2013.08.09 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-526/13-2/MR
z 9 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2013 r. (data wpływu 14 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych i informacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych i informacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

„A” Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Spółka jest producentem elastycznych pianek poliuretanowych oraz produktów ciekłych na bazie PCV i lateksu, w tym klejów wodnych do pianek poliuretanowych. Główną działalnością Spółki jest produkcja pianki poliuretanowej, komórkowej, w szczególności w formie bloków, płyt, formatek i granulatu, o różnych kształtach i wymiarach, które są stosowane przeważnie w przemyśle meblowym. Dodatkowo Spółka zajmuje się również produkcją klejów (na bazie kauczuków syntetycznych oraz klejów PCV), plastizoli oraz lateksów prewulkanizowanych.

W ramach prowadzonej działalności i w celu zwiększenia swoich przychodów Spółka prowadzi szeroko zakrojone działania marketingowe (promocyjne) skierowane głównie do odbiorców oferowanych przez nią produktów. W ramach prowadzonych działań Spółka m.in. wydaje nieodpłatnie drukowane materiały o charakterze reklamowo-informacyjnym, reklamowym bądź informacyjnym, które mają na celu np. przybliżenie informacji o produktach znajdujących się w ofercie Spółki oraz zachęcenie potencjalnych odbiorców do zakupu tych produktów. Wydawane przez Spółkę materiały (w szczególności katalogi, cenniki, ulotki, foldery, prospekty – dalej: materiały) dotyczą konkretnych produktów, tj. zawierają informacje o: składzie produktów, właściwościach, zastosowaniu, formie transportu, formie przechowywania, posiadanych atestach, etc., bądź dotyczą całej oferowanej przez Spółkę palety produktów, w tym zawierają najważniejsze informacje o samej firmie. Materiały są przekazywane tylko i wyłącznie w celach marketingowych, związanych z działalnością gospodarczą Spółki, tj. w żadnym przypadku nie są one przekazywane w celach osobistych, konsumpcyjnych konkretnych osób. Są one wyraźnie oznaczone logo i innymi danym Spółki.

Nie są one przekazywane jako prezenty. Spółka, w roli prezentów – przy wybranych okolicznościach – przekazuje innego rodzaju towary (nie są one przedmiotem niniejszego wniosku).

Jednostkowa cena nabycia/koszt wytworzenia materiału w zależności od przypadku wynosi netto:

nie więcej niż 10 zł,
więcej niż 10 zł, ale nie więcej niż 100 zł lub
więcej niż 100 zł.

Spółka pragnie również podkreślić, że przekazywanie materiałów to jedna z kilku form prowadzenia działań marketingowych. W zależności od okoliczności, tj. w szczególności od relacji z danym odbiorcą czy rodzaju oferowanych towarów, te samy informacje handlowe mogą być mu przekazywane np. w formie ustnej podczas spotkania lub targów, telefonicznej czy mailowej (w formie maila najczęściej przesyłane są właśnie zeskanowane ww. materiały). Spółka wskazała, że w związku z nabyciem ww. materiałów odlicza podatek naliczony wykazany na fakturach VAT dokumentujących ich zakup/wytworzenie. Mając na uwadze fakt, że od dnia l kwietnia 2013 r. ustawodawca wyłączył z katalogu towarów, których nieodpłatne przekazanie nie podlega opodatkowaniu VAT (zawartego w art. 7 ust. 3 ustawy o VAT) drukowane materiały reklamowe i informacyjne, motywując tę zmianę koniecznością „wierniejszego” odzwierciedlenia brzmienia przepisów Dyrektywy 2006/112/WE w ustawie o VAT, Spółka chciałaby potwierdzić właściwe rozumienie obowiązujących obecnie przepisów w kontekście nieodpłatnego przekazania wskazanych materiałów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym dokonywane przez nią nieodpłatne wydania (przekazania) materiałów wskazanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym (tj. materiałów reklamowych i informacyjnych) nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonywane przez nią nieodpłatne przekazania (wydania) materiałów, o których mowa w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, nie podlegają opodatkowaniu VAT, bez względu na fakt czy dane towary mogą zostać zakwalifikowane na gruncie VAT jako prezenty o małej wartości, czy też nie. Spółka stoi na stanowisku, że przedmiotowe materiały reklamowe i informacyjne nie pełnią funkcji użytkowej oraz nie mają dla ich odbiorców (otrzymujących dany towar) wartości konsumpcyjnej, w konsekwencji czego ich nieodpłatne przekazania nie powinny podlegać opodatkowaniu.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 5 ust. l pkt l ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z przywołanego przepisu wynika, iż zakresem przedmiotowym ustawy o VAT objęte są czynności o charakterze odpłatnym.

Jednocześnie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT określa przypadki, w których w drodze wyjątku oraz przy spełnieniu ustawowo określonych przesłanek, za odpłatne, a więc podlegające opodatkowaniu, uznaje się również dostawy towarów dokonywane bez wynagrodzenia. W myśl przywołanego przepisu przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. l pkt l ustawy o VAT, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

W ocenie Spółki w świetle przytoczonych powyżej przepisów, pomimo wyłączenia od dnia 1 kwietnia 2013 r. z katalogu towarów, których nieodpłatne wydanie nie podlega opodatkowaniu VAT, drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, nieodpłatne przekazanie takich materiałów po tej dacie nie powinno podlegać opodatkowaniu VAT, ze względu na fakt, że nie posiadają one charakteru „konsumpcyjnego” z perspektywy otrzymującego dany towar.

Spółka wskazała, że u podstaw podatku VAT leży zasada obciążenia tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Zgodnie z konstrukcją podatku VAT faktyczny ciężar tego podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatecznego nabywcę - konsumenta, który jest ostatnim ogniwem w tym systemie i nie ma możliwości dalszego „przerzucenia” podatku. Podatek VAT obciąża zatem konsumpcję danego towaru – przez którą należy rozumieć wykorzystanie nabytego towaru ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby konsumenta. Spółka podkreśliła, że materiały wskazane w stanie faktycznym wydawane przez Spółkę nieodpłatnie w ramach działań informacyjnych/reklamowych, nie mają dla ich odbiorcy wartości użytkowej/konsumpcyjnej, bowiem na skutek ich otrzymania nie dochodzi do zaspokojenia jakichkolwiek potrzeb po ich stronie (innych niż np. przekazanie informacji o Spółce, jej działalności oraz oferowanych przez nią produktach). Jednocześnie po stronie otrzymującego dany towar nie występuje żadne przysporzenie majątkowe z tytułu otrzymania omawianych towarów. Przekazywane materiały reklamowe i informacyjne służą bowiem przykładowo przybliżeniu informacji o produktach oferowanych przez Spółkę bądź zachęcają poprzez promocję do nabycia tych produktów.

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że dokonywane przez nią nieodpłatne przekazania materiałów informacyjnych i reklamowych wskazanych z stanie faktycznym nie służą zaspokajaniu potrzeb konsumentów, w konsekwencji czego nie stanowią czynności, z którymi ustawa o VAT wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego, a tym samym pozostają poza zakresem VAT.

Dodatkowo Spółka nadmieniła, że wprowadzona od dnia l kwietnia 2013 r. zmiana brzmienia art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, zawierającego katalog towarów niepodlegających opodatkowaniu VAT, polegająca na usunięciu z tego katalogu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych została wprowadzona jedynie w celu dostosowania brzmienia ww. przepisu do przepisów unijnych. W uzasadnieniu do projektu zmian do ustawy o VAT z dnia 25 maja 2012 r. Ustawodawca wskazał, wprost, że: „Zmiana art. 7 ust. 3 ustawy o VAT ma charakter doprecyzowujący (...). Poza tym ścisłe odwzorowanie przepisu art. 16 zdanie drugie dyrektywy 2006/112/WE powoduje, że w przepisie art. 7 ust. 3 ustawy o VAT nie będzie już mowy o przekazywaniu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Pozostawienie wymieniania tych towarów nawet jako przykładowych powodowałoby, że przepis byłby niespójny i mógłby rodzić wątpliwości interpretacyjne w sytuacji np. konieczności odpowiedzi czy drukowany materiał reklamowy może być przekazywany na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością”.

Tym samym, w ocenie Spółki, przedmiotowa zmiana pozostaje bez wpływu na kwalifikację na gruncie VAT dokonywanych przez nią nieodpłatnych przekazań materiałów reklamowych i informacyjnych opisanych w stanie faktycznym, w kontekście uznania dokonywanych wydań za niepodlegające opodatkowaniu. Spółka podkreśla, że na gruncie przepisów Ustawy o VAT obowiązujących przed dniem 1 kwietnia 2013 r. prawidłowość przedstawionego przez nią poglądu, potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 lipca 2011 r., sygn. akt I FSK 1201/10, wprost wskazując na brak konieczności opodatkowania VAT nieodpłatnego wydania towarów z uwagi na nieposiadanie przez te towary wartości konsumpcyjnej. Sąd argumentował, że: „(...) w konkretnych warunkach rozpatrywanej sprawy, a więc, gdy skarżąca Spółka nieodpłatnie przekazywała w celach informacyjno-reklamowych ulotki (katalogi) reklamowe związane z programem P., w celu zachęcenia nauczycieli i szkół do korzystania z publikacji edukacyjnych Spółki, należy przyjąć, że nie miała miejsca opodatkowana dostawa towarów. Jak słusznie bowiem przyjął Wojewódzki Sąd Administracyjny przekazane materiały informacyjne, foldery nie są towarami w znaczeniu konsumpcyjnym, pomimo że wymienione są w klasyfikacjach statystycznych. Ulotki takie są bowiem specyficznym produktem, zawierającym informacje mające zachęcić ewentualnego klienta do zakupu właściwego produktu. Jak słusznie bowiem argumentuje Spółka ulotki reklamowe i foldery nie mają charakteru konsumpcyjnego, skoro u otrzymującego je odbiorcy nie powodują żadnego przysporzenia majątkowego, a jedynie przekazują informacje o danym produkcie. Z powyższego zaś wynika, że ulotki i foldery nie mogą być uznane za towar będący przedmiotem czynności opodatkowanej”. (Podkreślenia Spółki).

Z kolei w wyroku z dnia 28 kwietnia 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 2114/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że: „W niniejszej sprawie mamy do czynienia z przekazywaniem materiałów informacyjnych, folderów, czyli nie są to towary w znaczeniu konsumpcyjnym, pomimo że wymienione są w klasyfikacjach statystycznych. Jest to specyficzny produkt, który zawiera informacje, ma nakłonić ewentualnego klienta do zakupu właściwego produktu, w niniejszej sprawie – książek. Należy zgodzić się ze stroną skarżącą, aby można było mówić o dostawie towar ten powinien posiadać charakter konsumpcyjny. Trudno byłoby mówić, iż otrzymując ulotkę czy też folder informacyjny klient otrzymuje towar, który konsumuje czy też korzyść majątkową. Foldery czy też ulotki nie są wręczane w celu przysporzenia majątkowego a tylko po to aby przekazać informację o produkcie. Zatem, w ocenie Sądu, ulotki, foldery w przypadku przekazywania ich potencjalnym klientom nie są towarami będącymi przedmiotem czynności opodatkowanej. Zastrzec trzeba także, iż folder czy też ulotka będą towarem opodatkowanym w przypadku zbycia go pomiędzy wytwarzającym te ulotki podmiotem a nabywającym je kontrahentem, który dalej je, przekazuje anonimowych klientom. O tym, że nie każdy towar podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, pomimo spełnienia z formalnego punktu widzenia definicji dostawy, potwierdza też piśmiennictwo: „opodatkowaniu powinno podlegać jedynie nieodpłatne wydanie towarów posiadających wartość konsumpcyjną. Wyjątkiem od tej zasady jest przekazywanie prezentów o małej wartości i próbek. Nie powinno natomiast podlegać opodatkowaniu wydawanie ulotek, gazetek reklamowych czy folderów (nawet jeśli posiadają walory reklamowe – cel reprezentacji czy reklamy nie jest już kryterium opodatkowania) czyli towarów nieposiadających wartości konsumpcyjnej”. – J. Martini – Nowa ustawa o VAT, wyd. Difn Warszawa 2004 r., s. 79. (Podkreślenia Spółki).

W tym miejscu Spółka zaznacza, że aktualność i prawidłowość powyższego poglądu została potwierdzona również przez Ministerstwo Finansów w broszurze informacyjnej „Najważniejsze zmiany w podatku od towarów i usług od dnia l kwietnia 2013 r.”, która została opublikowana na stronie internetowej Ministerstwa Finansów.

W ww. broszurze, omawiając zmiany do ustawy o VAT dotyczące nieodpłatnych przekazań obowiązujące od dnia l kwietnia 2013 r., Ministerstwo Finansów wskazało, że: „przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazywane towary w ogóle podlegają podatkowi VAT należy określić, czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlegałoby opodatkowaniu podatkiem VAT” (str. 7 ww. broszury, podkreślenia Spółki). Natomiast odnosząc się bezpośrednio do drukowanych materiałów informacyjnych i reklamowych Ministerstwo Finansów wyraziło pogląd, zgodnie z którym: „W pierwszej kolejności należy ustalić czy drukowany materiał informacyjny i reklamowy ma wartość użytkową z punktu widzenia konsumenta. Jeśli nie – będzie to np. katalog czy ulotka to nie podlega on opodatkowaniu podatkiem VAT. Jeśli tak – będzie to np. kalendarz z reklamami to będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT, chyba, że będzie spełniał definicję prezentu o małej wartości”. (str. 8 broszury).

Mając na uwadze przedstawione powyżej argumenty, Spółka stoi na stanowisku, że przekazywane przez nią nieodpłatnie materiały reklamowe i informacyjne wskazane w stanie faktycznym, jedynie informują o towarach oferowanych przez Spółkę lub służą jej celom promocyjno-reklamowym. Tym samym nie mają efektywnie funkcji użytkowej z perspektywy otrzymującego te towary oraz nie mają wartości konsumpcyjnej, zatem ich nieodpłatne wydania /przekazania nie można uznać za podlegające opodatkowaniu VAT. W konsekwencji Spółka nie będzie zobowiązana do naliczania podatku należnego w związku z nieodpłatnym przekazaniem (wydaniem) takich towarów. W ocenie Spółki, przy tym taka klasyfikacja ww. czynności nie wpłynie w żaden sposób na jej prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych materiałów reklamowych i informacyjnych.

Ponadto, jak Spółka wskazała powyżej, przekazywanie ww. materiałów to jedna z kilku form prowadzenia działań marketingowych. W zależności od okoliczności, tj. w szczególności od relacji z danym odbiorcą, czy rodzaju oferowanych towarów, te samy informacje handlowe mogą być mu przekazywane np. w formie ustnej podczas potkania lub targów, telefonicznej, czy mailowej. Co więcej, w formie mailowej najczęściej przesyłane są właśnie zeskanowane ww. materiały.

Zdaniem Spółki nie budzi jakichkolwiek wątpliwości, że powyższe, pozostałe formy rozpowszechniania informacji handlowej (ustnie, telefonicznie czy mailowo), nie stanowią czynności opodatkowanych VAT. Opodatkowaniu nie powinno zatem podlegać również przekazywanie materiałów. Jest to bowiem identyczne zdarzenie, różniące się jedynie formą nośnika informacji. Kwestie ta (stricte techniczna) nie może jednak powodować o tak fundamentalnej kwestii, jak opodatkowanie VAT. Byłoby to sprzeczne z fundamentami zasadami podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35) z dniem 1 kwietnia 2013 r. obowiązuje w brzmieniu:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest także przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne darowizny, o ile przy zakupie, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania wymienione w tym przepisie towary, tj. prezenty o małej wartości oraz próbki, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Wskazać należy, iż zmiany wprowadzone od dnia 1 kwietnia 2013 r. w art. 7 ust. 3 ustawy polegają na doprecyzowaniu, że przepis art. 7 ust. 2 ustawy nie będzie stosowany do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to nastąpi na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Ponadto w znowelizowanym art. 7 ust. 3 ustawy nie ma już mowy o przekazaniu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Wprowadzone zmiany oznaczają, że nie będzie uznawane za odpłatną dostawę towarów tylko przekazanie na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki (pomimo, że podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych towarów).

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z wniosku wynika, iż Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności i w celu zwiększenia swoich przychodów Spółka prowadzi szeroko zakrojone działania marketingowe (promocyjne) skierowane głównie do odbiorców oferowanych przez nią produktów. W ramach prowadzonych działań Spółka m.in. wydaje nieodpłatnie drukowane materiały o charakterze reklamowo-informacyjnym, reklamowym, bądź informacyjnym, które mają na celu np. przybliżenie informacji o produktach znajdujących się w ofercie Spółki oraz zachęcenie potencjalnych odbiorców do zakupu tych produktów. Wydawane przez Spółkę materiały (w szczególności katalogi, cenniki, ulotki, foldery, prospekty – dalej: materiały) dotyczą konkretnych produktów, tj. zawierają informacje o: składzie produktów, właściwościach, zastosowaniu, formie transportu, formie przechowywania, posiadanych atestach, etc., bądź dotyczą całej oferowanej przez Spółkę palety produktów, w tym zawierają najważniejsze informacje o samej firmie. Materiały są przekazywane tylko i wyłącznie w celach marketingowych, związanych z działalnością gospodarczą Spółki, tj. w żadnym przypadku nie są one przekazywane w celach osobistych, konsumpcyjnych konkretnych osób. Są one wyraźnie oznaczone logo i innymi danym Spółki. Nie są one przekazywane jako prezenty. Spółka, w roli prezentów – przy wybranych okolicznościach – przekazuje innego rodzaju towary (nie są one przedmiotem niniejszego wniosku). Jednostkowa cena nabycia/koszt wytworzenia materiału w zależności od przypadku wynosi netto: nie więcej niż 10 zł; więcej niż 10 zł, ale nie więcej niż 100 zł lub więcej niż 100 zł. Przekazywanie materiałów to jedna z kilku form prowadzenia działań marketingowych. W zależności od okoliczności, tj. w szczególności od relacji z danym odbiorcą czy rodzaju oferowanych towarów, te samy informacje handlowe mogą być mu przekazywane np. w formie ustnej podczas spotkania lub targów, telefonicznej czy mailowej (w formie maila najczęściej przesyłane są właśnie zeskanowane ww. materiały). Spółka w związku z nabyciem ww. materiałów odlicza podatek naliczony wykazany na fakturach VAT dokumentujących ich zakup/wytworzenie.

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii rozstrzygnięcia, czy dokonywane przez nią nieodpłatne wydania (przekazania) materiałów wskazanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym (tj. materiałów reklamowych i informacyjnych) nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazane towary w ogóle podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT należy w pierwszej kolejności należy określić czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia wartości użytkowej (konsumpcyjnej). Zgodnie ze słownikową definicją (według Internetowego Słownika Języka Polskiego – http://www.sjp.pwn.pl) – „wartość” to „ile coś jest warte pod względem materialnym; cecha tego, co jest dobre pod jakimś względem”.

Z kolei „użytkowy” (według Internetowego Słownika Języka Polskiego - http://www.sjp.pl) to: „mający praktyczne zastosowanie, przeznaczony do użytku (np. drewno użytkowe)”, „konsumpcja” to „wykorzystywanie dóbr i usług do zaspokojenia potrzeb”.

Zatem, wartość użytkowa (konsumpcyjna) towaru oznacza zdolność danego towaru do zaspokojenia potrzeb jego nabywcy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera również definicji „drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych”. Stąd też zasadnym w takiej sytuacji jest posłużenie się definicjami słownikowymi i potocznym rozumieniem pojęć. Według Internetowego Słownika Języka Polskiego (http://www.sjp.pwn.pl) reklama to: 1. „działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług”, 2. „plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi”; informacja to m. in. „wiadomość o czymś lub zakomunikowanie czegoś”; natomiast drukować oznacza: 1. „odbijać litery, tekst, rysunki na papierze za pomocą różnych technik i maszyn drukarskich”, 2. „oddawać do druku, publikować”, 3. „wytłaczać deseń na tkaninie”. Ponadto wg definicji pochodzącej z leksykonu PWN przez drukowane materiały reklamowe i informacyjne rozumie się wszelkiego rodzaju cenniki, foldery, broszury, prospekty, itp. przygotowane w drodze procesu technologicznego polegającego na nadrukowaniu informacji na nośniku. Powyższa definicja pozostaje w zgodzie z wyżej zdefiniowanymi pojęciami: reklama, informacja, drukować. Celem ww. materiałów jest informacja o sprzedawanym asortymencie, co w efekcie ma prowadzić do zwiększenia obrotów.

Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom materiałów reklamowych i informacyjnych, stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę – konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

W świetle powyższego należy uznać, że nieodpłatne przekazanie kontrahentom materiałów reklamowych i informacyjnych nie stanowi czynności, z którą ustawa o VAT wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe.

Z opisu sprawy wynika również, że przekazywanie materiałów to jedna z kilku form prowadzenia działań marketingowych, bowiem w zależności od okoliczności, te same informacje handlowe mogą być przekazywane odbiorcy np. w formie ustnej podczas spotkania lub targów, telefonicznej czy mailowej (w formie maila najczęściej przesyłane są właśnie zeskanowane ww. materiały).

Podkreślenia wymaga fakt, iż na podstawie przywołanych powyżej przepisów przedmiotem dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy, musi być towar w rozumieniu jego ustawowej definicji wyrażonej w art. 2 pkt 6 ustawy. Natomiast usługa jest wykonana wówczas, gdy usługodawca zrealizował wszystkie czynności składające się na określony rodzaj usług.

Aby stwierdzić, czy nieodpłatna usługa podlega opodatkowaniu na równi z odpłatną należy odnieść się do art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, jak wcześniej wskazano, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyższego wynika, że informacje handlowe przekazywane np. w formie ustnej, czy telefonicznej realizowane w ramach działań marketingowych (reklamowych) nie wypełniają przesłanek dostawy (przekazania) towarów. Pozostaje to jednak bez wpływu na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy bowiem niewątpliwe czynności te – jako świadczenie usług – wykonywane są w celach działalności gospodarczej – są ściśle związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, tak więc należy traktować je również jako niepodlegające opodatkowaniu, na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy.

Reasumując, w świetle powołanych wyżej norm prawnych oraz opisu sprawy stwierdzić należy, iż wymienione we wniosku materiały o charakterze reklamowo-informacyjnym, reklamowym bądź informacyjnym nie mają dla nabywcy wartości użytkowej, nie mają waloru konsumpcyjnego, bowiem istotą przekazania ww. towarów będzie prezentowanie oferty Spółki oraz zachęcenie potencjalnych odbiorców do zakupu tych produktów, w związku z czym przekazania te następują/będą następować na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki.

W konsekwencji, przekazanie przez Spółkę materiałów wymienionych we wniosku, nie podlega/nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy. Również świadczenie przez Spółkę usług w przedmiotowym zakresie np. w formie ustnego, czy telefonicznego przekazywania informacji handlowych, nie podlega/nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin