Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-924/12-2/DP
z 7 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2012 r. (data wpływu 9 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych objęcia udziałów w spółce kapitałowej w zamian za wkład niepieniężny w postaci wierzytelności z tytułu udzielonej pożyczki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych objęcia udziałów w spółce kapitałowej w zamian za wkład niepieniężny w postaci wierzytelności z tytułu udzielonej pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka posiada obecnie wierzytelności z tytułu udzielonej pożyczki w jej wartości nominalnej oraz z tytułu odsetek naliczonych, które nie zostały zapłacone (dalej: „Wierzytelność”). Spółka zamierza objąć udziały w spółce kapitałowej, w zamian za wkład niepieniężny w postaci powyższych Wierzytelności. Objęte udziały w spółce kapitałowej będą stanowiły przychód podatkowy Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakiej wysokości Spółka powinna rozpoznać koszt uzyskania przychodu, w związku z powstaniem po jej stronie przychodu podatkowego z tytułu objęcia przez Spółkę udziałów w spółce kapitałowej, w zamian za wkład niepieniężny w postaci Wierzytelności, w związku z koniecznością obliczenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zdaniem Spółki, powinna ona rozpoznać koszt uzyskania przychodu z tytułu objęcia przez Spółkę udziałów w spółce kapitałowej w zamian za wkład niepieniężny, w wysokości poniesionych na ten wkład wydatków, tj. kwoty udzielonej pożyczki, zgodnie z art. 15 ust. 1j ustawy CIT. Do kosztów uzyskania przychodu Spółka nie zaliczy jednak wartości odsetek od pożyczki, gdyż nie poniosła wydatków w związku z ich nabyciem.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy CIT przychodem jest nominalna wartość udziałów (akcji) w spółce kapitałowej objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.

Moment powstania tego przychodu określa art. 12 ust. 1b ustawy CIT, stanowiąc, iż powstaje on w dniu:

1. zarejestrowania spółki kapitałowej albo
   
2. wpisu do rejestru podwyższenia kapitału zakładowego spółki kapitałowej, albo
   
3. wydania dokumentów akcji, jeżeli objęcie akcji związane jest z warunkowym podwyższeniem kapitału zakładowego.
   
   

Zatem objęcie przez Spółkę udziałów w spółce kapitałowej spowoduje powstanie po jej stronie przychodu podatkowego, równego nominalnej wysokości tych udziałów. Wartość udziałów powinna odpowiadać, zgodnie z art. 14 ust. 1-3 ustawy CIT, wartości rynkowej wkładu.

W związku z generalną zasadą wyrażoną w art. 7 ust. 1 ustawy CIT stanowiącą, że przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód, którym jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, konieczne jest, aby w celu ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym w momencie objęcia przez Spółkę udziałów w zamian za wkład niepieniężny, określić koszt, jaki wiąże się z objęciem tych udziałów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. W przedstawionej sytuacji faktycznej wskazany art. 16 nie znajduje zastosowania.

W przypadku wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej, sposób określenia wysokości kosztów wskazany został szczegółowo w art. 15 ust. 1j pkt 3 ustawy CIT. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku kiedy mamy do czynienia z wkładem niepieniężnym w postaci wierzytelności, a więc składnikiem który jednocześnie nie stanowi przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, na dzień objęcia udziałów ustała się koszt uzyskania przychodu w wysokości wydatków:

1. faktycznie poniesionych oraz
   
2. niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów,

które podatnik przeznaczył na nabycie składników majątku stanowiących przedmiot tego wkładu.

Ponadto, zgodnie z art. 15 ust. 1o ustawy CIT, jeżeli podatnik w związku z obejmowaniem udziałów w zamian za wkład niepieniężny poniósł wydatki związane z objęciem tych udziałów, to wydatki te również powiększają koszty uzyskania przychodów.

Jak wynika z powołanych powyżej uregulowań, w sytuacji, gdy przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej są wierzytelności, koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy CIT, stanowią na mocy art. 15 ust. 1j pkt 3 oraz art. 15 ust. 1o ustawy CIT — faktycznie poniesione przez podatnika, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wydatki na nabycie tych wierzytelności, powiększone o wydatki poniesione w związku z objęciem udziałów.

Wyjaśnienia wymaga, użyty w przepisie przez ustawodawcę, lecz przez niego niezdefiniowany termin „wydatków na nabycie”. Odnieść należy się w tym przypadku do literalnego brzmienia wskazywanego przepisu i tak oto, zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego, termin „nabycie” posiada co najmniej dwa znaczenia. „Nabyć” oznacza nie tylko „otrzymać coś na własność za pieniądze lub przez wymianę; kupić”, ale również „osiągnąć coś, dojść do czegoś, zyskać coś, zdobyć” (M. Szymczak, red., Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 1995). Nabycie może mieć zatem charakter pierwotny lub wtórny.

Ponadto, doktryna prawna, w odniesieniu do pojęcia nabywania prawa podmiotowego rozpoznaje zarówno nabycie tego prawa jako nabycie pierwotne, jak i wtórne. „Nabycie prawa podmiotowego przez konkretny podmiot następuje albo równocześnie z powstaniem tego prawa, poprzednio nie istniejącego (np. przez umowę najmu wynajmujący staje się wierzycielem najemcy, a najemca wierzycielem wynajmującego - art. 659 k.c.), albo przez przejście już istniejącego prawa z jednego podmiotu na inny (np. przeniesienie prawa własności - art. 155 k.c.)” (A. Wolter, J. Ignatowicz, K. Stefaniuk, Prawo cywilne, Zarys części ogólnej, LexisNexis, Warszawa 2001. s. 143). Oznacza to, że termin „nabyć” odnosi się zarówno do praw, które istniały i zostały przejęte od innego podmiotu oraz do praw, które w wyniku czynności prawnej podmiotu dopiero powstały.

Z pewnością więc można mówić o pierwotnym nabyciu przez podmiot wierzytelności, powstałej w wyniku dokonania przez ten podmiot danej czynności prawnej.

W przypadku zawarcia umowy pożyczki, pożyczkodawca nabywa wierzytelność, w postaci prawa do żądania zwrotu kwoty pożyczki. W przypadku takim więc, za „wydatki na nabycie” na gruncie analizowanego przepisu ustawy CIT należy rozumieć poniesione przez podatnika wydatki związane z nabyciem wierzytelności własnych, jeżeli wierzytelności takie stanowią przedmiot wkładu do spółki kapitałowej. W przypadku wierzytelności z tytułu umowy pożyczki, wydatkiem jaki pożyczkodawca musiał ponieść jest kwota udzielonej i niezwróconej pożyczki. Kwota ta stanowiła będzie wydatki na nabycie składników majątku, o których mowa w art. 15 ust. 1j pkt 3 ustawy CIT.

Jak zostało to wskazane, aby ustalony w powyższy sposób wydatek na nabycie wierzytelności mógł, zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT stanowić koszt uzyskania przychodu musi być faktycznie poniesiony. Warunek ten w przypadku umowy pożyczki należy uznać za spełniony w każdym przypadku, gdy pożyczkodawca spełnił swoje świadczenie na rzecz pożyczkobiorcy, wskutek czego nabył on wierzytelność uprawniającą go do zwrotu tej pożyczki.

Kolejnym warunkiem wynikającym z art. 15 ust 1j pkt 3 ustawy CIT jest to, że za koszt uzyskania przychodu na moment objęcia udziałów nie może być uznany wydatek, który już wcześniej został uznany przez podatnika za koszt uzyskania przychodu.

W kontekście pożyczek należy wskazać, iż zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy CIT do przychodów nie zalicza się otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów). Wydatki poniesione przez podatnika na udzielenie pożyczki w momencie ich wypłaty nie stanowią kosztu uzyskania przychodów. W związku z tym, że Spółka zgodnie z ustawą CIT nie uznała wydatków poniesionych z tytułu udzielonej pożyczki jako kosztów podatkowych w analizowanym przypadku warunek niezaliczenia wydatku na nabycie składnika majątku do kosztów uzyskania przychodów, określony w art. 15 ust. 1j pkt 3 UPDOP, należy uznać za spełniony.

W związku z tym, należy wskazać, iż warunki określone w art. 15 ust. 1j pkt 3 ustawy CIT, odnośnie uznania wartości wierzytelności z tytułu pożyczki będącej przedmiotem wkładu niepieniężnego za koszt uzyskania przychodu, zostały łącznie spełnione. Powyższe powoduje, że wartość pożyczki będącej przedmiotem wkładu niepieniężnego, stanowi koszt uzyskania przychodu. Jednocześnie nie można uznać za koszt uzyskania przychodu wartości odsetek naliczonych od pożyczki na dzień objęcia udziałów. Spółka nie poniosła bowiem jakiekolwiek wydatku, w związku z nabyciem prawa do tychże odsetek.

Powyższe stanowisko potwierdzone zostało w licznych interpretacjach podatkowych m.in. w: indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 2010.11.12 wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB5/423-533/10-2/IŚ; indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 2007.05.24, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o sygn. 1401/BP-II/4210-15/07/EŻ; indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 28 kwietnia 2010 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPBI/2/423-204/10/CzP; indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 2006.06.28, wydanej przez Dyrektora Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego; sygn.. OP/423/86/70/KBU/06 indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 2009.07.30, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB3/423-279/09-2/JB; indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 2009.09.10, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB3/423-454/09-4/JB

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że w celu obliczenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, Spółka powinna powstały po jej stronie przychód z tytułu objęcia udziałów w spółce kapitałowej, zmniejszyć o koszty uzyskania tego przychodu w wysokości wydatków faktycznie poniesionych i niezaliczonych uprzednio do kosztów podatkowych na wierzytelność wniesioną tytułem aportu, tj. kwoty udzielonej pożyczki. Do kosztów uzyskania przychodu Spółka nie zaliczy jednak wartości odsetek od pożyczki naliczonych na moment objęcia udziałów, gdyż nie poniosła wydatków w związku z ich nabyciem.

Na tle przedstawionego opisu stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca planuje objęcie udziału w spółce kapitałowej w zamian za wkład niepieniężny w postaci wierzytelności z tytułu udzielonej pożyczki.

Zdaniem Wnioskodawcy planowana czynność spowoduje powstanie po jego stronie przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: ustawa o PDOP). Dalej Wnioskodawca wskazuje, że w opisanej sytuacji kosztem uzyskania przychodów będzie wartość poniesionych na przedmiot wkładu wydatków, tj. kwota udzielonej pożyczki.

W opinii Organu podatkowego, w przypadku realizacji zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku do ustalenia przychodu podatkowego z pewnością znajdzie zastosowanie przepis art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o PDOP, zgodnie z którym przychodem jest nominalna wartość udziałów (akcji) w spółce kapitałowej albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część (przepisy art. 14 ust. 1 - 3 stosuje się odpowiednio). Moment powstania tego przychodu określa art. 12 ust. 1b ustawy o PDOP, stanowiąc, iż powstaje on w dniu: 1) zarejestrowania spółki kapitałowej albo 2) wpisu do rejestru podwyższenia kapitału zakładowego spółki kapitałowej, albo 3) wydania dokumentów akcji, jeżeli objęcie akcji związane jest z warunkowym podwyższeniem kapitału zakładowego.

W związku z tym, iż Wnioskodawca wykaże przychód podatkowy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy wyjaśnić kwestie dotyczące ustalenia wysokości kosztów uzyskania tego przychodu.

W art. 15 ust. 1j ustawodawca zróżnicował ustalanie kosztów uzyskania przychodów w zależności od tego, czy przedmiot wnoszonego do spółki kapitałowej wkładu niepieniężnego w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, stanowią:

1. środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne,
   
2. udziały (akcje) w spółce albo wkłady w spółdzielni,
   
3. składniki majątku otrzymane w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub w wyniku wystąpienia z takiej spółki,
   
4. inne składniki majątku niż wymienione powyżej.
   
   

Na mocy art. 15 ust. 1j pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część - na dzień objęcia tych udziałów (akcji), wkładów – ustala się koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7, w wysokości faktycznie poniesionych, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, wydatków na nabycie innych niż wymienione w pkt 1 i 2 składników majątku podatnika - jeżeli przedmiotem wkładu są te inne składniki.

Ponadto, zgodnie z art. 15 ust. 1o ww. ustawy, jeżeli podatnik w związku z obejmowaniem udziałów (akcji) w zamian za wkład niepieniężny poniósł wydatki związane z objęciem tych udziałów (akcji), to wydatki te powiększają koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 1j.

Jak wynika z powołanych powyżej uregulowań, w sytuacji, gdy przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej są wierzytelności, koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowią – na mocy art. 15 ust. 1j pkt 3 oraz art. 15 ust. 1o tej ustawy – faktycznie poniesione przez podatnika, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wydatki na nabycie tych składników majątku, powiększone o poniesione przez niego wydatki związane z objęciem udziałów (akcji).

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do sytuacji przedstawionej we wniosku, należy stwierdzić, iż Spółka nie będzie miała prawa do zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych, na podstawie art. 15 ust. 1j pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartości odpowiadającej kwocie udzielonej pożyczki, bowiem kosztem uzyskania przychodów, o którym mowa w tym przepisie, mogą być jedynie faktycznie poniesione, niezaliczone wcześniej do kosztów wydatki na nabycie aportowanej wierzytelności.

W odniesieniu do wierzytelności powstałych w wyniku udzielenia przez Wnioskodawcę pożyczki, czyli tzw. „wierzytelności własnej”, Wnioskodawca nie poniósł wydatków na nabycie przedmiotowych wierzytelności. Nie zostały one bowiem nabyte przez Spółkę od innych podmiotów. W konsekwencji, w zakresie aportu wierzytelności „własnych”, niezależnie od tego czy jest to wierzytelność z tytułu niespłaconej pożyczki czy z tytułu należnych odsetek, nie można mówić o wystąpieniu „faktycznie poniesionych przez podatnika, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, wydatków na nabycie tych wierzytelności”. W szczególności za taki wydatek nie może być uznana kwota odpowiadająca wartości udzielonej pożyczki.

Oznacza to, że w omawianym przypadku – na dzień objęcia udziałów (akcji), Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie koszty o których mowa w art. 15 ust. 1o ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. wydatki związane z objęciem tych udziałów (akcji). W przedmiotowej sprawie nie wykazano bowiem wydatków faktycznie poniesionych na nabycie przedmiotu wkładu.

Zdaniem Organu podatkowego powyżej zaprezentowany sposób ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów powiązanych ze zdarzeniem wskazanym we wniosku jest jedynym sposobem możliwym do zastosowania na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na zmianę tego stanu nie może wpłynąć prezentowany we wniosku sposób wykładni pojęcia „nabycie“, który oparty jest głównie na twierdzeniach zaczerpniętych z doktryny prawa cywilnego. Należy bowiem podkreślić, że szerokie rozumienie pojęcia wydatków poniesionych na nabycie innego składnika majątkowego (wierzytelności) oparte na definicjach mających zastosowanie w instytucjach prawa cywilnego może prowadzić do nieuprawnionego zastosowania wykładni rozszerzającej przepisu prawa podatkowego, do czego zmierza Wnioskodawca. Opierając się na bezpośredniej wykładni gramatycznej omawianego przepisu nie można dojść do takich samych wniosków, jakie postawiła Spółka. Z brzmienia omawianego przepisu wynika wprost, że aby zaistniał koszt musi zostać poniesiony wydatek na nabycie. Udzielenie pożyczki nie jest czynnością równoznaczną z poniesieniem wydatku na nabycie składnika majątkowego - w przeciwieństwie do czynności nabycia wierzytelności pożyczkowej przysługującej innemu podmiotowi.

Reasumując na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - opierając się na przepisie art. 15 ust. 1j pkt 3 tej ustawy, jak też na zasadach systemowych w ustawie tej zawartych - nie można uznać, że wartość udzielonej przez Wnioskodawcę pożyczki będzie stanowić koszt uzyskania przychodu w przypadku wniesienia tych wierzytelności do spółki kapitałowej.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, organ stwierdza, że zostały ona wydane w indywidualnych sprawach innych podatników i nie mają mocy wiążącej dla organu wydającego niniejszą interpretację. Jednocześnie organ zauważa, że interpretacja z dnia 12 listopada 2012 r. (sygn. IPPB5/423-533/10-2/IŚ) została wydana w odniesieniu do odmiennego stanu faktycznego, gdyż dotyczyła sprzedaży wierzytelności, a nie wniesienia jej jako aport. Tematyki sprzedaży wierzytelności dotyczą również interpretacje indywidualne z dnia 30 lipca 2009 r. o sygn. IPPB3/423-279/09-2/JB oraz z dnia 10 września 2009 r. nr IPPB3/423-454/09-4/JB.

Dla poparcia własnego stanowiska Organ podatkowy pragnie natomiast wskazać przykładowo:

• interpretację indywidualną z dnia 27 lutego 2008 r. (ITPB3/423-249/07/PS), której prawidłowość potwierdzona została przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w prawomocnym wyroku z dnia 30 marca 2009 r. sygn. akt I SA/Bk 515/08 w którym Sąd stwierdził, iż „skarżący nie będzie miał jednak prawa do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wartości nominalnej wnoszonej wierzytelności”.
  

• interpretację indywidualną z dnia 27 stycznia 2010r. (ITPB3/423-659/09/MT), której prawidłowość potwierdzona została przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w prawomocnym wyroku z dnia 12 października 2010r. sygn. akt I SA/Gd 505/10
  

• interpretację indywidualną z dnia 19 stycznia 2012r. (IPPB3/423-901/11-2/DP), której prawidłowość potwierdzona została przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 18 grudnia 2012r. sygn. akt III SA/Wa 1682/12
  
  
  

Powyższe stanowisko potwierdzone zostało również w prawomocnych wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 3 grudnia 2010 r. sygn. akt II FSK 1292/09 w którym czytamy: „Zgodzić się należy z Organem podatkowym, że ustawodawca, konstruując zamknięty katalog wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów z tytułu objęcia udziałów w spółce kapitałowej albo wkładów w spółdzielni, nie uwzględnił wierzytelności własnej, preferując wierzytelności nabyte od osób trzecich (…). Wierzytelności Skarżącej, które konwertowano na udziały, nie były bowiem wydatkiem na nabycie, o którym mowa w art. 15 ust. 1j pkt 3 u.p.d.o.p. (…)”oraz z dnia 15 marca 2012 r., sygn. akt II FSK 1659/10 jak również z dnia 11 września 2012r. sygn. akt II FSK 269/11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.