INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2013 r. (data wpływu 2 maja 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 lipca 2013 r. (data wpływu 22 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem i braku zwolnienia z podatku VAT transakcji sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu transakcji sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działek,

• opodatkowania podatkiem i braku zwolnienia z podatku VAT transakcji sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działek.
  
  

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 lipca 2013 r. w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.(ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości, w której skład wchodzą działki gruntu o numerach ewidencyjnych 64/82 oraz 64/93 (dalej: działki).

Wnioskodawca zamierza zawrzeć ze spółką (dalej: Spółka) umowę sprzedaży działek (dalej: umowa sprzedaży). Wnioskodawca jest właścicielem 48,4% udziałów w Spółce. Pozostałe udziały w Spółce należą do innej spółki kapitałowej, przy czym Wnioskodawca posiada 99,9% udziałów w tej drugiej wymienionej Spółce.

Działki wraz z naniesieniami zostały nabyte przez Wnioskodawcę na mocy umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego w 2002 r. W umowie tej wskazano, iż cena nabycia działek oraz znajdujących się na nich wówczas budynków, budowli i urządzeń nie zawierała podatku od towarów i usług (dalej: VAT) z uwagi na zastosowanie zwolnienia z VAT.

W dacie nabycia działek znajdowały się na nich budynki, budowle i urządzenia, które stały się własnością Wnioskodawcy, z wyjątkiem budowli sieciowych opisanych poniżej. Zgodnie z informacją zawartą w księdze wieczystej, obie działki mają status zabudowanych, jednakże w rzeczywistości, wskazane wyżej budynki, budowle i urządzenia, które niegdyś znajdowały się na działkach zostały w całości wyburzone/usunięte w ramach przygotowania terenu pod inwestycję. Na Działkach znajdują się jednak następujące naniesienia, niebędące własnością Wnioskodawcy, to jest:

• na działce 64/82 znajduje się wodociąg dostarczający wodę do działek sąsiednich, który wchodzi w skład przedsiębiorstwa wodno - kanalizacyjnego;

• w granicy działki 64/93 znajduje się kabel wysokiego napięcia będący własnością Zakładu Energetycznego (jak to wskazuje ww. akt notarialny);

• na działkach 64/82 i 64/93 znajduje się kabel telefoniczny wchodzący w skład przedsiębiorstwa telekomunikacyjnego;

• na działkach 64/82 i 64/93 znajduje się kanalizacja sanitarna wchodząca w skład przedsiębiorstwa wodno - kanalizacyjnego.
  
  

Od daty nabycia Działek, Wnioskodawca nie ponosił na nie nakładów. W 2007 r. Wnioskodawca zawarł ze Spółką umowę dzierżawy (dalej: umowa dzierżawy), zgodnie z którą oddał Spółce działki wraz z posadowionymi na nich budynkami (dotyczy to okresu przed ich wyburzeniem) do używania i pobierania pożytków za wynagrodzeniem, co obejmowało również uprawnienie Spółki do dysponowania działkami na cele budowlane. Zgodnie z umową dzierżawy Spółka miała, po wyburzeniu dotychczasowych obiektów w całości, zrealizować inwestycję polegającą na wybudowaniu na działkach obiektu centrum handlowo-biurowo-usługowo-rekreacyjnego. W stosunku do obu działek zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy. Ponadto, Spółka, jako inwestor, uzyskała decyzję Prezydenta Miasta o pozwoleniu na budowę na działkach centrum handlowo-rozrywkowego. W ostatnim kwartale 2012 r. Spółka rozpoczęła proces inwestycyjny. Aktualnie na działkach zostały dokonane wyburzenia i rozpoczęto prace ziemne oraz budowę fundamentów przyszłego centrum handlowego. Przewidywany termin zakończenia budowy centrum handlowego na działkach przypada w ostatnim kwartale 2014 r.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i rozlicza dla celów VAT usługi dzierżawy działek, według stawki podstawowej, dokumentując je fakturami VAT wystawianymi na Spółkę, Wnioskodawca uzyskuje również dochody z wynajmu lokali, który to najem również jest przez niego uwzględniany w rozliczeniach podatku VAT.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako przedsiębiorca w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i rozlicza przychody z tytułu umowy dzierżawy oraz umów najmu dla celów podatku dochodowego, jako przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. jako m.in. najem i dzierżawa składników majątku niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Powyższe przychody rozliczane są dla celów podatku dochodowego na zasadach ogólnych, tj. według skali podatkowej.

Wnioskodawca uzyskał interpretację indywidulaną z dnia 30 sierpnia 2010 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPP2/443-803/10-2/MN) dotyczącą opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek wraz z ich ówczesnymi naniesieniami. Organ uznał w tej interpretacji, iż przy sprzedaży działek Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika VAT oraz że sprzedaż działek wraz z pozostałymi naniesieniami będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu VAT, jednakże zwolnioną z tego podatku na podstawie art. 43 ust 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę, iż z dniem 1 kwietnia 2013 uległo zmianie brzmienie art. 15 ust. 2 ustawy oVAT, zawierającego definicję działalności gospodarczej dla celów VAT, jak również na działkach wyburzono naniesienia, Wnioskodawca jest zainteresowany uzyskanie potwierdzenia prawidłowości swojego stanowiska na gruncie nowego brzmienia przepisów ustawy.

Wnioskodawca informuje, iż również Spółka wystąpiła do Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim) działającego z upoważnienia Ministra Finansów, z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidulanej w zakresie skutków podatkowych umowy sprzedaży Działek występujących po jej stronie.

W piśmie z dnia 18 lipca 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że przed dokonaniem transakcji sprzedaży działek nie dokona zwrotu poniesionych przez Spółkę nakładów inwestycyjnych związanych z budową przyszłego centrum handlowego. Wynika to z następującej konstrukcji prawnej planowanej transakcji:

• jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca zamierza sprzedać prawo użytkowania wieczystego działek na rzecz Spółki;

• z mocy prawa, na Spółkę (jako dzierżawcę), z chwilą sprzedaży przejdzie ogół praw i obowiązków wydzierżawiającego (Wnioskodawcy);

• wygaśnie w drodze tzw. konfuzji (czyli skupienia w jednym podmiocie pozycji dzierżawy i wydzierżawiającego) – umowa dzierżawy nie zostanie zatem rozwiązana przez jej strony przed zawarciem umowy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek na rzecz Spółki;

• z uwagi na fakt, że nie dojdzie do rozwiązania umowy dzierżawy, nie będzie miał miejsca zwrot na rzecz Wnioskodawcy przedmiotu dzierżawy, w tym i ulepszeń dokonanych przez Spółkę jako dzierżawcę – w efekcie, nie dojdzie do zwrotu na rzecz Spółki poniesionych przez nią nakładów na ulepszenia.
  
  

Należy także zwrócić uwagę, że zgodnie z interpretacją art. 676 w zw. z art. 694 Kodeksu cywilnego, zwrot dzierżawcy poniesionych przez niego nakładów na ulepszenia następuje po ziszczeniu się dwóch warunków:

1. zwrotu przedmiotu dzierżawy na rzecz wydzierżawiającego po zakończeniu dzierżawy;
2. zatrzymania przez wydzierżawiającego ulepszeń w zamian za odrębne wynagrodzenie na rzecz dzierżawcy.
   
   

Żaden z tych warunków nie będzie miał miejsca w niniejszej sprawie, gdyż Wnioskodawca:

1. nie otrzyma z powrotem przedmiotu dzierżawy (wręcz przeciwnie, sprzeda przedmiot dzierżawy na rzecz Spółki);
2. nie zatrzyma ulepszeń.
   
   

Powyższy sposób przeprowadzenia transakcji sprzedaży działek na rzecz dzierżawcy, który dokonał na tych działkach ulepszeń jest również akceptowany w praktyce podatkowej, co znajduje potwierdzenie w interpretacjach podatkowych i wyroku Sądu Administracyjnego powołanych we wniosku o interpretację podatkową.

Przedmiotem zbycia będą jedynie prawa użytkowania wieczystego działek gruntu opisanych we wniosku o interpretację podatkową. Przedmiotem zbycia nie będą natomiast:

• oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

• własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, z wyjątkiem prawa użytkowania wieczystego działek gruntu przedstawionych we wniosku;

• prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa o korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych (przy czym, z mocy prawa, na Spółkę przejdą prawa i obowiązku wydzierżawiającego);

• wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

• koncesje, licencje i zezwolenia;

• patenty i inne prawa własności przemysłowej;

• majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

• tajemnice przedsiębiorstwa;

• księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
  
  

Przedmiotem zbycia będzie prawo użytkowania wieczystego dwóch działek gruntu należących do majątku Wnioskodawcy – osoby fizycznej, z którym Wnioskodawca osiąga dochody z dzierżawy. Zdaniem Wnioskodawcy, dochody z dzierżawy tych składników jego majątku mają charakter pasywny. Ich uzyskiwanie wprawdzie stanowi przejaw działalności gospodarczej Wnioskodawcy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (ze względu na szeroką definicję działalności gospodarczej zawartą w art. 15 tej ustawy) i, z tego względu, czynności te podlegają opodatkowaniu VAT, jednakże, zdaniem Wnioskodawcy, nie prowadzi on w tym celu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego. Nie jest on także z tego względu zarejestrowany w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, działki będące przedmiotem sprzedaży nie będą wyodrębnionym w istniejącym przedsiębiorstwie zespołem składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonym do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Zdaniem Wnioskodawcy, działki te nie będą wyodrębnione:

• na płaszczyźnie organizacyjnej, tj. nie stanowią wyodrębnionego organizacyjnie zespołu składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania; nie można bowiem mówić o zorganizowanym zespole składników w sytuacji, gdy mamy do czynienia jedynie z dwiema działkami gruntu; ponadto, trudno mówić o wyodrębnieniu organizacyjnym w odniesieniu do dwóch działek, których jedyną cechą jest to, że należą do majątku Wnioskodawcy;

• na płaszczyźnie finansowej, tj. nie posiadają samodzielności finansowej, pozwalającej na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym, Wnioskodawca nie prowadzi bowiem ewidencji księgowej (tj. nie prowadzi ksiąg rachunkowych, ani podatkowej księgi przychodów i rozchodów), ponadto, fakt, że na podstawie dokumentów posiadanych przez Wnioskodawcę możliwe jest określenie przychodów i kosztów dzierżawy przedmiotowych działek jest oczywistą konsekwencją ich posiadania i oddania w dzierżawę, jednocześnie, jest to wręcz konieczne dla celów prawidłowego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych;

• na płaszczyźnie funkcjonalnej, tj. dwie działki nie mogą stanowić, bez użycia innych aktywów, potencjalnie niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze.
  
  

Wnioskodawca wskazał, iż ma nadzieję, że przedstawione wyjaśnienia będą pomocne dla organu wydającego interpretację dla potrzeb dokonania samodzielnej oceny, że zbywane działki gruntu nie są wyodrębnione na płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej i że w związku z tym nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa czy też przedsiębiorstwa, o których mowa w art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dostawa działek na podstawie umowy sprzedaży na rzecz Spółki będzie opodatkowana podatkiem VAT i nie będzie podlegała zwolnieniu z tego podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa działek na podstawie umowy sprzedaży na rzecz Spółki będzie opodatkowana podatkiem VAT i nie będzie podlegała zwolnieniu z tego podatku.

Uzasadnienie stanowiska:

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek na rzecz Spółki na podstawie umowy sprzedaży będzie opodatkowana podatkiem VAT i nie będzie podlegała zwolnieniu z tego podatku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Opodatkowanie VAT ma przy tym charakter powszechny, a jedynie wyjątkowo niektóre transakcje opodatkowane mogą podlegać zwolnieniu podatkowemu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwolnieniu z VAT podlega dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Definicja legalna terenów budowlanych znajduje się w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT i zgodnie z tą definicją przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z uwagi na fakt, że w odniesieniu do działek zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, stanowią one tereny budowlane w rozumieniu ustawy o VAT, a zatem do ich dostawy nie może znaleźć zastosowania zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Należy również mieć na uwadze, iż przedmiotem dostawy nie będą budynki, ani budowle, gdyż istniejące na działkach budynki i budowle zostały wyburzone, a działki aktualnie nie są zabudowane. Ponadto, istniejące na działkach naniesienia (w postaci wodociągu, kabli i kanalizacji sanitarnej) nie są własnością Wnioskodawcy, co wynika z art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa (np. energetycznego, wodociągowego lub telekomunikacyjnego). Skoro zatem Wnioskodawca nie może nimi dysponować, ani przenieść na Spółkę prawa do dysponowania nimi jak właściciel, to dostawa działek nie pociągnie za sobą dostawy ww. budowli sieciowych. Podobny pogląd dotyczący dostawy gruntu uzbrojonego w budowle sieciowe został przedstawiony np. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26 lutego 2009 r. sygn. ILPP1/443-1143/08-2/KG oraz z dnia 17 listopada 2009 r. sygn. ILPP1/443-1011/09-4/KG.

W konsekwencji, przedmiotem dostawy Wnioskodawcy będzie jedynie prawo wieczystego użytkowania gruntu budowlanego, a zatem do dostawy działek nie znajdą zastosowania również zwolnienia podatkowe przewidziane dla dostawy budynków, budowli lub ich części w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT.

Konkluzji tej nie zmienia fakt, iż na działkach prowadzone są aktualnie roboty budowlane, a na moment dostawy na działkach mogą już znajdować się fundamenty lub inne elementy budowlane powstającego centrum handlowego, stanowiące nakłady poczynione na działki przez Spółkę (tj. inwestora i jednocześnie dzierżawcę działek) w jej własnym interesie ekonomicznym. Ekonomicznym właścicielem efektów tych nakładów jest Spółka, a nie Wnioskodawca, w związku z czym, Wnioskodawca nie może dokonać ich dostawy na rzecz Spółki (podobnie jak to ma miejsce w przypadku budowli sieciowych niebędących częściami składowymi nieruchomości). Analogiczny pogląd przedstawił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w prawomocnym wyroku z dnia 16 grudnia 2009 r. (sygn. akt I SA/OI 681/09), wskazując, że „skoro dzierżawca wytworzył towar, jakim niewątpliwie może być budynek i uczynił to z własnych środków bez udziału właściciela gruntu (...) w celu realizowania własnych celów założonych przy zawieraniu umowy dzierżawy, to nie ma podstaw do przyjęcia, że wydzierżawiający dokona dostawy przedmiotowego budynku, chociaż przeniesie jego własność przenosząc własność gruntu”. Sąd dał tym pierwszeństwo ekonomicznej treści transakcji nad jej skutkami prawnymi. Podobny pogląd odnośnie do tej kwestii przedstawiają organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego (por. stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 15 lutego 2013 r., sygn. ITPP1/443-1429/12/MN, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacjach z 12 listopada 2012 r. sygn. ILPP1/443-748/12-4/AWa oraz z 24 września 2012 r. sygn. ILPP1/443-590/12-7/NS, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacjach z 8 grudnia 2011 r. sygn. IBPP1/443-1364/11/AZb oraz z 20 czerwca 2011 r. sygn. IBPP3/443-326/11/AB).

Dla porządku Wnioskodawca pragnie wskazać, iż sprzedaż działek nie będzie wyłączona od opodatkowania na podstawie art. 6 ustawy o VAT, bowiem w żadnej mierze nie można uznać, iż przedmiotem transakcji będzie przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa, skoro przedmiotem umowy sprzedaży będzie jedynie prawo użytkowania wieczystego gruntu (tj. działki), a nie zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Konkluzji tej nie zmienia fakt, że na działkach trwają prace budowlane - inwestycja ta jest bowiem prowadzona przez Spółkę, a nie przez Wnioskodawcę. W szczególności, to Spółka uzyskała pozwolenie budowlane i pełni funkcję inwestora w procesie budowlanym. Ponadto sprzedaż nie będzie obejmowała elementów konstytuujących przedsiębiorstwo (zgodnie z definicją z art. 551 Kodeksu cywilnego), takich jak:

• nazwa przedsiębiorstwa:

• wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

• koncesje, licencje i zezwolenia;

• patenty i inne prawa własności przemysłowej;

• majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

• tajemnice przedsiębiorstwa;

• księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, itp.
  
  

W związku z tym, nie może być o mowy o przenoszeniu na Spółkę na podstawie umowy sprzedaży jakiegokolwiek przedsiębiorstwa Wnioskodawcy lub jego zorganizowanej części.

Brak możliwości zastosowania zwolnienia podatkowego do dostawy działek na podstawie umowy sprzedaży, oznacza, że będą one podlegać opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej, tj. 23%.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, dostawa działek na podstawie umowy sprzedaży na rzecz Spółki będzie opodatkowana podatkiem VAT i nie będzie podlegała zwolnieniu z tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Definicja ta określa przedsiębiorstwo w sensie przedmiotowym. Przy czym, powyższe wyliczenie jest katalogiem otwartym, więc wymienione elementy składowe przedsiębiorstwa mają jedynie charakter przykładowy. Jednakże sformułowanie przepisu tworzy domniemanie prawne, w myśl którego przedsiębiorstwo obejmuje każdy składnik zespołu, a zatem wszelkie dobra materialne i niematerialne podlegające ochronie prawnej i służące wykonywaniu celów gospodarczych.

W tym miejscu wskazać należy również art. 552 Kodeksu cywilnego, którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań).

Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Wobec powyższego, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa, prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Jak wynika z powyższego, zarówno sprzedaż prawa użytkowania wieczystego jak również oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i rozlicza dla celów VAT usługi dzierżawy działek oraz dochody z wynajmu lokali. Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości, w której skład wchodzą działki gruntu o numerach ewidencyjnych 64/82 oraz 64/93. Wnioskodawca zamierza zawrzeć ze spółką umowę sprzedaży działek. Działki wraz z naniesieniami zostały nabyte przez Wnioskodawcę na mocy umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego w 2002 r. W umowie tej wskazano, iż cena nabycia działek oraz znajdujących się na nich wówczas budynków, budowli i urządzeń nie zawierała podatku od towarów i usług (dalej: VAT) z uwagi na zastosowanie zwolnienia z VAT. W dacie nabycia działek znajdowały się na nich budynki, budowle i urządzenia, które stały się własnością Wnioskodawcy, z wyjątkiem budowli sieciowych. Zgodnie z informacją zawartą w księdze wieczystej, obie działki mają status zabudowanych, jednakże w rzeczywistości, wskazane wyżej budynki, budowle i urządzenia, które niegdyś znajdowały się na działkach zostały w całości wyburzone/usunięte w ramach przygotowania terenu pod inwestycję. Od daty nabycia działek, Wnioskodawca nie ponosił na nie nakładów. W 2007 r. Wnioskodawca zawarł ze Spółką umowę dzierżawy, zgodnie z którą oddał Spółce działki wraz z posadowionymi na nich budynkami (dotyczy to okresu przed ich wyburzeniem) do używania i pobierania pożytków za wynagrodzeniem, co obejmowało również uprawnienie Spółki do dysponowania działkami na cele budowlane. Zgodnie z umową dzierżawy Spółka miała, po wyburzeniu dotychczasowych obiektów w całości, zrealizować inwestycję polegającą na wybudowaniu na działkach obiektu centrum handlowo-biurowo-usługowo-rekreacyjnego. W stosunku do obu działek zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy. Ponadto, Spółka, jako inwestor, uzyskała decyzję Prezydenta Miasta o pozwoleniu na budowę na działkach centrum handlowo-rozrywkowego. W ostatnim kwartale 2012 r. Spółka rozpoczęła proces inwestycyjny. Aktualnie na działkach zostały dokonane wyburzenia i rozpoczęto prace ziemne oraz budowę fundamentów przyszłego centrum handlowego. Przewidywany termin zakończenia budowy centrum handlowego na działkach przypada w ostatnim kwartale 2014 r. Wnioskodawca przed dokonaniem transakcji sprzedaży działek nie dokona zwrotu poniesionych przez Spółkę nakładów inwestycyjnych związanych z budową przyszłego centrum handlowego. Zbywane działki gruntu nie są wyodrębnione na płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej i w związku z tym nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa czy też przedsiębiorstwa, o których mowa w art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wskazać należy, iż w wydanej przez tut. Organ interpretacji nr IPTPP4/443-291/13-6/UNR, wykazano, iż Wnioskodawca wystąpi w roli podatnika podatku VAT z tytułu realizacji transakcji sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działek.

Odnosząc się do powyższego opisu sprawy należy stwierdzić, iż przedmiot planowanej transakcji nie będzie stanowił przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny, bowiem - jak wynika z opisu sprawy – przedmiotem umowy sprzedaży będzie jedynie prawo użytkowania wieczystego gruntu (tj. działek) a nie zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Ponadto sprzedaż nie będzie obejmowała elementów konstytuujących przedsiębiorstwo (zgodnie z definicją z art. 55¹ kodeksu cywilnego), takich jak:

• nazwa przedsiębiorstwa;

• wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

• koncesje, licencje i zezwolenia;

• patenty i inne prawa własności przemysłowej;

• majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

• tajemnice przedsiębiorstwa;

• księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, itp.
  
  

Przedmiot transakcji nie będzie stanowić także zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zbywane przez Zainteresowanego składniki majątku nie spełniają ustawowych przesłanek zawartych w definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa, wynikającej z art. 2 pkt 27e ustawy, tj. nie stanowią masy majątkowej wydzielonej organizacyjnie w strukturze przedsiębiorstwa Zainteresowanego.

W świetle art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie do art. 47 § 1-3 k.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Art. 48 k.c. stanowi iż, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Stosownie do art. 49 k.c., urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania wody, pary, gazu, prądu elektrycznego oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych gruntu lub budynku, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa lub zakładu.

Przytoczony przepis art. 48 k.c. łączy się z art. 191 k.c. wyrażającym klasyczną zasadę superficies solo cedit ("własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową").

Wzniesienie budynku w całości na cudzym gruncie ma miejsce z zachowaniem zasady superficies solo cedit.

Z punktu widzenia prawa cywilnego wydzierżawiający, jako właściciel gruntu oddanego w dzierżawę, jest również właścicielem wzniesionego na nim budynku. Sposób rozliczenia się przez strony umowy dzierżawy w związku z ulepszeniami poczynionymi przez dzierżawcę na rzecz dzierżawioną, pozostawiony jest, w ramach swobody zawierania umów, woli stron, chyba że ze względu na treść lub cel umów w tym przedmiocie sprzeciwiałyby się właściwości (naturze) stosunku dzierżawy, ustawie lub zasadom współżycia społecznego, co wynika z brzmienia art. 353¹ Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z treścią art. 693 § 1 k.c., przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Do dzierżawy - stosownie do art. 694 k.c. - stosuje się odpowiednio przepisy o najmie.

W myśl art. 676 k.c., jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Na podstawie art. 705 k.c., po zakończeniu dzierżawy dzierżawca obowiązany jest w braku odmiennej umowy, zwrócić przedmiot dzierżawy w takim stanie, w jakim powinien się znajdować stosownie do przepisów o wykonywaniu dzierżawy.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że roszczenie o zwrot nakładów ulepszających, jeżeli umowa przewiduje taki sposób rozliczenia przez wydzierżawiającego poniesionych przez dzierżawcę nakładów, powstaje w momencie zwrotu dzierżawionych nieruchomości, a nie w momencie zakończenia umowy czy też zawarcia z dzierżawcą umowy sprzedaży nieruchomości.

Dopiero wobec braku stosownych postanowień umowy miałyby zastosowanie powołane wyżej przepisy art. 676 i art. 705 k.c.

Jednocześnie należy zauważyć, iż umowa dzierżawy wygasa z mocy prawa w sytuacji gdy dochodzi do umowy kupna - sprzedaży dzierżawionego gruntu przez jego dzierżawcę. Zatem nie jest konieczne dla skuteczności nabycia gruntu uprzednie rozwiązanie czy zakończenie umowy dzierżawy.

Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącym usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonany z materiałów budowlanych i elementów składowych, będący wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Wobec powyższego rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) zawiera usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych rozumianych jako produkty finalne działalności budowlanej.

Jednocześnie zgodnie z pismem Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 19 kwietnia 1999 r. nr … (pismo wydane zostało w okresie funkcjonowania obowiązującej do dnia 31 grudnia 1999 r. Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, jednak wyrażone w nim stanowisko, w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia analizowanego zagadnienia, należy uznać za wciąż aktualne), obiekt budowlany rozpoczęty, który po zmianie właściciela nadal będzie kontynuowany może być klasyfikowany według Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. W chwili sprzedaży obiekt budowlany wznoszony na podstawie wydanej decyzji administracyjnej zezwalającej na budowę określonego budynku jest tym budynkiem w określonym stopniu zaawansowania robót budowlanych.

Uwzględniając zatem okoliczności sprawy należy stwierdzić, że nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntu przez dzierżawcę nie będzie związane z wcześniejszym zakończeniem umowy dzierżawy i zwrotem wydzierżawiającemu przedmiotu najmu. Zatem przedmiotowa transakcja, w części dotyczącej naniesień wytworzonych przez Spółkę, nie będzie spełniać definicji dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, albowiem Wnioskodawca nie przenosi prawa do rozporządzania tymi naniesieniami jak właściciel. Prawo to - do czasu rozliczenia nakładów - jest po stronie podmiotów, które za zgodą wydzierżawiającego - właściciela gruntu - wybudowały obiekt trwale z gruntem związany. Przyjęcie rozwiązania opartego na art. 48 Kodeksu cywilnego prowadziłoby do naruszenia koncepcji dostawy towarów.

Mając powyższe na uwadze w odniesieniu do znajdujących się na przedmiotowych działkach naniesień należy stwierdzić, iż z uwagi na fakt, że posadowione na gruncie budowle sieciowe, tj. wodociąg dostarczający wodę do działek sąsiednich na działce nr 64/82 oraz kanalizacja sanitarna na działkach nr 64/82 i 64/93 – jak wskazał Wnioskodawca – nie stanowią jego własności, nie można ich traktować jako części składowej nieruchomości, która ma być przedmiotem zbycia przez Wnioskodawcę. Natomiast w stosunku do naniesień wytworzonych przez Spółkę, w przypadku, gdy Wnioskodawca przed dokonaniem dostawy prawa wieczystego użytkowania nieruchomości nie dokona rozliczenia i zwrotu poniesionych przez Spółkę (dzierżawcę) nakładów inwestycyjnych związanych z budową przyszłego centrum handlowego, w tym na budowę m.in. fundamentów, nie będzie miała miejsca ich dostawa i przedmiotem dostawy będzie jedynie prawo wieczystego użytkowania gruntu. Jak wynika z wniosku dla przedmiotowych działek zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Jak wskazano powyżej, przedmiotem sprzedaży w analizowanej sprawie będzie wyłącznie prawo wieczystego użytkowania gruntu. Jednakże, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, z uwagi na posadowione na przedmiotowych działkach budowle sieciowe oraz poczynione prace budowlane dotyczące przyszłego centrum handlowego, przedmiotowy grunt stanowi teren zabudowany, dla którego została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

Intencją ustawodawcy – jak wynika z analizy cyt. wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – jest opodatkowanie dostawy zarówno terenów budowlanych (działka zabudowana, działka budowlana, teren zabudowany) jak też przeznaczonych pod zabudowę.

W myśl § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 247, z późn. zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Przedmiotem sprzedaży w niniejszej sprawie nie będą budynki lub budowle, a jedynie prawo wieczystego użytkowania gruntu, zatem ww. przepis nie będzie miał zastosowania w niniejszej sprawie.

Zgodnie § 13 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Odnosząc powyższe do niniejszej sytuacji wskazać należy, że z uwagi na fakt, że przedmiotowe działki są zabudowane, a ponadto dla tych działek zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, co przesądza o ich budowlanym charakterze, sprzedaż prawa wieczystego użytkowania działek nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia. Ponadto, dla dostawy prawa wieczystego użytkowania gruntu na cele inne niż rolnicze ustawodawca nie przewidział obniżonej stawki podatku VAT. Zatem, stosownie do treści art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, dostawa prawa wieczystego użytkowania przedmiotowych działek podlegać będzie opodatkowaniu wg 23% stawki podatku VAT.

Zauważyć należy, iż pomimo, że Zainteresowany wskazał, że przedmiotowe działki aktualnie nie są zabudowane, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe,

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem i braku zwolnienia z podatku VAT transakcji sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działek. Natomiast wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu transakcji sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działek został rozpatrzony interpretacją nr IPTPP4/443-291/13-6/UNR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.