykreślenie z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Spółka zaznacza, iż likwidowane wartości niematerialne i prawne nie będą w całości zamortyzowane. We własnym stanowisku Wnioskodawca stwierdza, że podejmując decyzję o likwidacji Praw ochronnych kierował się przyczynami ekonomicznymi. Nie wskazał natomiast jakiego typu analizy skłoniły Spółkę do rezygnacji z części produkcji i wykorzystywania przedmiotowych Praw ochronnych.

W związku powyższym, należy zauważyć, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Działalność gospodarcza, co do zasady, nastawiona jest na zysk, czyli osiąganie dochodu. Skutki podejmowanych nietrafionych decyzji gospodarczych nie mogą w każdym przypadku być przerzucane na Skarb Państwa poprzez obniżanie podstawy opodatkowania, dlatego każda decyzja o zaniechaniu produkcji winna być odpowiednio uzasadniona i udokumentowana.

W związku z tym, należy podkreślić, że aby można było zaliczyć niezamortyzowaną część wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych do kosztów uzyskania przychodów Spółka musi udowodnić i udokumentować, że były one celowe z punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej, a odstąpienie od dotychczasowej części produkcji prowadzonej przy wykorzystaniu Praw ochronnych winno mieć uzasadnione podstawy.

Odnosząc się do wcześniej powołanego art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy zauważyć, że ograniczenie związane z utratą przydatności gospodarczej dotyczy tylko środków trwałych i nie ma zastosowania do wartości niematerialnych i prawnych. Podatnik podejmując działania w zakresie racjonalnej gospodarki wartościami niematerialnymi, polegające na zastosowaniu lepszych rozwiązań, bardziej dostosowanych do indywidualnych potrzeb jednostki, może odnieść w ciężar kosztów podatkowych niezamortyzowaną część wartości niematerialnej i prawnej, którą zaprzestał wykorzystywać w prowadzonej działalności.

Z zastosowania w tym zakresie wykładni przepisu art. 16 ust. 1 pkt 5 i art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy przyjąć, iż strata w wartościach niematerialnych i prawnych będzie stanowiła koszt uzyskania przychodów w części, w jakiej nie została zamortyzowana, jednocześnie wydatki w tym zakresie powinny mieć na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Reasumując, strata odpowiadająca niezamortyzowanej wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej Praw ochronnych stanowi – w myśl art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - koszt uzyskania przychodów.

Należy jednak zaznaczyć, iż to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy, ponieważ to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia obciążenia podatkowego.

Aby określić moment rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w związku z zaprzestaniem korzystania z Praw ochronnych, czyli w konsekwencji wycofanie wartości niematerialnej i prawnej z Ewidencji, należy uwzględnić racjonalność ustawodawcy oraz obowiązki wynikające z innych przepisów. Na początku, należy odwołać się do przepisów ustawy dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r., Nr 152, poz. 1223 ze zm.), określających terminy przechowywania dokumentacji (art. 74). Systemowa wykładnia daje podstawę do oceny, iż w ramach likwidacji wartości niematerialnych i prawnych, wystarczające do uznania niezamortyzowanej części wartości początkowej Praw ochronnych jako kosztów uzyskania przychodów, jest podjęcie decyzji o trwałym i definitywnym odstąpieniu od dalszego wykorzystywania tych Praw w prowadzonej działalności gospodarczej. W odniesieniu do wartości niematerialnych i prawnych nie jest racjonalna ich fizyczna likwidacja, również ze względów dowodowych, bowiem zniszczenie nośników tych wartości pozbawiłoby podatnika możliwości udowodnienia rzeczywistego poniesienia kosztu w celu osiągnięcia przychodów. W takim przypadku wystarczające do uznania kosztów niezamortyzowanej części wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej jest wycofanie tej wartości z ewidencji i sporządzenie odpowiedniego protokołu, dokumentującego skutki decyzji o zaprzestaniu używania Praw ochronnych w działalności. Warunkiem uznania tych wartości za koszty podatkowe jest, aby zlikwidowane Prawa ochronne nie były wykorzystywane w przyszłości w jakikolwiek sposób.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-019 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj