Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-1066/08/13-S/BD
z 21 sierpnia 2013 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyroki: Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2012 r., sygn. akt I FSK 545/12 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 lutego 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 52/13 – stwierdza, że stanowisko Spółki akcyjnej „A” (poprzednio „B” S.A.), reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2008 r. (data wpływu 10 listopada 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 stycznia 2009 r. (data wpływu 14 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług obsługi zbytych w ramach transakcji sekurytyzacyjnej wierzytelności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług obsługi zbytych w ramach transakcji sekurytyzacyjnej wierzytelności. Wniosek uzupełniono w dniu 14 stycznia 2009 r. o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.


„A” S.A. (poprzednio „B” S.A.) - dalej „Bank”), „C” (dalej „Agent Zabezpieczenia”), „D” (dalej „Pierwotny inwestor” oraz „Pożyczkodawca Podporządkowany”) oraz „E”, Spółka z siedzibą w Wielkiej Brytanii (dalej „Usługodawca”) zawarły w dniu 30 stycznia 2006 r. umowę o sekurytyzację wierzytelności z kredytów konsumenckich udzielanych przez Bank.

W ramach umowy Usługodawca nabył od Banku określone w umowie pakiety wierzytelności wraz z wszelkimi wynikającymi z tego tytułu uprawnieniami i zobowiązaniami. Wierzytelności te stanowią następnie zabezpieczenie dokonywanej przez Usługodawcę emisji papierów wartościowych. Zgodnie z umową sekurytyzacyjną, Usługodawca będzie emitował papiery wartościowe do maksymalnego łącznego limitu programu wynoszącego PLN 600.000.000, w celu sfinansowania nabycia wierzytelności z kredytu od Banku. Nabycie wierzytelności z kredytu będzie współfinansowane z pożyczki podporządkowanej udzielonej Usługodawcy przez Pożyczkodawcę Podporządkowanego w części określonej w umowie pożyczki podporządkowanej i na warunkach tam określonych.

Dzięki wyżej opisanej transakcji sekurytyzacyjnej, Bank, działając niesamodzielnie, a przez pośrednika – Usługodawcę, ma możliwość, zaoferowania papierów wartościowych po cenie niższej, niż w przypadku dokonania takiej emisji we własnym zakresie. Innymi słowy, dzięki transakcji sekurytyzacyjnej, Bank pozyskuje środki pieniężne taniej, niż w przypadku uzyskania środków pieniężnych np. ze „zwykłej” sprzedaży wierzytelności.

Bank i Usługodawca podpisali także w ramach sekurytyzacji dodatkową umowę serwisową, na mocy której Bank zobowiązał się do dalszej obsługi sekurytyzowanych wierzytelności. Na podstawie umowy serwisowej Bank zobowiązał się do:

  1. administracji i obsługi kredytów, w odniesieniu do których Usługodawca nabył wierzytelność zgodnie z ustalonymi przez strony umowy zasadami,
  2. zbierania wpłat z tytułu przeniesionych wierzytelności z kredytu oraz ich przekazywanie na rachunek wskazany przez Usługodawcę,
  3. utrzymywania dokumentacji dla Usługodawcy odnoszącej się do nabytych przez niego wierzytelności, również dla celów podatkowych,
  4. podejmowania działań w celu odzyskania należnych kwot od właściwych dłużników, zgodnie z ustalonymi przez strony zasadami,
  5. wspomagania Usługodawcy w odzyskaniu wszelkich kwot należnych od dłużników, co do których odnosi się przeniesiona wierzytelność z tytułu kredytu według ustalonych między Bankiem a Usługodawcą zasad, w tym do pozywania dłużników w imieniu Usługodawcy,
  6. dostarczania Usługodawcy wymaganych miesięcznych raportów i informacji na temat obsługi kredytów, do których odnoszą się wszystkie przeniesione na Usługodawcę wierzytelności z kredytu, składu portfela przeniesionych kredytów, listy nowych wierzytelności z kredytu oferowanych Usługodawcy do nabycia, a także innych, których Usługodawca może się domagać od Banku na mocy zawartych między stronami umów.

Usługi wykonywane przez Bank na podstawie umowy serwisowej mają zmierzać do efektywnego odzyskania określonych wierzytelności w imieniu Usługodawcy. W ramach umowy serwisowej Bank zobowiązuje się do przekazywania wszystkich wpłat od dłużników na określony w umowie rachunek następnego dnia roboczego po ich otrzymaniu. Pod warunkiem uzyskania uprzedniej akceptacji Agenta Zabezpieczenia oraz Usługodawcy, Bank może podzlecić wykonanie niektórych swoich zobowiązań wynikających z umowy osobie trzeciej, co nie zwalnia Banku z odpowiedzialności wobec Usługodawcy za prawidłowe wykonanie przedmiotowych usług.

Bank wystąpił do Urzędu Statystycznego w Łodzi z wnioskiem o zaklasyfikowanie świadczonych usług na rzecz Usługodawcy do właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. W odpowiedzi z dnia 11 września 2008 r., Urząd Statystyczny w Łodzi wskazał, że opisane usługi wykonywane przez Bank na rzecz Usługodawcy mieszczą się w sekcji J, dziale 65, grupie 65.23 PKWiU pod numerem 65.23.10-00.00 – „usługi pośrednictwa finansowego, pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalno-rentowych” i odpowiednio pod numerem 65.23.10-00.00 „Usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane”, wg PKWiU z 2004 r.

Pismem z dnia 14 stycznia 2009 r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny o wydane klasyfikacje Urzędu Statystycznego z dnia 29 grudnia 2005 r. i z dnia 11 września 2008 r. oraz o wniosek Podatnika w tej sprawie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługi świadczone przez Bank dotyczące obsługi zbytych w ramach transakcji sekurytyzacyjnej wierzytelności stanowią usługi podlegające zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi świadczone w ramach transakcji sekurytyzacyjnej i polegające na dalszej obsłudze przez Bank wierzytelności zbytych na rzecz Usługodawcy powinny być zwolnione od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT.

Sekurytyzacja jest kompleksową transakcją finansową, stanowiącą jeden ze sposobów finansowania działalności banków. W analizowanym stanie faktycznym, celem transakcji sekurytyzacyjnej jest uzyskanie przez Bank środków z tytułu sprzedanych wierzytelności poprzez emisję przez Usługodawcę papierów wartościowych. W ten sposób, aktywa o niskim stopniu płynności wyodrębnione z bilansu Banku, trafiają w zmienionej formie, w postaci aktywów o wyższym stopniu płynności, na rynki kapitałowe. W konsekwencji, Bank poprawia swoją płynność finansową, a także dywersyfikuje ryzyko niespłacenia wierzytelności z tytułu udzielonych kredytów.

Charakter wykonywanej usługi prowadzi do wniosku, że sprzedaż wierzytelności w ramach transakcji sekurytyzacji należy uznać za usługę finansową, zwolnioną od podatku VAT. Taką klasyfikację dla potrzeb podatku VAT podkreśla klasyfikacja przedmiotowej sprzedaży wierzytelności w ramach opisywanej transakcji sekurytyzacyjnej dokonana przez Urząd Statystyczny, który w piśmie z 29 grudnia 2005 r. (sygn. SP16-5672/KU-181/2005) uznał, że przedmiotowa usługa mieści się w zakresie grupowania PKWiU 65.23.10-00.00 „usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane” wg PKWiU z 1997 r. i odpowiednio PKWiU 65.23.10-00.00 „usługi pośrednictwa finansowego, pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalno-rentowych” wg PKWiU z 2004 r.

W ramach przedmiotowej transakcji sekurytyzacyjnej, na mocy odrębnej umowy, Bank zobowiązał się do wykonywania na rzecz nabywcy wierzytelności (Usługodawcy) usług związanych z administrowaniem zbytych wierzytelności (dokładnego opisu wykonywanych usług dokonano w stanie faktycznym). Usługi takie są wykonywane na rachunek i ryzyko Usługodawcy.

W opinii Spółki, opisane powyżej usługi wykonywane przez Bank w ramach kompleksowej transakcji sekurytyzacyjnej, tj. obsługa zbytych wierzytelności w zakresie ich ewidencjonowania, ściągania itp. mają charakter pomocniczy w stosunku do transakcji sekurytyzacyjnej, ponieważ związane są ściśle z procesem odzyskiwania przez Bank środków pieniężnych przeznaczonych na udzielone kredyty. W związku z powyższym, usługi świadczone przez Bank na rzecz Usługodawcy, powinny zostać sklasyfikowane jako usługi ściśle związane z realizowaną transakcją sekurytyzacji, a więc także jako usługi finansowe (usługi pośrednictwa finansowego).

Z uwagi na powyższe uznać należy, że usługi opisane we wniosku powinny podlegać zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jako usługi finansowe wymienione w załączniku nr 4 do ustawy o VAT. Za takim sposobem opodatkowania usług tego rodzaju przemawiają następujące argumenty:

  1. Ścisły związek usług tego rodzaju z transakcją sekurytyzacyjną podkreślają np. regulacje zawarte w ustawie z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych, która w art. 191 przewiduje, że fundusz sekurytyzacyjny może, uwzględniając interes uczestników funduszu, zawierać umowy związane z procesem sekurytyzacji, w szczególności, między innymi umowy o obsługę sekurytyzowanych wierzytelności. Ustawa o funduszach inwestycyjnych uznaje więc umowę o obsługę sekurytyzowanych wierzytelności za umowę związaną z procesem sekurytyzacji. Co prawda, w przedmiotowym przypadku transakcja sekurytyzacyjna jest zawierana ze spółką celową, która nie jest funduszem sekurytyzacyjnym w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych, ale powyższa regulacja wskazuje sposób pojmowania transakcji sekurytyzacyjnej przez ustawodawcę, którą w świetle tej regulacji uznać należy za kompleksową usługę finansową, w skład której wchodzić może wiele odrębnych świadczeń, w tym np. świadczenie polegające na obsłudze sekurytyzowanych wierzytelności.
  2. Zgodnie z ustawą o funduszach inwestycyjnych, zawarcie umowy o obsługę sekurytyzowanych wierzytelności z podmiotem innym niż bank krajowy wymaga uzyskania przez ten podmiot zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego. Z uwagi na powyższe uznać należy, że obsługę sekurytyzowanych wierzytelności uznano za usługę typową dla banków, a więc tym samym za usługę o charakterze finansowym.
  3. Prawidłowość klasyfikacji ww. usług wykonywanych przez Bank w ramach transakcji sekurytyzacji jako usług finansowych potwierdza klasyfikacja przedmiotowych usług dokonana na wniosek Banku przez Urząd Statystyczny w Łodzi, który w piśmie z dnia 11 września 2008 r. zaklasyfikował przedmiotowe usługi w sekcji J, dziale 65, grupie 65.23 PKWiU pod numerem 65.23.10-00.00 – „Usługi pośrednictwa finansowego, pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalno-rentowych” i odpowiednio pod numerem 65.23.10-00.00 „Usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane” wg PKWiU z 2004 r.
  4. Prawidłowość zaprezentowanego stanowiska potwierdza także pogląd zawarty w podobnych sprawach przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w piśmie z dnia 17 kwietnia 2008 r. (sygn. IPPP1-443-261/08-2/IZ) oraz przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w piśmie z dnia 15 stycznia 2008 r. (sygn. ILPP1/443-314/07-2/BD).
  5. W ww. pismach organy podatkowe uznały, że świadczenie na rzecz funduszu inwestycyjnego usług w zakresie obsługi sekurytyzowanych wierzytelności podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Podobnie uznał także Pomorski Urząd Skarbowy w piśmie z dnia 29 marca 2006 r. (sygn. PV/443-1/VI/2006/JD), w którym stwierdził, że usługi dotyczące obsługi sekurytyzowanych wierzytelności polegające na podejmowaniu wszelkich czynności prawnych i faktycznych mających na celu realizację świadczeń wynikających z wierzytelności, rozliczaniu i wycenie obsługiwanych wierzytelności oraz przechowywaniu i archiwizacji odpowiednich dokumentów podlegają zwolnieniu od podatku VAT.
  6. We wszystkich ww. pismach, organy podatkowe uwzględniły przedstawione przez wnioskodawców klasyfikacje przedmiotowych usług dokonane przez Urząd Statystyczny w Łodzi, który klasyfikował przedmiotowe usługi jako usługi finansowe. Należy uznać, że taka praktyka organów podatkowych, polegająca na uwzględnianiu klasyfikacji usług dokonywanych przez organy statystyczne w celu określenia sposobu ich opodatkowania podatkiem VAT jest prawidłowa. Organy statystyczne należy bowiem uznać za najbardziej kompetentne do dokonywania klasyfikacji usług w oparciu o PKWiU, a zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy VAT, identyfikacja usług wymienionych w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej (z pewnymi wyjątkami niemającymi zastosowania w omawianym stanie faktycznym), powinna być dokonywana właśnie przy pomocy takich klasyfikacji.
  7. W momencie podpisywania przez bank umowy sekurytyzacji obowiązywał w Prawie bankowym zapis mówiący, że zachowanie tajemnicy bankowej nie dotyczy sytuacji, w której nabywca wierzytelności zawarł z bankiem, od którego te wierzytelności nabył, umowę o obsługę tych wierzytelności (art. 104 ust. 2 pkt 6). Z uwagi na obowiązujące regulacje dotyczące tajemnicy bankowej uznać należy, że powyższy przepis w praktyce powodował, że jedynym podmiotem uprawnionym do wykonywania obsługi serwisowej sekurytyzowanych kredytów mógł być bank zbywający przedmiotowe wierzytelności w ramach sekurytyzacji. Dlatego też uznać należy, że obowiązujące wówczas przepisy ustawy narzucały wykonywanie obsługi sekurytyzowanych wierzytelności przez bank, czyli podmiot zajmujący się stricte działalnością finansową. Powyższe wskazuje na finansowy charakter świadczonych usług.

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 3 lutego 2009 r. interpretację indywidualną nr ILPP1/443-1066/08-2/BD, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 20 lutego 2009 r. (data wpływu 27 lutego 2009 r.) Spółka akcyjna „A” (poprzednio „B” S.A.) wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 3 lutego 2009 r., nr ILPP1/443-1066/08-2/BD.

W wyniku ponownej analizy sprawy, w piśmie z dnia 26 marca 2009 r., nr ILPP1/443/W-31/09-2/HMW Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji w przedmiotowej sprawie.

W dniu 4 maja 2009 r. wpłynęła skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej z dnia 3 lutego 2009 r., nr ILPP1/443-1066/08-2/BD.


W dniu 17 września 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wydał wyrok sygn. akt I SA/Wr 1101/09 oddalający skargę na ww. interpretację.

Wyrokiem z dnia 26 lipca 2012 r., sygn. I FSK 545/12 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił w całości zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu.

W dniu 26 lutego 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wydał wyrok, sygn. akt. I SA/Wr 52/13 uchylający zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach: Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2012 r., sygn. akt I FSK 545/12 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 lutego 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 52/13 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie opodatkowania usług obsługi zbytych w ramach transakcji sekurytyzacyjnej wierzytelności uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Jednocześnie w ust. 3 ww. artykułu ustawodawca wskazuje, że usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Regulacja art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy zwalnia od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W załączniku tym pod pozycją nr 3 wymienione zostały usługi pośrednictwa finansowego o symbolu PKWiU Sekcja J ex (65-67), z wyłączeniem:

  1. działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki,
  2. usług polegających na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy ruchomej,
  3. usług doradztwa finansowego (PKWiU ex 67.13.10-00.20),
  4. usług doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10-00.20, -00.30), z wyjątkiem świadczonych przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń,
  5. usług ściągania długów i factoringu,
  6. usług zarządzania akcjami, udziałami w spółkach lub związkach, obligacjami i innymi rodzajami papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
  7. usług przechowywania akcji, udziałów w spółkach lub związkach, obligacji i innych rodzajów papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
  8. transakcji dotyczących dokumentów ustanawiających tytuł własności,
  9. transakcji dotyczących praw w odniesieniu do nieruchomości.

Stosownie do objaśnień zawartych w załącznikach do ustawy symbol ex oznacza, że zwolnienie dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Bank zawarł umowę o sekurytyzację wierzytelności z udzielanych kredytów konsumenckich, w wyniku której sprzedał Usługodawcy określone w umowie pakiety wierzytelności wraz z wszelkimi wynikającymi z tego tytułu uprawnieniami i zobowiązaniami. Wierzytelności te stanowią następnie zabezpieczenie dokonywanej przez Usługodawcę emisji papierów wartościowych.

Bank i Usługodawca podpisali także w ramach sekurytyzacji dodatkową umowę serwisową, na mocy której Bank zobowiązał się do dalszej obsługi sekurytyzowanych wierzytelności. Na podstawie umowy serwisowej Bank zobowiązał się do:

  1. administracji i obsługi kredytów, w odniesieniu do których Usługodawca nabył wierzytelność zgodnie z ustalonymi przez strony umowy zasadami,
  2. zbierania wpłat z tytułu przeniesionych wierzytelności z kredytu oraz ich przekazywanie na rachunek wskazany przez Usługodawcę,
  3. utrzymywania dokumentacji dla Usługodawcy odnoszącej się do nabytych przez niego wierzytelności, również dla celów podatkowych,
  4. podejmowania działań w celu odzyskania należnych kwot od właściwych dłużników, zgodnie z ustalonymi przez strony zasadami,
  5. wspomagania Usługodawcy w odzyskaniu wszelkich kwot należnych od dłużników, co do których odnosi się przeniesiona wierzytelność z tytułu kredytu według ustalonych między Bankiem a Usługodawcą zasad, w tym do pozywania dłużników w imieniu Usługodawcy,
  6. dostarczania Usługodawcy wymaganych miesięcznych raportów i informacji na temat obsługi kredytów, do których odnoszą się wszystkie przeniesione na Usługodawcę wierzytelności z kredytu, składu portfela przeniesionych kredytów, listy nowych wierzytelności z kredytu oferowanych Usługodawcy do nabycia, a także innych, których Usługodawca może się domagać od Banku na mocy zawartych między stronami umów.

Z opisu stanu faktycznego zawartego we wniosku wynika ponadto, że Urząd Statystyczny, w odpowiedzi na wniosek Wnioskodawcy, wyraził opinię, że przedmiotowe usługi wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 89, poz. 844 ze zm.) mieszczą się w grupowaniu PKWiU 65.23.10-00.00 „usługi pośrednictwa finansowego, pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalno-rentowych”.

Na podstawie § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - Dz. U. Nr 207, poz. 1293 - do celów m. in. opodatkowania podatkiem od towarów i usług, do dnia 31 grudnia 2009 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r.

Na podstawie tego rozporządzenia – jak wskazuje Wnioskodawca – usługi te mieściły się w grupowaniu PKWiU 65.23.10-00.00 „usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane”.

Należy wskazać, że usługi pośrednictwa finansowego, co do zasady, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie cyt. wyżej art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy VAT (Sekcja J ex 65-67). Oznaczenie ex uprawnia do stosowania zwolnień w zakresie ściśle określonym w ustawie, z wyłączaniem usług wymienionych w punktach od 1-9 tejże pozycji 3 ww. załącznika. W katalogu usług, w odniesieniu do których nie stosuje się zwolnienia od podatku wymieniono między innymi usługi ściągania długów oraz faktoringu, przy czym nie wskazano symbolu PKWiU identyfikującego usługi zawierające się w tej kategorii (pkt 5 poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy o VAT).

Natomiast wskazane wyżej wyłączenie usług ściągania długów i faktoringu ze zwolnienia od podatku od towarów i usług zgodne jest z przepisem art. 13 B(1)(d) Szóstej Dyrektywy 77/388/EWG Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. L 145 z dnia 13 czerwca 1977 r. ze zm.), obowiązującej do dnia 31 grudnia 2006 r., albowiem, stosownie do ww. przepisu Państwa Członkowskie zwalniają transakcje, nie naruszając innych przepisów Wspólnoty, na warunkach, które ustalają w celu zapewnienia właściwego i prostego zastosowania zwolnień od podatku i zapobieżenia oszustwom podatkowym, unikaniu opodatkowania lub nadużyciom transakcje, łącznie z negocjacjami, dotyczące depozytu i bieżących rachunków, płatności, transferów, długów, czeków i papierów wartościowych, z wyjątkiem jednakże odzyskiwania długów i factoringu.

Ponadto, zgodnie z treścią przepisu art. 135(1)(d) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347.1 ze zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r., Państwa członkowskie zwalniają transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

W tym miejscu wskazać należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 26 lipca 2012 r., sygn. akt I FSK 545/12 odwołał się do stanowiska zawartego w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 27 października 2011 r., sygn. akt C-93/10 oraz w wyroku NSA wydanym w składzie 7 sędziów z dnia 19 marca 2012 r., sygn. akt I FPS 5/11. We wskazanym wyżej wyroku w sprawie Finanzamt Essen-NordOst przeciwko GFKL Financial Services AG Trybunał Sprawiedliwości uznał, że art. 2 pkt 1 i art. 4 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku należy interpretować w ten sposób, że podmiot, który na własne ryzyko nabywa trudne wierzytelności po cenie niższej od ich wartości nominalnej, nie świadczy odpłatnie usługi w rozumieniu art. 2 pkt 1 i nie dokonuje tym samym czynności z zakresu działalności gospodarczej objętej zakresem stosowania wspomnianej dyrektywy, jeżeli różnica między wartością nominalną tych wierzytelności a ceną ich sprzedaży odzwierciedla rzeczywistą ekonomiczną wartość owych wierzytelności w chwili sprzedaży. Trybunał stwierdził bowiem, że różnica między wartością nominalną cedowanych wierzytelności a ceną ich sprzedaży nie stanowi wynagrodzenia za usługę, lecz odzwierciedla rzeczywistą ekonomiczną wartość owych wierzytelności w chwili sprzedaży, która jest uzależniona od wątpliwych perspektyw na ich spłatę i zwiększonego ryzyka niewypłacalności dłużników.

Z orzeczenia tego wynika, co podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny we wskazanym wyżej wyroku z dnia 19 marca 2012 r., sygn. akt I FPS 5/11, że żadna transakcja nabycia na własne ryzyko wierzytelności trudnej, po cenie niższej od jej wartości nominalnej, nie będzie mogła być zakwalifikowana jako świadczona przez nabywcę wierzytelności usługa w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Tym samym, do ściągania takiej wierzytelności w imieniu i na rachunek nabywcy nie będzie miał zastosowania załącznik nr 4, do którego odsyła się w art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, gdyż kwestia zwolnienia danej usługi od podatku od towarów i usług bądź ewentualnego wyłączenia od takiego zwolnienia może być rozpatrywana tylko w stosunku do czynności, które podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 lipca 2012 r., sygn. akt I FSK 545/12, w związku z tym, że spornym z punktu widzenia rozpatrywanej sprawy elementem usługi sekurytyzacyjnej było opodatkowanie usługi serwisowej (zawierającej m. in. ściąganie długów), świadczonej przez bank wobec pakietu wierzytelności konsumenckich nabytych przez Polish Assets SPV Limited, jeśli nabycie tych wierzytelności nie stanowiło czynności objętej zakresem ustawy o VAT, a do takiego wniosku prowadzi wykładnia przepisów prawa wspólnotowego przedstawiona we wskazanym wyżej wyroku Trybunału Sprawiedliwości, to także przepisy tej ustawy nie dotyczyły działań banku związanych z odzyskiwaniem w imieniu i na rzecz Polish Assets SPV Limited tych wierzytelności.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że te działania, które Bank podejmował w ramach usługi serwisowej miały charakter pomocniczy i służyły w istocie wykonaniu usługi głównej, którą stanowiła sekurytyzacja wierzytelności z kredytów konsumenckich. Dlatego też powinny być opodatkowane lub wyłączone od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na takiej zasadzie, jak czynność podstawowa z punktu widzenia ekonomicznego celu całego świadczenia złożonego, które w opisanym we wniosku przypadku stanowiło przeniesienie przez bank w drodze umowy na Polish Assets SPV Limited pakietu wierzytelności w celu emisji przez ten podmiot papierów wartościowych, zabezpieczonych tymi sekurytyzowanymi wierzytelnościami (art. 92a ust. 3 Prawa bankowego).

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 26 lutego 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 52/13 przyjął – za Naczelnym Sądem Administracyjnym – że w odniesieniu do czynności związanych z odzyskiwaniem wierzytelności, do nabycia których nie stosuje się przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, art. 41 oraz art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy nie mają zastosowania.

Reasumując, usługi świadczone przez Bank dotyczące obsługi zbytych w ramach transakcji sekurytyzacyjnej wierzytelności – jako usługi pomocnicze, służące wykonaniu usługi głównej, którą stanowi sekurytyzacja wierzytelności z kredytów konsumenckich – stanowią czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodać należy, że w przedstawionym we wniosku własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca używa sformułowania „usługi świadczone w ramach transakcji sekurytyzacyjnej i polegające na dalszej obsłudze przez Bank wierzytelności zbytych na rzecz Usługodawcy powinny być zwolnione od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT”. Tut. Organ pragnie zaznaczyć, że pomimo podobnego skutku podatkowego dla podatnika podatku od towarów i usług (brak konieczności wykazania podatku należnego) – pojęcia „nie podlega opodatkowaniu” i „zwolnione od podatku” nie są tożsame, a w rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której usługi świadczone przez Bank dotyczące obsługi zbytych w ramach transakcji sekurytyzacyjnej wierzytelności nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj