Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-149/13-2/EN
z 10 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej reprezentowanej przez Doradcę Podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2013 r. (data wpływu 25 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia prawa własności nieruchomości gruntowej niezabudowanej w zamian za zaległości podatkowe oraz udokumentowania tej czynności fakturą VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia prawa własności nieruchomości gruntowej niezabudowanej w zamian za zaległości podatkowe oraz udokumentowania tej czynności fakturą VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W trzech decyzjach z dnia 12 grudnia 2012 r. Wójt Gminy „A” (dalej Gmina) ustalił Wnioskodawcy (dalej Spółka) opłaty adiacenckie w związku ze wzrostem wartości nieruchomości spowodowanym zatwierdzeniem projektu podziału nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako działki nr 424/55, 424/56, 424/57, 424/21, 424/58, 424/59, 424/60, 424/61, 424/62 obręb geodezyjny „B”, zapisanej w księdze wieczystej KW oraz zobowiązał Spółkę do ich zapłaty w terminie do dnia 11 stycznia 2013 r.

Łączna suma zaległości z tytułu niezapłaconych opłat adiacenckich (bez odsetek) wynosiła 210.250,00 zł (słownie: dwieście dziesięć tysięcy dwieście pięćdziesiąt złotych). Opłaty nie zostały zapłacone przez Spółkę w terminie wynikającym z wydanych decyzji. Jednocześnie Spółka wystąpiła do Gminy z wnioskiem o zawarcie umowy mającej doprowadzić do uregulowania zaległości (mającej charakter zaległości podatkowej) poprzez przeniesienie na rzecz Gminy własności nieruchomości gruntowej niezabudowanej powstałej w wyniku podziału. W oparciu o Protokół uzgodnień (porozumienie) Stron z dnia 31 stycznia 2013 r., w którym Strony postanowiły, iż celem zapłaty (rozliczenia) zaległości z tytułu niezapłaconych opłat adiacenckich, Spółka przeniesie na rzecz Gminy, własność nieruchomości gruntowej niezabudowanej, na co Gmina wyraża zgodę. W Protokole Spółka zobowiązała się do złożenia w umowie regulującej przeniesienie własności nieruchomości, wniosku o potrącenie ceny sprzedaży nieruchomości z niezapłaconymi opłatami adiacenckimi oraz do pokrycia poniesionych przez Gminę kosztów, tj.:

1. kosztów sporządzenia operatu szacunkowego wyceny działki nr 424/20,
2. kosztów sporządzenia wyceny służebności gruntowej po działce nr 424/20.
   
   

Jednocześnie wobec nierównych wartości zobowiązań Stron, Spółka zobowiązała się, za zgodą Gminy do zapłaty różnicy pomiędzy ceną nabycia nieruchomości, a niezapłaconą opłatą adiacencką, w dniu zawarcia umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego przelewem na wskazany przez Gminę rachunek bankowy.

W dniu 5 lutego 2013 r. Strony zawarły umowę przeniesienia własności nieruchomości w trybie art. 98a ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami i w trybie art. 66 ustawy ordynacja podatkowa. Zgodnie z treścią aktu Spółka, w celu częściowego rozliczenia się z Gminą z tytułu opłaty adiacenckiej, powodującego częściowe wygaśniecie zobowiązania podatkowego Spółki przeniosła ona na rzecz Gminy prawo własności niezabudowanej nieruchomości, zaś Gmina prawo to przyjęła. Jednocześnie Spółka wniosła w treści aktu o potrącenie ceny sprzedaży nieruchomości z zobowiązaniem podatkowym zbywającej Spółki z tytułu opłat adiacenckich, na co przedstawiciele Gminy wyrazili zgodę. Strony zgodnie oświadczyły, iż wydanie przedmiotu umowy w posiadanie Gminy następuje z chwilą podpisania aktu.

Na zakończenie, uzupełniająco Spółka wskazała, iż jest podatnikiem czynnym podatku od towarów usług, którego przedmiotem działalności jest m.in. obrót nieruchomościami.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy przeniesienie na wniosek Spółki na rzecz jednostki samorządu terytorialnego (Gminy), własności nieruchomości w zamian za zaległości podatkowe z tytułu opłat adiacenckich podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
2. Czy w związku z czynnością przeniesienia własności nieruchomości na rzecz Gminy Spółka zobowiązana jest do wystawienia faktury VAT dokumentującej dokonane przeniesienie?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Przeniesienie na wniosek Spółki na rzecz jednostki samorządu terytorialnego (Gminy), własności nieruchomości w zamian za zaległości z tytułu opłat adiacenckich (mające charakter zaległości podatkowych) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 66 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) szczególnym przypadkiem wygaśnięcia zobowiązania podatkowego jest przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz:

1. Skarbu Państwa – w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa;
2. gminy, powiatu lub województwa – w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody ich budżetów.
   
   

W myśl § 2 ww. art. 66 przeniesienie następuje na wniosek podatnika:

1. w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, na podstawie umowy zawartej, za zgodą właściwego naczelnika urzędu skarbowego lub naczelnika urzędu celnego, między starostą wykonującym zadanie z zakresu administracji rządowej a podatnikiem;
2. w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 2, na podstawie umowy zawartej między wójtem, burmistrzem (prezydentem miasta), starostą albo marszałkiem województwa a podatnikiem.
   
   

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również inne czynności prawne wymienione w tym przepisie. Z powyższych uregulowań wynika zatem, że obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług może powstać w wypadku przeniesienia własności towarów z nakazu organu władzy publicznej, czy też z mocy samego prawa, ale wyłącznie w sytuacji gdy następuje to w zamian za odszkodowanie, tj. na zasadzie ekwiwalentności. Wówczas dwustronna czynność prawna byłaby również czynnością wzajemną, rodzącą obowiązek świadczenia przez obie strony tejże czynności i to wiązałoby się z powstaniem obowiązku podatkowego.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. (sygn. I FSK 1635/10) kluczowy dla rozstrzygnięcia sprawy jest art. 66 § 1 pkt 2 O.p., zgodnie z którym szczególnym przypadkiem wygaśnięcia zobowiązania podatkowego jest przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz gminy, powiatu lub województwa – w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody ich budżetów. Już z samej treści tego uregulowania wynika zatem wyraźnie, że mowa jest o „szczególnym przypadku wygaśnięcia zobowiązania podatkowego”, co wyklucza potraktowanie tego rodzaju czynności jako klasycznej umowy o charakterze cywilnoprawnym. Sąd wskazał przy tym, iż na tle analizowanej sprawy aktualny pozostaje pogląd wyrażony przez Naczelny Sąd Administracyjny w składzie 7 sędziów w uchwale z dnia 8 października 2007 r., I FPS 2/07, zgodnie z którym przeniesienie własności rzeczy na rzecz Skarbu Państwa w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wspomniana uchwała podjęta została na gruncie uprzednio obowiązującej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), jednakże znajduje ona zastosowanie w tej sprawie, albowiem istota problemu dotyczy nie tyle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, ale mechanizmu poboru podatku na gruncie Ordynacji podatkowej.

W pełni aktualne pozostają argumenty zaprezentowane w cytowanej uchwale, że czynności, o jakich mowa w art. 66 O.p. stanowią dodatkowy mechanizm poboru podatku, skutkujący wygaśnięciem zobowiązań podatkowych, a zatem nie jest możliwe obciążanie ich podatkiem od towarów i usług. Dodatkowo zwrócić należy też uwagę na charakter podatku od towarów i usług, który ma dotyczyć konsumpcji, co przejawia się z jednej strony w jego neutralności dla podatnika, a z drugiej, w faktycznym obciążeniu tym podatkiem finalnego odbiorcy – konsumenta.

Należy przychylić się również do zaprezentowanego w powołanej uchwale poglądu, że niecelowe jest nakładanie dodatkowych obciążeń podatkowych na podmiot, który korzysta z takiej właśnie formy wygaśnięcia zobowiązań podatkowych. Podatek od towarów i usług jest podatkiem konsumpcyjnym, uiszczanym przez finalnego konsumenta na ostatnim szczeblu obrotu, a podstawę opodatkowania stanowią czynności wykonywane w ramach obrotu gospodarczego. Natomiast celem zawarcia umowy o przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych jest wyłącznie wygaśnięcie zobowiązania podatkowego, a więc zobowiązania o charakterze publicznoprawnym. Dlatego, nie można stwierdzić, że czynność ta jest realizowana w ramach obrotu gospodarczego, a nadto, że powoduje osiągnięcie wartości dodanej, która bezspornie stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2

W związku z faktem, iż przeniesienie na wniosek Spółki na rzecz jednostki samorządu terytorialnego (Gminy), własności nieruchomości w zamian za zaległości z tytułu opłat adiacenckich nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie obliguje ono też Spółki do wystawienia faktury VAT.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Stosownie zaś do regulacji § 5 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), „faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej: sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu”. Skoro zaś czynność przeniesienia przez Spółkę własności nieruchomości w zamian za zaległości z tytułu opłat adiacenckich nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zatem nie stanowi ona ani sprzedaży, ani świadczenia usług w rozumieniu powołanych wyżej przepisów ustawy. Skoro faktura jest dokumentem „stwierdzającym dokonanie sprzedaży” w rozumieniu ustawy, brak czynności sprzedaży uniemożliwia Spółce wystawienie faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

W myśl art. 6 Ordynacji podatkowej, podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

Podatkami, w rozumieniu Ordynacji podatkowej są również: zaliczki na podatki, raty podatków, jeżeli przepisy prawa podatkowego przewidują płatność podatku w ratach, opłaty oraz niepodatkowe należności budżetowe (art. 3 pkt 3 Ordynacji podatkowej).

Katalog czynności i zdarzeń skutkujących wygaśnięciem w całości lub w części zobowiązania podatkowego został zawarty w art. 59 Ordynacji podatkowej.

Należy do nich m.in. przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych (art. 59 § 1 pkt 6 Ordynacji podatkowej).

Z kolei w art. 66 § 1 Ordynacji podatkowej wskazano, iż szczególnym przypadkiem wygaśnięcia zobowiązania podatkowego jest przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz:

1. Skarbu Państwa – w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa;
2. gminy, powiatu lub województwa – w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody ich budżetów.
   
   

Na mocy § 2 ww. artykułu przeniesienie następuje na wniosek podatnika:

1. w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, na podstawie umowy zawartej, za zgodą właściwego naczelnika urzędu skarbowego lub naczelnika urzędu celnego, między starostą wykonującym zadanie z zakresu administracji rządowej a podatnikiem;
2. w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 2, na podstawie umowy zawartej między wójtem, burmistrzem (prezydentem miasta), starostą albo marszałkiem województwa a podatnikiem.
   
   

Umowa, o której mowa w § 2, wymaga formy pisemnej (art. 66 § 3 Ordynacji podatkowej).

Zgodnie z art. 66 § 4 Ordynacji podatkowej, w przypadkach wymienionych w § 1 za termin wygaśnięcia zobowiązania podatkowego uważa się dzień przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych.

W przypadku zawarcia umowy, o której mowa w § 2, organ podatkowy pierwszej instancji wydaje decyzję stwierdzającą wygaśnięcie zobowiązania podatkowego. Przepis art. 55 § 2 stosuje się odpowiednio (art. 66 § 5 Ordynacji podatkowej).

W art. 55 § 2 Ordynacji podatkowej postanowiono, że jeżeli dokonana wpłata nie pokrywa kwoty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, wpłatę tę zalicza się proporcjonalnie na poczet kwoty zaległości podatkowej oraz kwoty odsetek za zwłokę w stosunku, w jakim, w dniu wpłaty, pozostaje kwota zaległości podatkowej do kwoty odsetek za zwłokę.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że w trzech decyzjach z dnia 12 grudnia 2012 r. Gmina ustaliła Wnioskodawcy (Spółce) opłaty adiacenckie w związku ze wzrostem wartości nieruchomości spowodowanym zatwierdzeniem projektu podziału nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako działki nr 424/55, 424/56, 424/57, 424/21, 424/58, 424/59, 424/60, 424/61, 424/62 oraz zobowiązał Spółkę do ich zapłaty w terminie do dnia 11 stycznia 2013 r. Łączna suma zaległości z tytułu niezapłaconych opłat adiacenckich (bez odsetek) wynosiła 210.250,00 zł. Opłaty nie zostały zapłacone przez Spółkę w terminie wynikającym z wydanych decyzji. Jednocześnie Spółka wystąpiła do Gminy z wnioskiem o zawarcie umowy mającej doprowadzić do uregulowania zaległości (mającej charakter zaległości podatkowej) poprzez przeniesienie na rzecz Gminy własności nieruchomości gruntowej niezabudowanej powstałej w wyniku podziału. W oparciu o Protokół uzgodnień (porozumienie) Stron z dnia 31 stycznia 2013 r., w którym Strony postanowiły, iż celem zapłaty (rozliczenia) zaległości z tytułu niezapłaconych opłat adiacenckich, Spółka przeniesie na rzecz Gminy, własność nieruchomości gruntowej niezabudowanej, na co Gmina wyraża zgodę.

W Protokole Spółka zobowiązała się do złożenia w umowie regulującej przeniesienie własności nieruchomości, wniosku o potrącenie ceny sprzedaży nieruchomości z niezapłaconymi opłatami adiacenckimi oraz do pokrycia poniesionych przez Gminę kosztów, tj.: kosztów sporządzenia operatu szacunkowego wyceny działki nr 424/20 oraz kosztów sporządzenia wyceny służebności gruntowej po działce nr 424/20. Jednocześnie wobec nierównych wartości zobowiązań Stron, Spółka zobowiązała się, za zgodą Gminy do zapłaty różnicy pomiędzy ceną nabycia nieruchomości, a niezapłaconą opłatą adiacencką, w dniu zawarcia umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego przelewem na wskazany przez Gminę rachunek bankowy.

W dniu 5 lutego 2013 r. Strony zawarły umowę przeniesienia własności nieruchomości w trybie art. 98a ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami i w trybie art. 66 ustawy ordynacja podatkowa. Zgodnie z treścią aktu Spółka, w celu częściowego rozliczenia się z Gminą z tytułu opłaty adiacenckiej, powodującego częściowe wygaśniecie zobowiązania podatkowego Spółki przeniosła na rzecz Gminy prawo własności niezabudowanej nieruchomości, zaś Gmina prawo to przyjęła. Jednocześnie Spółka wniosła w treści aktu o potrącenie ceny sprzedaży nieruchomości z zobowiązaniem podatkowym zbywającej Spółki z tytułu opłat adiacenckich, na co przedstawiciele Gminy wyrazili zgodę. Strony zgodnie oświadczyły, iż wydanie przedmiotu umowy w posiadanie Gminy następuje z chwilą podpisania aktu.

W związku z powyższym Spółka ma wątpliwości czy przeniesienie na jej wniosek na rzecz Gminy, prawa własności nieruchomości w zamian za zaległości podatkowe z tytułu opłat adiacenckich podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Stosownie do zapisu zawartego w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do przedstawionego stanu faktycznego wskazać należy, iż w wyniku przeniesienia przez Spółkę na rzecz Gminy własności nieruchomości gruntowej niezabudowanej powstałej w wyniku podziału Gmina rozporządza przedmiotową nieruchomością jak właściciel, a przedmiotowe przeniesienie ma charakter odpłatny, gdyż Spółka przenosząc prawo własności zmniejsza swoje zobowiązanie podatkowe (z tytułu niezapłaconych opłat adiacenckich) wobec Gminy. Odpłatnością w przedmiotowej sprawie jest kwota niezapłaconych opłat adiacenckich (tj. 210.250,00 zł), która w części zostanie skompensowana z wartością ww. nieruchomości. Zatem czynność przeniesienia prawa własności ww. nieruchomości na rzecz Gminy w zamian za zaległości podatkowe stanowi odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlegającą co do zasady opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Podkreślić w tym miejscu należy, iż ustawodawca nie wyłączył z opodatkowania podatkiem od towarów i usług przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz gminy, powiatu lub województwa w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody ich budżetu. Dokonanie takiej czynności przewidzianej przepisami art. 66 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej jest szczególnym przypadkiem wygaśnięcia zobowiązania podatkowego, co nie zmienia faktu, że przeniesienie prawa własności jest czynnością, która zgodnie z powołanymi przepisami podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wygaśnięcie zobowiązania na podstawie ww. przepisu jest następstwem zawarcia umowy cywilnoprawnej pomiędzy zobowiązanym do zapłaty podatku a Gminą.

Odnosząc się do kwestii udokumentowania przez Spółkę ww. transakcji fakturą VAT wskazać należy, iż w myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W związku z powyższą regulacją, podatnicy podatku od towarów i usług, z tytułu dostawy towarów bądź świadczenia usług, zobowiązani są do naliczenia podatku należnego w określonej stawką podatku wysokości i wystawienia faktury VAT dokumentującej dokonane czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka jest podatnikiem czynnym podatku od towarów i usług, którego przedmiotem działalności jest m.in. obrót nieruchomościami.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż z uwagi na fakt, że czynność przeniesienia prawa własności nieruchomości gruntowej niezabudowanej powstałej w wyniku podziału na rzecz Gminy w zamian za zaległości podatkowe stanowi odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, Spółka winna wystawić fakturę VAT w celu udokumentowania ww. transakcji.

Odnośnie wyroków przywołanych przez Wnioskodawcę w opisie własnego stanowiska w sprawie tut. Organ wyjaśnia, iż są one rozstrzygnięciami w danej konkretnej sytuacji. Nie mogą być źródłem prawa dla sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku. Oczywiście wyrażają one jakiś pogląd i jest on brany pod uwagę przy rozstrzyganiu, ale nie może stanowić podstawy wydanej interpretacji. Sędziowie oceniają każdą sprawę indywidualnie i podejmują decyzję w oparciu o zebrany materiał dowodowy. Tut. Organ przy wydawaniu interpretacji indywidualnych nie ma kompetencji do prowadzenia postępowania dowodowego czy porównawczego, opiera się tylko i wyłącznie na przedstawionym stanie faktycznym korzystając oczywiście z dorobku orzecznictwa sądów i innych organów podatkowych, ale ostateczna decyzja jest podejmowana w oparciu o konkretne dane zawarte we wniosku.

Ponadto należy stwierdzić, iż Uchwała Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 października 2007 r. sygn. I FPS 2/07, dotyczyła stanu prawnego obowiązującego do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), a zatem nie odnosi się do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.