Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/436-90/13/AŻ
z 11 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura – 25 marca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 04 czerwca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w przedmiocie podatku od spadków i darowizn:

• w części dotyczącej określenia grupy podatkowej - jest prawidłowe,
• w części zwolnienia z uiszczenia podatku - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie ustalenia grupy podatkowej oraz zastosowania zwolnienia.

Jako, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 24 maja 2013 r. znak: IBPB II/1/436-90/13/AŻ wezwano Wnioskodawczynię o uzupełnienie wniosku. W dniu 04 czerwca 2013 r. wpłynęła odpowiedź na przedmiotowe wezwanie.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Teściowa Wnioskodawczyni wykupiła mieszkanie od Agencji Restrukturyzacji Kopalń. (w uzupełnieniu Wnioskodawczyni zmodyfikowała przedstawione zdarzenie stwierdzając, iż jej teściowa zamierza wykupić to mieszkanie). Mieszkanie będzie miało status mieszkania własnościowego, którego jedyną właścicielką będzie teściowa Wnioskodawczyni. Następnie teściowa zamierza podarować Wnioskodawczyni (swojej synowej) to mieszkanie na podstawie darowizny sporządzonej przed notariuszem.

Małżeństwo Wnioskodawczyni ustało z chwilą otrzymania rozwodu w 2008 r. Były mąż został sądownie eksmitowany i wymeldowany ze wspomnianego mieszkania. Wykup mieszkania przewidziany jest na miesiąc czerwiec lub początek lipca 2013 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy obdarowana synowa (która jest po rozwodzie) jest zaliczana do tzw. 1 grupy podatkowej i przez to zwolniona od uiszczenia podatku od spadków i darowizn?
2. Jakie są obwarowania otrzymania takiej darowizny (posiadanie innej nieruchomości, okresu karencji)?
3. Czy wydanie interpretacji indywidualnej jest obowiązującą wykładnią dla urzędu skarbowego, którego zdarzenie dotyczy?
   
   

Wnioskodawczyni wskazała, iż z teściową łączy ją stosunek powinowactwa pomimo ustania małżeństwa. W myśl bowiem art. 618 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego więzi rodzinne i powinowactwo jest utrzymane pomimo ustania małżeństwa. Wnioskodawczyni uważa zatem, iż jako synowa jest zaliczana do pierwszej grupy podatkowej czyli jest zwolniona z podatku z uwagi na istniejące powinowactwo.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie określenia grupy podatkowej oraz zastosowania zwolnienia (pytanie nr 1). W pozostałym zakresie wniosku – objętym pytaniem nr 2 i 3 - wydano postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Stosownie do treści art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych - w wysokości tych wkładów.

Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego (art. 8 ust. 3 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

1. 9 637 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;
2. 7 276 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;
3. 4 902 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.
   
   

W myśl art. 9 ust. 2 cyt. ustawy jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie.

Wysokość podatku od spadków i darowizn ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest obdarowany. Zaliczenie do jednej z trzech grup podatkowych odbywa się w zależności od jego stopnia pokrewieństwa albo powinowactwa z darczyńcą.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I - małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II - zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III - innych nabywców.
   
   

Przekroczenie kwot (osobno dla każdego darczyńcy), o których mowa w art. 9 ust. 1 ustawy, powoduje opodatkowanie według progresywnych stawek określonych odrębnie dla każdej grupy podatkowej w art. 15 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

W myśl art. 17a ust. 2 ustawy obowiązek składania zeznań podatkowych nie dotyczy przypadków, w których podatek jest pobierany przez płatnika.

Należy również wskazać, iż zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. udokumentują - w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 (tj. dla I grupy podatkowej 9.637 zł) - ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek bankowy nabywcy albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.
   
   

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni otrzyma w drodze darowizny od teściowej mieszkanie. Małżeństwo Wnioskodawczyni ustało na skutek rozwodu, jednakże Wnioskodawczyni uważa, iż pomimo ustania małżeństwa pozostaje z teściową w stosunku powinowactwa.

Zgodnie z art. 618 § 1 ustawy z dnia z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 788 ze zm.) z małżeństwa wynika powinowactwo między małżonkiem a krewnymi drugiego małżonka. Trwa ono mimo ustania małżeństwa.

Zatem w świetle powołanego przepisu mimo rozwodu Wnioskodawczynię łączy stosunek powinowactwa z teściową, tym samym Wnioskodawczyni jako synowa jest zaliczana do I grupy podatkowej w podatku od spadków i darowizn zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy.

W tej części zatem stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Nie można się jednakże zgodzić z twierdzeniem Wnioskodawczyni, iż zaliczenie jej do I grupy podatkowej oznacza zwolnienie z podatku. Zaliczenie do I grupy podatkowej skutkuje określeniem kwoty wolnej od opodatkowania w wysokości 9 637 zł (zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy) oraz skorzystaniem z ulg i zwolnień przewidzianych dla tej grupy podatkowej, tj. m.in. określonej w art. 16 cyt. ustawy tzw. ulgi mieszkaniowej. Nie oznacza ono natomiast całkowitego zwolnienia z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Zwolnione całkowicie z opodatkowania są osoby wymienione w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn (po spełnieniu ściśle określonych przesłanek wskazanych w treści tego przepisu), czyli małżonek, zstępni, wstępni, pasierb, rodzeństwo, ojczym i macocha. Wśród tych osób nie została wymieniona synowa, zatem art. 4a ustawy dotyczący zwolnienia z opodatkowania najbliższych osób w ogóle nie ma zastosowania wobec Wnioskodawczyni.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.