Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-474/13/CzP
z 18 lipca 2013 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 03 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 18 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, kosztów wynikających z umowy leasingu finansowego dotyczących:

  • rat kapitałowych – jest prawidłowe,
  • odsetek (części odsetkowej raty) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, kosztów wynikających z umowy leasingu finansowego dotyczących:

  • rat kapitałowych.
  • odsetek (części odsetkowej raty).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe :

Wnioskodawca jest jedną ze spółek wchodzących w skład grupy kapitałowej (dalej: Grupa) specjalizującą się w produkcji metalowych przewodów hamulcowych, przewodów paliwowych, pomp i modułów pomp paliwowych, jak również w montażu zbiorników paliwowych. Spółka posiada status dużego przedsiębiorcy w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, tj. nie spełnia warunków pozwalających uznać ją za mikroprzedsiębiorcę, małego przedsiębiorcę lub średniego przedsiębiorcę (art. 104 - 106 wymienionej ustawy). Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE) na podstawie zezwolenia z dnia 4 października 2011 r. (dalej: Zezwolenie).

Przedmiotem działalności gospodarczej wykonywanej przez Spółkę na terenie SSE jest działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie SSE i sklasyfikowanych pod następującymi pozycjami Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: PKWiU):

  • 2.2 - wyroby z tworzyw sztucznych,
  • 24.2 - rury, przewody rurowe, profile drążone i łączniki, ze stali,
  • 29.3 - części i akcesoria do pojazdów,
  • 52.10.1 - magazynowanie i przechowywanie towarów,
  • 72.1 - usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych

oraz w zakresie sprzedaży odpadów powstałych w związku z prowadzeniem wyżej wymienionej działalności sklasyfikowanych w pozycjach:

  • 38.11.5 - odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu,
  • 38.12.24,
  • 38.12.25

oraz w podkategorii:

  • 38.12.27 - odpady niebezpieczne,
  • 38.21.3 - odpady rozpuszczalników organicznych oraz
  • 38.3 - usługi w zakresie odzysku surowców, surowców wtórnych

-według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

W związku z rozpoczęciem działalności w SSE Spółka zobowiązała się ponieść na jej terenie wydatki inwestycyjne w rozumieniu § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 232, poz. 1548 ze zm. dalej: „Rozporządzenie”), o łącznej wartości co najmniej 37.497.400,00 zł w terminie do dnia 30 listopada 2020 r., z czego:

  • do dnia 31 grudnia 2017 r. mają zostać poniesione wydatki inwestycyjne w wysokości co najmniej 29.590.000,00 zł (w tym 15.213.000,00 zł na maszyny i urządzenia oraz czynsz najmu za lata 2013 - 2017 w łącznej kwocie 14.377.000,00 zł i inne wymienione w § 6 Rozporządzenia),
  • od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 30 listopada 2020 r. mają zostać poniesione wydatki inwestycyjne w wysokości 7.907.400,00 zł w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia (czynsz najmu za lata 2018 - 2020).

Ponadto Spółka zobowiązała się zwiększyć dotychczasowe zatrudnienie kształtujące się na poziomie 491 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty poprzez zatrudnienie co najmniej 10 nowych pracowników na terenie SSE po dniu uzyskania zezwolenia w terminie do 31 grudnia 2014 r. i utrzymać zatrudnienie na poziomie co najmniej 501 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty do dnia 31 grudnia 2019 r.

W związku z działalnością prowadzoną na terenie SSE Spółka przewiduje zawarcie umowy leasingu z niemiecką spółką będącą członkiem Grupy (dalej również: Umowa), na podstawie której niemiecki kontrahent odda Spółce w leasing linię produkcyjną, która wcześniej była już wykorzystywana w ramach działalności gospodarczej (nie będzie to nowy środek trwały). Umowa będzie miała charakter leasingu finansowego w rozumieniu ustawy o PDOP i będzie obejmowała zobowiązanie Spółki do nabycia linii produkcyjnej z dniem upływu okresu leasingu. Linia produkcyjna stanowiąca przedmiot Umowy służyć ma działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę na terenie SSE i określonej w Zezwoleniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty związane z umową leasingu finansowego (raty kapitałowe, część odsetkowa rat leasingowych) używanej linii produkcyjnej Spółka będzie mogła zaliczyć do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia, stanowiących podstawę do kalkulacji limitu zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, jeżeli umowa leasingu będzie obejmowała zobowiązanie Wnioskodawcy do nabycia linii produkcyjnej z dniem upływu okresu leasingu?

Zdaniem Spółki, koszty związane z umową leasingu finansowego (raty kapitałowe, część odsetkowa rat leasingowych) używanej linii produkcyjnej Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia, stanowiących podstawę do kalkulacji limitu zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., określana dalej skrótem „updop”), jeżeli umowa leasingu będzie obejmowała zobowiązanie Wnioskodawcy do nabycia linii produkcyjnej z dniem upływu okresu leasingu.

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych t.j. Dz. U z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm., dalej: ustawa o SSE), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku Spółki chodzi zatem o zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 w zw. z art. 17 ust. 4 updop. Zgodnie z tymi przepisami, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia, pomoc regionalna udzielona przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop stanowi pomoc z tytułu kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 6.

Na maksymalną wielkość udzielanej w tej formie pomocy publicznej dostępnej dla danego przedsiębiorcy wpływa zatem m.in. wysokość poniesionych przez niego kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną, których zakres został określony w § 6 Rozporządzenia. Stosownie do § 6 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące m.in. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

Wszystkie powyższe warunki zostaną spełnione w przedstawionym zdarzeniu przyszłym:

  • przedmiotem Umowy będzie linia produkcyjna przeznaczona do używania w zakładzie zlokalizowanym na terenie SSE w celu produkcji wyrobów strefowych,
  • Spółka posiada ważne Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, a w konsekwencji koszty związane z leasingiem zostaną przez nią poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia,
  • przedmiotem Umowy będzie środek trwały inny niż grunty, budynki i budowle,
  • Umowa będzie mieć postać leasingu finansowego i będzie obejmować zobowiązanie Spółki do nabycia linii produkcyjnej z dniem upływu okresu leasingu.

Zdaniem Spółki, bez znaczenia jest w tym wypadku fakt, że linia produkcyjna, która ma stanowić przedmiot Umowy była już wcześniej wykorzystywana w działalności gospodarczej (nie jest nowa).

Zgodnie z § 6 ust. 7 Rozporządzenia, środki trwale zakupione przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni mają być nowe, ale dotyczy to tylko środków trwałych, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, tj. sytuacji nabycia lub wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, które następnie zostają zaliczone do składników majątku podatnika zgodnie z odrębnymi przepisami. Tymczasem podstawą korzystania przez Spółkę z przedmiotowej linii produkcyjnej będzie umowa leasingu finansowego, a dopiero po upływie okresu obowiązywania Umowy Spółka zobowiązana będzie do nabycia tego środka trwałego. Tym samym podstawę zakwalifikowania kosztów związanych z leasingiem do wydatków objętych pomocą publiczną będzie powołany wyżej § 6 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia, do którego § 6 ust. 7 Rozporządzenia się nie odwołuje.

Wymóg nowości z § 6 ust. 7 Rozporządzenia odnosi się włącznie do środków trwałych nabytych lub wytworzonych we własnym zakresie i zaliczonych do składników majątku podatnika wymienionych w § 6 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia. Jeśli poniesiony przez podatnika koszt inwestycji nie spełnia przesłanek określonych w tym punkcie, to zdaniem Spółki, a contrario (wnioskowanie z przeciwieństwa) należy przyjąć, że wymóg nowości go nie dotyczy. Co za tym idzie pozostałe koszty inwestycji wymienione w § 6 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 3-6 Rozporządzenia (w tym koszty związane leasingiem finansowym) mogą dotyczyć używanych aktywów.

Wychodząc z założenia, że ustawodawca jest racjonalny, zna język prawny i w nienaganny sposób posługuje się technikami legislacyjnymi, należy przyjąć, że gdyby chciał on rozciągnąć wymóg nowości na koszty związane z leasingiem finansowym, to w § 6 ust. 7 Rozporządzenia odwołałby się bezpośrednio również do § 6 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia, a nie tylko do § 6 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia. W konsekwencji, zdaniem Spółki, koszty poniesione przez niego w związku z Umową (raty kapitałowe, część odsetkowa rat leasingowych) w okresie kwalifikowalności wydatków określonym w Zezwoleniu będą mogły zostać zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia.

Mając na względzie powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie powyższego stanowiska.

Dodatkowo Spółka wskazuje, że przepisy regulujące kwestie związane z korzystaniem ze zwolnienia z podatku dochodowego (a zatem również przepisy Rozporządzenia) stanowią normy prawa podatkowego, do których powinny mieć zastosowanie przepisy art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Jak bowiem podkreśla się w literaturze i orzecznictwie, pod pojęciem prawa podatkowego należy rozumieć wszelkie normy prawne, które określają elementy konstrukcyjne, tj. podmiotowe i przedmiotowe podatku. Skoro zatem przepisy Rozporządzenia dotyczą m.in. kwestii szczegółowych związanych z przyznawaniem oraz korzystaniem ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, to w tym zakresie stanowią one normy prawa podatkowego, a co za tym idzie mogą być przedmiotem indywidualnej interpretacji podatkowej. Stanowisko Spółki w tym względzie znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyroki WSA w Rzeszowie z 8 maja 2007 r. sygn. I SA/Rz 254/07 oraz z 12 kwietnia 2007 r. sygn. I SA/Rz 633/06). Powołane wyroki dotyczyły co prawda przepisów Ordynacji podatkowej określających zasady wydawania indywidualnych interpretacji podatkowych według stanu prawnego sprzed 1 lipca 2007 r., niemniej jednak w ocenie Spółki pozostają one aktualne w odniesieniu do obecnie obowiązujących regulacji dotyczących wydawania interpretacji indywidualnych, skoro od prawidłowego wyliczenia limitu pomocy publicznej zależy wysokość zwolnienia podatkowego.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Zgodnie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. – określanej dalej „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4 - 6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia.

Zgodnie z art. 17 ust. 4 updop, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Z treści cytowanych wyżej przepisów art. 17 ust. 1 pkt 34 i ust. 4 updop wynika, że warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Tak więc, pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek, obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy, na podstawie właściwego zezwolenia.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie SSE na podstawie Zezwolenia z dnia 4 października 2011 r. Spółka przewiduje zawarcie umowy leasingu, na podstawie której kontrahent odda Spółce w leasing linię produkcyjną, która wcześniej była już wykorzystywana w ramach działalności gospodarczej (nie będzie to nowy środek trwały). Umowa będzie miała charakter leasingu finansowego w rozumieniu updop i będzie obejmowała zobowiązanie Spółki do nabycia linii produkcyjnej z dniem upływu okresu leasingu. Linia produkcyjna stanowiąca przedmiot Umowy służyć ma działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę na terenie SSE i określonej w Zezwoleniu.

Zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 232, poz. 1548 ze zm. dalej: „Rozporządzenie” ), pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi pomoc regionalną z tytułu kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6.

W myśl § 6 ust. 1 Rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

  1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
  2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
  3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
  4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
  5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
  6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

W myśl § 6 ust. 4 Rozporządzenia, cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 11 marca 2013 r., poz.330).

Zgodnie z art. 3 pkt 15 ustawy o rachunkowości, ilekroć w ustawie jest mowa o środkach trwałych rozumie się przez to, z zastrzeżeniem pkt 17, rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki.

Zalicza się do nich w szczególności:

  1. nieruchomości - w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
  2. maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy,
  3. ulepszenia w obcych środkach trwałych,
  4. inwentarz żywy.

Środki trwałe oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu zalicza się do aktywów trwałych jednej ze stron umowy, zgodnie z warunkami określonymi w ust. 4.

Z kolei w myśl art. 3 ust. 4 ustawy o rachunkowości, jeżeli jednostka przyjęła do używania obce środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne na mocy umowy, zgodnie z którą jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne do odpłatnego używania lub również pobierania pożytków na czas oznaczony, środki te i wartości zalicza się do aktywów trwałych korzystającego, jeżeli umowa spełnia co najmniej jeden z następujących warunków:

  1. przenosi własność jej przedmiotu na korzystającego po zakończeniu okresu, na który została zawarta,
  2. zawiera prawo do nabycia jej przedmiotu przez korzystającego, po zakończeniu okresu, na jaki została zawarta, po cenie niższej od wartości rynkowej z dnia nabycia,
  3. okres, na jaki została zawarta, odpowiada w przeważającej części przewidywanemu okresowi ekonomicznej użyteczności środka trwałego lub prawa majątkowego, przy czym nie może być on krótszy niż 3/4 tego okresu. Prawo własności przedmiotu umowy może być, po okresie, na jaki umowa została zawarta, przeniesione na korzystającego,
  4. suma opłat, pomniejszonych o dyskonto, ustalona w dniu zawarcia umowy i przypadająca do zapłaty w okresie jej obowiązywania, przekracza 90% wartości rynkowej przedmiotu umowy na ten dzień. W sumie opłat uwzględnia się wartość końcową przedmiotu umowy, którą korzystający zobowiązuje się zapłacić za przeniesienie na niego własności tego przedmiotu. Do sumy opłat nie zalicza się płatności na rzecz finansującego za świadczenia dodatkowe, podatków oraz składek na ubezpieczenie tego przedmiotu, jeżeli korzystający pokrywa je niezależnie od opłat za używanie,
  5. zawiera przyrzeczenie finansującego do zawarcia z korzystającym kolejnej umowy o oddanie w odpłatne używanie tego samego przedmiotu lub przedłużenia umowy dotychczasowej, na warunkach korzystniejszych od przewidzianych w dotychczasowej umowie,
  6. przewiduje możliwość jej wypowiedzenia, z zastrzeżeniem, że wszelkie powstałe z tego tytułu koszty i straty poniesione przez finansującego pokrywa korzystający,
  7. przedmiot umowy został dostosowany do indywidualnych potrzeb korzystającego. Może on być używany wyłącznie przez korzystającego, bez wprowadzania w nim istotnych zmian.

W myśl art. 28 ust. 1 pkt 1 ustawy o rachunkowości, aktywa i pasywa wycenia się nie rzadziej niż na dzień bilansowy w sposób następujący: środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne - według cen nabycia lub kosztów wytworzenia, lub wartości przeszacowanej (po aktualizacji wyceny środków trwałych), pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe, a także o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości.

Z kolei zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy o rachunkowości, cena nabycia, o której mowa w ust. 1, to cena zakupu składnika aktywów, obejmująca kwotę należną sprzedającemu, bez podlegających odliczeniu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, a w przypadku importu powiększona o obciążenia o charakterze publicznoprawnym oraz powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem składnika aktywów do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu, łącznie z kosztami transportu, jak też załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu, a obniżona o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie ceny nabycia składnika aktywów, a w szczególności przyjętego nieodpłatnie, w tym w drodze darowizny - jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży takiego samego lub podobnego przedmiotu.

Ponadto w myśl art. 28 ust. 8 ww. ustawy, cena nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych w budowie, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obejmuje ogół ich kosztów poniesionych przez jednostkę za okres budowy, montażu, przystosowania i ulepszenia, do dnia bilansowego lub przyjęcia do używania, w tym również:

  1. niepodlegający odliczeniu podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy;
  2. koszt obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu ich finansowania i związane z nimi różnice kursowe, pomniejszony o przychody z tego tytułu.

Odnosząc powołane wyżej przepisy do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż fakt, że linia produkcyjna mająca być przedmiotem leasingu finansowego jest używana (nie jest nowym środkiem trwałym) nie będzie miał wpływu na kwalifikację opłat z tytułu leasingu jako wydatków objętych pomocą publiczną, o których mowa w § 6 pkt 6 Rozporządzenia. Należy jednak zauważyć, iż wydatkami takimi nie mogą być opłaty leasingowe w części odsetkowej poniesione po oddaniu do używania linii produkcyjnej, niebędące elementem ceny nabycia. Jak wynika bowiem z cytowanego powyżej art. 28 ust. 2 ustawy o rachunkowości, cena nabycia obejmuje jedynie koszty obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu nabycia środków trwałych poniesione do momentu oddania środka trwałego do używania. Spółka zatem będzie mogła zaliczyć do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną raty kapitałowe wynikające z umowy leasingu finansowego, natomiast wydatki dotyczące części odsetkowej nie będą stanowiły kosztów kwalifikujących się do tej pomocy.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki w zakresie możliwości uznania za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, kosztów wynikających z umowy leasingu finansowego dotyczących:

  • rat kapitałowych – jest prawidłowe,
  • odsetek (części odsetkowej raty) – jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj